Tony Parsons - "Het open geheim"

[Tine]

Oorspronkelijk geplaatst door vesselin

Allez, verdorie, 't is toch nie waar zeker.
Nog ene die 'verlichten' herkent.
Dan moet ze ongetwijfeld ook verlicht zijn!

Ik begin mij als 'niet-verlichte' bijzonder eenzaam te voelen.

Het is nochtans simpel hoor. Als je dat verlicht-worden persoonlijk wilt "ervaren", ga dan eens voor de spiegel staan (niet vergeten om het licht aan te doen als er geen natuurlijk licht aanwezig is) en kijk naar jezelf. Dan kan je toch gewoon zien dat je "verlicht" wordt? (In je eigen ogen kijken, kan zelfs -als bonus- de eenzaamheid in het niets doen verdwijnen).
Er tijdens deze "oefening" van uitgaan dat verlicht worden gelijkstaat aan verlichting zijn, raad ik je echter niet aan. Dat kan namelijk tot verwarring in de geest lijden, ik bedoel, leiden... WiNk

PS 1 : Niet vergeten om nadien het eventueel aangestoken licht terug uit te doen hé (een lamp heeft, in verhouding tot de zon, immers maar een "beperkte" levensduur ?n voor het gebruik van elektriciteit dient -in tegenstelling tot zonlicht- betaald te worden).
PS 2 : Het spijt mij (als mede-niet-verlichte) zeer om u te moeten meedelen dat ik desondanks toch wel wat "verlichting" ervaar in/via jouw schrijfsels
PS 3 : Dit geschrevene werd gesprokkeld uit "de psychologie van het (mijn) dagdagelijkse leven"

[Ogenblik-sem]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Ik vind dat gegoochel met woorden.

Omdat 't voor jou "woorden" zijn gebleven.
De wezenlijkheid ervan is niet binnengekomen.

[vesselin]

Dat waar ik op het forum van R. gewend aan geworden was, gebeurt op dit forum ook.
Als je iets beschrijft van wat je in je dagelijks leven gadeslaat en daar de psychologie van probeert uiteen te zetten, komt er wel altijd een snuiter langs die je, al dan niet plechtig, meedeelt dat waar je mee bezig bent gezoek en gesukkel is dat zich afspeelt binnen het gebied van de dualiteit en dat, van het moment dat je functioneert vanuit de non-dualiteit, dit alles geen betekenis meer heeft.

Dit heb ik nu al ontelbare keren mee gemaakt. En er mij vreselijk aan geërgerd.
Dat doe ik nu niet meer. Ik wil het eerder begrijpen.

Wat de motieven van de persoon, die op deze manier tussenbeide komt ook mogen zijn, ik kan er wel enkele bedenken.
Het kan een teken van ijdelheid zijn: er mee te koop lopen dat jij er al bent, en functioneert vanuit het gebied van het non-duale.
Het kan gewoon geestelijke luiheid zijn. Geen zin hebben om op de topic in te gaan, het zelfs niet eens lezen, er een zinnetje of een woord uitpikken, daar dan misschien op ingaan.
Maar het is in ieder geval veel gemakkelijker om te zeggen: ?Ach, jij zit nog vast in de dualiteit?, dan op een doordachte manier het onderwerp te bespreken en/of te bekritiseren.

Wat betreft het onderwerp non-dualiteit.
Ik zie dat, zoals J. Krishnamurti ? die ik beschouw als mijn leraar en die ik nog persoonlijk ontmoet heb ? het zei: ?De waarnemer is het waargenomene?.
Dat wil zeggen dat non-dualiteit een feit is, er altijd is, vermits waarnemer en waargenomene één zijn!

De visie op non-dualiteit, die ik hier aantref, is dat het mogelijk zou zijn een onpersoonlijke, onaangedane toeschouwer te zijn van wat zich in het bewustzijn afspeelt.
Zo zie ik het dus helemaal niet.
Dat onaangedane, onpersoonlijk schouwen ervaar ik als een vorm van gespletenheid, die zelfs je geestelijke gezondheid in gevaar kan brengen.

[Ogenblik-sem]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Om welke reden geef je mijn woorden oneigenlijke handen en voeten ?

Zolang je een doener bent kun je doen, heb je de mogelijkheid van doen

Juist.
Maar je doet waartoe je gedreven wordt.
Niet meer en niet minder.
Zoals 'n bloemknop gedreven wordt tot openen.
De werkzaamheid der gehele manifestatie van bewustzijn opent de bloemknop.

Het doen wordt dus gedaan door het hele geheel van al wat is. (zich voordoet)
Er is geen aparte doener die doet wat hij WIL doen want zelfs het WILLEN van de zichzelf denkende doener wordt gedaan door de gehele manifestatie van bewustzijn.

Zodra je weet wat je bent ben je doener af, je weet dan dat je gedaan wordt.

Dat is dan exact wat ik zeggen wil.
Maar daarmee wil ik tevens zeggen dat alles ten alle tijden "gedaan wordt."
Ook al is er dat denken van "IK DOE" m?t de bijbehorende overtuiging.
Ook dat denken wordt gedaan, totdat het niet meer gedaan wordt.

om het z.g. filosofische karakter van deze uiteenzetting te muteren in waarheid kan er alleen maar bij zichzelf nagegaan worden of dat zo is (voor de betreffende).
Zo niet, dan is 't niet.
Simpel zat.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Blikje

Omdat 't voor jou "woorden" zijn gebleven.
De wezenlijkheid ervan is niet binnengekomen.

Ik vind dat wat ik hier zie gewoon een gegoochel met wat woorden.
Wat is er wezenlijk aan een paar woorden ?

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Blikje

Juist.
Maar je doet waartoe je gedreven wordt.
Niet meer en niet minder.
Zoals 'n bloemknop gedreven wordt tot openen.
De werkzaamheid der gehele manifestatie van bewustzijn opent de bloemknop.

Het doen wordt dus gedaan door het hele geheel van al wat is. (zich voordoet)
Er is geen aparte doener die doet wat hij WIL doen want zelfs het WILLEN van de zichzelf denkende doener wordt gedaan door de gehele manifestatie van bewustzijn.

Dat is dan exact wat ik zeggen wil.
Maar daarmee wil ik tevens zeggen dat alles ten alle tijden "gedaan wordt."
Ook al is er dat denken van "IK DOE" m?t de bijbehorende overtuiging.
Ook dat denken wordt gedaan, totdat het niet meer gedaan wordt.

Hoe dan ook je legt jezelf vast in je begripsvorming, het moet zich voltrekken naar hoe jij vind of gelezen hebt dat het dient te geschieden.

Vervolgens tast je datgene wat je al weet af met hetgeen ik, Parsons, Adidashanti of die vele anderen daarover te zeggen hebben en beoordeelt naar de grootst gemene deler of ik of iemand anders het wel bij het rechte eind kan hebben.

Blikje dit is geen zelfonderzoek maar hypothetisch gelul over hoe iets zich aan je behoort te voltrekken.

[Ogenblik-sem]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Ik vind dat gegoochel met woorden.
Je kunt zeggen er wordt niks gedaan ipv er kan niks gedaan worden.

Het kunnen is een aspect uit het duale en discutabel.

Omdat er niet gezegd wordt dat er niks gedaan wordt of dat er niks gedaan kan worden.
Er wordt gezegd dat er NIEMAND IS die iets doet.

Er wordt van alles gedaan, niets staat stil, alles is bezig, alles doet, of wordt gedaan, of hoe je het ook wil noemen.
Maar er is geen apart van het geheel staand individu, met een vrije wil en keuze dat iets doet totaal vanuit zichzelf, afgescheiden van al wat is.

Dat discutabel kunnen is daar idd geheel en al in vervlochten en daarmee dus idd discutabel.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Blikje

Omdat er niet gezegd wordt dat er niks gedaan wordt of dat er niks gedaan kan worden.
Er wordt gezegd dat er NIEMAND IS die iets doet.

Er wordt van alles gedaan, niets staat stil, alles is bezig, alles doet, of wordt gedaan, of hoe je het ook wil noemen.
Maar er is geen apart van het geheel staand individu, met een vrije wil en keuze dat iets doet totaal vanuit zichzelf, afgescheiden van al wat is.

Dat discutabel kunnen is daar idd geheel en al in vervlochten en daarmee dus idd discutabel.

Het gaat om datgene wat wel stilstaat ten gevolge waarvan je al dat bewegen überhaupt kunt waarnemen. Je laat je meeslepen door gefascineerdheid in de verschijnselen.

[Ogenblik-sem]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Hoe dan ook je legt jezelf vast in je begripsvorming, het moet zich voltrekken naar hoe jij vind of gelezen hebt dat het dient te geschieden.

Vervolgens tast je datgene wat je al weet af met hetgeen ik, Parsons, Adidashanti of die vele anderen daarover te zeggen hebben en beoordeelt naar de grootst gemene deler of ik of iemand anders het wel bij het rechte eind kan hebben.

Blikje dit is geen zelfonderzoek maar hypothetisch gelul over hoe iets zich aan je behoort te voltrekken.

Nee, juist niet.
Er is niets of niemand die kan uitmaken en/of controle heeft over hoe zich iets behoort te voltrekken.
Dat is nou juist alles wat ik zeggen wil.

Alles voltrekt zich juist zoals het zich voltrekt omdat er niemand achter zit die alles doet voltrekken zoals het zich behoort te voltrekken.
Ik kan mijzelf niet eens doen voltrekken zoals ik voltrek (of zoiets)
Alles ontvouwt zich.(beter: wordt ontvouwd)

Daarom kan iemand zich een leven lang suf mediteren of zelfkennissen of wat dan ook en kan het toch heel goed zijn dat het tot niets (speciaals) leidt.

[Ogenblik-sem]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Het gaat om datgene wat wel stilstaat ten gevolge waarvan je al dat bewegen überhaupt kunt waarnemen. Je laat je meeslepen door gefascineerdheid in de verschijnselen.

Dat wat stilstaat en de verschijnselen = 1

Scheiding hierin aanbrengen maakt 2