Mihaela's arena

[Freerider]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Als er idd sprake is van een gevecht in jezelf betekent dat niet serieus nemen(voor mij) wegstoppen. En daar doe ik al helemaal niet aan. Toelaten is toelaten. Voordat het inzicht van de illusie er is moet het door mij toch eerst ingezien worden.

Ik bedoel ook geen wegstoppen. Als ik waarneem dat iemand mij (verbaal) aanvalt doe ik eigenlijk niet meer dan waarnemen. En ik geef een repliek of niet. Na jaren gaat dat een automatisme worden.

Van wegstoppen of andere vormen van escapisme ben ik een absoluut tegenstander.

Maar je hebt een punt dat het ingezien moet worden. Het is een proces van vallen en opstaan.

[Freerider]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Ik ben ook dom, dat ik keer op keer met jou in gesprek ga en mij op jouw voorwaarden mee laat voeren in onzinnig heen en weer. En meen dat ik je dat kan laten inzien. Ik zit blijkbaar nog ergens aan vast wat nog ingezien wil worden!

In die zin is de titel arena zo gek nog niet bedacht.

Nee, dat is niet dom. Alleen de voorwaarden van Mihaela accepteren is dom. Maar door jouw handelen ga je daar vanzelf inzicht in krijgen. Ja, dan zit je nog ergens aan vast wat ingezien wil worden, dus kan je best zo af en toe een poging wagen in de arena.

Bij het verwerven van inzichten duikt ook het probleem op hoe om te gaan met mensen die die inzichten nog niet hebben. Dat vind ik nog best wel moeilijk. Kennelijk is daar ook iets bij mij wat nog ingezien moet worden.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Ietsepietsje

Nee, dat is niet dom. Alleen de voorwaarden van Mihaela accepteren is dom. Maar door jouw handelen ga je daar vanzelf inzicht in krijgen. Ja, dan zit je nog ergens aan vast wat ingezien wil worden, dus kan je best zo af en toe een poging wagen in de arena.

Bij het verwerven van inzichten duikt ook het probleem op hoe om te gaan met mensen die die inzichten nog niet hebben. Dat vind ik nog best wel moeilijk. Kennelijk is daar ook iets bij mij wat nog ingezien moet worden.

Voorwaarden wel of niet accepteren zijn keuzes van de mind, die je kunt maken. En zijn het probleem niet. Details die er niet toe doen eigenlijk. Het heen en weer waarin ik verzeild raakt maakt duidelijk dat er nog iets is wat nog niet (helemaal) is geweten. Gewoon "dom" ik gedoe. Ik hecht er verder geen waarde aan dat dom zijn maar wil het gewoon begrijpen hoe het voor me werkt.

"Dom" gedoe is kenmerk van de het ik gebeuren.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Ietsepietsje

Bij het verwerven van inzichten duikt ook het probleem op hoe om te gaan met mensen die die inzichten nog niet hebben. Dat vind ik nog best wel moeilijk. Kennelijk is daar ook iets bij mij wat nog ingezien moet worden.

Als je die (andere) mensen en hun inzichten nou eens even buiten beschouwing laat, dan is jouw vraag feitelijk: hoe ga ik om met problemen? Leuke vraag, lijkt me.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Ik ben ook dom, dat ik keer op keer met jou in gesprek ga en mij op jouw voorwaarden mee laat voeren in onzinnig heen en weer. En meen dat ik je dat kan laten inzien. Ik zit blijkbaar nog ergens aan vast wat nog ingezien wil worden!

Ja. Wie je nu eigenlijk waarvan probeert te overtuigen?

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Ja. Wie je nu eigenlijk waarvan probeert te overtuigen?

Ik snap je zin niet goed.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Ik snap je zin niet goed.

Zoals ik het zie (en voor wat dat waard is)......je probeert (uiteindelijk) enkel jezelf te overtuigen. Waar moet je van overtuigd worden? Nogmaals zoals ik het zie, ben je bezig met jezelf ervan te overtuigen dat jouw overtuiging de "juiste" is. En dat is zo. Maar als je daar echt van overtuigd bent, dan wordt het je levende overtuiging. En verdwijnt de behoefte een ander (jezelf) te overtuigen. In de overtuiging dat iedere overtuiging net zoveel (on)waarheid in zich draagt als zijn/haar tegendeel /tegenovergestelde. Dat inzicht maakt dat je iedere overtuiging kunt aanhangen, met evenveel verve, het gaat niet om welke overtuiging de juiste is. Het gaat erom jouw overtuiging te leven. Mijn idee. Hopelijk is dit iets duidelijker?

[Freerider]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Als je die (andere) mensen en hun inzichten nou eens even buiten beschouwing laat, dan is jouw vraag feitelijk: hoe ga ik om met problemen? Leuke vraag, lijkt me.

Nee, het gaat om de inzichten. Mijn vraag is eigenlijk: hoe ga ik om met mijn hulpverlenerssyndroom. Mijn vraag is eigenlijk: hoe speel ik het klaar om fluitend toe te kijken hoe een ander verzuipt terwijl ik zelf kan zwemmen.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Ietsepietsje

Nee, het gaat om de inzichten. Mijn vraag is eigenlijk: hoe ga ik om met mijn hulpverlenerssyndroom. Mijn vraag is eigenlijk: hoe speel ik het klaar om fluitend toe te kijken hoe een ander verzuipt terwijl ik zelf kan zwemmen.

Nou dat is toch niet zo moeilijk? Zwemmen en verzuipen zijn 2 kanten van dezelfde medaille. Zwemmen is niet beter of slechter dan verzuipen. Laat iemand lekker verzuipen. Soms moet je (weer algemeen) eerst verzuipen om weer naar boven te kunnen komen. Als ik naar mezelf kijk, geldt dat in ieder geval voor mij. Geen houvast, alle bodem onder je bestaan weggeslagen........
Dan kom je jezelf (pas) tegen. En kun je weer boven komen drijven. Dat kan een daad van Liefde zijn. Sterker nog, het is er één. Zoals ik het zie. Ik heb er geen mening of oordeel meer over. Voor de één is zwemmen goed, voor de ander verzuipen. Dat komt omdat iedereen een uniek wezen is. En derhalve ook zo bekeken en "gewogen" dient te worden. Mijn idee.

[Freerider]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Laat iemand lekker verzuipen. Soms moet je (weer algemeen) eerst verzuipen om weer naar boven te kunnen komen.

Als je verzopen bent, ben je dood hoor. Met verzuipen bedoel ik ook echt verzuipen. Het leven is geen film waar de overleden acteurs na afloop weer opstaan.