Marie's perikelen

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Gedegen zelfonderzoek is het meest uitgebreide en diepgaande onderzoek dat er is te vinden. Al het andere is feitelijk gepriegel in de marge. Ik zit er dus niet mee dat ik de zaken zoals je ze voorstelt niet begrijp, gedegen zelfonderzoek is niet gebaseerd op kennis maar op weten. Vanuit dat weten heb ik je zienswijze benadert en daar mijn commentaar op gegeven. Een ware onderzoeker schudt dat niet van zich af als een luis in de pels maar onderzoekt dat.

Voor mij ben jij een priegelaar in de marge.

Vriendelijkheid is wel degelijk mijn ding.
Je kunt alleen het onderscheid niet maken waar ik op geen enkele wijze voornemens ben ego te pleasen. Maar behept met ego ga je dat vertalen naar onvriendelijkheid.

Ik vermoedde de oorsprong van je onvriendelijkheid al. Goed dat je het bevestigd. Je gedraagt je als een hork omdat je geen ego wenst te pleasen. Wat ik doe is meegaan in jouw onvriendelijkheid naar jou toe. Een bewuste reflectie. Zo hou ik ook de onvriendelijke mensen uit mijn leven (oorzaak en gevolg).

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Gewaarzijn is een zeer fijn afgestemde 'gevoeligheid, wat niks van doen heeft met gedachte beeld/vorm.
Gewaarzijn is geen acteur.

Dat dus. Zelfkennis kan alleen resulteren is een onderscheid tussen gewaarzijn en de acteur.

De acteur is degene die 'in act treedt' op het toneel om het verhaal te scheppen met de andere acteurs. Is er wat mis met 'in act treden'? Naar Laurens toe acteer ik een onvriendelijke brompot. Ik acteer het tegenbeeld van wat gewaarzijn waarneemt bij Laurens. Onwetendheid is onwetend zijn van het acteren en reflecteren. Wetendheid is weten dat ik (ego, de acteur) 'in act treed' en weten dat gewaarzijn onveranderlijk zichzelf blijft.

[Bassie]

MZ. Zelfkennis kan alleen resulteren IN een onderscheid tussen gewaarzijn en de acteur.

Oftewel: dat wat waarneemt en dat wat waargenomen wordt.

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Het 'ik bestaat niet, daarom kan er ook geen 'uitvouwen zijn naar zoiets als 'we.
Hoe kun je nog 'verhalen over 'dit, waar elke aanzet tot vertellen alreeds vermeend is?

Je mist de verbinding van het onmogelijke naar het gekende en dat is ook logisch. Ze noemen dat niet voor niks een paradox. Het kan niet en het gebeurt toch. Waar 'geweten' wordt dat alles vermeend is gaat alles gewoon weer over tot de orde van de dag. Voor realisatie water dragen, na realisatie water dragen. Maar nu in de wetenschap 'wat' je bent.

Genieten is een emotie bepaling, waar de constatering zich voordoet van 'genieten zit je al middenin de vermeendheid. (Het illusoire.) 'Diepe bevinding krijgt helemaal geen grip op 'genieten, eenvoudig omdat het niet bestaat. Specifieke gevoels bepalingen koppelen aan 'gebeuren.. is onzin.
(Op dit moment geniet ik trouwens van mijn koffie, vers uit de boon.)

Natuurlijk, alles is vermeend maar we doen met z'n allen alsof, voor mij is het geen enkel probleem de ervaring te hebben en dat zoals door eenieder gekend 'genieten' te noemen. Het enige verschil is dat ik weet dat het geen 'ik' is die de ervaring doet. Voor mij is er genieten en het daarover schrijven is hetzelfde gebeuren in een veronderstelling/geloof dat het allemaal werkelijk plaatst vindt zonder dat 'ik' daarin de hand heeft.

Gedurende het bestaan, verzameld de 'gemaakte' eigenheid uit ervaring/beleving een arsenaal aan voor en afkeur, waarmee het persoonlijkheid profileert.
Genieten of niet genieten is daarom dan ook niks anders dan een zeer relatief keuze besluit.. binnen dromerij.

Daaruit is alles opgebouwd en bestaande uit gedachten

Bewustzijn, Zijn, Waarheid, God whatever.. eenvoudig een beschikbaarheid zonder voorwaarden.

Iedereen geeft er op eigen wijze een invulling aan. Het heeft mijn voorkeur de betekenis er van zoveel mogelijk uit te kleden. In deze constellatie moet het al weer iets zijn namelijk 'eenvoudig' en 'beschikbaar', zijnde persoonskenmerken die Bewustzijn niet heeft.

Ervaring, woord, gedachte.. een pot nat.
De scheppingsmogelijkheid is verbeelding en verzinsel.

Ook hierover heeft eenieder zo zijn eigen visie. Dat is nou eenmaal het kenmerk van verschijnselen ze veranderen met ieder ander aangenomen inzicht.

Nee.
Gewaarzijn is een zeer fijn afgestemde 'gevoeligheid, wat niks van doen heeft met gedachte beeld/vorm.
Gewaarzijn is geen acteur.

Ik schreef 'Binnen de gedachtewereld kun je een schouwende gedachte hebben die andere gedachten waarneemt. Ik denk dat je daar gewaarzijn mee bedoelt.' Nadje zou zeggen dat reken ik ook goed, mij boeit het niet waar mijn onderzoek uitwijst dat alles uit gedachten bestaat. Wellicht een kriebel in de buik waarover een gedachte ontstaat, wie zal het zeggen.

Gedachtegangen kunnen weergeven 'hoe het werkt, daaraan voorafgaande is er aandacht bij 'waarom het zus of zo werkt. Kortom, 'waarom wordt gevolgd door 'hoe, en de samenvatting van ''waarom en 'hoe resulteert in de subjectieve overtuiging 'daarom.
Dit alles blijft echter slechts een intellectuele werkzaamheid van constateringen verbinden aan conclusies. Bevinding an sich onttrekt zich nou eenmaal aan alle vertaling.
Conclusie.. geen enkele gedachtegang 'werkt werkelijk.

You lost me.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

MZ. Zelfkennis kan alleen resulteren IN een onderscheid tussen gewaarzijn en de acteur.

Oftewel: dat wat waarneemt en dat wat waargenomen wordt.

En het volstaat niet om te zeggen dat dat wat waarneemt in feite niet bestaat om ook maar de minste kennis op te doen..., want zolang wij mensen zijn is het 'ik' dat waarneemt en gebeurt iedere vooruitgang in kennis, zelfs in kennis van het zuivere ZIJN enkel en alleen via 'ik'. Zonder 'ik' zetten we geen enkele pas verder...
'Ik' kan zelfs ontdekken dat het 'ik' in feite niet bestaat, maar elke verdere vooruitgang zal blijven doorgaan via dat dan denkbeeldige 'ik'...
De oplossing is dus niet het ontkennen van het bestaan van dat 'ik', zelfs al zou het een lege doos zijn,. Ten andere wat is er machtiger en groter dan juist de LEEGTE???
En dat heeft niets vandoen met de angst van het 'ik' om te verdwijnen... want als het niet meer bestaat, bestaat het toch gewoon niet meer...

Oorspronkelijk geplaatst door marie

En het volstaat niet om te zeggen dat dat wat waarneemt in feite niet bestaat om ook maar de minste kennis op te doen..., want zolang wij mensen zijn is het 'ik' dat waarneemt en gebeurt iedere vooruitgang in kennis, zelfs in kennis van het zuivere ZIJN enkel en alleen via 'ik'. Zonder 'ik' zetten we geen enkele pas verder...
'Ik' kan zelfs ontdekken dat het 'ik' in feite niet bestaat, maar elke verdere vooruitgang zal blijven doorgaan via dat dan denkbeeldige 'ik'...
De oplossing is dus niet het ontkennen van het bestaan van dat 'ik', zelfs al zou het een lege doos zijn,. Ten andere wat is er machtiger en groter dan juist de LEEGTE???
En dat heeft niets vandoen met de angst van het 'ik' om te verdwijnen... want als het niet meer bestaat, bestaat het toch gewoon niet meer...

De continuïng story of Marie.
Het onderstaande, eerder aan Bassie gequote.

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Het resultaat van gedegen zelfonderzoek leert dat de 'ik' als zodanig niet bestaat. Daarover ben ik in voortdurend conclaaf met Marie.

Marie wil op geen enkele wijze tornen aan het bestaan van dat ik, hoe vaak ik ook uitleg dat het over de inhoud van 'ik' gaat en dat de entiteit waarvan alles uitgaat niet het 'ik' met inhoud' is, dat het dus om de zelf verworven inhoud gaat. Vervolgens stort Marie weer de gehele inhoud van dat 'ik' over me heen in een poging dat alles vast te kunnen blijven houden.

Maar goed, nogmaals maar weer. Indien aangetoond is dat het 'ik' niet bestaat, bestaat ook het 'jij' of in dit geval 'de buurvrouw' niet. Feitelijk gaat het om geloven in het bestaan van al die verschijnselen om ons heen, en we noemen dat hier de vermeende werkelijkheid. Kortom we geloven in de verschijnselen en interacteren daarmee en dat is best zolang het maar geweten wordt.

Je geloofd in het bestaan van een Bassie, dat kan, je mag namelijk van alles geloven. Maar gedegen zelfonderzoek wijst uit dat er geen Bassie is. Wanneer er geen Bassie is, er geen doener is, blijft er alleen het gebeuren over, ergo het genieten.

Voor Bassie is Marie te lezen.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

'Ik' kan zelfs ontdekken dat het 'ik' in feite niet bestaat..

Waarom begin je daar dan niet aan?

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

MZ. Zelfkennis kan alleen resulteren IN een onderscheid tussen gewaarzijn en de acteur.

Oftewel: dat wat waarneemt en dat wat waargenomen wordt.

Gewaarzijn is het om het even wat het waarneemt (Het ziet niks, daarom kan elke beweging van iets zien gewaarzijn niet zijn.) Gwaarzijn is geen blinde kwaliteit, eerder een zeer subtiele gevoeligheid, wat weer niks te maken heeft met de gangbare vertalingen van gevoeligheid, bv iemand die fysiek blind is en scherper registreert met andere zintuigen.

Gewaarzijn ziet niks, daarom kan het 'Zien 'Zijn.
De acteur (Ego) ziet van alles en nog wat, en is daarom stekeblind, en komt daarom nooit verder dan.. zijn zien.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

En het volstaat niet om te zeggen dat dat wat waarneemt in feite niet bestaat om ook maar de minste kennis op te doen..., want zolang wij mensen zijn is het 'ik' dat waarneemt en gebeurt iedere vooruitgang in kennis, zelfs in kennis van het zuivere ZIJN enkel en alleen via 'ik'. Zonder 'ik' zetten we geen enkele pas verder...
'Ik' kan zelfs ontdekken dat het 'ik' in feite niet bestaat, maar elke verdere vooruitgang zal blijven doorgaan via dat dan denkbeeldige 'ik'...
De oplossing is dus niet het ontkennen van het bestaan van dat 'ik', zelfs al zou het een lege doos zijn,. Ten andere wat is er machtiger en groter dan juist de LEEGTE???
En dat heeft niets vandoen met de angst van het 'ik' om te verdwijnen... want als het niet meer bestaat, bestaat het toch gewoon niet meer...

Degene die kennis op doet is altijd het 'ik'. En die 'ik' kan kennis op doen van 'gewaarzijn' door dat gewaarzijn te 'zijn'. Dus ja, je hebt gelijk dat alleen 'ik' passen verder kan zetten.

Het is ook 'ik' die meent een zelfonderzoek te hebben afgerond of weet ik veel wat de diverse ikken op een forum aan beweringen doen.

De LEEGTE is niet machtig. Het heeft geen eigen wil om zaken te willen. De LEEGTE is dan ook niet GROOT, het heeft geen enkele afmeting. Zaken als vorm, afmeting hebben daar geen betekenis, daarom heet het ook LEEGTE.

Maar dat is allemaal een constatering welke je feitelijk als een ego doet. Ik als ego heb de constatering gedaan dat gewaarzijn leeg is, er is alleen presentie. Die constatering kon ik alleen doen door gewaarzijn te zijn, een andere mogelijkheid is er niet.

Waarom is het het ego wat tot kennis van het ware zelf (gewaarzijn) komt?
Simpel: meneer A doet niet aan onderzoek en mevrouw B wel. Gewaarzijn is present in ieder mens en het ego kan er achter komen door dat gewaarzijn te zijn.

Dan kan ego als het onware zelf beschouwd worden, maar je kunt niet zeggen dat het er niet is. Omdat het ego nu eenmaal over bepaalde kenmerken beschikt welke uniek zijn en je tot ego maken. Een vriendelijk ego of soms een onvriendelijk ego bij iemand die angstig is om 'ego te laten zien'.

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Gewaarzijn ziet niks, daarom kan het 'Zien 'Zijn.
De acteur (Ego) ziet van alles en nog wat, en is daarom stekeblind, en komt daarom nooit verder dan.. zijn zien.

...

Gewaarzijn met een hoofdletter is gewoon een synoniem voor het Directe Zien, het Zien zonder iets/iemand die ziet en zonder iets dat gezien wordt. Het is ook een synoniem voor Bewustzijn met een hoofdletter. Het is ook een synoniem voor Leegte. Het is ook een synoniem voor Alles en voor Werkelijkheid, allemaal één pot nat.

Het is nooit het Directe Zien dat iets constateert, het is het ik dat dankzij het Directe Zien constateren kan dat het geen Werkelijkheid heeft. Alleen dat. Hierdoor wordt het zich tijdelijk voordoen van dat ik niet ontkent, het relativeert het alleen maar.

Het ik kan alleen maar constateren dat het (er) niet Werkelijk is. Die constatering is geen verworvenheid van dat ik, het is het failliet van dat ik. Zolang het nog niet failliet is, moet het inderdaad, zoals Marie zegt, niet verworpen worden, maar is het de poort tot zijn faillisement. Als het falliet is, moet het ook niet verworpen worden, maar wordt het gewoon gezien voor wat het is: louter een tijdelijk verschijnsel, niets om drukte rond te maken.

Al die drukte hier... om niets.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

De continuïng story of Marie.
Het onderstaande, eerder aan Bassie gequote.

Voor Bassie is Marie te lezen.

Waarom begin je daar dan niet aan?

Nog niet door dat indien 'ik', 'jij' niet bestaat dat dan niets bestaat???
De wereld, alles rondom ons is gewoon letterlijk verzinsel...
En dus in plaats van voortdurend af te komen dat 'ik' niet bestaat, blijft dan eerlijk en zeg dat van de realiteit rondom ons er niets is dat werkelijk bestaat...

En zelfs om dat allemaal te zeggen heb je een 'ik' nodig om jou dat diets te maken...