Mihaela's arena

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Het is simpelweg de bedoeling het zijn van die veelheid te decimeren, te reduceren, en door eliminatie tot een te herleiden.

Ieder dag is er bij mij het besef, en zie ik in wat ik niet ben. Alsnog merk ik dat 'dat wat ik ben' voor mij als onbereikbaar lijkt.
Het voelt letterlijk alsof er een muur tussen zit.
Alsnog is er keer op keer ook de ervaring van langzaam maar zeker het verdwijnen van het gevoel van afgescheiden zijn.
Er is nog steeds bij mij sprake van bereidheid, en de rest volg ik wel...

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Ietsepietsje

Uiteindelijk kan er alleen maar 'weten' zijn, Ulla. Of je nu moslim bent, christen, advaita aanhanger of whatever. Ik kan alleen aan de buitenkant niet zien of iemand christen is uit overtuiging of dat hij iemand is die 'weet'.

Wat mijzelf betreft maakt het me eigenlijk niet eens uit wat een ander denkt.
Ik heb gevonden wat ik ben, ik heb mijzelf herinnert, ik heb mijn ware aard ontdekt (en verzin nog maar meer kreten) en meer valt er eigenlijk niet van te zeggen. Er valt niets meer te bewijzen?het is.

En dat gun ik iedereen, ook Renoir. Maar ik ga mijn pogingen weer een tijdje staken, want ik trigger alleen maar ego.

Daarom zei ik ook lijkt. Het lijkt.........ik "weet" intussen wat het betekent als je dan wel of niet hapt. Zelfs al zeg ik niks is dat nog geen garantie dat ik daarom weet. Maar ook geen dat ik niet weet.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ietsepietsje

Of je nu moslim bent, christen, advaita aanhanger of whatever. Ik kan alleen aan de buitenkant niet zien of iemand christen is uit overtuiging of dat hij iemand is die 'weet'.

Toch weer even 'zeer sneeky' advaita tussen de geloven zetten en de beoefenaars 'aanhangers' noemen. Maar zoals gezegd, je bent zo doorzichtig als glas.

Overigens kun je als je zelf 'weet' wel degelijk weten of iemand anders 'weet'. Op dezelfde wijze als dat ego 'ego' ziet, ziet de wetende 'weten'.
Alleen Ietsepietsje kan dat niet want daarvoor is hij te veel 'ego' georiënteerd. Hij heeft dan misschien wat zelfonderzoekjes maar geen 'gedegen' zelfonderzoek gedaan.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Ieder dag is er bij mij het besef, en zie ik in wat ik niet ben. Alsnog merk ik dat 'dat wat ik ben' voor mij als onbereikbaar lijkt.
Het voelt letterlijk alsof er een muur tussen zit.
Alsnog is er keer op keer ook de ervaring van langzaam maar zeker het verdwijnen van het gevoel van afgescheiden zijn.
Er is nog steeds bij mij sprake van bereidheid, en de rest volg ik wel...

Naarmate je daar de aannames van het 'niet zijn' heen bent zie je als vanzelf wat je wel bent. Het zal zich openbaren dus focus daar niet op.
Het zijn of ervaren van afgescheiden is geen graadmeter slechts het ervaren vertegenwoordigd te zijn in je 'ik' is een graadmeter.

[Freerider]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Daarom zei ik ook lijkt. Het lijkt.........ik "weet" intussen wat het betekent als je dan wel of niet hapt. Zelfs al zeg ik niks is dat nog geen garantie dat ik daarom weet. Maar ook geen dat ik niet weet.

In deze kwestie is het belangrijk om het verschil tussen 'geloven' en 'weten' te onderkennen. Als voorbeeld: ik weet dat ik een man ben, jij gelooft het. Of andersom. Geloven is een overtuiging. Vele christenen geloven zonder te weten. Aan de buitenkant kan ik dit niet zien. Pas als ik nader kennis maak kan ik eventueel vast stellen dat hij 'weet'.

In een andere draad gaf ik het verschil aan tussen delen en weggeven. Aan de manier waarop mensen reageren kan ik zien in welke fase ze zitten. Wat ze daadwerkelijk 'weten' en waar hun overtuigingen liggen. Dat is geen woordspelletje, maar je laat mensen zelf vertellen waar ze staan.

In ieder geval: als je te maken krijgt met 'weten' zijn al die overtuigingen ook niet meer zo belangrijk. Overtuigingen komen uit de mind voort en kunnen best wel eens handig zijn. Maar je hecht er geen waarde meer aan. Zoals ik al eerder zei: ze staan een mens alleen maar in de weg. (om te ontdekken wat je werkelijk bent)

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Naarmate je daar de aannames van het 'niet zijn' heen bent zie je als vanzelf wat je wel bent. Het zal zich openbaren dus focus daar niet op.
Het zijn of ervaren van afgescheiden is geen graadmeter slechts het ervaren vertegenwoordigd te zijn in je 'ik' is een graadmeter.

Het is dus mijn focus dat de kramp/muur veroorzaakt?

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Het zijn of ervaren van afgescheiden is geen graadmeter slechts het ervaren vertegenwoordigd te zijn in je 'ik' is een graadmeter.

Ja, helder..

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ietsepietsje

In deze kwestie is het belangrijk om het verschil tussen 'geloven' en 'weten' te onderkennen. Als voorbeeld: ik weet dat ik een man ben, jij gelooft het. Of andersom. Geloven is een overtuiging. Vele christenen geloven zonder te weten. Aan de buitenkant kan ik dit niet zien. Pas als ik nader kennis maak kan ik eventueel vast stellen dat hij 'weet'.

In een andere draad gaf ik het verschil aan tussen delen en weggeven. Aan de manier waarop mensen reageren kan ik zien in welke fase ze zitten. Wat ze daadwerkelijk 'weten' en waar hun overtuigingen liggen. Dat is geen woordspelletje, maar je laat mensen zelf vertellen waar ze staan.

In ieder geval: als je te maken krijgt met 'weten' zijn al die overtuigingen ook niet meer zo belangrijk. Overtuigingen komen uit de mind voort en kunnen best wel eens handig zijn. Maar je hecht er geen waarde meer aan. Zoals ik al eerder zei: ze staan een mens alleen maar in de weg. (om te ontdekken wat je werkelijk bent)

Nu probeer je wederom 'zeer sneeky' over de rug van Ulla heen mij te beleren over 'weten' maar zoals gezegd je bent zo doorzichtig als glas. Jouw 'weten' is in de betekenis dat je ergens 'kennis' van draagt, draag je deze kennis niet dat kun je dat op gezag aannemen en dat heet dan 'geloven'.

Over dit soort weten heb ik het niet, ik heb het over 'weten wat je bent' en dat betreft niet enige vorm van kennis of iets dat anderen aangaat maar een intrinsiek 'weten' dat je niks anders kunt zijn dan dit. Dat 'weten' impliceert ook alles wat je niet bent, en wat je niet bent is ego, ego is namelijk iets wat je denkt te zijn. Van ego kun je zeggen dat je geloofd dat te zijn, althans zolang je dat gedegen onderzoek niet gedaan hebt.

Ergo wanneer jij zegt dat je dat ego, die manifestatie, bent en dat doe je wat minder vaak maar eerder stond je voorop met roepen blij te zijn een ego te hebben, heb je geen gedegen zelfonderzoek gedaan. En dan kun je roepen en schreeuwen en blijven herhalen dat je dat onderzoek wél gedaan hebt, je kunt het niet gedaan hebben omdat dat blijkt uit alles waarin je je hier kenbaar maakt. Dus nogmaals doe nou eens dat gedegen zelfonderzoek want je maakt je onsterfelijk belachelijk in je presentatie hier.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Het is dus mijn focus dat de kramp/muur veroorzaakt?

Ik heb er geen andere verklaring voor dat je hier een belemmering, kramp/muur, kunt ondervinden dan door middel van iets innig wensen al te zijn. De werkelijkheid is altijd strijdig met het idee en dat werpt belemmeringen als deze op.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Ik heb er geen andere verklaring voor dat je hier een belemmering, kramp/muur, kunt ondervinden dan door middel van iets innig wensen al te zijn. De werkelijkheid is altijd strijdig met het idee en dat werpt belemmeringen als deze op.

Er is ook een vorm van ongeduld.

Ik ondervind dat er ieder keer iets weg valt, door te beseffen wat ik niet ben. Alsnog als ik mezelf de vraag stel: Wat ben ik? Als antwoord beleef ik alsof bewustzijn en ik nog gescheiden zijn. Er is een prille energie die ik waarneem, en ook zie ik dat er iets in mij niet durft..
Vervolgens ga ik gewoon maar verder met mezelf onder ogen zien, en meer dan dat weet ik ook niet hoe te doen..