Gesprek over non dualiteit ...

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Van wat verschijnt is de denkbeeldigheid doorzien

Wat verschijnt stopt dit na het doorzien van de denkbeeldigheid ervan?

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Doorpakken op wat doorzien is (het denkbeeldig onderscheid tussen twee waarheden en het verlangen om iets te bereiken) ?n het verwerken als van onmiddellijkheid (er is niets wat op waarheid berust en er is niemand om waarheid te belichamen) is als van ander begin zijn, is dat zijn als van waarheid zijn als beschikbaarheid zonder voorwaarden zijn.

Het onderscheid tussen twee waarheden is inderdaad denkbeeldig, zoals alles wat je uitdrukt denkbeeldig is. Het is bij wijze van spreken/communiceren, hetgeen hier gebeurt.

"Er is niets wat op waarheid berust en er is niemand om waarheid te belichamen" is een denkbeeldige uitdrukking (je kan nooit iets absoluut uitdrukken) van het absolute. Dit alleen maar uitdrukken is denkbeeldigheid. Niet terugkoppelen naar denkbeeldigheid is dus niet uitdrukken, stilte. Geen forum, geen Looro die iets schrijft. Maar wat verschijnt er: "Looro schrijft dat Looro niet bestaat, dat niets bestaat", Looro heeft gelijk, niets bestaat absoluut, maar ook al zijn woorden denkbeeldig, is Looro denkbeeldig, is bestaan denkbeeldig, het verschijnt wel. Dit ontkennen is nihilisme.

Reageren, verschijnen in woorden in denkbeeldige reacties op denkbeeldige discussies, is terugkoppelen naar verschijning. Tegelijk terugkoppelen naar verschijning en dat wat verschijnt dat beweert dat verschijning niet bestaat is onmogelijk. Een reactie hierop als "er is niets of niemand die iets beweert" is hetzelfde, het is een reactie een verschijning dat verschijnen ontkent.

Het verschijnen van nihilisme is evengoed denkbeeldig. Enkel is het stoppen met terugkoppelen kan nihilisme mogelijk zijn. Geen verschijnen meer, geen woorden meer, geen denkbeelidgheid meer, maar dan kan er ook niet verwezen worden, zelfs niet naar "gedegen" zelfonderzoek.

Het terugkoppelen naar verschijning is liefde, het gelijktijdig doorzien dat er geen terugkoppeling is, dat verschijning denkbeeldig is, is wijsheid. Alleen in de gelijktijdigheid van beiden is er werkelijk verwijzing naar zelfrealisatie, zelfonderzoek, ...

Geniet denkbeeldig toch maar van het denkbeeldige zonnetje

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

...het gelijktijdig doorzien dat er geen terugkoppeling is...

Dit is de knoop, het niet doorzien en het niet verwerken als van gedegen zelfonderzoek.
Het uitdrukken van gelijktijdigheid is als van onmiddellijkheid en iets denkbeeldigheid laat worden, invulling van onderwerp doet zijn.
Dat doorzien van denkbeeldigheid (hier gelijktijdigheid) ?n verwerken als van onmiddellijkheid (dat zijn) is dat zijn als van ander begin.

Dit doorzien en verwerken is geen nihilisme noch ontkenning noch bevestiging maar als van ander begin, als van gedegen zelfonderzoek.

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Dit is de knoop

Dit is de knoop voor jou, niet voor mij. Voor mij is er geen knoop, geen conflict.

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Reageren, verschijnen in woorden in denkbeeldige reacties op denkbeeldige discussies, is terugkoppelen naar verschijning. Tegelijk terugkoppelen naar verschijning en dat wat verschijnt dat beweert dat verschijning niet bestaat is onmogelijk.

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Van wat verschijnt is de denkbeeldigheid doorzien

Dat wat verschijnt stopt dit na het doorzien van de denkbeeldigheid ervan?

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Het gedegen zelfonderzoek is aanwijzen van denkbeeldigheid ?n verwerken van onmiddellijkheid. Het aanwijzen is een staat van zijn, als van ander begin zijn en het verwerken is dat zijn als van ander begin.
Het is als van waarheid en weten zijn dat ego (onderwerp) doorziet en onmiddellijkheid realiseert, verwerkt als dat zijn.

Doorzien is 'geen bekijken alsof' maar is als begin van onmiddellijk (ander) zijn.
Om die reden is het ander begin non-duaal, als van niet-twee zijn.
In het doorzien van denkbeeldigheid is de bevangenheid van de invulling en het subject-zelf-zijn verdwenen ?n als ander begin is het verwerken van onmiddellijkheid als van beschikbaarheid zonder voorwaarden zijn.
Wat als gedegen zelfonderzoek zich voordoet is verlost van gelijktijdigheid en is dat zijn als van onmiddellijkheid.

>> for the weekend

Het verstand zal nooit of te nimmer in staat zijn om onmiddellijkheid te realiseren, want het verstand zal altijd en immer te laat komen en holt dus altijd achterna... Het verstand kan alleen maar als een ander begin het verwerken van onmiddellijkheid als een beschikbaarheid zonder voorwaarden proberen te benaderen en tot stand brengen door zichzelf volkomen uit te schakelen...
En recht uit gezegd denk ik dat we dan eerder nog veel verder dan dichter bij het beoogde doel gekomen zijn...

Maar zoals ikzelf en alles relatief ben, zo verwijs ikzelf en alles wel naar het absolute en delen van mijzelf, zeker niet het verstand maar eerder intuitie, gevoel, ervaring... zijn al min of meer ver gevorderd in het onbevooroordeeld doorleven van het onmiddellijke en die delen in mijzelf verterken en aanmoedigen... die delen in mijzelf zullen mij leiden naar daar waar jij met je verstand alleen nooit zult komen...

Wat bedoel je ten andere met het absolute? Hoe scheidt je het van het relatieve? Onafhankelijk van alles, vrij in zichzelf, onveranderlijk wat het tijdsgebeuren betreft??? In ieder geval kan ik het absolute niet zien als iets dan versteend is in zichzelf, want het zou altijd en eeuwig onveranderlijk moeten zijn???
Alleen de dood is onveranderlijk... wat leeft, leeft, ook en vooral het absolute, de bron van alle zijn...
Zou het kunnen dat het absolute onherroepelijk is aangetrokken tot het relatieve en omgekeerd en dat ze onmogelijk zonder mekaar kunnen?

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Dit is de knoop voor jou, niet voor mij. Voor mij is er geen knoop, geen conflict.

Geen knoop? Dan is er geen doorzien ! Dan worden de ketenen van denkbeeldigheid in wijsheid en liefde geklonken.
Doorzien is vaststellen dat het onderwerp als denkbeeldig gevolg van onmiddellijkheid verschijnt (hier de knoop die gelijktijdigheid op het onderwerp legt als beleving van bestaan).

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Dat wat verschijnt stopt dit na het doorzien van de denkbeeldigheid ervan?

Wat als onderwerp verschijnt is doorzien als wordt vastgesteld dat het verschijnen een denkbeeldig gevolg is. Dit vaststellen is zien dat onmiddellijkheid als van bewustzijn zich op deze wijze van denkbeeldigheid hecht en als onderwerp verschijnt.
Uit het verschijnen en verdwijnen volgt de eindeloze voortzetting en invulling, het kennen en het worden, het hebben en dienen van belang, het streven en veranderen, enz.

Gedegen zelfonderzoek is op het doorzien van denkbeeldigheid doorpakken, verwerken van onmiddellijkheid als van ander begin (tot er geen terugkoppeling is naar onderwerp).

Wat stopt is de terugkoppeling naar onderwerp en wat is, is dat zijn als van beschikbaarheid zonder voorwaarden. Dat zijn is als van ander begin, onverklaarbaar, onbegrijpbaar omdat het niet-iets kan worden, met niets kan ingevuld worden, met niemand kan verbonden worden. Het is zo anders dat als dat zijn, dat het is als ongeboren zijn, als van zo zuiver zijn dat het alle kennen te boven gaat.

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Het verstand ...

Het verstand wordt in het citaat als natuurlijke oorzaak aangeklaagd voor het gescheiden zijn van de ware bron van zijn. Het verstand wordt aangeklaagd maar wordt niet doorzien.
Het dringt niet door dat het de persoon zelf is die zijn of haar verstand gebruikt om aan te klagen en om te argumenteren dat het verstand doet dwalen en van het beoogde doel doet afwijken.
Het gaat in gedegen zelfonderzoek uitsluitend om de persoon die in zijn eigen aanwezigheid besef heeft van zichzelf. Het zelfbesef kan een ervaring zijn, een gevoel, een gedachte, een verlangen, een redenering of wat dan ook als er maar het besef in ligt van 'dat ben ik'.

Gedegen zelfonderzoek is doorzien van ego, van de persoon als onderwerp van zichzelf, als de persoon met zelfbesef.
Dit is geen verstandelijk onderzoek dat door argumenteren tot een inzicht komt.
Het is gedegen zelfonderzoek dat ego doorziet en onmiddellijkheid verwerkt als van ander begin zijn.
Het verlost het onderwerp uit zijn denkbeeldige bevangenheid en is dat-zijn als van beschikbaarheid zonder voorwaarden.

Dat zijn, dat verwerken van zelfbesef als van gedegen zelfonderzoek, is als van ander begin. Er is geen terugkoppeling naar onderwerp (subject) en is daarom als van ander begin, als van beschikbaarheid zonder voorwaarden.

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Maar zoals ikzelf en alles relatief ben, zo verwijs ikzelf en alles wel naar het absolute en delen van mijzelf, zeker niet het verstand maar eerder intuitie, gevoel, ervaring... zijn al min of meer ver gevorderd in het onbevooroordeeld doorleven van het onmiddellijke en die delen in mijzelf verterken en aanmoedigen... die delen in mijzelf zullen mij leiden naar daar waar jij met je verstand alleen nooit zult komen...

Deze verstandelijke benadering, redenering is een verwijzing naar het onmiddellijke als onbevooroordeeld doorleven. Het onmiddellijke is hiermee een onderwerp dat bepaalde voorwaarden oplegt aan het subject, de persoon (onbevooroordeeld zijn, in staat zijn om te doorleven, in staat zijn vooruitgang en vorderingen te maken, enz.).

In gedegen zelfonderzoek is onmiddellijkheid het vaststellen van bewustzijn als gehechtheid aan verschijnen. Het is de volkomenheid van het verschijnen dat wat is volkomen dat is.
Volkomenheid van bewustzijn is onmiddellijkheid.
Door in het doorzien van onderwerp niet terug te koppelen naar het subject is het doorpakken op onmiddellijkheid als van beschikbaarheid zonder voorwaarden. Onmiddellijkheid kan als van-dat-zijn geen onderwerp zijn maar is uitsluitend de verwerking van dat-zijn.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Wat bedoel je ten andere met het absolute? Hoe scheidt je het van het relatieve? Onafhankelijk van alles, vrij in zichzelf, onveranderlijk wat het tijdsgebeuren betreft??? In ieder geval kan ik het absolute niet zien als iets dan versteend is in zichzelf, want het zou altijd en eeuwig onveranderlijk moeten zijn???
Alleen de dood is onveranderlijk... wat leeft, leeft, ook en vooral het absolute, de bron van alle zijn...
Zou het kunnen dat het absolute onherroepelijk is aangetrokken tot het relatieve en omgekeerd en dat ze onmogelijk zonder mekaar kunnen?

Leven en dood, veranderlijk en onveranderlijk, absoluut en relatief, verstand en intuïtie, innerlijk en uiterlijk, vrijheid en afhankelijkheid, iemand en niemand, iets en niets, tijdelijk en eeuwigheid, beperkt en oneindig, ... Doen zich voor in de denkbeeldige bron van zijn. Zij geven aan het bestaan een volkomen denkbeeldige zingeving.

Wanneer het gedegen zelfonderzoek is afgerond is dat-zijn als van ander begin zijn. Elke invulling of zingeving als dat zijn is overbodig omdat wat is volkomen is wat is. Als van dat zijn heeft geen behoeften, vindt geen belang in welke zingeving ook maar is als van onmiddellijkheid beschikbaarheid zonder voorwaarden.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Het verstand wordt in het citaat als natuurlijke oorzaak aangeklaagd voor het gescheiden zijn van de ware bron van zijn. Het verstand wordt aangeklaagd maar wordt niet doorzien.
Het dringt niet door dat het de persoon zelf is die zijn of haar verstand gebruikt om aan te klagen en om te argumenteren dat het verstand doet dwalen en van het beoogde doel doet afwijken.
Het gaat in gedegen zelfonderzoek uitsluitend om de persoon die in zijn eigen aanwezigheid besef heeft van zichzelf. Het zelfbesef kan een ervaring zijn, een gevoel, een gedachte, een verlangen, een redenering of wat dan ook als er maar het besef in ligt van 'dat ben ik'.

Gedegen zelfonderzoek is doorzien van ego, van de persoon als onderwerp van zichzelf, als de persoon met zelfbesef.
Dit is geen verstandelijk onderzoek dat door argumenteren tot een inzicht komt.
Het is gedegen zelfonderzoek dat ego doorziet en onmiddellijkheid verwerkt als van ander begin zijn.
Het verlost het onderwerp uit zijn denkbeeldige bevangenheid en is dat-zijn als van beschikbaarheid zonder voorwaarden.

Dat zijn, dat verwerken van zelfbesef als van gedegen zelfonderzoek, is als van ander begin. Er is geen terugkoppeling naar onderwerp (subject) en is daarom als van ander begin, als van beschikbaarheid zonder voorwaarden.

Wat jij hier aanhaalt als een algemeen beeld is een opdracht die ik bij iedere verdere stap naar inzicht zet; het ego wordt daarbij doorzien en naast zich neergelegd; niet uitgeschakeld, het schakelt op de duur zichzelf wel uit.

Als het bij jouw erop lijkt dat ik het verstand aanval en dat ik het verstand zie als grote spelbreker; dan spreek ik niet meer over mijn eigen weg, want daar is de verkeerde werking van het verstand doorzien en dus is die verkeerde werking, niet het verstand zelf, uitgeschakeld... Maar het is voor mij wel een verklaring dat, ondanks zovele grote mannen die zijn opgestaan, de geestesgesteldheid van de mensenwereld in het algemeen er nog zo belabberd bij ligt...

Als er werkelijk wat meer mensen met echt doorzicht zouden opgestaan zijn, de wereld zou er nu anders uitzien...

En schrijf dat nu weer niet toe aan geloven, aan voorwaarden stellen, aan egobevestiging.... Dat is weten...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Deze verstandelijke benadering, redenering is een verwijzing naar het onmiddellijke als onbevooroordeeld doorleven. Het onmiddellijke is hiermee een onderwerp dat bepaalde voorwaarden oplegt aan het subject, de persoon (onbevooroordeeld zijn, in staat zijn om te doorleven, in staat zijn vooruitgang en vorderingen te maken, enz.).

In gedegen zelfonderzoek is onmiddellijkheid het vaststellen van bewustzijn als gehechtheid aan verschijnen. Het is de volkomenheid van het verschijnen dat wat is volkomen dat is.
Volkomenheid van bewustzijn is onmiddellijkheid.
Door in het doorzien van onderwerp niet terug te koppelen naar het subject is het doorpakken op onmiddellijkheid als van beschikbaarheid zonder voorwaarden. Onmiddellijkheid kan als van-dat-zijn geen onderwerp zijn maar is uitsluitend de verwerking van dat-zijn.



Leven en dood, veranderlijk en onveranderlijk, absoluut en relatief, verstand en intuïtie, innerlijk en uiterlijk, vrijheid en afhankelijkheid, iemand en niemand, iets en niets, tijdelijk en eeuwigheid, beperkt en oneindig, ... Doen zich voor in de denkbeeldige bron van zijn. Zij geven aan het bestaan een volkomen denkbeeldige zingeving.

Wanneer het gedegen zelfonderzoek is afgerond is dat-zijn als van ander begin zijn. Elke invulling of zingeving als dat zijn is overbodig omdat wat is volkomen is wat is. Als van dat zijn heeft geen behoeften, vindt geen belang in welke zingeving ook maar is als van onmiddellijkheid beschikbaarheid zonder voorwaarden.

Het grootste geschenk dat iemand op aarde kan krijgen is tot het bewustzijn te komen dat hij zichzelf is tegengekomen... Het eeuwige zoeken verstompt, want wat kan hij meer verlangen.... hij is...
Of die 'hij' er dan nog toe doet betwijfel ik; hij staat gewoon in de volheid van het zijn...