Shankara

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Dat is al heel lang het geval, ik heb geen vaststaand beeld van 'wie ik ben.
Ik reageer op wat geadresseerd is aan zoiets als 'mij.

Nee.
Mits 'duidelijk is dat het van de zotte is om een subjectieve beleving van zus of zo te beschermen.. dat kan feitelijk ook helemaal niet.

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Hierin is geen sprake van keuze wel of niet reageren, er is reageren of niet, dat dat dan weer zou gebeuren vanuit een keuzeloze achtergrond, of keuzeloos gewaarzijn is ook niet zo. Dat een bevinding vertaald wordt als keuzeloos, is alreeds een keuze concept, en dat 'maakt' dat je in een zodanige toestand kunt.. vertoeven.

Dat kun je ook omdraaien, 'is er wel een keuze die een 'ik kan maken'? Dan zeg ik nee, er is helemaal geen keuze mogelijk.. dat lijkt maar zo, zolang je in de veronderstelling verkeert een 'ik te zijn.

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Verhaal mist altijd de boot, en loopt letterlijk en figuurlijk altijd voorbij aan.. wat 'is.
Dus in verhaal, is niks te vinden wat Werkelijk is. Dat is de doodsteek van bv zoiets als ego.
Dus, wat ik te zeggen heb, of anderen zeggen m.b.t. wat dan ook, het heeft allemaal niks van doen met de Werkelijkheid die verhaalloos 'is.

Het gedachten verhaal heeft niks te maken met het gebeuren wat geweest is, er zijn geen gedachten bij het onmiddellijk gebeuren van wat 'is, er is alleen ontvankelijkheid. het gedachten verhaal maakt een 'gebeurtenis' van wat gebeuren was..
Alle 'gebeurtenissen' zijn feilbaar, gebeuren is onfeilbaar.
De onnauwkeurige beschrijving van gebeuren is.. de vermeende werkelijkheid.
Er is eenvoudig niemand die de werkelijkheid kan beschrijven, middels de ervaringen van iemand.

__________________

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Oorspronkelijk geplaatst door Guido.
Dat is al heel lang het geval, ik heb geen vaststaand beeld van 'wie ik ben.
Ik reageer op wat geadresseerd is aan zoiets als 'mij.

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens.
Dan wel niet een vaststaand maar dan toch een beeld.
De vraag is behoeft dat beeld bescherming?

Guido.

Nee.
Mits 'duidelijk is dat het van de zotte is om een subjectieve beleving van zus of zo te beschermen.. dat kan feitelijk ook helemaal niet.

Oorspronkelijk geplaatst door Guido.
Hierin is geen sprake van keuze wel of niet reageren, er is reageren of niet, dat dat dan weer zou gebeuren vanuit een keuzeloze achtergrond, of keuzeloos gewaarzijn is ook niet zo. Dat een bevinding vertaald wordt als keuzeloos, is alreeds een keuze concept, en dat 'maakt' dat je in een zodanige toestand kunt.. vertoeven.

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens.
Er lijkt keuze te zijn maar de essentiële vraag is of er wel een 'ik' is (die de keuze maakt).

Guido.
Dat kun je ook omdraaien, 'is er wel een keuze die een 'ik kan maken'? Dan zeg ik nee, er is helemaal geen keuze mogelijk.. dat lijkt maar zo, zolang je in de veronderstelling verkeert een 'ik te zijn.

Oorspronkelijk geplaatst door Guido.
Verhaal mist altijd de boot, en loopt letterlijk en figuurlijk altijd voorbij aan.. wat 'is.
Dus in verhaal, is niks te vinden wat Werkelijk is. Dat is de doodsteek van bv zoiets als ego.
Dus, wat ik te zeggen heb, of anderen zeggen m.b.t. wat dan ook, het heeft allemaal niks van doen met de Werkelijkheid die verhaalloos 'is.

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens.
Ik zou zeggen het verhaal loopt 'achter' op de gebeurtenis. De gebeurtenis is eerst en daarover wordt na de gebeurtenis een gedachte gevormd (het woord is het ding niet). Gedachtenonderzoek toont aan dat gedachten niet waar zijn. Ik zelf zou niet zo ver gaan in de conclusie dat het verhaal helemaal niks te maken heeft met de gebeurtenis, hooguit is het een onnauwkeurige beschrijving er van.

Guido.
Het gedachten verhaal heeft niks te maken met het gebeuren wat geweest is, er zijn geen gedachten bij het onmiddellijk gebeuren van wat 'is, er is alleen ontvankelijkheid. het gedachten verhaal maakt een 'gebeurtenis' van wat gebeuren was..
Alle 'gebeurtenissen' zijn feilbaar, gebeuren is onfeilbaar.
De onnauwkeurige beschrijving van gebeuren is.. de vermeende werkelijkheid.
Er is eenvoudig niemand die de werkelijkheid kan beschrijven, middels de ervaringen van iemand.

__________________

Stel je een vogeltje voor dat een nest aan het bouwen is; zonder na te denken, zonder gedachten zoek hij twijgjes bij elkaar en zonder na te denken waar elk twijgje op zijn beurt het beste zou passen in zijn nestje opdat het stevig zou zijn en niet in elkaar zou vallen bouwt hij feilloos dat nestje...

Dat vogeltje leeft direct zijn leven en waarom zouden wij mensen, zoveel hoger op de evolutietrap daar niet toe in staat zijn???
Weet dat vogeltje niets ? Kent dat vogeltje niets ? Kijk eens hoeveel tijd en hoeveel nadenken jij nodig zou hebben om hetzelfde te doen, als je er al in zoudt slagen, want mij lijkt een nestje bouwen alles behalve een gemakkelijke zaak...

Wat heeft al dat discuteren over wel of niet bestaan van een 'ik', van wat wij vertellen, van onze verhaaltjes.... zin...
Geef je over aan het leven en leef...
Geef je over aan dat innerlijke zelf, dat ieder levend wezen, zoals ook dat vogeltje bezit, en handel ernaar...
Het verstand dient om het bewuster en bewuster te doen, niet om het te doen.
Jij via je verstand, jij kunt inzien dat jij één bent met het AL..

En sorry, probeer de zin achter mijn woorden te zien, want waarschijnlijk heb ik weer niet de juiste woorden op de juiste plaats gezet...

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Stel je een vogeltje voor dat een nest aan het bouwen is; zonder na te denken, zonder gedachten zoek hij twijgjes bij elkaar en zonder na te denken waar elk twijgje op zijn beurt het beste zou passen in zijn nestje opdat het stevig zou zijn en niet in elkaar zou vallen bouwt hij feilloos dat nestje...

Dat vogeltje leeft direct zijn leven en waarom zouden wij mensen, zoveel hoger op de evolutietrap daar niet toe in staat zijn???
Weet dat vogeltje niets ? Kent dat vogeltje niets ? Kijk eens hoeveel tijd en hoeveel nadenken jij nodig zou hebben om hetzelfde te doen, als je er al in zoudt slagen, want mij lijkt een nestje bouwen alles behalve een gemakkelijke zaak...

Wat heeft al dat discuteren over wel of niet bestaan van een 'ik', van wat wij vertellen, van onze verhaaltjes.... zin...
Geef je over aan het leven en leef...
Geef je over aan dat innerlijke zelf, dat ieder levend wezen, zoals ook dat vogeltje bezit, en handel ernaar...
Het verstand dient om het bewuster en bewuster te doen, niet om het te doen.
Jij via je verstand, jij kunt inzien dat jij één bent met het AL..

En sorry, probeer de zin achter mijn woorden te zien, want waarschijnlijk heb ik weer niet de juiste woorden op de juiste plaats gezet...

oké.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

oké.

Nog een verhaaltje wat ik ooit gelezen heb en waarvan ik deze nacht, zonder er zelfs maar over na te denken, ineens de betekenis, de noodzaak inzag...

Vader wolf, moeder wolf en de kroost die rondom hen zit te spelen...
Eentje van de kroost is een beetje te hevig, een beetje te losgeslagen in het spel en gaat altijd een beetje te ver...

Vader wolf heeft al een paar dagenlang gegromd, maar de kleine snapt het niet en moeder wolf kijkt bezorgd...

En op een bepaald ogenblik staat vader wolf op en bijt de kleine de kop eraf...

Waarom zag ik deze nacht in dat dat een instinctieve hoogst noodzakelijke en wijze daad was???

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Wat heeft al dat discuteren over wel of niet bestaan van een 'ik', van wat wij vertellen, van onze verhaaltjes.... zin...
Geef je over aan het leven en leef...

Je hebt helemaal geen andere keus dan te leven, waarom dat uitlichten?
Discussiëren heeft geen enkele zin.
Of je werkelijk bestaat is een vraag voorbehouden aan de ware zoeker.

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Nog een verhaaltje wat ik ooit gelezen heb en waarvan ik deze nacht, zonder er zelfs maar over na te denken, ineens de betekenis, de noodzaak inzag...

Vader wolf, moeder wolf en de kroost die rondom hen zit te spelen...
Eentje van de kroost is een beetje te hevig, een beetje te losgeslagen in het spel en gaat altijd een beetje te ver...

Vader wolf heeft al een paar dagenlang gegromd, maar de kleine snapt het niet en moeder wolf kijkt bezorgd...

En op een bepaald ogenblik staat vader wolf op en bijt de kleine de kop eraf...

Waarom zag ik deze nacht in dat dat een instinctieve hoogst noodzakelijke en wijze daad was???

Door het gedrag van eentje kwam de rest in gevaar..
Eentje gaat het met zulk gedrag niet redden, om verder leed te besparen komt het mannetje tot zo een reageren.
Dus.. kolder in de kop, kop eraf.
Shit happens.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Je hebt helemaal geen andere keus dan te leven, waarom dat uitlichten?
Discussiëren heeft geen enkele zin.
Of je werkelijk bestaat is een vraag voorbehouden aan de ware zoeker.

Voor iemand die leeft is dat een zinloze vraag...
De ware zoeker zou beter daarover eens wat meer nadenken...
Wat maakt juist dat hij een zoeker, lees een ware zoeker is...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Door het gedrag van eentje kwam de rest in gevaar..
Eentje gaat het met zulk gedrag niet redden, om verder leed te besparen komt het mannetje tot zo een reageren.
Dus.. kolder in de kop, kop eraf.
Shit happens.

Inderdaad, maar je kunt dat welpenjong niet verwijten dat hij de kolder in zijn kop had door naast zijn schoenen te lopen... Het was als het ware een ingeboren gegeven bij hem...
En ieder van ons, zoeker of niet, kan de kolder in zijn kop hebben en/of krijgen...
Ik herhinner mij nu dat alvorens, bewust, mijn onderzoek naar mijzelf, naar het zijn te beginnen ik mij heb willen vrijwaren van de mogelijke gevaren bij zulk een onderzoek; o.a. de manipulatie van derden zoals, sommige gurus, sommige secten, sommige godsdiensten met gevolgen als o.a.... djihadisten van vandaag e.a....
Maar, omdat ik nu innerlijke krachten in mijzelf, bevrijd door het doorzien van de werking van het verstand, en het mij meer en meer overgeven aan het direct leven, steeds meer en meer voel en waarneem, begrijp ik het gevaar, dat ongeleide projectielen, niet alleen voor mijzelf maar voor de hele samenleving zouden kunnen betekenen...
Je zou haast teruggrijpen naar de oude veilige dogmen...

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Maar, omdat ik nu innerlijke krachten in mijzelf, bevrijd door het doorzien van de werking van het verstand, en het mij meer en meer overgeven aan het direct leven, steeds meer en meer voel en waarneem, begrijp ik het gevaar, dat ongeleide projectielen, niet alleen voor mijzelf maar voor de hele samenleving zouden kunnen betekenen...
Je zou haast teruggrijpen naar de oude veilige dogmen...

Ter bezinning:

Pas als je verlost geraakt van je fascinatie voor jezelf, je inzichten en je krachten, zal er bevrijding zijn. Het directe leven is dan bevrijdt van 'jou', zodat het direct (zonder inmenging van jou) kan zijn.

Pas dan is er geen 'je' meer voor wie iets een gevaar kan zijn, noch is er dan een 'je' die een gevaar kan zijn voor iets. In alle andere gevallen blijft die 'je' een gevaar voor 'zichzelf' en 'anderen'.

Daar zit het enige gevaar, en daar moet het dan ook aangepakt worden. Niet buiten die 'je'. Niet in verhaaltjes, noch in ongeleide projectielen,

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Ter bezinning:

Pas als je verlost geraakt van je fascinatie voor jezelf, je inzichten en je krachten, zal er bevrijding zijn. Het directe leven is dan bevrijdt van 'jou', zodat het direct (zonder inmenging van jou) kan zijn.

Pas dan is er geen 'je' meer voor wie iets een gevaar kan zijn, noch is er dan een 'je' die een gevaar kan zijn voor iets. In alle andere gevallen blijft die 'je' een gevaar voor 'zichzelf' en 'anderen'.

Daar zit het enige gevaar, en daar moet het dan ook aangepakt worden. Niet buiten die 'je'. Niet in verhaaltjes, noch in ongeleide projectielen,

Dat welpenjong, totaal onbewust van zichzelf en dus niet gebonden aan een 'ik' kon wel degelijk uitgroeien tot een gevaar voor zijn soort... vandaar dat de vaderwolf instinctief ingreep...
Het goed en het kwaad bestaat, ook al zijn ze één op het niveau van het AL...
Het zijn juist verhaaltjes die ons willen wijsmaken dat alles goed is... enfin ten minste als we maar onszelf verloochenen..., waarbij we ter zelfder tijd de speelbal worden van zij, die zichzelf boven dat plebs verheven voelen, zogezegd omdat ze door God gezonden zijn, of doordat zijzelf zogezegd tot dieper inzicht zijn gekomen en nu de lompe mensheid de weg willen tonen...

Zo lang ik leef in deze wereld, zal 'ik' en niemand anders verantwoordelijk zijn voor wat 'ik' doe; ook al weet ik dat 'ik' geen doener ben en dat het leven maar tijdelijk en dus veranderlijk is... Ook al weet ik alle 'hogere' praat die jij vertelt, maar geen God die mij, zoals de djihadisten kan wijsmaken dat het kwaad in zijn naam, goed zou zijn...

'Ik' ben verantwoordelijk voor wat ik, in alle vrijheid kan doen op deze aarde en geen God, geen guru, geen aangekomenen die mij van het tegendeel kan overtuigen...

En in het bewustzijn van die vrijheid, die verantwoordelijkheid, die zekerheid sta ik open om meer en meer mens, Mens te worden...

Een verhaaltje??? Inderdaad, maar een verhaaltje dat misschien veel en veel meer zegt over onze realiteit hier op aarde dan alle hogere praat dat ons voorgehouden wordt...