Gedachten

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Ik een druppel van de oceaan, die de oceaan wil kennen, moet mijn 'ik' dus uitschakelen... Waarom??? Om de oceaan op het platte land te gaan zoeken???

Wie denk je dat zich met ledigheid, zijn leven lang, bezighoudt???

Je bent de oceaan maar wilt de eigenheid van de druppel behouden.

[Dorje]

Vinden jullie het echt niet genant om zo te blijven doordrammen over wat er nu juist te realiseren valt: weten wat je bent, wezenlijke realisatie, zelfkennis, ik ben Zijn, ...

Wanneer kan er hier eens op een volwassen manier uitgewisseld worden zonder al dat gedoe? Kan toch niet zo moeilijk zijn? Gewoon zien wat opspeelt en door dit te zien (er juist niet weg van te kijken) het te laten uiteenvallen in plaats van het maar te blijven uitleven.

Wat voor zin heeft dit eindeloze verdedigen van het eigen gezichtspunt? Dat zet alles toch maar alleen muurvast.

Ik doet zich gewoon voor, ego doet zich gewoon voor, en het zal zich blijven voordoen, of het nu gezien is of niet, maar als het gezien is speelt het gewoon niet meer op. Als het niet gezien is speelt het allerlei spelletjes, het spelletje van een brevet van bekwaamheid, het spelletje van gevorderdere zelf-onderzoeker te zijn, het spelletje van wezenlijke realisatie, en het spelletje van de zijnsweg naar God te bewandelen.

Wanneer is de speeltijd eens over?

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Wanneer kan er hier eens op een volwassen manier uitgewisseld worden zonder al dat gedoe? Kan toch niet zo moeilijk zijn?

Dat is wat ik al doe. Kennelijk ben je niet in staat om het te herkennen......

Wanneer is de speeltijd eens over?

Nooit.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Nee het verschil zit hem in het gehanteerde uitgangspunt. De een reageert vanuit zoiets als aanwezigheid en de ander vanuit de veronderstelling een 'ik' te zijn. Hier wordt alsmaar weer duidelijk dat vanuit die twee totaal verschillende hoedanigheden een elkaar bereiken niet tot de mogelijkheid behoort.

Nu praat je mij na. Het zijn (presentie, aanwezigheid) kan nooit worden.
En het wordende (de persoon, het ego) kan nooit 'zijn'.

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Dat is wat ik al doe.

Uitgerekend jij...

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Kennelijk ben je niet in staat om het te herkennen......

Dat is nu net de typisch onvolwassen Bassie manier van communiceren.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Nooit.

Ik zie hoe dit klopt in jouw zienswijze dat het ik/ego met zijn onhebbelijkheden blijft opspelen. En dat laat je hier al jaren zien. Terecht: als het opspeelt, moet je het niet gaan verdoezelen, maar dat dit opspelen maar eindeloos blijft doorgaan...

[Bassie]

https://sargasso.nl/de-eerste-filosofen-6-parmenides/

Parmenides' gedicht bleek een ware hersenbreker, waarvan de interpretatie anno nu nog eens extra lastig is omdat er slechts fragmenten van bewaard zijn gebleven. Het uitgangspunt is echter duidelijk: verandering is in werkelijkheid niet mogelijk. Iets dat is, kan volgens Parmenides niet zomaar veranderen in iets anders. En iets dat er niet is, is volgens Parmenides ook een onmogelijkheid. We kunnen niet eens aan 'niets' denken. Als we eraan denken, is het immers al iets.

Ik zou het zelf geschreven kunnen hebben. Het onveranderlijke (niets) kan nooit of te nimmer veranderen. Daarom heet dat ook zo. Het onveranderlijke is het 'zijn' , het 'zijn' wat nimmer zal worden.

Maar daarmee is ook beweging een probleem geworden. Want iets wat beweegt, beweegt van iets naar een plaats waar nog niets is. Want als er al iets is, dan kan iets anders er niet naartoe bewegen. Dan is er immers geen plaats meer. En niets was volgens Parmenides nu juist een logische onmogelijkheid. Volgens hem is daarom iedere beweging of verandering een illusie.

Daarom heeft het 'zijn' ook geen enkele plaats. Het 'zijn' is zich bewust van dat wat plaats heeft. Bassie heeft plaats, het 'zijn' in Bassie is zonder plaats.

Anders gezegd: als persoon heb ik (Bassie) een plaats (Nederland, 2022).
Als 'zijn' ben ik zonder tijd en plaats.

Tweemaal schrijf ik 'ik' , maar in beide gevallen in een andere context.

elen gaan ervan uit dat Parmenides geloofde dat achter de verschijnselen een volkomen bewegingloze, in zichzelf rustende massa ligt, waarvoor het concept tijd niet bestaat. De waarheid is één ondeelbaar vast ding, dat niet verandert.

Ik ken Parmenides niet, maar als het een geloof was, dan was hij een spirituele oplichter. Maar ook het woord 'massa' is al te veel in deze quote.

Wij mensen kunnen deze waarheid echter niet bevatten, omdat we niet alles tegelijkertijd kunnen zien. Daarom denken we dat er zaken bestaan als tijd en verandering. Maar in wezen bestaan die volgens Parmenides allemaal niet. Tijd en verandering zijn illusies, voortkomen uit het beperkte menselijke perspectief. In Parmenides' wereld bestaat alleen ruimte.

Hieraan zie ik dat de auteur ook geen kennis heeft van Parmenides' beweringen.

Het gaat er niet om dat we alles tegelijkertijd kunnen zien. Het gaat er om dat we in tegenwoordigheid kunnen zien. En wat zien we? Alles wat verschijnt. Verandering is geen illusie, maar een verschijnen.

Slaughterhouse Five

Flauwekul van mensen die zich een voorstelling proberen te maken van dat waar we het over hebben. Tijd verloopt gewoon in chronologische volgorde, anders zou causaliteit niet kunnen 'bestaan'.

Weer anderen zeggen dat Parmenides met zijn gedicht niet zozeer het universum als geheel wilde beschrijven, maar de werkelijke aard der dingen. Alle dingen die zijn, zijn volgens deze visie niet te begrijpen als zaken die ontstaan en vergaan, maar als dat wat ze in essentie zijn. Iets is wat het is. We kunnen alle dingen, zoals 'de liefde' of 'een plant', niet begrijpen door te bekijken wat het was en wordt, maar alleen maar door te begrijpen wat het is, door de wezenlijke kenmerken ervan te begrijpen. In deze visie is Parmenides' gedicht dus een oproep tot kennisleer die zich richt op de taak het wezen achter de dingen te doorgronden.

Wat Parmenides beschrijft is de werkelijke aard der dingen. De werkelijke aard is alleen het zijn. Dat is een 'zien' achter de schermen.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Ik zie hoe dit klopt in jouw zienswijze dat het ik/ego met zijn onhebbelijkheden blijft opspelen. En dat laat je hier al jaren zien. Terecht: als het opspeelt, moet je het niet gaan verdoezelen, maar dat dit opspelen maar eindeloos blijft doorgaan...

Je bent behept met de Laurens-modus. Overal zie je het ego met zijn onhebbelijkheden. Lees: Dorje oordeelt nog en heeft geen weet van keuzeloos gewaarzijn.

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Je bent behept met de Laurens-modus. Overal zie je het ego met zijn onhebbelijkheden. Lees: Dorje oordeelt nog en heeft geen weet van keuzeloos gewaarzijn.

Dat zijn toch jouw woorden?

Ok, niet helemaal:

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Als persoon heb ik mijn eigenaardigheden, subjectieve gedachten, nare trekjes, leuke trekjes. Het is juist leuk dat alle mensen verschillend zijn. Wat een saaie boel zou het worden als iedereen op dezelfde manier een 'zelf' zou zijn.

...

Dan maar liever behept met een ego en met een gulle lach naar een verjaardagsfeestje gaan.

Je kan toch ook met een gulle lach naar een feestje gaan zonder die trekjes altijd maar uit te blijven spelen, zonder de neiging die subjectieve gedachten steeds te moeten verdedigen bijvoorbeeld, maar gewoon te zien hoe subjectief ze zijn, en er zo niet meer behept door te zijn? Dat zal de sfeer op het feestje enkel te goede komen hoor.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Dat zijn toch jouw woorden?

Nee, jouw woorden: Bassie laat dat opspelen hier al jaren zien.

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Ik zie hoe dit klopt in jouw zienswijze dat het ik/ego met zijn onhebbelijkheden blijft opspelen. En dat laat je hier al jaren zien.

Met het oordeel over Bassie schep je eindeloos 'Dorje' welke daar positie over in neemt. Dat is wat er namelijk impliciet gebeurd als je een medemens oordeelt: dat is een andere ik dan ik!

Of zoals Laurens altijd zegt: Ik zie ego bij jou. Waarmee Laurens te kennen geeft te oordelen.

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Ik snap wat je bedoelt te zeggen. Bezig zijn met 'wat je bent' gaf alleen maar de tegenstelling aan met de andere bezigheid te weten achterhalen 'wie' je bent. Wat gezegd wil zijn is het 'wat' als onderwerp van aandacht te behouden.

Het 'wat' kan geen onderwerp van aandacht zijn, onderwerpen van aandacht betreffen altijd de een of andere voorstelling.. De pointer is een voorstelling verzinsel. 'Wat' kan nimmer een onderwerp van aandacht zijn.
Als 'helder en duidelijk is 'wat' je bent zoals jij dat continu oppert, hoe kun je deze rare frats dan plaatsen?