Zelfkennis

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Daar lijkt het inderdaad op Mihaela, op houvast, en het belang van houvast hebben veroorzaakt (ver)kramp(te) (ideeën). Er is uiteindelijk na het elimineren van alle (subjectief beleefde) waarheden een Waarheid die als een paal boven water blijft staan. Nou kan het niettemin zijn dat daar op verschillende wijze tegenaan gekeken wordt en lijken alsof het wederom een subjectieve waarheid betreft maar het is altijd diezelfde ene onveranderlijke Waarheid. Daar heb ik het over en vanuit die Waarheid bezie ik dan ook het menselijk streven.

Je kunt niet anders dan vanuit een aardse gebondenheid, en dat is het ego, spreken en reageren. Dat het ego geraakt kan worden betekend dan ook niet dat het weg moet. Het gaat alleen maar om het 'weten' dat je het niet bent.

Je drukt het helder en goed uit Renoir. Bij het lezen van je tekst kan ik niet anders dan er mee eens zijn.
Daarnaast merk ik mijn argwaan naar je toe. Het is ook verdrietig eigenlijk om me te omringen met mensen die ik niet vertrouw. Ik wantrouw mijn ego, en daarin wantrouw ik ook ieder zijn ego.
Ik merk dat ik argwanend ben tegenover mensen die iets schrijven, maar waar bij ik iets anders waar neem dan dat wat ze menen te zeggen.
Ik heb dat nu niet bij jou, maar mijn vorige ervaringen met jou houden me alert. Het is uiteraard mijn ego die zo alert gewend is om te zijn.
Ja, het klopt wel dat het mijn ego is die het reageert. Mijn beeld dat ik over mensen gevormd heb, zit me vaak in de weg om me er voor te openen.
Ik had toen ik oorspronkelijk hier op dit forum kwam, vol enthousiasme en onverschrokken nieuwsgierigheid naar jouw ideeën, en ze onvoorwaardelijk wilde lezen. Het verbaasde me hoe op het ander forum aan toe ging, en hoe jij van het forum verdween.
Ik voelde naar jou toe en naar Madelief toen direct dat ik jullie een warm hart droeg. Waarom dat zo was, hoeveel jullie allebei voormalige leden waren? Blijkbaar (intuïtief) veel overeenkomsten die ik waar nam.
Nu, na een tijd hier op het forum bezig geweest te zijn, zie ik ook waarom ik me zo geraakt voelde door jouw verhaal, en de warmte die ik voor de persoon Madelief en voor jou voelde.

Je komt me nu wat zachter over, ik las onlangs dat jij een operatie hebt ondergaan. Ik weet het niet of dat klopt, en het is uiteraard niet van belang. Al wens ik je veel gezondheid hoe dan toe, maar vooral zachtheid en bewustwording wat jij jezelf ook volgens mij wenst.

Ik heb ooit in een groep mensen ''Pad werk'' een paar jaar uitgespit. Daar in de groep was er een man die mentaal heel sterk was. Hij kon zo een bullebak zijn in zijn uitdrukken naar ons, wij die in zijn beleving niets van snapte. Ook al was de groep op gelijkwaardige basis, wat kon hij bazig zijn, en wat ging ik altijd tegen zijn autoriteit in.
Tegen het einde van ons samen zijn als groep, bleven wij alleen met zijn tweeën over. Het was zo bijzonder om te zien hoe wij 'vrede' hadden gesloten, en elkaar gewoon als mens lief hadden, en elkaars respect hadden verdient.
Ik zag hem laatst, gewoon een oude man geworden, zacht en gemoedelijk. Hij vertelde een beetje over zijn mystieke ervaringen. Uiteindelijk toch weer naar de bron gekeerd. Hij doet nu in een kerk af en toe 'Zen meditatie'. Uiteraard doet hij dat op zijn manier, en nu en dan zou hij ongetwijfeld de mensen daar een beetje de weg wijzen.
Hij straalde rust uit.
Toch merkte ik nog steeds bij hem op dat het naar een ander luisteren hem net zo slecht af ging als altijd, maar dat vond ik nu gewoon vertederend. Hij was een en al rust, en dat gaf me ook een gevoel van rust.

Wat wil ik hiermee zeggen? Wij treffen elkaar soms voor heel even tijdens ons leven, en wat overblijft is ....

[Frederiki]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

een Waarheid die als een paal boven water blijft staan

FALLUS-MANIAK!!!

[Frederiki]

Oorspronkelijk geplaatst door Ogenblik-sem

Dikke vrienden worden met je ego.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Dat bedoelde ik dus. En hoe verder je doordringt, hoe minder er overblijft, en het lost steeds meer op in dat Onvoorwaardelijke Niets. Niks blijft er van over, van al je sluiers en jasjes die je er omheen gewikkeld heb. Ze ontknopen duurt wel even.

Vooral je ontdoen van al die waarden en normen omtrent ego wel of niet bewustzijn. Die vormen voor mijn gevoel een groter struikelblok, wat hoort en moet dan wat er gewoon is. Laten zijn en er gewoon zijn.

Voorwaardelijke Liefde kan voor mijn gevoel ook niet alleen maar het ik/ego zijn, omdat dat dus juist ook geboren is uit het Onvoorwaardelijke. Dat bedoelde ik dan nog met het begrip zuiver in begrips vorm. En even niet bedoeld in betrekking op zonder belangen.

Vandaar ook dat ik op je reageerde.

Een belang is makkelijker vast te stellen dan onvoorwaardelijkheid, voor de laatste moet weer dieper gegraven worden.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Je drukt het helder en goed uit Renoir. Bij het lezen van je tekst kan ik niet anders dan er mee eens zijn.
Daarnaast merk ik mijn argwaan naar je toe. Het is ook verdrietig eigenlijk om me te omringen met mensen die ik niet vertrouw. Ik wantrouw mijn ego, en daarin wantrouw ik ook ieder zijn ego.
Ik merk dat ik argwanend ben tegenover mensen die iets schrijven, maar waar bij ik iets anders waar neem dan dat wat ze menen te zeggen.
Ik heb dat nu niet bij jou, maar mijn vorige ervaringen met jou houden me alert. Het is uiteraard mijn ego die zo alert gewend is om te zijn.
Ja, het klopt wel dat het mijn ego is die het reageert. Mijn beeld dat ik over mensen gevormd heb, zit me vaak in de weg om me er voor te openen.
Ik had toen ik oorspronkelijk hier op dit forum kwam, vol enthousiasme en onverschrokken nieuwsgierigheid naar jouw ideeën, en ze onvoorwaardelijk wilde lezen. Het verbaasde me hoe op het ander forum aan toe ging, en hoe jij van het forum verdween.
Ik voelde naar jou toe en naar Madelief toen direct dat ik jullie een warm hart droeg. Waarom dat zo was, hoeveel jullie allebei voormalige leden waren? Blijkbaar (intuïtief) veel overeenkomsten die ik waar nam.
Nu, na een tijd hier op het forum bezig geweest te zijn, zie ik ook waarom ik me zo geraakt voelde door jouw verhaal, en de warmte die ik voor de persoon Madelief en voor jou voelde.

Je komt me nu wat zachter over, ik las onlangs dat jij een operatie hebt ondergaan. Ik weet het niet of dat klopt, en het is uiteraard niet van belang. Al wens ik je veel gezondheid hoe dan toe, maar vooral zachtheid en bewustwording wat jij jezelf ook volgens mij wenst.

Ik heb ooit in een groep mensen ''Pad werk'' een paar jaar uitgespit. Daar in de groep was er een man die mentaal heel sterk was. Hij kon zo een bullebak zijn in zijn uitdrukken naar ons, wij die in zijn beleving niets van snapte. Ook al was de groep op gelijkwaardige basis, wat kon hij bazig zijn, en wat ging ik altijd tegen zijn autoriteit in.
Tegen het einde van ons samen zijn als groep, bleven wij alleen met zijn tweeën over. Het was zo bijzonder om te zien hoe wij 'vrede' hadden gesloten, en elkaar gewoon als mens lief hadden, en elkaars respect hadden verdient.
Ik zag hem laatst, gewoon een oude man geworden, zacht en gemoedelijk. Hij vertelde een beetje over zijn mystieke ervaringen. Uiteindelijk toch weer naar de bron gekeerd. Hij doet nu in een kerk af en toe 'Zen meditatie'. Uiteraard doet hij dat op zijn manier, en nu en dan zou hij ongetwijfeld de mensen daar een beetje de weg wijzen.
Hij straalde rust uit.
Toch merkte ik nog steeds bij hem op dat het naar een ander luisteren hem net zo slecht af ging als altijd, maar dat vond ik nu gewoon vertederend. Hij was een en al rust, en dat gaf me ook een gevoel van rust.

Wat wil ik hiermee zeggen? Wij treffen elkaar soms voor heel even tijdens ons leven, en wat overblijft is ....

Het vertrouwen kan zo dermate ernstig beschadigd zijn dat je gewoonweg niemand vertrouwd, waarbij dat eerst weer van de grond af aan bij jou gewonnen moet worden.

Het lijkt me geen goed uitgangspunt om je ego af te vallen voordat het vertrouwen er in manifest geworden is.

Je benodigd je ego als referentie kader anders heb je niks om op terug te vallen. Datgene wat jou in de weg lijkt te zitten is het vertrouwen in je ego en bij gebreke daarvan grijp je terug op zo iets marginaals als intuïtie. Het sleutelwoord is waarheid, een meer exactere wetenschap, waarbij je allerhande subjectieve waarheden kunt elimineren en daarmee aan vertrouwen winnen. Esradha kan je daarmee van dienst zijn en daarom komt ze op je pad.

Je eigen ontworpen verhaal over mij maakt mij aanvaardbaar voor je en het is niet ik die wat zachter op je overkomt maar het is de compassie voor mogelijk leed bij mij die jou milder maakt. Je kunt ieder verhaal maken die je wenst en daarmee de achterliggende grondhouding ten opzichte van iemand veranderen. Het zijn allemaal maar verhalen en geen een daarvan zal je ooit bij Waarheid brengen. Dus daarom zeg ik je niet te focussen op verschijnselen.

Het verhaal van de bullebak toont dat je verhaal niet klopt dat is de lering er uit. Het is een mooie ervaring en leuk om te delen, leuk ook om kennis te nemen van 'hoe' jij ervaart en het plezier dat het je bezorgd dat je het mis bleek te hebben, maar het blijven 'maar' ervaringen. In het kader van zelfonderzoek is het juist van belang aan je ervaringen geen betekenis toe te kennen.

Als je weet wat je bent is het onmogelijk om elkaar NIET lief te hebben.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Als je weet wat je bent is het onmogelijk om elkaar NIET lief te hebben.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Vandaar ook dat ik op je reageerde.

Een belang is makkelijker vast te stellen dan onvoorwaardelijkheid, voor de laatste moet weer dieper gegraven worden.

Ja, daar was ik ook al achter, ik vroeg mij zelf af of dat voor een gewoon sterfelijk mens wel mogelijk is. Zelfs al zou het maar ter verduidelijking dienen en is men alleen nog maar voor dit doel op aarde. Het paas verhaal doet mij daar ook aan denken.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Zie wat een prachtig voorbeeld is de reactie van Ulla. Ze stort zich op het gesprek, en gooit wat benzine op het vuur, die eigenlijk geen vuur is, maar een gesprek die mogelijk openheid zou kunnen bereiken als mensen naar hun eigen geraaktheid zouden kijken.
Wat raakt Ulla nu? Is ze bereid om iets over haar geraaktheid te noemen?

Zoals ik laatst noemde, ik zie dat als groepsdynamiek waarin men geen weerstand in staat is om tegen te bieden, omdat men (wij dus) door impulsen gestuurd wordt.

Mijn geraaktheid van vanmorgen heb ik meer dan overduidelijk genoemd.
Wat wil je horen? En waarom spreek je mij niet direct aan?

Zoals ik je lees zie je instincten, groepsdynamiek als iets waar wij als ongeleide projectielen door geleid worden. Deze maken vanuit mijn "weten" juist deel uit van een logisch in elkaar stekende natuurlijke en neutrale orde/schepping geschapen vanuit een neutrale intelligentie/bewustzijn.

Persoonlijke geraaktheid en positieve en negatieve waardebepaling worden pas "geboren" met de geboorte van de persoon en de afscheiding van het ik (denk dus ik besta). en de bijbehorende persoonlijke
behoeften/belangen/gevoeligheden.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Ik heb ooit in een groep mensen ''Pad werk'' een paar jaar uitgespit. Daar in de groep was er een man die mentaal heel sterk was. Hij kon zo een bullebak zijn in zijn uitdrukken naar ons, wij die in zijn beleving niets van snapte. Ook al was de groep op gelijkwaardige basis, wat kon hij bazig zijn, en wat ging ik altijd tegen zijn autoriteit in.
Tegen het einde van ons samen zijn als groep, bleven wij alleen met zijn tweeën over. Het was zo bijzonder om te zien hoe wij 'vrede' hadden gesloten, en elkaar gewoon als mens lief hadden, en elkaars respect hadden verdient.
Ik zag hem laatst, gewoon een oude man geworden, zacht en gemoedelijk. Hij vertelde een beetje over zijn mystieke ervaringen. Uiteindelijk toch weer naar de bron gekeerd. Hij doet nu in een kerk af en toe 'Zen meditatie'. Uiteraard doet hij dat op zijn manier, en nu en dan zou hij ongetwijfeld de mensen daar een beetje de weg wijzen.
Hij straalde rust uit.
Toch merkte ik nog steeds bij hem op dat het naar een ander luisteren hem net zo slecht af ging als altijd, maar dat vond ik nu gewoon vertederend. Hij was een en al rust, en dat gaf me ook een gevoel van rust.

Wat wil ik hiermee zeggen? Wij treffen elkaar soms voor heel even tijdens ons leven, en wat overblijft is ....

Wat is het dat overblijft?
Zou je je zin eens af willen maken?

Als ik je zo lees (mijn interpretatie) dan gaat het je om respect, dat iemand niet te bazig is en dat er naar je geluisterd wordt. Ik ken dat. Maar mijn behoefte aan respect van iemand, is niets anders dan mijn eigen gebrek er aan.
Mijn moeite met dat iemand bazig doet, is niets anders dan mijn moeite met autoriteit. En mijn moeite met dat iemand niet naar mij luistert, is mijn behoefte om gehoord te worden. Is dat eenmaal helder, dan kan het afgesloten worden. Is dat afgesloten, pas dan komt er ruimte voor de inhoud. Tot die tijd gaat het over de vorm.

[Frederiki]

Mihaela,

De lezingen van "Pathwork" staan op het web: http://www.pathwork.org/lecturesObtaining.html
Gechanneld door Eva Pierrakos.
De kijk op de ontwikkeling van het 'ego' is niet iets wat iedereen hier graag zou horen.
Hoe dan ook, het is erg traditioneel en hard werk... "De lijst" zou Tony Parsons zeggen.

Ik zet grote vraagtekens bij channeling.
Ik weet dat haar man John Pierrakos een therapeut was volgens de ideeën vervat in de 'bio-energetica' van Alexander Lowen en je vindt veel hiervan terug in de 'lezingen'.

Allerlei experimenten, zoals het deelnemen aan groepen, workshops enz., om tot meer inzicht te komen, zijn ieders persoonlijke keuze.

Je steekt je nek uit, zoals hier, en conflicterende reacties en wederzijds onbegrip zijn nu eenmaal niet te vermijden.

Ik heb jaren lang, wat ik beschouwde als ijdelheid en hypocrisie, aangevallen.
Maar dat doe ik niet meer.
Ten eerste ben ik mij bewust geworden van mijn eigen ijdelheid en hypocrisie en ten tweede vind ik het beter de mensen zichzelf te laten zijn.
De enige echte leraar is ons leven terwijl we het leven. En het vermogen om van je ervaringen te leren valt niet af te dwingen.