Verbazing!!

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

in je teksten kom jij op mij over dat jij zelfs iets wat krom is recht wilt trekken met je worden.
Gewoon voor mij bijna onmogelijk om uit je teksten te lezen wat je echt wilt zeggen. Want je pakt het negatieve aan, en je maakt een positief iets ervan , en andersom ook, het positieve wil je ook als negatief uitleggen.
Vaak heb ik halverwege je tekst een gevoel van: Ach ja, alles wilt ze als OK bestempelen.
Goed bedoeld van je, maar ik kan gewoon niet veel mee.

Het wordt soms anders opgevat dan ik bedoel.
Denk je bv. dat ik wil zeggen, dat geweld acceptabel is?
Dat is in ieder geval niet wat ik wil zeggen.

En neem je jezelf ook wel de moeite dan verder te kijken dan wat je denkt, dan dat ik het als OK wil bestempelen? En denk je dat niet alleen maar dat ik het als oke wil bestempelen? Ik heb een hekel aan alle vorm van geweld, maar zie wel in, dat het bestaat en voor mijn gevoel voortkomt vanuit een vorm van angst.

Juist het niet accepteren van geweld maakt ook deel uit van wat ons vanuit ons wezen/liefde/bewustzijn drijft. Wij zullen er nooit omheen kunnen. En als Liefde zelf niet oordeelt, dan oordeelt zij nergens over, ook al is geweld niet de oplossing die tot bewustzijn leid. Alleen Liefde leidt tot Liefde, maar dat betekent nog niet dat alles wat er niet op lijkt geen Liefde is.

Liefde zelf is alleen maar een zjins toestand. Oordeel is iets wat vanuit een denken/ik gebeurt, maakt niet uit wat het is.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

En dan zijn er geen grenzen meer?

Ik geloof dat de lichaam zelf een grens is. Tot de laatste adem, is er altijd een grens.
Er zijn bij mij nog steeds grenzen. Alles wat als grens voelt, wil ik wagen om ook bij mezelf te toetsen, of het mogelijk is me door eerst bewust van te worden, lichter te maken, onbegrensder te worden.
Zoals bijvoorbeeld met Keen, toen hij scheldwoorden gebruiken. Ik vind nog steeds niet Ok als iemand vloekt. Maar als ik me er door geraakt voel, zie ik als mijn eigen grens, mijn eigen geraaktheid.

Uiteindelijk kan me er wat bij voorstellen dat er mensen zijn die bijna onbegrensd zijn.
Het betekent niet dat men vervolgens alles toelaat, maar wel dat de oordeel verdwijnt, en de geraaktheid wordt niet meer naar de ander terug gespiegeld.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Ik heb zeker mijn struikelpunten, en wat jij opmerk zou ik niet tegen spreken. Want het is altijd heel makkelijk om bij een ander zijn onbewustheid te zien.
Ik vind het ook moeilijk om iets uit te leggen.
Maar eigenlijk als ik iets niet duidelijk onder woorden kan brengen, weet ik dan dat ik nog niet genoeg helderheid omtrent dat punt heb.
Ik heb de bereidheid om mezelf keer op keer onder ogen te zien.

Het is ook zo, dat zolang je zelf nog niet overal helderheid in hebt, dingen kunt zien die er niet zijn of anders. Je mist dan de zuiverheid, en die zie ik bij mij net zo goed terug dan bij jou of een ander, die ik tegen kom.

En dan is het wel de kunst om dat ook dat kunnen en willen zien. En dat mis ik bij jou vaak. Ik zie en voel veel dingen helder zowel bij mezelf als bij anderen. Op het moment dat ik zelf teveel bij betrokken ben, is het veel lastiger om zuiver te zien. Zo heb ik vaak een juist gevoel ergens over, maar als ik dan toegeef aan de gedachten erover vertroebelt dat. Terwijl ik het wel weet. In dat soort situtaties neem ik afstand en laat het even voor wat het is.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Het wordt soms anders opgevat dan ik bedoel.
Denk je bv. dat ik wil zeggen, dat geweld acceptabel is?
Dat is in ieder geval niet wat ik wil zeggen.

En neem je jezelf ook wel de moeite dan verder te kijken dan wat je denkt, dan dat ik het als OK wil bestempelen? En denk je dat niet alleen maar dat ik het als oke wil bestempelen? Ik heb een hekel aan alle vorm van geweld, maar zie wel in, dat het bestaat en voor mijn gevoel voortkomt vanuit een vorm van angst.

Juist het niet accepteren van geweld maakt ook deel uit van wat ons vanuit ons wezen/liefde/bewustzijn drijft. Wij zullen er nooit omheen kunnen. En als Liefde zelf niet oordeelt, dan oordeelt zij nergens over, ook al is geweld niet de oplossing die tot bewustzijn leid. Alleen Liefde leidt tot Liefde, maar dat betekent nog niet dat alles wat er niet op lijkt geen Liefde is.

Liefde zelf is alleen maar een zjins toestand. Oordeel is iets wat vanuit een denken/ik gebeurt, maakt niet uit wat het is.

Gelul weer Ulla. Wat niet Liefde is, is gewoon geweld. Kan je daar geen liefde van maken. Ok, is misvormde energie, en daar diep in de energie is nog steeds een stuk god. maar pff.. Tis voor mij te ver gezocht ieder keer. Er is voor mij geen enkel excuus voor geweld. Geweld is geweld.
Kan inderdaad niet om jouw woorden heen.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Het is ook zo, dat zolang je zelf nog niet overal helderheid in hebt, dingen kunt zien die er niet zijn of anders. Je mist dan de zuiverheid, en die zie ik bij mij net zo goed terug dan bij jou of een ander, die ik tegen kom.

En dan is het wel de kunst om dat ook dat kunnen en willen zien. En dat mis ik bij jou vaak. Ik zie en voel veel dingen helder zowel bij mezelf als bij anderen. Op het moment dat ik zelf teveel bij betrokken ben, is het veel lastiger om zuiver te zien. Zo heb ik vaak een juist gevoel ergens over, maar als ik dan toegeef aan de gedachten erover vertroebelt dat. Terwijl ik het wel weet. In dat soort situtaties neem ik afstand en laat het even voor wat het is.

Zo een ieder denkt over zichzelf op dit forum Ulla. Ik zie ook veel dingen helder, niet omdat ze zo helder zijn, maar omdat de onbwustheid van een ander opvallend duidelijk te zien is hier op het forum.
Maar onder woorden brengen, is het weer wat anders.
Er zijn er die het duidelijk(er) formuleren, maar nog steeds vol met onbewustheden rond huppelen.
Ja, ik ben nog steeds heel onbewust van alles en nog wat. Alsnog zie ik zoals jij ook dat meent te zien, wat bij de ander scheelt.
Dat is de kunst, om iets van de ander aan te nemen, uit de troebele van de ander, iets te filteren, en iets mee te doen.
en ook nog iets anders, ieder die hier dag in dag uit komt is gewoon verslaafd aan bla bla bla bla.. Ik en JIJ ook.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Gelul weer Ulla. Wat niet Liefde is , is gewoon geweld. Kan je daar geen liefde van maken. Ok, is misvormde energie, en daar diep in de energie is nog steeds een stuk god. maar pff.. Tis voor mij te ver gezocht ieder keer. Er is voor mij geen enkel excuus voor geweld. Geweld is geweld.
Kan inderdaad niet om jouw woorden heen.

Het gelul is jou oordeel. Wil je het zo zien, ook geweld. Ik ervaar het zelf vaak als geweld, als mensen moedwillig niet willen begrijpen.. zoals jij nu en dat voelt voor mij net zo min prettig. En ook als een vorm van geweld.

Ik deel jou beleving in deze dan ook, dat je eigenlijk alles als geweld ervaart, wat niet op Liefde lijkt, maar heb zelf ervaren er doorheen te prikken. Want jou ( en mijn) strijd tegen al dat geweld is net zo goed een schreeuw om Liefde, om aandacht, al dat geweld niet meer te willen. Ik wordt er zelf ook kotsmisselijk van als ik alleen al het nieuws aanzet, of een glimp opvat van een of andere gewelddadige film. Ik snap ook niet wat mensen daar leuk aan vinden.

Voor mij zeer herkenbaar. Maar Liefde vind je niet in alle strijd tegen alles.
Het heeft juist ook te maken met je eigen angst voor wat dan ook.

Liefde vind je juist door de eeuwige strijd te staken en zelf Liefde te leven.
Wat niet weg neemt dat elk optreden geen Liefde meer is.

Het is helaas (nog) niet mogelijk te overleven, zonder enige grens aan te geven.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Ik geloof dat de lichaam zelf een grens is. Tot de laatste adem, is er altijd een grens.
Er zijn bij mij nog steeds grenzen. Alles wat als grens voelt, wil ik wagen om ook bij mezelf te toetsen, of het mogelijk is me door eerst bewust van te worden, lichter te maken, onbegrensder te worden.
Zoals bijvoorbeeld met Keen, toen hij scheldwoorden gebruiken. Ik vind nog steeds niet Ok als iemand vloekt. Maar als ik me er door geraakt voel, zie ik als mijn eigen grens, mijn eigen geraaktheid.

Uiteindelijk kan me er wat bij voorstellen dat er mensen zijn die bijna onbegrensd zijn.
Het betekent niet dat men vervolgens alles toelaat, maar wel dat de oordeel verdwijnt, en de geraaktheid wordt niet meer naar de ander terug gespiegeld.

Zo heb ik ook mijn grenzen. Anja heeft een boek geschreven en daarin haar ideeën openbaar gemaakt. Die zijn op het forum hier (en op het forum van Remon) aan de orde geweest. Ik ben het in een aantal zaken met haar oneens. Iets anders dan dat heb ik haar niet 'aangedaan'. Vervolgens heeft Anja een deel van mijn prive-gegevens openbaar gemaakt. Daar ligt voor mij een grens. Er zijn hier mensen die mijn emailadres hebben, die mijn achternaam weten, die weten waar ik woon en soms mijn 06 nummer hebben. Maar ik beslis graag zelf aan wie ik welke informatie geef. Daar hoef je verder geen ingewikkelde theorien over bewustwording op los te laten. Er zijn gewoon dingen die je niet doet zonder toestemming van degene die het betreft. Voor mij is het niet ingewikkelder dan dat.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Het gelul is jou oordeel. Wil je het zo zien, ook geweld. Ik ervaar het zelf vaak als geweld, als mensen moedwillig niet willen begrijpen.. zoals jij nu en dat voelt voor mij net zo min prettig. En ook als een vorm van geweld.

Het is zeker geweld waar ik mee bezig ben. Het is zeker ook geweld waar jij je er mee bezig bent, alleen jij hebt de moed niet om dat onder ogen te zien, laat staan toegeven.

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Ik deel jou beleving in deze dan ook, dat je eigenlijk alles als geweld ervaart, wat niet op Liefde lijkt, maar heb zelf ervaren er doorheen te prikken.

Je prikt je maar suf Ulla, en je er doorheen een weg zoekt om geweld goed te praten. Zo kom jij op mij keer op keer over.

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Want jou ( en mijn) strijd tegen al dat geweld is net zo goed een schreeuw om Liefde, om aandacht, al dat geweld niet meer te willen.

Soms is het bevrijdend om simpelweg toe te geven dat geweld is, en niet goed proberen te praten. je ontkent dat uit allen macht Ulla volgens mij. Je denkt dat ik niet begrijp wat je schrijft. Ik begrijp het wel, maar ik zie de ontkenning van geweld in je woorden. Kijk dan daar in stilte een paar keer naar, misschien word het je ook duidelijk wat ik bedoel.

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Voor mij zeer herkenbaar. Maar Liefde vind je niet in alle strijd tegen alles.
Het heeft juist ook te maken met je eigen angst voor wat dan ook.

Ja, dat klopt. Het is mijn angst voor de Liefde. Ik staar me op het geweld, omdat ik Liefde niet voluit kan toestaan.

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Liefde vind je in eerste instantie in de strijd te staken en zelf Liefde te leven.
Wat niet weg neemt dat elk optreden geen Liefde meer is.

Liefde is voor mij ook het geweld in mezelf durven zien, en dan mezelf lief hebben in mijn geheel.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Zo heb ik ook mijn grenzen. Anja heeft een boek geschreven en daarin haar ideeën openbaar gemaakt. Die zijn op het forum hier (en op het forum van Remon) aan de orde geweest. Ik ben het in een aantal zaken met haar oneens. Iets anders dan dat heb ik haar niet 'aangedaan'. Vervolgens heeft Anja een deel van mijn prive-gegevens openbaar gemaakt. Daar ligt voor mij een grens. Er zijn hier mensen die mijn emailadres hebben, die mijn achternaam weten, die weten waar ik woon en soms mijn 06 nummer hebben. Maar ik beslis graag zelf aan wie ik welke informatie geef. Daar hoef je verder geen ingewikkelde theorien over bewustwording op los te laten. Er zijn gewoon dingen die je niet doet zonder toestemming van degene die het betreft. Voor mij is het niet ingewikkelder dan dat.

Alsnog, heb je er naar gekeken of bij jou angst in zat? In jouw reactie? Jouw overtuiging dat ze 'fout' was, en dat het goed was dat zij een ban kreeg?
Ok. ik ga daar niet over discussiëren, het is jouw grens, die door de Organisatie hier wel bewaakt werd.
Toen ik mijn grens aangaf wat betreft Keen zijn uiting werd dan goed gepraat door de meerderheid, daarin voel ik me door jou, en door bijna iedereen hier op het forum tekort in gedaan.
Weer een punt van mezelf waarnaar ik kan kijken.
Mijn geraaktheid door het vloeken, en mijn in de steek gelaten voelen door de groep.
Geen deel maken van de groep zoals ik zou willen.
Allemaal punten van mezelf. Twee eigen gevoelige plekjes van mezelf. Bekende kwetsbaarheden, maar alsnog gevoelig.

Maar buiten de details om, waar ben jij bang van? Geeft jouw grens ook iets over jouw angst aan?

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Zo heb ik ook mijn grenzen. Anja heeft een boek geschreven en daarin haar ideeën openbaar gemaakt. Die zijn op het forum hier (en op het forum van Remon) aan de orde geweest. Ik ben het in een aantal zaken met haar oneens. Iets anders dan dat heb ik haar niet 'aangedaan'. Vervolgens heeft Anja een deel van mijn prive-gegevens openbaar gemaakt. Daar ligt voor mij een grens. Er zijn hier mensen die mijn emailadres hebben, die mijn achternaam weten, die weten waar ik woon en soms mijn 06 nummer hebben. Maar ik beslis graag zelf aan wie ik welke informatie geef. Daar hoef je verder geen ingewikkelde theorien over bewustwording op los te laten. Er zijn gewoon dingen die je niet doet zonder toestemming van degene die het betreft. Voor mij is het niet ingewikkelder dan dat.

Je hebt zelf hier aangestipt wat haar (mogelijk) raakte. Als jij de moed ook hebt om jezelf af te vragen of geweld was, ook in jouw kant, in jouw manier van aangeven van je oneens zijn met haar gedachten, dan weet je waar een gedeelte van het antwoord ligt.