Een Hagenees aan het woord ...

[glans]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

In de vraag van Hab omtrent de feitelijkheid van de geprojecteerde film in de bioscoopzaal zijn de filmbeelden een werkelijkheidsbeleving zoals de maker ze heeft gemonteerd. Het is een geprojecteerde voorstelling en deze is anders dan de werkelijkheid waarin deze voorstelling gegeven wordt.

gewoon...omdat ik deze mooi vind om er even uit-te-lichten...

Enkele weken terug viel ik met een ladder door een trapgat en ik kan jullie zeggen dat maak je niet mee aan den lijve in een filmvoorstelling.

AU!
(en ik hoop dat je er nu geen nare dingen meer van ondervind.)

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Het blijft van belang om het ware van het onware te scheiden. Ligt dat in eerste instantie nog op h et vlak van de aannames zoals Byron Katie ons dat leert, later gaat het daaraan voorbij. En net zoals je van de trap kunt vallen en in het ziekenhuis kunt belanden, blijf je onderhevig aan stemmingswisselingen. Maar het wordt allemaal een stuk lichter, doordat de lading eraf is zou je kunnen zeggen, maar ik zou zeggen omdat de behoefte te labelen (of er een oordeel aan te hangen) afneemt. Wat wil ik nu eigenlijk zeggen? Zo lang je nog gebukt gaat onder stemmingswisselingen en omstandigheden ervaart als ballast, dien je je daar eerst van te bevrijden door je aannames te onderzoeken, maar op enig moment kom je tot het inzicht dat er van ballast nooit sprake is geweest. En blijkt dat het dus geen kwestie is van je ergens van te moeten ont-doen, maar van (anders) kijken.

Het noemen van stemmingswisselingen was in de context van het begaan zijn met de 'wie' en dus met hetgeen je meent te zijn, het is alleen maar bedoeld iets te zeggen over waar je kennelijk staat. Wanneer je niet in het 'wie (je bent)' verkeert zie je dat je je met iets vereenzelvigd dat gebukt gaat onder stemmingswisselingen.

Echter dat iets dat dat waarneemt en 'wat (je bent)' is allesbehalve geïnteresseerd zich ergens van te bevrijden het neemt alleen maar waar.

Dus wil je je ergens van bevrijden of inzicht verkrijgen (als in je voorbeeld dat er van ballast nooit sprake is geweest) heb je aandacht voor de 'wie' en dus NIET in de 'wat' je bent. Wat hier gezegd wil zijn is, wil je je bezig houden met gedegen zelfonderzoek zit je met het onderzoeken van de omstandigheden rond de 'wie' op een dwaalspoor.

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door habbuthabnot

Wat ik betoog heeft niets met ideologie of religie te maken.
In een directe dialoog en ontmoeting kan ik wellicht beter duidelijk maken waar ik op doel.
Het voorbeeld van de de bioscoop en de film neem je te letterlijk.
Wat je zegt is natuurlijk waar maar het is niet wat ik bedoel.

Het is een kwestie die altijd in de schemering tussen zijn en niet-zijn blijft hangen, tussen leven en dood. Is die ontoereikendheid niet dat wat Shakespeare in zijn Hamlet laat zeggen in de beroemde frase?
Wat de dialoog aangaat is er naast de gewone werkelijkheid waarin wij elkaar kunnen ontmoeten ook de buitengewone werkelijkheid van het visionaire en het extatische. Maar ook in deze buitengewone werkelijkheid blijft deze schemering hangen en kan er vinger gelegd worden op wat blijft.

Oorspronkelijk geplaatst door habbuthabnot

Het lezen van Lalita Sahasranama zal je wat dat betreft niet veel meer duidelijk maken. (Wel doen natuurlijk!!!!)
Wat het wel doet, is het hart zachter maken en zodoende het hele systeem wat meer ontvankelijk maken voor hetgeen ik wil zeggen.

Wat al duidelijk is kan aan klaarte winnen door zoals je zegt ervoor ontvankelijk te zijn, nieuwsgierig te zijn.

Oorspronkelijk geplaatst door habbuthabnot

Tenslotte dit, door een trapgat vallen lijkt me uiterst pijnlijk en zeer confronterend.
Als je daar nu nog de gevolgen van ondervindt dan wens ik je beterschap!

Ik heb zonder meer veel geluk gehad dat moment. Er zijn geen breuken vastgesteld of blijvende letsels. Alles kon genaaid en geniet worden en wat verstuikt en verschoven is trekt weer recht. Ik ben nog altijd snel vermoeid maar dat betert ook wel. Dank voor het medeleven.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Het noemen van stemmingswisselingen was in de context van het begaan zijn met de 'wie' en dus met hetgeen je meent te zijn, het is alleen maar bedoeld iets te zeggen over waar je kennelijk staat. Wanneer je niet in het 'wie (je bent)' verkeert zie je dat je je met iets vereenzelvigd dat gebukt gaat onder stemmingswisselingen.

Echter dat iets dat dat waarneemt en 'wat (je bent)' is allesbehalve geïnteresseerd zich ergens van te bevrijden het neemt alleen maar waar.

Dus wil je je ergens van bevrijden of inzicht verkrijgen (als in je voorbeeld dat er van ballast nooit sprake is geweest) heb je aandacht voor de 'wie' en dus NIET in de 'wat' je bent. Wat hier gezegd wil zijn is, wil je je bezig houden met gedegen zelfonderzoek zit je met het onderzoeken van de omstandigheden rond de 'wie' op een dwaalspoor.

Ik snap wat je zegt, of poogt te zeggen, maar helemaal correct is dat niet. Als je het hebt over zelfonderzoek en het onderscheid maken tussen waar en niet waar, dan begint dat bij de wie. Dan kun je ont-dekken dat wat je bent daaraan vooraf gaat. Ik zou dat echter geen waarnemen willen noemen, want waarnemen veronderstelt waarneming en zo komen we dan weer uit bij de wie. Dat kan ook niet anders, want zo lang we een fysiek lichaam hebben, is dat de wie die dienst doet als voertuig van de wat, zou je kunnen zeggen. Zelfonderzoek heeft dan ook geen betrekking op het onderzoeken van de omstandigheden van de wie, maar op de wie zelf.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Ik snap wat je zegt, of poogt te zeggen, maar helemaal correct is dat niet. Als je het hebt over zelfonderzoek en het onderscheid maken tussen waar en niet waar, dan begint dat bij de wie. Dan kun je ont-dekken dat wat je bent daaraan vooraf gaat. Ik zou dat echter geen waarnemen willen noemen, want waarnemen veronderstelt waarneming en zo komen we dan weer uit bij de wie. Dat kan ook niet anders, want zo lang we een fysiek lichaam hebben, is dat de wie die dienst doet als voertuig van de wat, zou je kunnen zeggen. Zelfonderzoek heeft dan ook geen betrekking op het onderzoeken van de omstandigheden van de wie, maar op de wie zelf.

In gedegen zelfonderzoek gaat het over het uitkleden van de 'wie' en niet over het aankleden, verfraaien, vervolmaken, beheersen dan wel het breed uitmeten van de ongemakken van het last ondervinden van het 'wie'.

Wanneer je, zoals je in je quote, zegt dat je je eerst van de ballast moet bevrijden ben je feitelijk met de aankleding oftewel de inhoud van het 'wie' bezig. Je bent dan in de toestand van het 'wie' want er is identificatie met het 'wie'. In het 'wat' is die identificatie er niet maar ben je de waarnmemer, in de betekenis dat die niet van plan is in te grijpen.

Hoe het ook zei over de mogelijke verschillende interpretaties bakkeleien is niet dienstig voor degenen die zich met gedegen zelfonderzoek bezig willen houden. Wanneer de aanwijzers het al oneens met elkaar zijn verliest wie dan ook de lust om er zelfs maar aan te beginnen.

Doe gewoon dat gedegen zelfonderzoek het principe is duidelijk.

[Nadje]

Wat je zegt. De lust is mij vergaan.

[glans]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Ik heb zonder meer veel geluk gehad dat moment. Er zijn geen breuken vastgesteld of blijvende letsels. Alles kon genaaid en geniet worden en wat verstuikt en verschoven is trekt weer recht. Ik ben nog altijd snel vermoeid maar dat betert ook wel. Dank voor het medeleven.

Zeker heb je veel geluk gehad Looro!
Dankje dat je ons wilt laten weten hoe het nu met je gaat.
Sterkte en beterschap verder!

[Mars]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

... zo lang we een fysiek lichaam hebben, is dat de wie die dienst doet als voertuig van de wat, zou je kunnen zeggen. ...

Ja dat is zo, dat kun je zo zeggen.

De wie is, zo zegt de gedachte, het verhaal van dit lichaam en de daaraan verbonden verhalen uit het verleden. En het is de "wat" (ok, het klinkt bespottelijk) "waarin" dat hele verhaal, dat lichaam, en die stemmingswisselingen, en de daaraan verbonden conclusies, "plaatsvinden". Soms lijken vooral de conclusies, mij op te slorpen. (Maar dat is een leugen. ) "Zie je nou, heb ik toch weer eens vierde glas wijn op, en ik zou niet drinken, dus ben ik een looser en geen boeda, nu voel ik me schuldig, blah, blah, blah." Maar "ik" "zie" dat hele conclusie-verhaal, plus de bijbehorende stemmingswisseling, dus "ik" ben dat niet specifiek (neti), er is dus altijd "iets" wat dat ziet, zoals ook het dressoir in de woonkamer gezien wordt. Dat dressoir, die stemmingswisseling, die conclusie, is allemaal van hetzelfde kaliber. Ook de twijfel of het echt wel van hetzelfde kaliber is, "wordt gezien". Door "dat".

[habbuthabnot]

Oorspronkelijk geplaatst door Mars

Ja dat is zo, dat kun je zo zeggen.

... er is dus altijd "iets" wat dat ziet, zoals ook het dressoir in de woonkamer gezien wordt. Dat dressoir, die stemmingswisseling, die conclusie, is allemaal van hetzelfde kaliber. Ook de twijfel of het echt wel van hetzelfde kaliber is, "wordt gezien". Door "dat".

Mars

Dit hele proces dat je beschrijft is waar en ......wordt ook gezien!!
Wij zien dus dat dit alles wordt waargenomen en daarenboven nemen we waar dat het wordt waargenomen!

Het doel is uiteindelijk samen te vallen met die allerlaatste waarnemer.

Als je poogt die laatste en uiteindelijke waarnemer in beeld te krijgen zul je merken dat het je ontsnapt.
Je kunt er niet bij al denk je dat in het begin wel.......

Hab

[Mars]

Zenx.