Het Thomas Evangelie

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door diane

Ik volg het niet Renoir.
Eerst zeg je dat er gewerkt moet worden en in een later bericht dat je een voorstander bent van "alles z'n gang laten gaan".
Wat voor werk bedoel je dan?

Werken aan de doorgronding van wat er waar is van je geloof omtrent het bestaan van jezelf.

Alles z'n gang laten gaan had betrekking op het niet onderdrukken van emoties.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door diane

[Beste Renoir,
Zie het dikgedrukte deel in je tekst.
Ik zie Lyme wel degelijk als persoon ongeacht welke criteria je toepast.
Begrijp ik nu goed dat aldegenen die in jouw optiek niet weten wie ze werkelijk "zijn" door jou op onvriendelijke wijze zullen worden bejegend?
Verder zie ik geen verband tussen het toepassen van onvriendelijkheid en het feit of een iemand/niemand "het" al dan niet begrepen of gezien zou hebben.
Graag je antwoord.

In een onderzoek stadium naar wat je bent is het 'ongepast' om je te erkennen in wat je denkt te zijn. De onvriendelijkheid is dus behulpzaamheid.

Wanneer je dat niet zo kunt zien is het een aantasting van de persoon en voel je je ego pulseren als een zwerende vinger en weet je dat die werkzaam is. Het zijn van onvriendelijk heeft dus een dubbele werking is tweezijdig effectief.

Bij jou doe ik dat niet ik erken je in de persoon want jij onderzoekt namelijk niet.

Dat je in mij een ego ziet is omdat dat ding botst met jouw ego, wanneer je niet bezig bent met onderzoek van het in twijfel trekken van de aard van je zijn, val je over dit soort dingen. Ik noem mezelf een geweldig ego omdat jij die ziet, het stelt je gerust.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Lyme

Ik zie eerder dat ik 'het verhaal' niet aan mezelf kan verkopen. Zelfs de filosofie over hoe het zou kunnen zijn als ik gerealiseerd ben, kan ik niet aan mezelf verkopen.
Kortom; ik mis bij mezelf het geloof in een realisatie op welke manier dan ook.

Het maakt niet uit aan wie je het probeert te slijten.

Kortom het niet geloven is ook een geloof en het brengt je wat je ervan verwacht.

Als ik precies zou weten wat ik ben, is die erkenning nergens voor nodig.
Ik denk niet dat onvriendelijkheid het 'inzicht in wat je werkelijk bent' bevorderd.

Wat je denkt doet er niet toe (zie mijn reactie aan Diane).

Ik zou nog graag van je willen weten met welke bedoeling je die ene dikgedrukte zin neer hebt getypt.
Of je het zelf ook kunt zien als onvriendelijk en kortaf.

Welke dikgedrukte zin bedoel je Lyme ?

Natuurlijk zie ik dat. Mijn liefde voor jou is voor mij duidelijk en daarbij doet het er niet toe welke woorden ik op je loslaat, nu voor jou nog.

[Lyme]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

De onvriendelijkheid is dus behulpzaamheid.

Anja deed precies hetzelfde.
De ene keer kon ik het zien als iets wat sluiers wegnam, de andere keer stoorde het me..

[Lyme]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Kortom het niet geloven is ook een geloof en het brengt je wat je ervan verwacht.

Oke, maar is het 'echt'?
Geloven dat het echt is maakt het echt?
Jezelf dwingen iets te geloven omwille van de 'wil', voelt zo onecht.

Zoiets moet je m.i 'toevallen'. Er moet iets getriggerd worden en dan is daar dat inzicht.
Maar het leven zelf beslist wel wanneer dat gebeurd en of dat gebeurd.
Misschien gebeurd het wel nooit.
Dat dat 'minder' is dan gerealiseerd zijn is dan niet van toepassing.
Wat niet weet dat niet deert, dat wat niet geweten wordt heeft ook geen naam.

[Looro]

Beste Diane,

Oorspronkelijk geplaatst door diane

? Daarin werd gezegd dat Christus een mens was als iedereen (dus met een menselijke natuur), MAAR dat hij de goddelijkheid had gerealiseerd. En verder: dat ieder mens hiertoe in staat is, dat er in feite geen verschil is tussen Christus en de "gewone mens".

Dit lijkt me een zuiver gnostieke benadering van de tweenaturenleer. Deze benadering gaat verder dan de christelijke benadering omdat de christusnatuur verruimd en verlegd wordt tot een innerlijk raakpunt in de spirituele ontwikkeling van de gewone mens.

De christelijke benadering volgens de evangelische overlevering zegt dat Jezus vanaf zijn onbevlekte ontvangenis mens ?n God is als de Zoon van God en reeds aanwezig is van in het begin voor alle eeuwen.
Voor een christen bestaat de navolging van Christus niet in de eerste plaats in een mystieke vereniging, maar in een beleven van het kruis, het lijden en de verlossing door geloof in Jezus Christus. Aan het begin van het christen zijn staat de mens Jezus die ook God is en die door het lijden op zich te nemen redding bracht voor allen.
Persoonlijk volg ik deze christelijke benadering die volgens de geloofsbelijdenis zegt dat Jezus Christus:

één Heer, Jezus Christus, is
eniggeboren Zoon van God,
vóór alle tijden geboren uit de Vader.
God uit God, licht uit licht, ware God uit de ware God.
Geboren, niet geschapen, één in wezen met de Vader,
en door wie alles geschapen is.
Hij is voor ons, mensen, en omwille van ons heil uit de hemel neergedaald.
Hij heeft het vlees aangenomen door de heilige Geest uit de Maagd Maria
en is mens geworden.
Hij werd voor ons gekruisigd,
Hij heeft geleden onder Pontius Pilatus en is begraven
Hij is verrezen op de derde dag, volgens de Schriften.
Hij is opgevaren ten hemel: zit aan de rechterhand van de Vader.
Hij zal wederkomen in heerlijkheid om te oordelen levenden en doden
en aan zijn rijk komt geen einde.

Vertaling van de Geloofsbelijdenis van Nicea-Constantinopel anno 325

Wat mij, mens zijnde betreft, ik ben geboren in een menselijke natuur en kan door ?geloof? delen in de redding die Jezus Christus bracht.

Oorspronkelijk geplaatst door diane

M.a.w. de goddelijke oergrond van de menselijke natuur is sowieso altijd aanwezig, maar er dient naar "gestreefd" te worden om hiervan bewust te worden. Die oergrond wordt dan "de Vader" genoemd.

Hier is sprake van een goddelijke oergrond omdat het onmogelijk klinkt om te spreken van de goddelijke natuur van de menselijke natuur.
Ik zie hoe deze innerlijke vereniging van de twee naturen wringt; hoe moeilijk het is om deze twee naturen tot een eenheid te maken. En verder om deze eenheid als een bewustzijnsproces voor te stellen.

Maar hoe kan ik de oneindigheid en het bovennatuurlijke van het goddelijke vatten of daaraan raken?
Niets in mijn menselijke natuur laat mij toe met zekerheid vast te stellen dat ik aan dit bovennatuurlijke of goddelijke raak, noch in mijn innerlijk noch in de wereld en de kosmos buiten mij.
Alleen door geloof kan ik beide naturen in elkaar verankeren.
Wanneer mij die Christusnatuur niet zou verkondigd zijn, dan zou ik daar nooit iets van geweten hebben en zou ik nooit tot geloof zijn kunnen komen.
Dus vraag ik mij af of die goddelijke oergrond in de menselijke natuur aanwezig is, zoals je zegt. Want er is niets in mij dat streeft om bewust te worden of mij in herinnering wil brengen of mij met iets wil verenigen.
Bewustzijn en geheugen zijn eigen aan de menselijke natuur, streven en zich verenigen zijn dat evenzeer.

Oorspronkelijk geplaatst door diane

? Nu heeft de menselijke natuur als "voordeel" dat het mogelijk is dit te leren her-kennen, althans dat die intrinsieke eenheid er altijd is. Echter een beschrijving van die oergrond is weer niet mogelijk en valt hoogstens in allerlei inadequate omschrijvingen enigszins te benaderen. In de christelijke mystiek vaak de via negativa. Het is niet dit, het is niet dat etc.

Deze wezenlijke eenheidservaring is denk ik ook weer eigen aan de menselijke natuur en moet inderdaad geleerd worden om te herkennen.
Van de goddelijke natuur is het niet mogelijk iets te zeggen of er iets van te beschrijven, anders dan de openbaringen en de bestudering ervan toelaten.

Oorspronkelijk geplaatst door diane

W.b.t. het non dualisme: alles is EEN vat ik dan op dat er idd EEN natuur is oftewel een oergrond.

Er kan in nondualisme dus geen sprake zijn van twee naturen ? ? Welke natuur kiest de nondualist dan? Ziet een nondualist zich als een mens of als een god?

Oorspronkelijk geplaatst door diane

?Verder weet ik niets zeker hoor!

Om het met Ewald Engelen te zeggen :

? Wij zijn ons terdege bewust van de beperkingen van het menselijk kenvermogen. Wij weten niet wat wij willen, knutselen aan gelegenheidsoplossingen, vertrouwen op intuïties en emoties, ontdekken al doende waar wij naartoe gaan en passen voortdurend onze percepties en oordelen aan een constant veranderende wereld aan.
E. Engelen, Even euromoe, De groene Amsterdammer, 5/10/2011)

In die zin is geloof voor mij een middel en niet een doel op zichzelf.

Looro

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Lyme

Oke, maar is het 'echt'?
Geloven dat het echt is maakt het echt?
Jezelf dwingen iets te geloven omwille van de 'wil', voelt zo onecht.

Zoiets moet je m.i 'toevallen'. Er moet iets getriggerd worden en dan is daar dat inzicht.
Maar het leven zelf beslist wel wanneer dat gebeurd en of dat gebeurd.
Misschien gebeurd het wel nooit.
Dat dat 'minder' is dan gerealiseerd zijn is dan niet van toepassing.
Wat niet weet dat niet deert, dat wat niet geweten wordt heeft ook geen naam.

Of het echt is, is aan jou om te ont-dekken.

Tuurlijk het geloof heeft een placeboeffect, vals maar het komt echt over.

Dan moet je dat dus niet doen.

Dan is het wachten op het je toevallen.
Inzicht is maakbaar en realisatie tot op zekere hoogte ook.

Het leven beslist niks voor jou, het is aan jou je mogelijkheden te benutten.

Misschien valt de hemel en zijn alle mussen dood.

Dat weet ik niet.

Zou kunnen.

[diane]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Je kunt daar wel geamuseerd over doen Diane maar in mijn opvatting kun je niet snel genoeg bezig gaan om te doorgronden wat je bent en je hebt velen onnodig op een langdurige dwaalweg gezet.

Ik zie je hier toch naar het verleden afdwalen Renoir..
Wat mensen al dan niet geloven, ik geloof niet dat ik zo'n macht heb.
Geloof jij dat wel m.b.t. jouw overtuigingen?
En mocht e.e.a. idd het geval zijn dat mensen op "dwaalwegen" zijn gekomen, ach het universum/het bestaan brengt iedereen precies op de juiste tijd op de juiste plaats.
Wie heeft daar uiteindelijk iets over te zeggen?

Zelf ben ik door "anderen" ook jarenlang op diverse "dwaalwegen" geraakt.
Of ik nu op de goede weg zit, God mag het weten..
Ik laat dit graag over aan die ene Kracht.

[diane]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Je bedoeld dat dat hetgeen is wat je altijd hebt aangeprezen.

In feite en op diepste niveau wel.
Wat "ik" denk te kunnen doen blijft nog altijd een actie vanuit de droomstaat.
Maar binnen die droomstaat valt er kennelijk wel het nodige te doen..
Overigens verwees ik hiermee naar een tekstje van jou en heb even geen zin om dat op te zoeken.

[diane]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Werken aan de doorgronding van wat er waar is van je geloof omtrent het bestaan van jezelf.

Akkoord.

Alles z'n gang laten gaan had betrekking op het niet onderdrukken van emoties.

O bedoel je dat. Ook akkoord. Dus niet onderdrukken..