Mihaela's arena

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ietsepietsje

Het is geen issue hebben. Egoloos zijn is een overtuiging van het ego en staat in de weg om het Zelf te vinden. Door die overtuiging is het per definitie onmogelijk om deze kwestie te begrijpen.

Egoloosheid kan mij niet triggeren. Het bestaat immers niet. Het heeft voor mij dezelfde inhoud dat als iemand beweert Napoleon te zijn.

Egoloos zijn is het gevolg van gedegen zelfonderzoek, dat je niet gedaan hebt en daar dus geen wetenschap over kunt dragen, ergo je beweert maar wat. Dit is het prototype van de zo door je verfoeide overtuigingen.
Het is ego dat in de weg staat om dat wat overblijft 'het Zelf' te kunnen ZIJN. Het is dan ook niet zoals je beweerd 'mijn Zelf', er komt geen mijn aan te pas. Maar je hebt ego en bent trots op het hebben van ego, zonder welke je zegt niet te kunnen leven. Het is ego dat het zicht in de weg staat en zoiets handig en geslepen omkeert om het tegendeel te kunnen beweren.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Weet je, je brengt me op een idee. Ik ga een eitje bakken, lekker bak-brood bij..
Jij ook een fijne zondag Ulla

Beter laat dan nooit, nu snap ik pas de link die je gelegd hebt.
Heeft het eitje gesmaakt?

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Ietsepietsje

Het is geen issue hebben. Egoloos zijn is een overtuiging van het ego en staat in de weg om het Zelf te vinden. Door die overtuiging is het per definitie onmogelijk om deze kwestie te begrijpen.

Egoloosheid kan mij niet triggeren. Het bestaat immers niet. Het heeft voor mij dezelfde inhoud dat als iemand beweert Napoleon te zijn.

Tot voor kort "geloofde" ik niet dat het kan. Vrij van je ik. Totdat ik besefte dat het ook maar een overtuiging is die ik had. Ben gaan twijfelen en heb dat idee eerst maar eens gelaten voor wat het is. Toch gewoon weer een veranderlijke gedachte/overtuiging en geen universeel weten.

Uiteindelijk is dat wat ons uitmaakt als zijnde ego ook maar een soort van collectief bedenksel, gedachten een samenspel van overtuigingen. Het hele ego "bestaat" in die zin niet en is een illusie die je kunt doorzien. Egoloos zijn is ook maar een middel om dat te beseffen.

Ik ben niet vrij van mijn ik gedachten, maar ik voel mij er zelf niet meer zo aan geplakt. Ook al zijn er nog stukken die ik lastig vind. Als ze niet hinderen vallen ze ook minder op en blijven ze bedekt. Toch kunnen ze zomaar de kop opsteken als een situatie wel een min of meer hinderlijk trigger geeft. En het is wel degelijk de moeite waard om de niet hinderlijke dingen ook onder de loep te nemen. Het is in ieder geval fijner met alleen maar voorkeuren te leven dan met "musthaves".........

Je ego doorzien zou dat hetzelfde zijn dan loskomen ervan? Is een vraag die ik graag beantwoord zou zien. Niet door de mind maar gewoon door het te beseffen.

En wat doet het met jou als jij het hele idee van" egoloos kan niet" los laat?
(het antwoord is voor jou, niet voor mij)

[Freerider]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Tot voor kort "geloofde" ik niet dat het kan. Vrij van je ik. Totdat ik besefte dat het ook maar een overtuiging is die ik had. Ben gaan twijfelen en heb dat idee eerst maar eens gelaten voor wat het is. Toch gewoon weer een veranderlijke gedachte/overtuiging en geen universeel weten.

Uiteindelijk is dat wat ons uitmaakt als zijnde ego ook maar een soort van collectief bedenksel, gedachten een samenspel van overtuigingen. Het hele ego "bestaat" in die zin niet en is een illusie die je kunt doorzien. Egoloos zijn is ook maar een middel om dat te beseffen.

Ik ben niet vrij van mijn ik gedachten, maar ik voel mij er zelf niet meer zo aan geplakt. Ook al zijn er nog stukken die ik lastig vind. Als ze niet hinderen vallen ze ook minder op en blijven ze bedekt. Toch kunnen ze zomaar de kop opsteken als een situatie wel een min of meer hinderlijk trigger geeft. En het is wel degelijk de moeite waard om de niet hinderlijke dingen ook onder de loep te nemen. Het is in ieder geval fijner met alleen maar voorkeuren te leven dan met "musthaves".........

Je ego doorzien zou dat hetzelfde zijn dan loskomen ervan? Is een vraag die ik graag beantwoord zou zien. Niet door de mind van jou maar gewoon door het te beseffen.

En wat doet het met jou als jij het hele idee van" egoloos kan niet" los laat?
(het antwoord is voor jou, niet voor mij)

Ooit heb ik in een meditatie kennis gemaakt met egoloosheid. Dat was van een schoonheid die niet in woorden was uit te drukken. Maar nog slechts de opmaat voor wat gebeuren ging. Later heb ik het in een spontane trance meegemaakt. Nog weer later heb ik het in het echt meegemaakt, toen heb ik ook mijn Zelf ontdekt. Dat was het mooiste en tevens pijnlijkste moment van mijn leven. Zelfs mooier dan de geboorte van de oudste. Mijn Zelf is geboren in smartelijke pijn.

En mijn discussie met jou heeft weer een stukje verheldering gebracht in dit hele gebeuren. Ook al deden we volledig langs elkaar heen praten. Daar wil ik je voor bedanken met Liefde.

Verder mag iedereen zich hier egoloos noemen, ik vind het prima. Maar het weerhoudt wel naar het ware zoeken.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Ietsepietsje

Ooit heb ik in een meditatie kennis gemaakt met egoloosheid. Dat was van een schoonheid die niet in woorden was uit te drukken. Maar nog slechts de opmaat voor wat gebeuren ging. Later heb ik het in een spontane trance meegemaakt. Nog weer later heb ik het in het echt meegemaakt, toen heb ik ook mijn Zelf ontdekt. Dat was het mooiste en tevens pijnlijkste moment van mijn leven. Zelfs mooier dan de geboorte van de oudste. Mijn Zelf is geboren in smartelijke pijn.

En mijn discussie met jou heeft weer een stukje verheldering gebracht in dit hele gebeuren. Ook al deden we volledig langs elkaar heen praten. Daar wil ik je voor bedanken met Liefde.

Verder mag iedereen zich hier egoloos noemen, ik vind het prima. Maar het weerhoudt wel naar het ware zoeken.

Graag gedaan Ietsie.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Ietsepietsje

Ooit heb ik in een meditatie kennis gemaakt met egoloosheid.

Je hebt in meditatie kennis gemaakt met iets waarvan je zegt dat het niet bestaat?
Hoe bedoel je dat dan?

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Ietsepietsje

Ooit heb ik in een meditatie kennis gemaakt met egoloosheid. Dat was van een schoonheid die niet in woorden was uit te drukken. Maar nog slechts de opmaat voor wat gebeuren ging. Later heb ik het in een spontane trance meegemaakt. Nog weer later heb ik het in het echt meegemaakt, toen heb ik ook mijn Zelf ontdekt. Dat was het mooiste en tevens pijnlijkste moment van mijn leven. Zelfs mooier dan de geboorte van de oudste. Mijn Zelf is geboren in smartelijke pijn.

Voor mij voelde het noemen van je meditatieve ervaringen in mijn eerste gevoel meer als een status quo, waar niet aan te toornen valt. Ik stond even met een mond vol tanden, ik begreep er totaal niets van. Dus eerst maar even laten zakken je antwoord.

Ik ben ook de laatste die meditatieve ervaringen in twijfel gaat trekken. Ervaringen met meditaties en boven je ik uitstijgen zijn mij niet onbekend. En ik weet ook dat een ander daar niet over kan oordelen als je dat meemaakt. Het Zelf in smartelijke pijn geboren wat bedoel je daar mee?

Het klinkt indrukwekkend en geschreven als in een roman. Maar het Zelf als bron van alle leven en materie kan m.i. niet geclaimd worden als persoonlijk zoals jij het benoemt in je antwoord. Dus daar kan ik niet inkomen.

[Freerider]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Je hebt in meditatie kennis gemaakt met iets waarvan je zegt dat het niet bestaat?
Hoe bedoel je dat dan?

Egoloosheid kan niet bestaan in de zin van "ik ben egoloos". Je kan niet 24/7 egoloos zijn.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Ietsepietsje

Egoloosheid kan niet bestaan in de zin van "ik ben egoloos". Je kan niet 24/7 egoloos zijn.

Dit is dus datgene waar ik niet meer zeker van ben. Sterker nog ik geloof dat dus niet meer dat het niet kan.

Denk je dat je in dezelfde soort meditatieve toestand (zoals je beschreef) moet verkeren om dat te zijn? Waarom zou je niet zo bewust kunnen zijn van je ego dat je het alleen nog maar herkent als middel en voorkeuren. En als dusdanig los kunt laten. En het alleen maar gebruiken als middel maar niet meer vastgeplakt in een identificatie?

[Freerider]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Voor mij voelde het noemen van je meditatieve ervaringen in mijn eerste gevoel meer als een status quo, waar niet aan te toornen valt. Ik stond even met een mond vol tanden, ik begreep er totaal niets van. Dus eerst maar even laten zakken je antwoord.

Ik ben ook de laatste die meditatieve ervaringen in twijfel gaat trekken.Ervaringen met meditaties en boven je ik uitstijgen zijn mij niet onbekend. En ik weet ook dat een ander daar niet over kan oordelen als je dat meemaakt. Het Zelf in smartelijke pijn geboren wat betekent dat?

Het klinkt indrukwekkend en geschreven als uit een roman. Het Zelf als bron van alles kan m.i. niet geclaimd worden als persoonlijk zoals jij het benoemt in je antwoord.

Hmm..ja, dat is een taalkundige kwestie. Het Zelf openbaart zich in mij, zeg maar hoe je het wilt omschrijven.

Ja, het klinkt als een roman, maar dat zijn mijn woorden. De pijn kwam uit het ego voort. Sja, moeilijk te omschrijven hoe dat voelt. Ik merk dat alles wat ik bedenk te kort schiet. Hoe dan ook: het is voor mij Weten. Het is voor mij egoloos zijn. Een toestand die niet te handhaven is in het dagelijkse leven.

En ik weet ook van na die tijd dat ego zich gemakkelijk manifesteert. Ego wurmt zich er altijd weer tussen. Maar het is niet zo' n issue meer voor mij.

Als voorbeeld: ik merkte gisteren op dat jij er meandert in je reacties. Op dat moment is het ego die zegt: "Ulla gaat op allerlei bijzaken in, IK wil dat ze daar mee stopt". Dat laat ik mijzelf gewoon overkomen en ik weet dat het ego is. Ik hoef dat tegen niemand te zeggen, ik hoef er ook niets mee. Ik laat het weer los.

Op het moment van loslaten ben ik niet meer mijn mening, maar HEB ik een mening. Ik weet dat dit soort verschijnselen zich voor blijven doen en dat is prima.