Mihaela's arena - Pagina 115

Freerider · 5 August 2013, 16:14

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Dit is dus datgene waar ik niet meer zeker van ben. Sterker nog ik geloof dat dus niet meer dat het niet kan.

Denk je dat je in dezelfde soort meditatieve toestand (zoals je beschreef) moet verkeren om dat te zijn? Waarom zou je niet zo bewust kunnen zijn van je ego dat je het alleen nog maar herkent als middel en voorkeuren. En als dusdanig los kunt laten. En het alleen maar gebruiken als middel maar niet meer vastgeplakt in een identificatie?

De meditatieve toestand heeft mij laten zien/voelen hoe het er uit ziet. Het is iets wat niet te beschrijven is, woorden zouden er afbreuk aan doen.

Egoloos houdt voor mij ook in de indentificatie met welke overtuiging dan ook.

Citaat:

Waarom zou je niet zo bewust kunnen zijn van je ego dat je het alleen nog maar herkent als middel en voorkeuren.

Hier heb ik een vraag over. Hoe kan je bewust zijn van je ego als je egoloos bent? Is dat niet in tegenspraak met elkaar als je begrijpt wat ik bedoel?

Ulla · 5 August 2013, 16:30

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Ietsepietsje

Hmm..ja, dat is een taalkundige kwestie. Het Zelf openbaart zich in mij, zeg maar hoe je het wilt omschrijven.

Ja, het klinkt als een roman, maar dat zijn mijn woorden. De pijn kwam uit het ego voort. Sja, moeilijk te omschrijven hoe dat voelt. Ik merk dat alles wat ik bedenk te kort schiet. Hoe dan ook: het is voor mij Weten. Het is voor mij egoloos zijn. Een toestand die niet te handhaven is in het dagelijkse leven.

En ik weet ook van na die tijd dat ego zich gemakkelijk manifesteert. Ego wurmt zich er altijd weer tussen. Maar het is niet zo' n issue meer voor mij.

Als voorbeeld: ik merkte gisteren op dat jij er meandert in je reacties. Op dat moment is het ego die zegt: "Ulla gaat op allerlei bijzaken in, IK wil dat ze daar mee stopt". Dat laat ik mijzelf gewoon overkomen en ik weet dat het ego is. Ik hoef dat tegen niemand te zeggen, ik hoef er ook niets mee. Ik laat het weer los.

Op het moment van loslaten ben ik niet meer mijn mening, maar HEB ik een mening. Ik weet dat dit soort verschijnselen zich voor blijven doen en dat is prima.

Daarmee geef je eigenlijk al antwoord op mijn vraag, die ik in het volgende bericht stel. Ik merk ook op dat je nu dingen bijhaalt betreffende mij wat ik zelf anders zie, maar waarvan ik sterk het gevoel krijg dat het mij af moet leiden. Bewust of onbewust. Je berichten doen mij ook denken aan de berichten van mij in een gesprek in mijn draadje waarin ik met hand en tand het gebruiken van mijn ego verdedig. Jaartjes geleden toen ik hier net was. Dat ik het ego nodig zou hebben of zoiets.

Tot voor kort geloofde ik dat dus ook en ik vermoed dat dat geloof nu juist al die problemen veroorzaakt in de wereld. Wij mensen menen het ik en de bijbehorende gedachten en de veroorzakende belangen nodig te hebben en daarom komen wij er ook niet van los. Als je dat doorziet kom je m.i weer in de richting van natuurlijk leven. En kun je wel de identificatie loslaten.

In die zin dat je nergens meer ( of steeds minder) aan vastgeplakt zit en alles wat je gedachten en je ik vertegenwoordigen gewoon herkent als iets wat je niet bent maar wat je kunt gebruiken als middel. Maar waar je je niet meer afhankelijk van voelt.

Ulla · 5 August 2013, 16:40

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Ietsepietsje

De meditatieve toestand heeft mij laten zien/voelen hoe het er uit ziet. Het is iets wat niet te beschrijven is, woorden zouden er afbreuk aan doen.

Egoloos houdt voor mij ook in de indentificatie met welke overtuiging dan ook.

Hier heb ik een vraag over. Hoe kan je bewust zijn van je ego als je egoloos bent? Is dat niet in tegenspraak met elkaar als je begrijpt wat ik bedoel?

Ja dat stel ik als vraag. Ik claim het niet als weten. En ik weet niet eens of ik het wel goed zeg. Wat ik bedoelde in mijn vraag is dat je het ego ( en bijbehorende gedachten) als dusdanig herkent als iets wat niet bestaat dat het loslaat en herkend wordt als iets wat ingeruild kan woorden. Ik kan mij bv. heel goed voorstellen dat ik gewoon als iemand anders ergens anders zou leven. Het voelt niet bedreigend om mij daarin in te leven. Op die manier heb ik al wel dingen herkend als iets waarvan ik dacht dat ze onlosmakelijk bij mij horen. Ik merkte eerst nooit op dat het veranderlijk is. Nu wel.

Rob · 5 August 2013, 16:56

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Ietsepietsje

Egoloosheid kan niet bestaan in de zin van "ik ben egoloos". Je kan niet 24/7 egoloos zijn.

Je zegt dat je (in meditatie) kennis hebt gemaakt met egoloosheid. Egoloosheid bestaat dus. Je kent dus een 'werkelijkheid' waarin egoloosheid bestaat en je kent dus een 'werkelijkheid' waarin egoloosheid niet bestaat. Hier begint onderzoek. Een van de twee is droom (waaruit je kunt ontwaken) en de andere is werkelijkheid.

Freerider · 5 August 2013, 17:01

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Daarmee geef je eigenlijk al antwoord op mijn vraag, die ik in het volgende bericht stel. Ik merk ook op dat je nu dingen bijhaalt betreffende mij wat ik zelf anders zie, maar waarvan ik sterk het gevoel krijg dat het mij af moet leiden. Bewust of onbewust. Je berichten doen mij ook denken aan de berichten van mij in een gesprek in mijn draadje waarin ik met hand en tand het gebruiken van mijn ego verdedig. Jaartjes geleden toen ik hier net was. Dat ik het ego nodig zou hebben of zoiets.

Tot voor kort geloofde ik dat dus ook en ik vermoed dat dat geloof nu juist al die problemen veroorzaakt in de wereld. Wij mensen menen het ik en de bijbehorende gedachten en de veroorzakende belangen nodig te hebben en daarom komen wij er ook niet van los. Als je dat doorziet kom je m.i weer in de richting van natuurlijk leven. En kun je wel de identificatie loslaten.

In die zin dat je nergens meer ( of steeds minder) aan vastgeplakt zit en alles wat je gedachten en je ik vertegenwoordigen gewoon herkent als iets wat je niet bent maar wat je kunt gebruiken als middel. Maar waar je je niet meer afhankelijk van voelt.

Het grappige is dat ik de omgekeerde weg heb afgelegd. Ik vond 'ego' een verfoeilijk iets. Alle narigheid kwam er uit voort en bladiebladiebla. Misschien had ik 5 of 10 jaar terug ook wel ego te vuur en te zwaard bestreden. Maar toen had ik nog geen kennis van het Zelf en wist ik niet dat het bestrijden op zich ook al ego is??.

Dat is het lastige op dit forum, iedereen zit in een andere fase of legt een andere weg af. Uiteindelijk ontmoeten we elkaar toch weer bij het eindpunt.
Als er een eindpunt zou zijn?..

Nu ik mijn zelfkennis heb afgerond ben ik aan mijn Zelfkennis begonnen. Maar dit terzijde.

Freerider · 5 August 2013, 17:09

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Je zegt dat je (in meditatie) kennis hebt gemaakt met egoloosheid. Egoloosheid bestaat dus. Je kent dus een 'werkelijkheid' waarin egoloosheid bestaat en je kent dus een 'werkelijkheid' waarin egoloosheid niet bestaat. Hier begint onderzoek. Een van de twee is droom (waaruit je kunt ontwaken) en de andere is werkelijkheid.

Citaat:

Hier begint onderzoek.

Klopt.

Onderzoek:

1. Zeggen dat je egoloos bent schiet niet op.
2. Ik heb nog niemand op internet of RL ontmoet die egoloos is.
3. Bij mijzelf kan ik alleen egoloze momenten waarnemen.

Rennie · 5 August 2013, 17:14

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Ietsepietsje

Ik merk dat alles wat ik bedenk te kort schiet.

Je doet je best

Nadje · 10 August 2013, 19:16

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Ietsepietsje

Het is geen issue hebben. Egoloos zijn is een overtuiging van het ego en staat in de weg om het Zelf te vinden. Door die overtuiging is het per definitie onmogelijk om deze kwestie te begrijpen.

Egoloosheid kan mij niet triggeren. Het bestaat immers niet. Het heeft voor mij dezelfde inhoud dat als iemand beweert Napoleon te zijn.

Ego en egoloos(heid) horen bij elkaar. Net als licht en donker, mooi en lelijk....
Ze bestaan wel degelijk (als verschijnsel), maar niet als het (ware)Zelf. Maar ze komen er wel uit voort. Of verschijnen erin. Hoe je het maar wilt noemen.

Nadje · 10 August 2013, 19:20

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Ietsepietsje

Verder mag iedereen zich hier egoloos noemen, ik vind het prima. Maar het weerhoudt wel naar het ware zoeken.

Zo lang er nog gezocht wordt, zijn ego en egoloosheid, van belang. Als het ware (Zelf) gevonden is, zijn zaken als ego versus egoloosheid geen issue (meer).