Marie's perikelen

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

In Waarheid is geen waarheid meer noch Waarheid.. dat doet er niet meer toe.

Er is vrijwel niks wat er toe doet, toch doen we hier een poging tot duiden.

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Ja.
Het denken valt niet stil.. zoiets als een 'eigenaar' verdwijnt, lost op, is plotseling foetsie.

Ik gaf alleen aan dat in de ancien advaita de paradox werd gebruikt om de mind stil te krijgen (met de mond vol tanden) met de vraag een onmogelijkheid voor te stellen. Een bijna letterlijke hersenkraker waar de leerling weken, zoniet maanden, wellicht zelfs jaren, op moest contempleren. Het was niet mijn bedoeling de gelegenheid te geven er weer meer van te maken dan dat het is.

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Blind zijn voor wat (nog) opspeelt tijdens en na het onderzoek is nog veel absurder dan voor het onderzoek.

Waarom? Wanneer je een aanvang maakt met gedegen zelfonderzoek heb je er nog geen enkele weet van waar het resultaat op uitdraait.

Dat is het issue niet. Dat het zich nog vaster zou hijsen in het zadel, zou gedegen zelfonderzoek echt wel tot waanzin maken. Ik had het niet over gedegen zelfonderzoek maar over dat 'het onderzoek naar waarom 'ik' iets verloren zou hebben' dit 'ik' alleen maar vaster in het zadel zet. Dus je hoeft jou en jouw gedegen zelfonderzoek niet aangesproken te voelen en in verdediging te nemen. Als het toch zo (op)speelt, zie het dan gewoon, het doet niets af of voegt niets toe aan het ont'dekte, het niet zien ondermijnt gewoon je boodschap. Dat is het issue.

Er is niks van mij dat ik in bescherming zou moeten nemen. Een veelgehoorde klacht is dat gedegen zelfonderzoek het 'ik' steviger in het zadel doet zetten in plaats van wat de opzet is dat het aan betekenis doet afnemen. Ik dacht dat je daar naar toe wilde. Dat je een onderzoek gaat opstarten naar iets wat je verloren zou hebben komt helemaal niet bij mij op, daar was Marie mee bezig. Wanneer dat zoeken ego ingegeven is (verlies) versterkt dat zijn werking inderdaad.

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Die subjectieve lenigheid ontbeert Laurens een beetje..
Het punt wat jij naar voren brengt betreft eenvoudig bewust-'wording. Ofwel, second best.

De lenigheid om met vaagheden om te gaan beheers ik niet inderdaad. Wat jij ziet wat Dorje daarmee wil zeggen daar zou ik in geen honderd jaar opgekomen zijn. Ik zie geen mogelijkheid het te interpreteren zoals jij doet, zelfs niet met mijn toch wel aardig ontwikkelde fantasie.

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Dat kan je zo interpreteren, ja, daar leent het zich bijna evident toe. Dus, doe maar.

Maar als je het mij vraagt, dan is jouw interpretatie niet compleet. Het betreft eerder het wegvallen van het onderscheid tussen zijn en worden. Niet-twee. Geen second, noch first.

Het ene moet niet ontkend worden, het ander niet vereerd. Uiteindelijk bestaan ze niet los van elkaar, noch het zijn van het worden, noch het worden van het zijn. Er is uiteindelijk geen onderscheid. Vandaar...

Ik volg je aanvulling, daarbij zou je ook nog kunnen zeggen dat zoiets als synchroniciteit lang een deuntje kan blijven meespelen, maar dat valt ook weg.
Dan is er niets meer wat nog een kant op kan.. Waarheid.

(Met second best, bedoelde ik dat 'het iets zoeken wat verloren zou zijn, en dat dat zoeken feitelijk juist dat voed waardoor het 'lijkt dat er iets verloren zou zijn. Dat vatten noem ik bewust-'wording, dat is allemaal nog te verhapstukken middels een 'ik of 'zelf.)

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Waarom? Wanneer je een aanvang maakt met gedegen zelfonderzoek heb je nog geen enkele weet waar het resultaat uitdraait.

Dat is ook het issue niet. Ik zal het anders verwoorden, zoals het bedoeld was:

Blind zijn voor wat nog opspeelt terwijl je het gedegen onderzoek aangevangen hebt, of erger nog, blind zijn voor wat nog opspeelt na afronding van dit onderzoek, dat is absurd. Blind zijn omdat je nog nooit iets onderzocht hebt, dat is logisch.

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Ik dacht dat je daar naar toe wilde.

Neen. Dat is dan opgaan in een gedachte. Het gebeurt de besten.

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Er is vrijwel niks wat er toe doet, toch doen we hier een poging tot duiden.

Een 'uitdaging voor dat wat zich niet uitgedaagd kent.

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Blind zijn voor wat nog opspeelt terwijl je het gedegen onderzoek aangevangen hebt, of erger nog, blind zijn voor wat nog opspeelt na afronding van dit onderzoek, dat is absurd.

Wat maak je je toch altijd druk om al die zich mogelijk misschien nog kunnende voordoen van verschijnselen die verondersteld worden weg te zijn? Puttende uit eigen ervaring weet ik dat ze er niet meer zijn. Nochtans ben je behept met de drang dat te moeten betwijfelen. Terwijl het er feitelijk helemaal niet toe doet. Wat kan het jou schelen dat iemand die zegt afgerond te zijn nog issues heeft die opspelen. Andermans onderzoek is toch niet jouw zaak. Beperk je tot onderzoeken bij jou zelf.

Neen. Dat is dan opgaan in een gedachte. Het gebeurt de besten.

Alles zijn gedachten, en ik ben ermee bekend dat ik fictie volg met mijn gedachten maar we nemen ze toch beiden serieus anders schreven we niet.
Als je niet in de uitwerking 'geloofd' kun je nalaten ze uit te spreken

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Ik volg je aanvulling, daarbij zou je ook nog kunnen zeggen dat zoiets als synchroniciteit lang een deuntje kan blijven meespelen, maar dat valt ook weg.
Dan is er niets meer wat nog een kant op kan.. Waarheid.

(Met second best, bedoelde ik dat 'het iets zoeken wat verloren zou zijn, en dat dat zoeken feitelijk juist dat voed waardoor het 'lijkt dat er iets verloren zou zijn. Dat vatten noem ik bewust-'wording, dat is allemaal nog te verhapstukken middels een 'ik of 'zelf.)

Ahzo...

Maar met het woord synchronisiteit daar heb ik niets mee, dat klinkt erg new age achtig. Dat wat zich nog voordoet in sync 'wordt' met de Werkelijkheid (en niet meer met dat subjectief en illusoir referentiepunten) is juist door het wegvallen van dit onderscheid. Geen deuntje. Niets meer dat een kant op kan en iets dat verschijnt als een kant op te gaan, sluiten elkaar dan niet meer uit. Zolang dat wel nog is, zijn nog niet alle deuntjes weggevallen.

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

De lenigheid om met vaagheden om te gaan beheers ik niet inderdaad. Wat jij ziet wat Dorje daarmee wil zeggen daar zou ik in geen honderd jaar opgekomen zijn. Ik zie geen mogelijkheid het te interpreteren zoals jij doet, zelfs niet met mijn toch wel aardig ontwikkelde fantasie.

Er is niks mis met jouw fantasie, met de mijne ook niet.
Noch met die van Bassie, Dorje of Marie.