Overtuigingen

[Esradha]

Ik kreeg ook de vraag, waar zie je nu tegenop?
Daarop de vraag, wil je dat nu gaan doen?
Ik antwoordde ja.
Waarom wil je dat gaan doen?
Omdat ik de angst die ik nu voel niet wil laten winnen.
Dat is wat je niet wilt. Maar wat wil je wel?
Ontspannen datgene kunnen doen.

Niet mijn wil sturen, maar bewust worden, wat wil ik nu werkelijk?




Edit: oh, volgende pagina. Voor wie het niet in de gaten heeft, mijn reactie start eind van de vorige pagina.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Esradha

Ik kreeg ook de vraag, waar zie je nu tegenop?
Daarop de vraag, wil je dat nu gaan doen?
Ik antwoordde ja.
Waarom wil je dat gaan doen?
Omdat ik de angst die ik nu voel niet wil laten winnen.
Dat is wat je niet wilt. Maar wat wil je wel?
Ontspannen datgene kunnen doen.

Niet mijn wil sturen, maar bewust worden, wat wil ik nu werkelijk?

Je lijkt inderdaad helderder te hebben wat je niet wilt dan wat je wel wilt. Dat is een mooi begin. Als je weet wat je niet wilt, blijft dat wat je wel wilt vanzelf over. Wat is er mis met angst? Ontspanning is goed, maar een beetje gezonde spanning is toch ook niks mis mee? Het leven mag toch wel een beetje spannend zijn? Uitdagend? Prikkelend? Horen spanning en ontspanning niet bij elkaar? Wat je werkelijk wilt is dat wat er nu is. Anders was het er immers niet? Of je dat nu bewust bent of niet. Je wilt ontsnappen aan wat er werkelijk is. Althans, zo lijkt het. Waarom zou je niet zo af en toe eens in een staat van opwinding mogen verkeren? Kan verrekte lekker zijn hoor...........als je de vraag niet meer hoeft te stellen, kan zomaar helder zijn dat wat je werkelijk wilt, hier recht voor je neus ligt.

[Esradha]

Er is an sich niks mis met angst en spanning, maar wat ik wil is de angst niet laten winnen.
Voor mij gaat het hier om een verlammende angst, vandaar een ontspannen willen kunnen doen. Het gaat uiteraard niet van een verlammende angst meteen naar een ontspannen gevoel. Het idee was echter dat ik door de angst niet te willen die angst juist naar me toe trek. En versterk. Vandaar de vraag, draai hem om, wat wil je wel. Een kwestie van focus. Waarbij de angst er nog steeds is, maar niet ontkend of gevoed wordt. Of positief geformuleerd, er dan wel mag zijn.

Er is een verschil tussen uitdaging en spanning vanuit een niet willen en moeten tegenover vanuit een willen. Dat was een beetje het verschil waarop gedoeld werd.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Esradha

Er is an sich niks mis met angst en spanning, maar wat ik wil is de angst niet laten winnen.
Voor mij gaat het hier om een verlammende angst, vandaar een ontspannen willen kunnen doen. Het gaat uiteraard niet van een verlammende angst meteen naar een ontspannen gevoel. Het idee was echter dat ik door de angst niet te willen die angst juist naar me toe trek. En versterk. Vandaar de vraag, draai hem om, wat wil je wel. Een kwestie van focus. Waarbij de angst er nog steeds is, maar niet ontkend of gevoed wordt. Of positief geformuleerd, er dan wel mag zijn.

Er is een verschil tussen uitdaging en spanning vanuit een niet willen en moeten tegenover vanuit een willen. Dat was een beetje het verschil waarop gedoeld werd.

Het is altijd gunstig om je "doelen" in positieve termen te definiëren. Wat wil je wel ipv wat wil je niet. Maar uiteindelijk is er geen verschil. Waar je van af moet is het willen. Of het nu iets wel of niet willen betreft. Mijn moeder zei vroeger altijd al: je hebt niks te willen. Ik had er destijds geen idee van hoe waar haar woord(en) was. Nu, met terugwerkende kracht pas....

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Esradha

Omdat ik de angst die ik nu voel niet wil (laten winnen).

Ik volsta hier met een citaat van Alexander Smit, meermaals aangehaald hier:

Er zijn slechts twee problemen in het leven. Willen wat er niet is. Of niet willen wat er is. (vrij vertaald).

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Esradha

Bij thuiskomst zag ik spullen liggen, die ik gisteren uit een lade gehaald had en niet teruggestopt had. Ik voelde dat daar energie zat. Een aparte gewaarwording was dat. Een soort van potentiële energie, die opgeborgen lag in die spullen en vrij kon komen door ze terug in de lade te leggen.

Ik vind vaak heel bijzonder, en tegelijkertijd ben ik gewend om me snel in de 'onbekende' ervaring van de ander te kunnen plaatsen, en vooral herken ik dat ik dat ook beleeft heb. Soms is de vorm net anders, maar de beleving komt me vaak bekend voor.

Wat ik heel mooi in jouw zin vond was dat het voor mij zo ervaring totoaal onbekend over kwam.
Alsnog kwam dat direct bij mij binnen als iets verruimend, en kon ik alsnog in mee gaan.
Ook al heb ik het zelf nooit zoiets met spullen ervaren, met mensen en met dieren, en in de natuur, weer wel.

Fijn dat je dit deelde Esradha.

[Aart]

Er moet eerst een overtuiging, een definitie van/over iets zijn wil er angst kunnen optreden.

Zonder een definitie/gedachte/overtuiging (ontstaan door een eerdere ervaring) zou er geen angst kunnen ontstaan.

Als er dus angst optreedt wat is dan de overtuiging, de eigen inkleuring van de gebeurtenis waardoor angst ontstaat.

Mijn inziens is onze basisovertuiging; ik kan niet voor mezelf zorgen, ik kan niet voor mezelf opkomen, ik ben afhankelijk van anderen.

[Aart]

Bashar Programmed Beliefs

Belief Thief | Bashar

[Esradha]

Heb me nu toch een opdracht gekregen....

We hadden het over de emotionele last die ik maar blijf meedragen, mijn moeite met loslaten. Ik identificeer mezelf ermee vanuit een soort idee dat ik het bij me moet blijven dragen om compleet te blijven. Gevoelsidee dan, want ik weet natuurlijk best dat het anders werkt. Ik kom ook vaak niet tot dingen, geef toe aan mezelf. Figuurlijk gezien zeg maar, toestemming geven op te geven, te gaan liggen, niet verder te willen lopen met die last.

We deden een visualisatie met een rugzak vol stenen. Kwam nog steeds zeer moeilijk tot loslaten. Nou, toen mocht ik die visualisatie maar eens echt gaan maken!

Stenen verzamelen dus, voor alle moeilijke momenten in mijn leven. Dit erop schrijven. En hier iedere dag een stukje mee gaan lopen.

Heb al bijna 5 kilo aan stenen verzameld, moet er alleen nog op schrijven. Er al wel mee gelopen. Pff!!
Het maakt veel boosheid en weerstand los. Moedeloosheid. Wat doe ik mezelf aan?
Niet verder willen lopen, steeds willen omdraaien, stoppen.
Maar ook de standvastigheid hiervoor te gaan. En dus juist door te blijven lopen.
Een standvastigheid die ik ook in andere activiteiten meer voel. Ondanks escapeneigingen gewoon voor mijn doel gaan.
Besef dat die kracht niet komt van die emotionele last, maar juist van het me er niet door laten leven en voor een doel te gaan.
Fysieke pijn bij het lopen, gevoel door mijn benen te zakken, te bezwijken onder het gewicht. Steken, benauwdheid.
Hoe kan iets wat me zo kapot maakt, nu bij me horen? Dit is niet wie ik ben.

Gisteren voelde ik me zoooo fout. Kreeg de vraag terug, wat voelt er zo fout? Wat... moest denken aan de berichten hier, niet wie ben je maar wat ben je? Nu ben ik eigenlijk fysiek aan het dragen wat ik niet ben, om te voelen dat ik dat niet ben. Nu nog inzinken...

Veel behoefte aan heftige muziek bij de emoties die loskomen. Arme buren... maar probeer mezelf wel te geven wat ik daarin nodig heb.

Hoe lang ga ik ermee doorlopen?
Wil best van die last af, maar voel nog niet de innerlijke bereidheid ook werkelijk los te laten.
Vandaag nog een steen erbij gepakt...

Het werkt wel, dat lijfelijk maken van ervaren wat je jezelf doet...
Ik ga door, hoeveel tijd, dat zal de tijd leren!

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Esradha

Heb me nu toch een opdracht gekregen....

We hadden het over de emotionele last die ik maar blijf meedragen, mijn moeite met loslaten. Ik identificeer mezelf ermee vanuit een soort idee dat ik het bij me moet blijven dragen om compleet te blijven. Gevoelsidee dan, want ik weet natuurlijk best dat het anders werkt. Ik kom ook vaak niet tot dingen, geef toe aan mezelf. Figuurlijk gezien zeg maar, toestemming geven op te geven, te gaan liggen, niet verder te willen lopen met die last.

We deden een visualisatie met een rugzak vol stenen. Kwam nog steeds zeer moeilijk tot loslaten. Nou, toen mocht ik die visualisatie maar eens echt gaan maken!

Stenen verzamelen dus, voor alle moeilijke momenten in mijn leven. Dit erop schrijven. En hier iedere dag een stukje mee gaan lopen.

Heb al bijna 5 kilo aan stenen verzameld, moet er alleen nog op schrijven. Er al wel mee gelopen. Pff!!
Het maakt veel boosheid en weerstand los. Moedeloosheid. Wat doe ik mezelf aan?
Niet verder willen lopen, steeds willen omdraaien, stoppen.
Maar ook de standvastigheid hiervoor te gaan. En dus juist door te blijven lopen.
Een standvastigheid die ik ook in andere activiteiten meer voel. Ondanks escapeneigingen gewoon voor mijn doel gaan.
Besef dat die kracht niet komt van die emotionele last, maar juist van het me er niet door laten leven en voor een doel te gaan.
Fysieke pijn bij het lopen, gevoel door mijn benen te zakken, te bezwijken onder het gewicht. Steken, benauwdheid.
Hoe kan iets wat me zo kapot maakt, nu bij me horen? Dit is niet wie ik ben.

Gisteren voelde ik me zoooo fout. Kreeg de vraag terug, wat voelt er zo fout? Wat... moest denken aan de berichten hier, niet wie ben je maar wat ben je? Nu ben ik eigenlijk fysiek aan het dragen wat ik niet ben, om te voelen dat ik dat niet ben. Nu nog inzinken...

Veel behoefte aan heftige muziek bij de emoties die loskomen. Arme buren... maar probeer mezelf wel te geven wat ik daarin nodig heb.

Hoe lang ga ik ermee doorlopen?
Wil best van die last af, maar voel nog niet de innerlijke bereidheid ook werkelijk los te laten.
Vandaag nog een steen erbij gepakt...

Het werkt wel, dat lijfelijk maken van ervaren wat je jezelf doet...
Ik ga door, hoeveel tijd, dat zal de tijd leren!

Neem mijn petje af en wens je verder sterkte met je opdrachten.