Vaarwel...

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Zo niet verwerp het, hoe vermoeiend kan dat nou zijn ?

Vermoeiend is iets vooral als ik het (even) niet kan loskoppelen van het persoonlijke en daarvoor dient juist de stilte om dat wel weer te kunnen.
En de time out van Naadje zou dat bv. ook kunnen zijn.

Daarop je persoonlijke behoefte tot (of onder het mom van) zelfkennis bot te vieren en met grof geweld ( bij wijze van spreken dan) te blijven peuteren terwijl iemand aangeeft te vertrekken is mij een stap te ver.
Zij geeft al aan om weg te gaan, of ze daar wel of niet eerlijk en open over is is voor mijn gevoel vooral persoonlijk belang om daarin te moeten wroeten. En dat ben ik verder niet bereid om te voeden. En uiteraard is dat mijn persoonlijke insteek, maar ik ontken dat ook niet.

Voor mezelf heb ik wel mee gekeken, wat wel of geen waarheid bevat.

[Esradha]

Ik zie een vervuilde spiegel. Een spiegel die groter en groter wordt en roept, KIJK in mij! Een spiegel die graag achterhoofden ziet van kopjes die naar beneden gebogen zijn. Een spiegel die niet alleen mijn evenbeeld laat zien, maar die van andere(n) er doorheen.

Een hoop spiegels bij elkaar, die het beeld allemaal weer een andere kant uitsturen. Spiegels weerkaatsen elkaar tot in het oneindige. Net zo'n spiegelpaleis waarin je verdwaald raakt en tegen de spiegels opbotst.
Mijn spiegel heeft de neiging ijverig mee te doen in dat kaatsen. Daarom draaide ik vanmiddag mijn spiegel om, zodat het niet meer kon kaatsen.

Nu gaat de spiegel uit. Tijd om te slapen.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Vermoeiend is iets vooral als ik het (even) niet kan loskoppelen van het persoonlijke en daarvoor dient juist de stilte om dat wel weer te kunnen.
En de time out van Naadje zou dat bv. ook kunnen zijn.

Daarop je persoonlijke behoefte tot zelfkennis bot te vieren om dan met grof geweld te blijven peuteren terwijl iemand aangeeft te vertrekken is mij een stap te ver. Zij geeft al aan om weg te gaan, of ze daar wel of niet eerlijk en open over is is hooguit nog persoonlijk belang om daarin te moeten wroeten. En dat ben ik verder niet bereid om te voeden.

Voor mezelf heb ik er wel mee gekeken. En uiteraard is dat mijn persoonlijke insteek, maar ik ontken dat ook niet.

Naadje was overduidelijk getriggert. Daarnaast bevalt het haar steeds minder omdat het confronterend gaat worden en zij hier min of meer voor haar plezier komt. Een beetje zelfkennis mag maar niet te diep graag.

Los daarvan is alleen dat vermoeiend wat in stand moet worden gehouden, dus daar duiden verschijnselen van moeheid op, wanneer het instandhouden van het persoonlijke te veel energie kost en je weg moet om te herstellen.

Naadje echter lijkt me voldoende energie hebben ze wordt gewoon niet voldoende meer vermaakt en daarbij lijkt ze me ook last ondervinden als iemand zonder zeggenskracht.

Maar voor mijn part beschrijf ik mezelf en is dat hetgeen waar ik tegen ik aankijkt.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Esradha

Ik zie een vervuilde spiegel. Een spiegel die groter en groter wordt en roept, KIJK in mij! Een spiegel die graag achterhoofden ziet van kopjes die naar beneden gebogen zijn. Een spiegel die niet alleen mijn evenbeeld laat zien, maar die van andere(n) er doorheen.

Een hoop spiegels bij elkaar, die het beeld allemaal weer een andere kant uitsturen. Spiegels weerkaatsen elkaar tot in het oneindige. Net zo'n spiegelpaleis waarin je verdwaald raakt en tegen de spiegels opbotst.
Mijn spiegel heeft de neiging ijverig mee te doen in dat kaatsen. Daarom draaide ik vanmiddag mijn spiegel om, zodat het niet meer kon kaatsen.

Nu gaat de spiegel uit. Tijd om te slapen.

Met het verklaren geef je het een plaats waarmee je uit de voeten kunt, het hoeft geen waarheid te zijn. Waarheid vraagt iets meer onderzoek, is niet comfortabel, instant bevredigend of conflictoplossend. Het vraagt een grote mate van liefde er voor te gaan.

Wel-te-rusten en slaap lekker.

[Maria]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Dit ervaar ik bijvoorbeeld allesbehalve als een behulpzame ondersteuning. Het beveelt aan weg te kijken van iets wat je inzicht kan verschaffen. Als Tolle dat zegt dan heeft Tolle maar bar weinig van de aan hem toebedeelde pijn begrepen, hoewel het ventileren van dat idee eerder is toe te schrijven aan zijn hang naar populariteit. Hoe het ook zei het is niet dienstig om met iemand te schermen waar dit het onderzoek naar je ware aard voorkomt.

Ik denk Renoir dat Nada in haar onderzoek naar haar ware aard een stuk verder is dan jij denkt. Het kan net zo goed zelfkennis zijn ergens van weg te bewegen, patronen te doorbreken, een andere weg in te slaan.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Maria

Ik denk Renoir dat Nada in haar onderzoek naar haar ware aard een stuk verder is dan jij denkt. Het kan net zo goed zelfkennis zijn ergens van weg te bewegen, patronen te doorbreken, een andere weg in te slaan.

Ja er is een andere manier van zelfkennis mogelijk.

Niet alles is altijd op weg naar je ware aard. Ik ken haar situatie niet en moet afgaan op wat ik zie. Meer dan wat ze bereid is hier te laten zien heb ik niet.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Naadje was overduidelijk getriggert. Daarnaast bevalt het haar steeds minder omdat het confronterend gaat worden en zij hier min of meer voor haar plezier komt. Een beetje zelfkennis mag maar niet te diep graag.

Los daarvan is alleen dat vermoeiend wat in stand moet worden gehouden, dus daar duiden verschijnselen van moeheid op, wanneer het instandhouden van het persoonlijke te veel energie kost en je weg moet om te herstellen.

Naadje echter lijkt me voldoende energie hebben ze wordt gewoon niet voldoende meer vermaakt en daarbij lijkt ze me ook last ondervinden als iemand zonder zeggenskracht.

Maar voor mijn part beschrijf ik mezelf en is dat hetgeen waar ik tegen ik aankijkt.

Haar vanuit het zien wat gezien wordt of ook niet. (al dan niet waar)
niet rustig weg kunnen laten is juist daarom niet haar ding.

Wat de vermoeienis voor mijzelf betreft, het werkt voor mij net even iets anders. Je kunt ook dusdanig veel energie hebben dat je alsmaar blijft doorgaan. Ik heb daar "last" van in die zin dat ik juist onvermoeibaar ben en daardoor op een gegeven moment elke dag weer of alleen maar mondjesmaat niet aan toe kom, wat ik ook nog wil.... prioriteiten verleg en mijn grenzen voorbijga. Wat lastig is als je dat niet eens echt merkt. Mihaela "denkt" zelf ook dat ik moe van haar wordt. Dat is dus niet zo.

Wat ik niet behulpzaam vind haar en niemands richting uit is dat ik de illusie mee in stand houd, door in haar denkbeelden mee te moeten gaan en te voeden. Terwijl ik zelf toch ook duidelijk meen te zien waar deze uit voortkomen. Mijn denkbeelden loslaten op een dergelijke manier is dan ook alleen maar weer een soort van ruil. Dat moet ook anders kunnen en kan ik mijn eigen zien maar beter eerst onderzoeken.

Het meekijken verder met Mihaela kan ook zonder woorden en wordt wat mij betreft daardoor juist niet verstoord.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Maria

Ik denk Renoir dat Nada in haar onderzoek naar haar ware aard een stuk verder is dan jij denkt. Het kan net zo goed zelfkennis zijn ergens van weg te bewegen, patronen te doorbreken, een andere weg in te slaan.

Dat gevoel heb ik dus ook. En daarnaast zou het niet zo zijn, is er redenen te meer om iemand die niet meer wil dan zich hier te vermaken ( terwijl dat je insteek niet is) rustig te laten gaan. Daarmee voed je als ziener voor mijn gevoel meer je eigen ding, als je dat dan niet kunt.

[Maria]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Dat gevoel heb ik dus ook. En daarnaast zou het niet zo zijn, is er redenen te meer om iemand die niet meer wil dan zich hier te vermaken ( terwijl dat je insteek niet is) rustig te laten gaan. Daarmee voed je als ziener voor mijn gevoel meer je eigen ding, als je dat dan niet kunt.

Heey ook nog wakker zie ik
Ik ga slapen, en wilde je nog even welterusten wensen.
Sweet dreams KiSs

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Niet alles is altijd op weg naar je ware aard. Ik ken haar situatie niet en moet afgaan op wat ik zie. Meer dan wat ze bereid is hier te laten zien heb ik niet.

Iedereen kan zien zover de eigen helderheid reikt.