Het Thomas Evangelie

[diane]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

In een onderzoek stadium naar wat je bent is het 'ongepast' om je te erkennen in wat je denkt te zijn. De onvriendelijkheid is dus behulpzaamheid.

Dat is dan echt een persoonlijke overtuiging. Niet alle leraren huldigen deze opvatting.

Wanneer je dat niet zo kunt zien is het een aantasting van de persoon en voel je je ego pulseren als een zwerende vinger en weet je dat die werkzaam is. Het zijn van onvriendelijk heeft dus een dubbele werking is tweezijdig effectief.

Vanuit jouw perceptie kan dit misschien hier en daar werken. Het ego met onvriendelijkheid eruit proberen te krijgen is m.i. volslagen contra-productief. Overigens was ik meer verbaasd dan dat ik een zwerende vinger voelde...
Nu hebben mensen altijd wel persoonlijke voorkeuren ongeacht de mate waarin het ego enigszins verdwenen is. Dus als jouw voorkeur ligt in onvriendelijke benadering zegt dat meer over jou dan over de Waarheid an sich. In elk geval besef ik nu dat de intentie in elk geval goed is.

Bij jou doe ik dat niet ik erken je in de persoon want jij onderzoekt namelijk niet.

Ik zie dat je ook nog helderziende bent...
Ik ken je niet goed genoeg om te kunnen aanvoelen in hoeverre er bij jou sprake is van realisatie.
Dus erken gerust mij als persoon, mij deert het niet.

Dat je in mij een ego ziet is omdat dat ding botst met jouw ego, wanneer je niet bezig bent met onderzoek van het in twijfel trekken van de aard van je zijn, val je over dit soort dingen. Ik noem mezelf een geweldig ego omdat jij die ziet, het stelt je gerust.

Ik viel over de onvriendelijke benadering. Ik zie nog steeds geen verband tussen realisatie en intrinsieke onvriendelijkheid.
Ik geloof niet dat je die tekst over het geweldige ego speciaal voor mij hebt geschreven. Ik was daar niet eens aan het woord.
Maar het klinkt goed...
En intussen - zie je dat niet Renoir - is dit gewoon wat Spielerei in de droomstaat.
In zekere zin amusant.

[diane]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Wat je denkt doet er niet toe (zie mijn reactie aan Diane).

Uiteindelijk doet geen enkele gedachte ertoe, helemaal waar.
Maar je brengt wel de overtuiging naar voren dat onvriendelijkheid volgens jou wel behulpzaam is.
Lijkt me toch ook een gedachte.

[diane]

Oorspronkelijk geplaatst door Lyme

Maar het leven zelf beslist wel wanneer dat gebeurd en of dat gebeurd.
Misschien gebeurd het wel nooit.
Dat dat 'minder' is dan gerealiseerd zijn is dan niet van toepassing.
Wat niet weet dat niet deert, dat wat niet geweten wordt heeft ook geen naam.

Idd. Het streven naar persoonlijke realisatie is juist datgene wat de belemmering is.
Intussen kan ik hoogstens wat puinruimen.
En de rest is overgave.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door diane

Ik zie je hier toch naar het verleden afdwalen Renoir..
Wat mensen al dan niet geloven, ik geloof niet dat ik zo'n macht heb.
Geloof jij dat wel m.b.t. jouw overtuigingen?
En mocht e.e.a. idd het geval zijn dat mensen op "dwaalwegen" zijn gekomen, ach het universum/het bestaan brengt iedereen precies op de juiste tijd op de juiste plaats.
Wie heeft daar uiteindelijk iets over te zeggen?

Zelf ben ik door "anderen" ook jarenlang op diverse "dwaalwegen" geraakt.
Of ik nu op de goede weg zit, God mag het weten..
Ik laat dit graag over aan die ene Kracht.

Ik wordt altijd blij wanneer mensen mij aan een overtuiging willen helpen. Jehova's nodig ik dan ook van harte uit om langs te komen.
Ik kan niet garanderen dat je niet totaal gedesillusioneerd het pand weer verlaat maar ja dat is het risico wanneer je je in het hol van de leeuw waagt.

Maar om op je vraag terug te komen, ik heb geen idee hoe een koe een haas vangt. Dat je precies 'weet' de weg te hebben bewandeld die voor jou (van tevoren al) was uitgestippeld is altijd de constatering achteraf. Dat kun je vooraf nooit beweren.
Bewustwording dat zich in het duale spectrum bevindt en waar dus wat aan gedaan kan worden is, afgezien daarvan, altijd wel een stap in de goede richting.

Voorspiegelen hoe de gerealiseerde staat er naar een bepaalde opvatting uit ziet daar is niemand mee gebaat en zulke dwaalwegen daar zou je alert op kunnen zijn. In ieder geval is nakraaien, om het lied in koor te kunnen zingen, niet aan te bevelen.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door diane

In feite en op diepste niveau wel.
Wat "ik" denk te kunnen doen blijft nog altijd een actie vanuit de droomstaat.
Maar binnen die droomstaat valt er kennelijk wel het nodige te doen..
Overigens verwees ik hiermee naar een tekstje van jou en heb even geen zin om dat op te zoeken.

Ok

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door diane

Dat is dan echt een persoonlijke overtuiging. Niet alle leraren huldigen deze opvatting.

Vanuit jouw perceptie kan dit misschien hier en daar werken. Het ego met onvriendelijkheid eruit proberen te krijgen is m.i. volslagen contra-productief. Overigens was ik meer verbaasd dan dat ik een zwerende vinger voelde...
Nu hebben mensen altijd wel persoonlijke voorkeuren ongeacht de mate waarin het ego enigszins verdwenen is. Dus als jouw voorkeur ligt in onvriendelijke benadering zegt dat meer over jou dan over de Waarheid an sich. In elk geval besef ik nu dat de intentie in elk geval goed is.

Ik zie dat je ook nog helderziende bent...
Ik ken je niet goed genoeg om te kunnen aanvoelen in hoeverre er bij jou sprake is van realisatie.
Dus erken gerust mij als persoon, mij deert het niet.

Ik viel over de onvriendelijke benadering. Ik zie nog steeds geen verband tussen realisatie en intrinsieke onvriendelijkheid.
Ik geloof niet dat je die tekst over het geweldige ego speciaal voor mij hebt geschreven. Ik was daar niet eens aan het woord.
Maar het klinkt goed...
En intussen - zie je dat niet Renoir - is dit gewoon wat Spielerei in de droomstaat.
In zekere zin amusant.

De betere wel.
Het ligt daarnaast toch ook alleszins in de rede dat wanneer je weet wat je bent dat er geen erkenning kan worden gevonden in een persoonlijke staat. Dat er een zeker mate van compassie is met de persoon die verankerd is in z'n rotsvaste geloof is evident, er zijn geen schuldigen.

Je moet dat van de andere kant zien, het zou leugenachtig en onoprechtheid zijn wanneer ik je zou erkennen terwijl ik weet dat je niet bestaat. Je verklaard in je eigen bewoording en die kloppen vervolgens niet meer. Wat jij als contraproductief ziet is ook weer iets heel anders, ik ben de getuigenis van Waarheid. Waarheid komt niet met stroop om vliegen te vangen. In mijn woorden Waarheid ontdekken is je allereerste opgave.

Dat brengt me bij je tweede opmerking over persoonljke voorkeuren. Wat denk je zelf ? Moet je je persoonlijke voorkeuren laten prevaleren en krijg je dan niet vervolgens een subjectief beleefde waarheid ? In mijn optiek doe je niet aan waarheidvinding, je wilt graag een comfortabel leven. lekker babbelen over realisatie en hoe mooi de wereld er dan uitziet.

Je laatste zin toont dat weer eens aan...

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door diane

Op zoek naar je innerlijke tweeling
?. Als mens in de geschiedenis heeft hij (Thomas) een persoonlijke natuur. Maar hij heeft ook een tijdloze, goddelijke kern, de Christus in hem. ? Net als deze Thomas, is dus elk mens een tweeling, met een persoonlijke natuur, je historische identiteit, en een Christusnatuur, je tijdloze goddelijke kern.

De uitleg of inleiding op het Thomas Evangelie die hier gegeven wordt, laat zien dat de tekst reeds ten volle is doordrongen van de hellenistische filosofie (Plato, Stoa, ?) en waarin er niets meer te herkennen is van de joodse wijsheidsliteratuur en Tora als achtergrond die de historische Jezus en de eerste kern rondom Hem tekenden.
De Christus als vervulling van de Moza?sche Wet in het Nieuwe Verbond is hier niet meer herkenbaar en is vervangen door een Christusfiguur opgebouwd uit verschillende elementen van de Griekse filosofie uit de tweede en derde eeuw na Christus.
Ik heb daar niets tegen in te brengen want het apostolische gedachtegoed heeft noodzakerwijze een aanpassing aan het hellinistische en later het latijnse denken ondergaan. Dat is nu eenmaal zo en kan niet meer teruggedraaid worden.

Maar in het Thomas Evangelie gebeurt iets ingrijpender; de Jezusvisie wordt wezenlijk omgebouwd en veranderd.
Waar Jezus er voor de apostelen is als Hij die redding brengt van Godswege, leert het Thomas Evangelie dat Jezus er is als een vergeten natuur in jezelf en die in herinnering kan worden gebracht.
De goddelijkheid van Jezus (de reden van zijn terechtstelling en kruisiging) wordt hier vernauwd naar een christusnatuur in elke mens aanwezig. Voor het Griekse denken is het onaanvaardbaar dat een God ook mens is en dan ook nog als mens geofferd wordt, gedood wordt. Daarom plaatst Thomas de levende Jezus (de verrezen Christus als de logos) in het innerlijk, het hart (het ide?le rijk van de logos, de ware kennis).

De eerste zeven concilies probeerden juist de band die de apostelen hadden met de Tora en de Joodse Wijsheidsliteratuur te behouden en veilig te stellen in de geloofsbelijdenis. De eerste eeuwen na de vervolgingen staan dan ook volledig in het teken van het zoeken hoe de Christusvisie moet begrepen en uitgediept worden voor de gelovigen ?n hoe de Christusvisie moet behouden worden zoals deze door de apostelen is ervaren en verkondigd.

Looro

[diane]

Dag Looro!

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Dit lijkt me een zuiver gnostieke benadering van de tweenaturenleer. Deze benadering gaat verder dan de christelijke benadering omdat de christusnatuur verruimd en verlegd wordt tot een innerlijk raakpunt in de spirituele ontwikkeling van de gewone mens.

De christelijke benadering volgens de evangelische overlevering zegt dat Jezus vanaf zijn onbevlekte ontvangenis mens ?n God is als de Zoon van God en reeds aanwezig is van in het begin voor alle eeuwen.
Voor een christen bestaat de navolging van Christus niet in de eerste plaats in een mystieke vereniging, maar in een beleven van het kruis, het lijden en de verlossing door geloof in Jezus Christus. Aan het begin van het christen zijn staat de mens Jezus die ook God is en die door het lijden op zich te nemen redding bracht voor allen.
Persoonlijk volg ik deze christelijke benadering die volgens de geloofsbelijdenis zegt dat Jezus Christus:

Wat mij, mens zijnde betreft, ik ben geboren in een menselijke natuur en kan door ?geloof? delen in de redding die Jezus Christus bracht.

Ik kan hoogstens op m'n intuïtie afgaan en m'n herinneringen aan m'n katholieke opvoeding Looro. Want ik heb nooit de bijbel bestudeerd. Gnostiek heb ik evenmin ooit bestudeerd. Behalve sommige stukken van Meister Eckhart en het Boek van de Ziel van Theresa van Avilla. Dus alles wat ik hier schrijf kan best grote onzin zijn hoor. Neem het in elk geval niet aan als een overtuigende stelling...

Toen ik dus gisteren die uitzending zag herkende ik op veel punten overeenkomsten met het non dualisme. n.l. dat de mens als mens en zoals alles een expressie is van het Goddelijke. Dat hij die Christusnatuur (zoals het werd genoemd) altijd in zich draagt en kan realiseren.
Het schijnt een van de meest betrouwbare documenten in dit opzicht te zijn omdat koolstofdatering dit heeft uitgewezen. Verder wordt nergens gerept over de verhalen zoals beschreven in het N.T. Maar wel de woorden van Jezus zijn opgeschreven zonder franje eromheen.

Ik respecteer natuurlijk jouw geloof in Jezus Christus die speciaal voor de mens op aarde is gekomen en door het lijden aan het kruis de mensheid heeft gered/verlost. Hoewel ik zeer onder de indruk ben van veel teksten van Jezus (vooral gnostisch bekeken..) heb ik dit geloof niet.
Wel dat hij een zeer bijzonder verlicht mens was, een van de weinigen die de Waarheid kende en erover sprak.

Ik ga dan ook niets proberen te weerleggen of bestrijden, ik geef slechts aan wat voor mij als "juist" voelt. Verder weet ik er gewoon te weinig van. Al geloof ik wel dat de Christus in ieder mens aanwezig is, maar dan als een soort synoniem van het onkenbare mysterie.

Hier is sprake van een goddelijke oergrond omdat het onmogelijk klinkt om te spreken van de goddelijke natuur van de menselijke natuur.
Ik zie hoe deze innerlijke vereniging van de twee naturen wringt; hoe moeilijk het is om deze twee naturen tot een eenheid te maken. En verder om deze eenheid als een bewustzijnsproces voor te stellen.

Maar hoe kan ik de oneindigheid en het bovennatuurlijke van het goddelijke vatten of daaraan raken?

Dat kan de "ik" niet, bezien vanuit christelijk perspectief. Wat dat betreft spreekt Meister Eckhart me weer bijzonder aan omdat ook hij (althans zo begrijp ik het) dit als een obstakel zag om de menselijke natuur te laten samenvallen met het Goddelijke.

Niets in mijn menselijke natuur laat mij toe met zekerheid vast te stellen dat ik aan dit bovennatuurlijke of goddelijke raak, noch in mijn innerlijk noch in de wereld en de kosmos buiten mij.
Alleen door geloof kan ik beide naturen in elkaar verankeren.

Dat is juist. Ik bedoel de menselijke natuur kan dit niet wéten. Hoe kan het kleine het grote bevatten?
Daar is idd geloof voor nodig.

Wanneer mij die Christusnatuur niet zou verkondigd zijn, dan zou ik daar nooit iets van geweten hebben en zou ik nooit tot geloof zijn kunnen komen.
Dus vraag ik mij af of die goddelijke oergrond in de menselijke natuur aanwezig is, zoals je zegt. Want er is niets in mij dat streeft om bewust te worden of mij in herinnering wil brengen of mij met iets wil verenigen.
Bewustzijn en geheugen zijn eigen aan de menselijke natuur, streven en zich verenigen zijn dat evenzeer.

Ik geloof absoluut dat die goddelijke oergrond altijd aanwezig is zelfs vanaf de vroegste tijden der mensheid. Natuurlijk wist men toendertijd niets van Christus, maar zelfs de meest primitieve stammen hadden en hebben een geloof of verering voor iets wat "hoger" is dan hun menszijn. Ze aanbaden en vereerden het, brachten het offers, hadden rituelen etc. Zodat ik kan concluderen dat dit "Iets" sowieso al aanwezig is en was.
Er was dus geen verkondiging nodig, omdat de goddelijke natuur altijd op een of andere wijze mensen aanzette tot verering e.d.

Deze wezenlijke eenheidservaring is denk ik ook weer eigen aan de menselijke natuur en moet inderdaad geleerd worden om te herkennen.
Van de goddelijke natuur is het niet mogelijk iets te zeggen of er iets van te beschrijven, anders dan de openbaringen en de bestudering ervan toelaten.

Ik geloof niet dat de eenheidservaring geleerd kan worden. Anders zou binnen no time iedereen hiertoe wel in staat zijn geweest. Wat wel mogelijk is misschien om mensen eraan te herinneren wie en wat ze werkelijk zijn. Je kunt een mens dan ver op weg helpen, maar de laatste stap is m.i. altijd genade. Daar heeft een mens geen persoonlijke macht over al bid hij tientallen jaren, brengt hij alle gebruikelijke christelijke regels en adviezen in praktijk.
Ditzelfde geldt trouwens, ook weer naar mijn mening (!) - voor de non dualistische eenheidservaring, de realisatie die van blijvende aard is.

Er kan in nondualisme dus geen sprake zijn van twee naturen ? ? Welke natuur kiest de nondualist dan? Ziet een nondualist zich als een mens of als een god?

Ik kan alleen voor mezelf spreken. Want wie of wat is "de" non dualist. Ook hier tref je - net zoals in het christendom - weer vele stromingen aan die elkaar weer tegenspreken..
Om te beginnen is een non dualist gewoon een mens, een verschijning die niet "gekozen" wordt tenslotte. Je wordt zo geboren, nietwaar.
Degenen (non dualisten) die het dan helemaal "gezien" hebben beseffen dat de menselijke natuur als verschijningsvorm OOK het Ene is.
Het gaat er dan om niet geïdentificeerd te zijn met lichaam, denken, voelen zodat er het uiteindelijke "weten" resteert dat de "ik" van de non dualist slechts een gedachtenconstructie is.
Niettemin blijft men een mens met een bepaalde persoonlijkheid, meestal genetisch bepaald en mede afhankelijk van conditionering/programmering..
Ook het egomechanisme kan nog lang z'n werk blijven doen, want werkelijke absolute en definitieve realisatie is uiterst zeldzaam.
Ook kan de gerealiseerde "kiezen" het egokleed oftewel rol even aan te trekken om te kunnen blijven functioneren in de wereld.

Er is nergens identificatie dan meer mee. Zeggen: Ik ben God of Brahman zegt nog niet veel.
Want dat kan dan weer niet omschreven worden in begrijpelijke taal.
Er is absolute overgave van het hele menszijn, in leven zijn aan het mysterie.

Ik kan begrijpen dat sommigen van dergelijke gerealiseerden dan hoogstens verzuchten: ik weet niet wat ik ben.

Om het met Ewald Engelen te zeggen :
In die zin is geloof voor mij een middel en niet een doel op zichzelf.

Zo kun je het beschrijven.
Als een middel om van "hier" naar "daar" te komen.
En als men "daar" is en omkijkt is het volgens de gerealiseerden in feite een droomtocht geweest.
En is men nooit weggegaan.

Dit doet me denken aan de vergelijking in het N.T. van de Verloren Zoon.
De Vader WIST dat de "zoon" (mens?) sowieso weer thuis zou komen.
Hoe kon de Vader dit wéten?
Omdat "hijzelf" zich in de manifestatie begaf om "zichzelf" te ervaren?

Warme groet!

[Lyme]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Inzicht is maakbaar en realisatie tot op zekere hoogte ook.

Mwaah...dat zou ik niet met zekerheid durven zeggen.
Er is wel iets voor nodig, dan zou je de situatie die nodig is voor dat inzicht moeten scheppen. In die zin...is het maakbaar ja.
Realisatie is het gevolg van bepaalde inzichten, dus ook maakbaar in de 2e graad.
Maar tot welke hoogte?
En wie of wat 'tilt' mij tot en over die hoogte?
Dat kan er maar 1 zijn.
Hij die niet genoemd mag worden..

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door diane

? Ik kan alleen voor mezelf spreken.

Beste Diane,

Laat me voor de duidelijkheid en voor alles ermee beginnen dat, wat ik hier over mijn geloof schrijf of getuig, ik dat alleen doe met de bedoeling om een contrastervaring weer te geven.
Ik kan niet beweren dat ik d? christelijke visie weergeef (ik ben geen theoloog), ik kan alleen getuigen vanuit mijn christelijk geloof in het verstaan van het Thomas evangelie. Ik probeer erop te wijzen dat de gnostiek in wezen verschilt van het traditioneel christelijk verstaan van Jezus Christus.

Ik ben je zeker erkentelijk dat je mijn geloof respecteert maar zie je ook de contrastervaring waarop ik wil wijzen: de twee-naturenleer wordt verschillend aangewend om de menselijke natuur met de goddelijke natuur in verband te brengen :
1 Er is de opvatting van het Thomas evangelie die zegt dat de goddelijke natuur als christusnatuur in de menselijke natuur kenbaar is.
2 Er is de christelijke opvatting dat de menselijke natuur alleen door geloof in Jezus Christus redding vindt en deelt in de goddelijke natuur als uitverkoren voor het Rijk Gods.
3 Er is ook de non-duale opvatting dat de menselijke natuur een illusie is en zich als Zelf, als het Absolute Ene realiseert.

Nog korter door de bocht: de wezenseenheid wordt bepaald door kennis (Thomas evangelie), geloof (Christelijke evangelies) en wijsheid, zien (non-dualisme).
Wat eerst voorkomt als een tegenstelling is in wezen een onderlinge samenhang. Voor mij herken ik die samenhang, die wezenseenheid vanuit geloof. Ik geloof om de wijsheid als kennis te zien.

Een warme groet !

Looro