Advaita in de praktijk, deel 2

[Renoir]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Juist, en vervolgens Renoir afgeven op mensen die wel het lef hebben om zichzelf onder ogen te zien.
Zeker komt dat hevig over, oprechte zelfkennis dan, want het is geen pretje om jezelf echt te leren kennen, maar daar weet Renoir niets van, hij heeft dat stuk overgeslagen, en doet dat nog steeds.

Let op: Het draadje heet Advaita in de praktijk deel 2.

Dat betekend iets anders dan zelfonderzoek doen om jezelf onder ogen te komen. Ik probeer me daar niet mee te bemoeien, ga elders gerust je gang met jezelf onder ogen komen, maar doe dat dan niet hier.

Een gedegen onderzoek doen naar de aard van je wezen is niet hetzelfde als zelfonderzoek doen naar het jezelf onder ogen komen. Om die reden onderscheid ik zelfonderzoek (naar de 'wie' je eigen kleine zelf) en Zelfonderzoek (naar het 'wat' het allesomvattende bewustzijn) door het een met een kleine letter en de ander met een hoofdletter te schrijven.

Het onderzoek naar 'wat' je bent is veel intenser en zwaarder en verdiend daarom de hoofdletter te krijgen. Met onderzoek naar het 'wat' ben je na gedane arbeid voor de rest van je leven klaar, met het onderzoek naar 'wie' je bent kun je je hele leven lang en, als je die hebt, zelfs volgende levens bezig blijven. Het aantal verschijnselen is namelijk eindeloos.

Renoir heeft dat stuk inderdaad overgeslagen want Renoir heeft het intenser en zwaarder Zelfonderzoek gedaan en weet 'wat' hij is.
Weten 'wat' je bent is weten dat je de 'wie' niet bent, dus heeft het doen van zelfonderzoek naar de 'wie' die je denkt te zijn dan ook geen enkele zin meer.

[Danique]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans

Het zelfonderzoek zoals jij voorstaat(met of zonder hoofdletter) is iets betitelen als verschijnsel waardoor je het uitsluit.
Bij iets uitsluiten vraag ik me af of dat is uit helderheid of verbergen.

Waarom "hamer" ik op kindmechanismes, en jij op dat het verschijnselen zijn?

Ik denk niet dat het uitsluiten betreft.
Ik denk dat jij er uitsluiten van maakt.
Wellicht mag je soms je gedrevenheid in het toepassen van de PRI op anderen een beetje loslaten?
Het zou kunnen dat je dan een beetje breder ziet..

En ik denk dat Rob het hier heel goed toelicht:

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Verschijnselen zijn verschijnselen en die blijven zich voordoen, zowel voor als na het weten wat je bent. Die mag je onderzoeken, maar dat onderzoek zal voor of na het weten wat je bent onvergelijkbaar zijn. Omdat het verschil zit in de aan - of afwezigheid van de identificatie met dat wat je niet bent, de persoon, zijnde ook een verschijnsel net als alle andere verschijnselen.

Dan nog kun je diep gaan.
En hoe diep je dan ook gaat, dan 'zie' je dat toch als minder belangrijk dan voorheen.
Ik althans wel.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Gargamel

Let op: Het draadje heet Advaita in de praktijk deel 2.

Dat betekend iets anders dan zelfonderzoek doen om jezelf onder ogen te komen. Ik probeer me daar niet mee te bemoeien, ga elders gerust je gang met jezelf onder ogen komen, maar doe dat dan niet hier.

Een gedegen onderzoek doen naar de aard van je wezen is niet hetzelfde als zelfonderzoek doen naar het jezelf onder ogen komen. Om die reden onderscheid ik zelfonderzoek (naar de 'wie' je eigen kleine zelf) en Zelfonderzoek (naar het 'wat' het allesomvattende bewustzijn) door het een met een kleine letter en de ander met een hoofdletter te schrijven.

Het onderzoek naar 'wat' je bent is veel intenser en zwaarder en verdiend daarom de hoofdletter te krijgen. Met onderzoek naar het 'wat' ben je na gedane arbeid voor de rest van je leven klaar, met het onderzoek naar 'wie' je bent kun je je hele leven lang en, als je die hebt, zelfs volgende levens bezig blijven. Het aantal verschijnselen is namelijk eindeloos.

Renoir heeft dat stuk inderdaad overgeslagen want Renoir heeft het intenser en zwaarder Zelfonderzoek gedaan en weet 'wat' hij is.
Weten 'wat' je bent is weten dat je de 'wie' niet bent, dus heeft het doen van zelfonderzoek naar de 'wie' die je denkt te zijn dan ook geen enkele zin meer.

Ik hoor je bijna huilen, en ik hoor je zeker blaffen als je typt.
Het is een voordeel als je de innerlijke van de ander ''hoort''.
Je klinkt ietwat in die trend: ''Heil Hitler'' IK IK IK ik ik ik weet en IK Ik IK gedegen onderzoek gedaan.....
Dag Hitler-snorretje..

[Hans]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Verschijnselen zijn verschijnselen en die blijven zich voordoen, zowel voor als na het weten wat je bent. Die mag je onderzoeken, maar dat onderzoek zal voor of na het weten wat je bent onvergelijkbaar zijn. Omdat het verschil zit in de aan - of afwezigheid van de identificatie met dat wat je niet bent, de persoon, zijnde ook een verschijnsel net als alle andere verschijnselen.

Dit is aanpraatbaar, en kan je blind laten zijn voor de werkelijke diepte.
Als ik echt weet wat ik ben en ik identificeer me niet met mijn anorexia, maar ik heb het nog steeds, dan loop ik voorbij aan de bron daarvan.
Het weten wat je bent gaat hand in hand met onderzoek naar verschijnsel en de bron daarvan, verschijnselen worden daardoor minder vaak en heftig.
Anders word het kunstmatig,....

[Hans]

Oorspronkelijk geplaatst door Gargamel

Je zit weer eens te zeuren en te ontluisteren in een productief klimaat,

Productief?

Meen je dat?

[Hans]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Zo werkt het dus niet Hans. Dan is je aandacht (nog steeds) bij het verschijnsel (anorexia of verslaving). Daarvoor kun je op zoek gaan naar de oorzaak, opnieuw een verschijnsel, maar doorgaans helpt dat niet, of tijdelijk. Kan ik je vanuit mijn jarenlange ervaring in het werken met verslaafden, vertellen. .

Je legt jouw ervaring over mijn ervaring, als je bv iets van PRI zou lezen zou je misschien begrijpen dat het net iets anders werkt.
Ik zoek niet per definitie naar de "oorzaak" maar naar het diepe levensbedreigende angstgevoel wat er heeft gezeten wat kindmechanismes heeft getriggerd en door heeft laten leven.
De ervaring die ik er mee heb(ook met een ander) is dat het soms bijna gevaarlijk diep gaat, maar daarna louterend werkt.
Veiliger om dat niet alleen te doen,...
Juist deze manier vind ik getuigen van nietsontziend zelfonderzoek.

Ik denk dat velen het niet durven en ook niet goed weten hoe, daarom denk ik wel te begrijpen dat velen het niet doen(durven) en er een "verschijnsel" van maken.(of aard/karakter)

[Hans]

Oorspronkelijk geplaatst door Danique

Ik denk niet dat het uitsluiten betreft.
Ik denk dat jij er uitsluiten van maakt.
Wellicht mag je soms je gedrevenheid in het toepassen van de PRI op anderen een beetje loslaten?
Het zou kunnen dat je dan een beetje breder ziet..

Ik denk dat jij er gedrevenheid in ziet, je kan er beter ook een verschijnsel in zien, dan kan je het negeren,....
Zelf vind ik aandacht aan kindmechanisme bij jezelf ontdekken het juist breed zien.

[Danique]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans

Ik denk dat jij er gedrevenheid in ziet, je kan er beter ook een verschijnsel in zien, dan kan je het negeren,....

Oorspronkelijk geplaatst door Hans

Zelf vind ik aandacht aan kindmechanisme bij jezelf ontdekken het juist breed zien.

Ik heb willen zeggen dat het niet zelfonderzoek versus Zelfonderzoek hoeft te zijn, niet of zelfonderzoek of Zelfonderzoek, maar dat het tegelijkertijd kan plaatsvinden. Verder komt het me over als zou het een belangrijker/moeilijker moeten zijn dan het ander. Ik hou niet van het aanbrengen van gradaties en het komt me bovendien voor als persoonlijke invulling van wat 'zwaar' is en ook nog eens van wat voor een ander 'zwaar' zou moeten zijn. Zo 'werkt' het volgens mij niet.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans

Dit is aanpraatbaar, en kan je blind laten zijn voor de werkelijke diepte.
Als ik echt weet wat ik ben en ik identificeer me niet met mijn anorexia, maar ik heb het nog steeds, dan loop ik voorbij aan de bron daarvan.
Het weten wat je bent gaat hand in hand met onderzoek naar verschijnsel en de bron daarvan, verschijnselen worden daardoor minder vaak en heftig.
Anders word het kunstmatig,....

Je hebt het telkens over anorexia. Is dat iets wat er aan de hand is of is het een willekeurig voorbeeld van dat wat er aan de hand kan zijn?

Ik wil anorexia absoluut niet bagatelliseren. Als dat bij iemand aan de hand is dan zou ik zeggen ga er mee aan de slag, zoek hulp en doe een poging om het op te lossen.

Hier gaat het, in dit draadje, over advaita (in de praktijk), over weten wat je bent of kort gezegd over Zelfrealisatie. Dat is iets anders dan het zoeken van een oplossing voor een probleem wat er aan de hand is. Zonder de ontkenning dat het goed is om een oplossing te zoeken voor een probleem wat er aan de hand is. Het (mensen helpen) zoeken naar oplossingen voor problemen die mensen ervaren is mijn dagelijks werk en er is geen enkele discrepantie met Zelfonderzoek. Maar het is ook niet het zelfde.

Zelfonderzoek gaat over weten wie / wat bent. En als een nog een persoon is die ervaren wordt als middelpunt van dat waar de wereld om draait, dan is er geen sprake van zelfrealisatie. En voor die persoon is er geen winst te behalen in Zelfonderzoek. Zelfrealisatie is namelijk het wegvallen van het geloof in de persoon die het middelpunt is van ervaren (of die de 'eigenaar' is van ervaringen). En dat is dan ook meteen de paradox van het hele verhaal en daarom meestal niet begrepen en dus onderwerp van mis-verstand. Zelfrealisatie gaat niet over een zelf (een 'hoger' zelf, een 'beter' zelf, een zelf waar wat aan te verbeteren zou zijn of een persoonlijk ervaren van een zelf in de wereld) maar juist over de afwezigheid van (het geloof in) een zelf.

[Renoir]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Je hebt het telkens over anorexia. Is dat iets wat er aan de hand is of is het een willekeurig voorbeeld van dat wat er aan de hand kan zijn?

Dat heb ik hier eerder als voorbeeld van verschijnsel gebruikt en is voorbeeld gebleven.