Helder begaafd?

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Beste Ulla en Mihaela,

Ik zit vol spanning te wachten tot jullie elkaar weer eens ouderwets in de haren vliegen. Kan dat geregeld worden?

Dat is weer voor jou een oefening in geduld.. komt tijd komt raad...

Ik kijk naar Kevin Richardson, de leuwenfluisteraar. Lioness swiming with Kevin Richardson
Iets voor Naadje zo een film denk ik. Ik zat te janken van blijdschap bij het zien van het filmpje op YouTube.
Lion King Kevin Richardson
yo,un tigre y un leon
Living with Wolves

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Dat is weer voor jou een oefening in geduld.. komt tijd komt raad...

Geduld is my middle name ....

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Ik heb de indruk over jou dat het bij jou niet de laatste tijd zo is, maar dat bij jou zo je persoonlijkheid gevormd is, en mogelijk altijd zo geweest is.

Het is beide. Vanuit nature ben ik spontaan en fel maar kan dingen tegenwoordig ook laten gaan als het voor mijn gevoel niet nodig is om te reageren. Dit heb ik vlgs mijn moeder van kleins af aan al gehad. (dat onafhankelijke en directe en spontane). Mijn hele familie heeft dat. In mijn dagelijkse leven en met mijn naasten en vrienden maar vaak ook met volstrekt vreemden/ of mensen die ik nauwelijks ken ben ik ook altijd heel spontaan en direct. In mijn relatie helemaal tot op het bot toe. In mijn jeugd was ik dat ook meestal. Op de middelbare school deed ik op een gegeven moment dingen niet meer die ik niet nuttig vond en voor mijn gevoel ook niet nodig had. Twee keer ben ik ook gewoon weggegaan, een keer betrof het een bijna schorsings gesprek met een directrice, heb nog wel netjes gedag gezegd. En ook thuis. Dat leidde ook tot ruzie en wrijvingen, want werd mij natuurlijk ook niet altijd in dank afgenomen. En mijn tegenover had ook zo de eigen triggers die ik dan waarschijnlijk aanroerde. Mijn moeder was op haar manier ook een rebel en begreep dat ook, al vond ze het ook lastig om mijn/onze behoefte aan vrijheid niet met haar eigen angsten te beperken. Dit gaf ze zelf ook aan. Alles was thuis wel bespreekbaar. Ondanks de wrijvingen die er ook waren. Vanuit mijn vrijheidsdrang ben ik met 17 het huis uitgegaan en was blij mijn eigen leven te kunnen leiden. Ik heb mijn schoolkeuze er ook op afgestemd.

Zorgzaam zijn en er omheen draaien heeft mogelijk nu vooral (nog) te maken met ervaringen van vroeger. Maar waarschijnlijk ook met mijn aangeboren zorgzaamheid. Denk combi. Moet ik uitzoeken. Heb met 17 ook een klein jaar in de zorg gewerkt. Enig vond ik dat. In mijn jeugd waren er volwassen mensen waar ik mij zorgzaam en verantwoordelijk voor voelde. Soms zelfs schuldig omdat ik dingen te horen kreeg waaruit ik aan moest nemen dat ik dat op kon lossen of verantwoordelijk voor zou kunnen zijn. Althans zo voelde dat toen. Als volwassene ben ik in een situatie verzeild geraakt waarin kwetsbare mensen uit de familie op mijn zorg en ook begrip aangewezen waren. En waarin het een tijdje mogelijk was alles zomaar te kunnen zeggen. Hier is een tijdje ook hulp en begeleiding aan te pas geweest. Mijzelf in geduld oefenen en niet alles plompverloren eruit klappen is daaruit voorgekomen. En er wel omheen draaien. Voor mijn gevoel heb ik daar een soort van patroon overgehouden. Het is nog niet zo heel erg lang geleden dat dat dit speelde.

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Bij mij is het door de dubbelheid dat ik noemde, het zorgzame en de felheid dat er ontstaat uit behoeft om me te uiten, om vrij te kunnen voelen, dat ik nu inzie dat ik omheen draai. Ik beschouwde mezelf ook als een persoon die direct is, maar ik zie het nu in dat ik dat beeld over mezelf los moet laten. Ik ben helemaal niet direct, ik ben voorzichtig maar op het doel afkomend. Voelt goed om dit voor mezelf zo te noemen..
Zo kom je ook vanaf het begin op mij over, dat ik je op het ander forum las, als wollig en omheen draaien, en in de misvatting verkeren dat je direct bent, of dat je ooit direct bent geweest. Het knelde altijd iets bij me als ik jou las, blijkbaar was dat jouw beeld over jezelf dat jij direct bent, die ik niet vind kloppen. Nu voel ik juist tederheid voor dat stuk dat ik in jou meen te zien, dat ontkennende naar jezelf,ook al zal jij je mogelijk niet eens vergissen in je beeld over jezelf. Het ''triggerde'' mij omdat ik zelf met de verkeerde beeld over mezelf rond huppelde. Ik ben verre van direct... joeppie.. lalala.. even vieren.. ik ben een voorzichtige, schichtige, zachtaardige mens, die bang en moedig voor zichzelf opkomt. Zo, dat voelt goed!.. Ik ben benieuwd of ik nu los kan laten, hoe jij jezelf ziet, of al zie ik het anders...

Voor mijn gevoel is het ook altkid het een of het ander, ik heb soms het gevoel dat ik alles ben en alles kan zijn. Aangepast aan de situatie.
Volgens mijn (naaste) omgeving ben ik spontaan, direct, vrolijk en expressief en uit mijn al gevoelens meteen. Maar ik kan ook zeer terughoudend en stil worden als ik geen zin heb om mijn gevoelens te uiten. En/of behoefte heb aan rust en stilte.

In het dagelijks leven merk ik dat dan ook, trek me dan terug en praat weinig of uit me niet direct meer naar mensen buiten mijn gezin.
Ik vind het soms ronduit vermoeidend al dat gepraat en geschrijf, hahah en dat zeg ik. Maar soms voel ik dat wel zo.

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Ik herken dat heel sterk Ulla, met willen reageren in mijn tempo, en zelfs soms even geen antwoord willen geven, of zelfs zomaar stoppen met een gesprek als het voor mij te veel is. Ik zie het nu heel duidelijk in dat het puur mijn voorzichtigheid is, of mijn spanning. Volgens mij klopt wel dat de ander ook zijn verwachtingen heeft en behoeften die ik meen te voelen, maar het ongemak, en er niet mee om kunnen gaan is het van mij. Wij moeten nergens aan voldoen, dat druk zetten wij ook zelf op onszelf. Ik zie het nu in dat het mijn angst is, mijn kramp, mijn voorzichtigheid, en vooral mijn beeld dat liefde voorwaardelijk is. Lekker mee oefenen verder, zit er niets anders op voor mij, want gevangen blijven in mijn illusies is geen optie voor mij.Hier heb ik ook weer een beetje mijn vragen over. Ongeacht hoe de maatschappij is, ik ben degene die wel ietwat boos is als ik mijn mening aangeef omdat ik niet direct en vrij durf te uiten, en ik ben degene die voorzichtig doet.. Als de maatschappij zo is, So What? Laatst in een gesprek met Rob stelde hij me de vraag :so what?. Ik heb een paar dagen bewust mee gestoeid met de vraag, en dringt dat tot me door.Kan ik gerust blijven schuilen achter de verwachtingen van de ander, en achter hoe de maatschappij is en doe.. Maar hoe doe ik het???

Het klopt dat wij de druk op onszelf zetten als we vinden en last van hebben dat we ergens aan moeten voldoen. Ik vind juist niet dat ik ergens aan moet voldoen maar door mijn keuzes die ik zelf maak krijg ik er wel mee te maken. Een fora is geen echte probleem. Ik zeg gewoon die dingen die ik wil zeggen zelfs al heeft dat schorsing tot gevolg. Als ik kies voor een baan waarin ik mij onder druk voel gezet dan vind ik het lastig om vanuit mijn behoefte aan een financieel safe bestaan deze zomaar op te zeggen of dat te doen wat mogelijk kan leiden tot het einde van deze baan. Voor mij is dat een issue geweest totdat ik vorig jaar wel die stap heb genomen om mijn eigen verantwoordelijkheid daarin te nemen.

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Ik heb weer de neiging om eromheen te draaien wat betreft dit onderwerp, omdat ik je niet weer wil tegen spreken. Volgens mij is het boosheid een vernauwing mits als het uit vrijheid uitkomt, en dat hoef niet als negatief gezien te worden. Ik heb de indruk dat jij dit eigenschap bij jezelf goed wilt praten. Laatst zei je dat soms rook uit je oren komt, volgens mij ben je spontaan, en uit je je snel en hevig. Het komt op mij over alsof je het goed wilt praten, alsof je nog steeds een beetje mee zit met je felle reactie.
Is het driftigheid, wat nog steeds uit vernauwing voortkomt, of is het een natuurlijke beweging van vrij uiten, en de energie stromend te laten zijn?Bij mij is het driftigheid, ik kan ook best fel en woest worden, vervolgens voel ik me schuldig over. Dus bij mij is nog steeds een issue met impulsiviteit/geduld/drift/felheid/onredelijk zijn. Ook merk ik dat door de oordeel dat ik erover heb, me schuldig voel.

Het is gewoon uiten om niet meer vast te komen te zitten. Ik heb er wel moeite mee als ik niet kan weten hoe een ander het opvat en of hij/zij zich erdoor geraakt kan voelen. Ik geloof niet in afscheiding en voel mij daarom wel degelijk ook verantwoordelijk voor de pijn van de ander die ik iemand toe kan voegen door mijn felle reactie. Jou pijn voelt ook als mijn pijn, ik voel de eenheid en daar komt dat voor vanuit mijn gevoel uit voort. Op egoistisch gebied kan het mij namelijk totaal niet schelen. Maar dan voel ik wel de muur die wij dan opwerpen en dat is mijn ding toch ook niet meer. En aan de andere kant mijn gevoelens zjin dan eigenlijk ook jou gevoelens. En ook weer niet. Gevoelens lossen voor mijn gevoel juist op door te uiten als dat kan en de gedachten vanuit de boosheid te onderzoeken. Dus komt een ieder toch weer bij het eigen ik uit om het op te lossen.

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Mooi om te lezen Ulla, klinkt als verzoening.

Ja zo voelt het ook.

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Het komt op mij als een oordeel over hun over, ook al zal dat wat je zegt kloppen. Mogelijk oordelen ze ook over jou, en zien ze het bij jou als onvermogen, dat wat jij als vrijheid ziet bij jezelf.

Als iemand mij heeft leren niet (willen) oordelen is het mijn moeder en mijn oma wel. Het zal vast wel eens onbewust gebeuren, maar daar maken wij elkaar in ons gezin en familie wel altijd op attent. Wij zetten soms vraagtekens maar respecteren altijd elkaars beslissingen. De geraaktheden benoemen we dan naar elkaar toe.

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Dat klopt Ulla.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Krijg mij antwoord niet geplaatst.
Duurt nog even.......

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Beste Ulla en Mihaela,

Ik zit vol spanning te wachten tot jullie elkaar weer eens ouderwets in de haren vliegen. Kan dat geregeld worden?

Is er geen brand bij jou om de hoek waar je kunt gaan kijken?
Moet toegeven dat al dat gedeel op een fora ook niet zo mijn ding is.
Maar in de haren vliegen hoeft van mij ook niet zo nodig.
En wilde eens weten hoe dit voelt al die openheid.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Heb intussen antwoord gegeven.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Heb intussen antwoord gegeven.

Ja, dat las ik vanmorgen. Ik wilde ook snel antwoord geven, maar ik typte 5 keer verkeerd mijn password in. Pff. Toen dacht ik: Dan maar goed ook, ga ik gelijk de deur uit.
Heerlijk gewandeld naar mijn werk.
Wat is de natuur mooi in de ochtend, en in de middag, en in de avond.. en altijd...

Het was niets meer wat me aandacht trok in jouw tekst. Blijkbaar hebben wij nu deze keer goed alles opgespoord en besproken.

Wat ik wel interessant vind om aan te kaarten is hoe ik me voel als ik iets deel op het forum. Ik merk bij mezelf altijd onzekerheid, over hoe men erop zal gaan reageren.
Vooral ben ik bang van negatieve reacties. Ik ben er aan gewend geraakt, waar ik ook maar schrijf, dat men een beetje tekeer gaat als ik iets deel over mijn gevoeligheden, of kwetsbaarheden.
Ik heb blijkbaar de neiging tot confronteren met mijn gedrag. Ook al weet ik dat men snel geraakt wordt, als ik té openhartig ben, neem ik zeker de risico.
Is dat ook een onbewuste manier om alsnog in een sfeer van conflict te geraken? Ik weet dat het kan gebeuren, en toch doe ik het.

Ik merk op dat ik hier dubbel in sta. Aan de ene kant zet ik dat bewust door, omdat ik belangrijk vind om juist mijn aarzeling en angst te voelen. Aan de ander kant is het omdat ik noodzakelijk vind om, waar ik ook maar ben, me te uiten precies zoals ik voel, ook al weet ik dat de reacties hevig zouden kunnen zijn.
Ook merk ik op dat ik toch altijd net niet over de grens ga. Interessant om dat te zien. Is het aanpassingsvermogen? Is dat uit angst of is het iets intuïtief?
Soms voel ik dat ik net iets te ver ben gegaan, en merk ik bij mezelf de angst op. Ik zet het bewust door, om mijn angst onder ogen te zien, en ook omdat ik mijn trots niet kan bedwingen, beter gezegd mijn impulsiviteit. Maar voor dat ik de stap neem, waarvan ik weet dat het net iets over de grens ga, overweeg ik eerst om dat te doen of niet.

De geest is een complex interessant iets, ik aanschouw het vol bewondering, al ben ik niet helemaal ontspannen onder.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Is er geen brand bij jou om de hoek waar je kunt gaan kijken?

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Nee joh, ik laat je niet verhongeren