30 August 2011, 22:38 | #111 | |
Vicaris
Geregistreerd: 27 April 2010
Berichten: 107
|
Citaat:
nee, ik ervaar je niet als onoprecht. Ik vond het juist een heel mooi stukje waarin je schreef hoe jij alles mbt geweld ervaart en ik vond het ook krachtig hoe je het bij jezelf hield. Tot die laatste alinea's verschenen waarin het over de anderen ging, waarmee - naar mijn gevoel dan - dat wat je daarboven geschreven had, aan kracht verloor, en waarbij dat dan bij mij in een wat ander licht kwam te staan. |
|
31 August 2011, 15:17 | #112 | ||
Kasuaris
Geregistreerd: 9 July 2011
Berichten: 626
|
Citaat:
Citaat:
Ik drukte mijn ontevredenheid uit over de gewelddadige sfeer die ik op het forum vind heersen. In mijn ontevredenheid zeg ik eigenlijk dat ik me wens dat men op het forum anders met elkaar zou moeten omgaan. Mijn wens dat men verandert is niet onvoorwaardelijk. Als men niet verandert dan heb ik de ander ook niet meer lief. Hierin ligt dus mijn voorwaarde, dat men verandert. Het hebben van een voorwaarde, dat vind ik een vorm van geweld. Het enige wat ik kan doen is zelf geen geweld meer gebruiken. Mijn eigen gewelddadigheid onder ogen zien (herkennen dus), en de keuze maken er mee te stoppen. Dan stopt bij mij het geweld... |
||
31 August 2011, 15:18 | #113 |
Kasuaris
Geregistreerd: 9 July 2011
Berichten: 626
|
|
31 August 2011, 18:51 | #114 | |
Jubilaris
Geregistreerd: 6 August 2011
Berichten: 282
|
Citaat:
Stel je hebt een zus en ik zou haar het volgende vragen wat denk je dan dat ze zal antwoorden, ze mag enkel met ja of neen antwoorden. Heb je dat gevoel bij mijn teksten ook? de vraag kwam voort uit het volgende wat je zus schreef, mag ook je broer zijn trouwens; Bijna iedere tekst die op het forum verschijnt komt op mij over als: "ik weet het wel, en jullie niet". |
|
31 August 2011, 20:02 | #115 | |
Kasuaris
Geregistreerd: 9 July 2011
Berichten: 626
|
Citaat:
''Ik weet het wel, en jullie niet''. (Ook al geef jij jezelf op je kop, indirect zeggen jouw teksten ook zoiets) Ik heb maar zelf antwoord gegeven, want ik heb 3 zussen en twee broers. Ik wist niet aan welke jij dat gevraagd hebt. |
|
31 August 2011, 20:36 | #116 | |
Jubilaris
Geregistreerd: 6 August 2011
Berichten: 282
|
Citaat:
Gewoon een feit toch en dat mag mijn inziens gezegd worden. |
|
31 August 2011, 23:54 | #117 |
Vicaris
Geregistreerd: 27 April 2010
Berichten: 107
|
|
1 September 2011, 00:40 | #118 |
Asprirant lid
Geregistreerd: 29 May 2011
Berichten: 0
|
Slappe hap.
Het viel me op en ik reageerde. Meer niet. Mai mai. Volgens mij zag jij een sneer. Waar kwam die sneer vandaan Maria? Ik bedoel wie zag die sneer en had het over zgn bij zichzelf houden tot die sneer kwam alsof er naar buiten toe gesneerd werd? Heb jij wel verder gekeken dan je neus lang was Maria, en ging je gedachteloos over op de oordeelmodus zoals te doen gebruikelijk? Ben jij jezelf bewust van je eigen gewelddadigheid in jou reaktie, want dat mag ik toch hopen dat jij je daar van bewust bent. Ik vermoed van niet overigens maar dat zal geen verrassing voor je zijn vermoedelijk. Ik zag bv geen sneer en als er al gesneerd werd, dan werd er vooral richting zichzelf gesneerd en werd het dus bij zichzelf gehouden. Niks buiten het boekje dus en de moeite van het onderzoeken waard. Flora enig idee waarom je evt. zo gewelddadig naar jezelf bent en jezelf minder maakt dan je bent? |
1 September 2011, 09:25 | #119 | |
Kasuaris
Geregistreerd: 9 July 2011
Berichten: 626
|
Citaat:
Mijn ouders zijn allebei op een gewelddadige manier gestorven. Vanaf mijn 8ste jaar ben ik in een redelijk veilige omgeving opgegroeid, maar ik bleef alert en werd heel fel. Ik heb mijn hele leven in een soort alertheid geleefd, het is al jaren niet meer nodig, en toch is er iets in mij dat het leven en mensen nog steeds wantrouwt. Ik ervaar omstandigheden en mensen om me heen nog steeds als niet te vertrouwen. Als mensen zichzelf voor de gek houden, onoprecht zijn, voel ik dat, zie ik dat,neem ik dat waar, en dat geeft me weer (onbewust) de bevestiging dat mensen niet te vertrouwen zijn. Ik heb een soort alertheid ontwikkeld, en als ik onoprechtheid opmerk sluit ik me voor de ander. Sluit ik me voor liefde. Maar vooral sluit ik me voor mezelf, omdat ik dit alles wat ik in de andere verafschuw in mezelf zie. Er is een stuk in mijn onbewuste dat het opgegeven heeft, omdat het contact met mensen zo vol strijd voelt. Maar ik ben me er van bewust dat het mijn ideeën zijn, en toch is er iets sterker waar ik nog niet erover heen kan stappen. Ik heb nog niet de moed/de kracht om een stap verder te gaan. In vertrouwen. Ook al is het nog niet zoals het hoort te zijn, ik heb 17 jaar aan gewerkt om me er van bewust te worden. Van een hele sterke persoon, tot een zeer gevoelige kwetsbare persoon. Er was een onbewuste overtuiging dat ik minder was, wegens mijn achtergrond. En ook al zie ik mijn kwaliteiten en vermogens, ik kan daar nog niet er overheen stappen. Over het gevoel van verlies (minder zijn). Mijn gevoel dat mijn IK gewonnen heeft van mijn intuïtie, en het goddelijke in me. Het gevoel van verlies/minder zijn overheerst(onbewust) boven het vertrouwen. Wijziging aangebracht door Mihaela op 1 September 2011 om 09:54. |
|
1 September 2011, 10:06 | #120 |
Jubilaris
Geregistreerd: 30 January 2011
Berichten: 178
|
Bewust zijn in/van je angst is ook bewust zijn in/van liefde/je goddelijkheid.
|
|
|
Soortgelijke discussies | ||||
Discussie | Auteur | Forum | Reacties | Laatste bericht |
Het technische verhaal | Renoir | Advaita | 44 | 27 July 2013 08:46 |