Schrijven op het forum.

[Mara]

Als ge geen enkel talent hebt, nergens voor deugt en daarenboven een luie nietsnut zijt, kun ge uzelf nog altijd uitroepen tot "Zelfgerealiseerde Wijze" in een ultieme poging om indruk te maken...

[Aart]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Ik had het niet over waar je van afhankelijk bent of, al dan niet, zonder kunt.

Er staat 'bezie wat je niet bent'.

Dat sluit zuurstof, voedingsstoffen, omgevingstemperatuur, gedachten, aandacht,genegenheid, liefde (tenminste die liefde waarvan je meent al dan niet zonder te kunnen), schrijven uit want je bent dat alles niet ook al kun je (al dan niet) zonder.

Het gaat er om je aannames, zoals dat je ademen vanzelf gaat, te onderzoeken.

Je kunt je gerust overal druk over maken, wanneer je je nergens druk om maakt is dat geen graadmeter. Het enige wat je er van kunt zeggen is dat je de druktemaker (of degene die zich niet druk maakt, druk maken of niet druk maken dat maakt helemaal niks uit) niet bent.

Dat je je niet druk maakt is een kwestie van geaardheid of iets dat je hebt afgeleerd te doen, het niet druk maken is helemaal niet van belang voor 'wat' je bent. Je kunt weten wat je bent en niettemin een druktemaker zijn.

Nisargadatta rookte als een ketter, foeterde als een tierelier wanneer hem iets niet aanstond, sloot mensen uit van deelname maar 'wist' dat ie dat niet was.

Renoir, okay dan ben ik het lichaam, zonder dat zou ik er niet zijn, toch?

Das effe lekker, mijn geaardheid is die van een moordenaar, verkrachter en kinderpostzegelspaarder, ja dank je de koekoek, koekoek, koekoek ,koekoek, koekoek, koekoek, koekoek, koekoek, koekoek. Tis negen uur hoor ik.

Neen Meneer daar trap ik niet in.

In die Nisargadatta ook niet, hij zal wel een graad van verlichting gahad hebben maar de verdieping was nog gaande.

Foeteren dat kan je nog doen t.b.v. van de ander maar niet vanuit jezelf.

Een verslaving als roken komt voort uit onvrede/compensatie/gewoonte/onbewustheid en zou niet bestaan bij een bepaalde bewustzijnstrilling.

M.a.w. ik trap er niet in om me te verschuilen achter dingen waardoor ik aan mijn comfortzone/onbewustheden kan vasthouden.

[Aart]

Oorspronkelijk geplaatst door Mara

Ik kan er niet bij dat mensen niet meer met me willen praten als ik zeg dat ze knettergek zijn!

Mara, met jou valt nu eenmaal niet buiten je denken om te praten.

Je bent net een kakelende kip.

Enkel heb je dat niet door.

Je lult maar om het lullen.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Aart

Renoir, okay dan ben ik het lichaam, zonder dat zou ik er niet zijn, toch?

Das effe lekker, mijn geaardheid is die van een moordenaar, verkrachter en kinderpostzegelspaarder, ja dank je de koekoek, koekoek, koekoek ,koekoek, koekoek, koekoek, koekoek, koekoek, koekoek. Tis negen uur hoor ik.

Neen Meneer daar trap ik niet in.

In die Nisargadatta ook niet, hij zal wel een graad van verlichting gehad hebben maar de verdieping was nog gaande.

Foeteren dat kan je nog doen t.b.v. van de ander maar niet vanuit jezelf.

Een verslaving als roken komt voort uit onvrede/compensatie/gewoonte/onbewustheid en zou niet bestaan bij een bepaalde bewustzijnstrilling.

M.a.w. ik trap er niet in om me te verschuilen achter dingen waardoor ik aan mijn comfortzone/onbewustheden kan vasthouden.

Dat wat je bent gaat je lichaam voorbij. Het lijkt vreemd inderdaad maar ook al ben je een verkrachter, je geaardheid doet er niet toe, dat wat je bent gaat voorbij aan je verschijningsvorm. Dat je mild vriendelijk en aardig bent is mogelijk een gevolg van bewustwording die het gerealiseerd zijn met zich meebrengt het is niet gezegd dat je persé vriendelijk, mild en aardig zult zijn.

Nisargadatta had simpelweg een opvliegende aard en zijn aard verloochende zich niet, zoals een hond wel zijn haren maar niet zijn streken verliest. Je kunt gerealiseerdheid niet afmeten naar uiterlijke verschijningsvormen. Al je een voorbeeldig levend iemand ziet heb je eerder te maken met een heilige dan met een gerealiseerde.

Een iemand die beweerd geen emoties (meer) te hebben, daar trap ik op mijn beurt niet in. Als Jezus Christus, zoon van een timmerman, met de hamer op zijn duim slaat dan roept hij 'godverdomme' (zonder de intentie god te verdoemen - gewoon de kreet) 'nondeju' en heeft alle bijbehorende kundaliniverschijnselen, niets menselijks was hem vreemd. Want hoe dan ook, wat je ook bent, je ontkomt niet aan de werking van de dualiteit.

Bewustwording is een nevenverschijnsel van het klaren van je persoonlijke levenssfeer, het is geen voorwaarde voor realisatie. Nisargadatta neemt waar dat ie rookt, hij is er zich bewust van dat ie z'n longen uit zijn lijf hoest, niettemin is het vervolgens absoluut geen item voor hem dat te doen. Nu zit aanvaarding van oorzaak en gevolg in India meer ingebakken dan in het westen, wij zouden eerder stoppen vanwege de gevolgen, zij niet.

Huh, een comfortzone, c.q. onbewustheid ? Hoe weet je nou waarvan iemand zich bewust is wanneer het je neiging is verschijnselen die daarmee samenhangen te verdoezelen of ontkennen ? Want dat ga je namelijk doen met dingen die in de taboesfeer liggen, ze geraken buiten het beeld van het persoonlijk bewustzijn en je merkt niet eens meer op dat ze er wél zijn.
Bewustwording is eigenlijk een pijnlijk proces want alle verdringing komt terug binnen je 'sfeer' en om die reden willen mensen daar helemaal niet aan.

Dat je meer bewust bent van oorzaak en gevolg hoeft niet per se te beteken dat je daar ook wat mee doet. Er zijn een groot aantal rokers die bewust zijn en het gevolg voor lief nemen.

[Mara]

Oorspronkelijk geplaatst door Aart

Mara, met jou valt nu eenmaal niet buiten je denken om te praten.

Je bent net een kakelende kip.

Enkel heb je dat niet door.

Je lult maar om het lullen.

Aart... je blijft me verbazen....

Buiten het denken valt er helemaal niet te praten!!!

Sorry Renoir... dit is werkelijk een asiel!

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Mara

Aart... je blijft me verbazen....

Buiten het denken valt er helemaal niet te praten!!!

Sorry Renoir... dit is werkelijk een asiel!

Ik vergeef je.

[Aart]

Renoir, wat ik bedoelde te zeggen is; de reden waarom er gerookt wordt kan op een gegeven moment wegvallen en dan wordt er vanzelf niet meer gerookt.

Net zoals de reden tot boos worden, verdriet, etc kan verdwijnen en dan vind boosheid, verdriet, etc niet meer plaats.

Niet uit een verdringen of wat dan ook maar de simpele reden waardoor iets ontstaat is er niet meer.

De laatste keer, ik geloof 2 maanden terug dat ik op mijn duim sloeg was er enkel pure verbazing en een grote glimlach.

Ik kan me echt niet meer heugen (neen zegt even niets over mijn geheugen)waneer ik boos was, ik heb het gewoon in de loop der tijd zien verdwijnen.

En al zou boosheid weer verschijnen dan is mij dat best, van mij mag het er zijn. Als je je echt bewust bent waardoor bv boosheid ontstaat, als er voldoende ruimte is om het stapje voor stapje te zien ontstaan dan zie je duidelijk dat er een reden tot boosheid is en die reden is nooit gebaseerd op het heden.

Het gaat mij niet om waar of niet waar maar om een simpel feit, een ieder kan als er genoeg ruimte bij hem/haar is simpel zien hoe en waarom dingen ontstaan.

Ik zeg niet dat dingen weg moeten of er niet mogen zijn maar bij voldoende bewustheid zullen bepaalde dingen/emoties er simpelweg niet meer zijn.

Natuurlijk is dat niet van het ene op het andere moment (al is/kan dat wel voor bepaalde dingen) en is het een proces maar ben je je eenmaal echt bewust van de werkzaamheden dan kunnen dingen nog wel verschijnen maar je weet/voelt dan duidelijk dat het oud zeer is en ontstaan is door niet in het moment zijn.

Dat laatste is niet erg of wat dan ook maar gewoon weer een simpel feit en horende bij het proces. Tuurlijk wel lastig als het mechanisme veroordelen nog niet doorzien is, Blikje (is dit nou LIEFDE of niet).

Woef, woef, waf woef waf.

[Ogenblik-sem]

Ego is je mentale verdedigingssysteem.
Geen probleem.
Laat het overbodige weg en ga af en toe aan de rest voorbij voor een ware ontmoeting.

Taetske Kleijn.


Tis toch wat hè?

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Aart

Renoir, wat ik bedoelde te zeggen is; de reden waarom er gerookt wordt kan op een gegeven moment wegvallen en dan wordt er vanzelf niet meer gerookt.

Net zoals de reden tot boos worden, verdriet, etc kan verdwijnen en dan vind boosheid, verdriet, etc niet meer plaats.

Niet uit een verdringen of wat dan ook maar de simpele reden waardoor iets ontstaat is er niet meer.

De laatste keer, ik geloof 2 maanden terug dat ik op mijn duim sloeg was er enkel pure verbazing en een grote glimlach.

Ik kan me echt niet meer heugen (neen zegt even niets over mijn geheugen)waneer ik boos was, ik heb het gewoon in de loop der tijd zien verdwijnen.

En al zou boosheid weer verschijnen dan is mij dat best, van mij mag het er zijn. Als je je echt bewust bent waardoor bv boosheid ontstaat, als er voldoende ruimte is om het stapje voor stapje te zien ontstaan dan zie je duidelijk dat er een reden tot boosheid is en die reden is nooit gebaseerd op het heden.

Het gaat mij niet om waar of niet waar maar om een simpel feit, een ieder kan als er genoeg ruimte bij hem/haar is simpel zien hoe en waarom dingen ontstaan.

Ik zeg niet dat dingen weg moeten of er niet mogen zijn maar bij voldoende bewustheid zullen bepaalde dingen/emoties er simpelweg niet meer zijn.

Natuurlijk is dat niet van het ene op het andere moment (al is/kan dat wel voor bepaalde dingen) en is het een proces maar ben je je eenmaal echt bewust van de werkzaamheden dan kunnen dingen nog wel verschijnen maar je weet/voelt dan duidelijk dat het oud zeer is en ontstaan is door niet in het moment zijn.

Dat laatste is niet erg of wat dan ook maar gewoon weer een simpel feit en horende bij het proces. Tuurlijk wel lastig als het mechanisme veroordelen nog niet doorzien is, Blikje (is dit nou LIEFDE of niet).

Woef, woef, waf woef waf.

Alles kan Aad, hoewel de nicotinebehoefte in mijn lijf me langdurig parten heeft gespeeld. Het is dat ik alleen woon en geen rokers in mijn omgeving heb dat ik er niet aan herinnerd word.
Vanzelf is het bij mij niet gegaan en ik noem mezelf, hoewel ik niet rook, een nicotinejunk omdat mijn lichaam er kennelijk behoefte aan heeft en er bij bepaalde gelegenheden om vraagt. Maar het wordt steeds minder.

Om dezelfde reden verdwijnt ook mijn geaardheid niet om harder te praten naarmate ik onredelijkheid bespeur. Daarvan zijn degenen die met mij omgaan bekend en maken daar doorgaans ook geen punt van. Degenen die dat wel doen vraag ik mij op mijn gedrag te attenderen en dan ga ik vervolgens bewuster mee om en wat zachter praten totdat ik weer eens ben vergeten dat ik harder ga praten wanneer de on'rede zijn intrede doet.

Bewustwording doet niet meer dan dat, namelijk het bewust er van worden. Wanneer de neiging er niet is om boos te worden, is dat gewoon datgene wat er is, daarvan kun je eveneens bewust zijn, dan wel worden.

Het is voor bewustzijn prima dat je iemand bent die de sterren van de hemel vloekt wanneer je de hamer in plaats van op de spijker op je duim slaat.

Bewust worden is geen nalaten, hoewel het zeker veelvuldig voorkomt dat je het dan verder ook nalaat te doen. Het is echter geen vanzelfsprekendheid van het bewust worden en daar ging het mij om.

Wanneer jij aangeeft, dan wel gezien wordt, een hogere vorm van bewustzijn te zijn dan zijn er lezers die jou als hun voorbeeld zien. Zij worden wél boos en zijn dan heel erg verwijderd van het ideaalbeeld dat je voor hen vertegenwoordigd. Het kan ook dat ze af willen van hun boosheid en het leren te ontkennen.

Om die reden zeg ik via jou, tegen die lezers dat realisatie niet betekend dat je emotieloos en/of gevoelloos bent, een andere geaardheid staat realisatie niet in de weg.

Het gaat me om niet meer dan in te brengen dat 'weten' wat je bent voorbij gaat aan de verschijnselen. Er zijn dingen die je jezelf ziet doen of nalaten maar die ben je evenmin.

[Aart]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Alles kan Aad, hoewel de nicotinebehoefte in mijn lijf me langdurig parten heeft gespeeld. Het is dat ik alleen woon en geen rokers in mijn omgeving heb dat ik er niet aan herinnerd word.
Vanzelf is het bij mij niet gegaan en ik noem mezelf, hoewel ik niet rook, een nicotinejunk omdat mijn lichaam er kennelijk behoefte aan heeft en er bij bepaalde gelegenheden om vraagt. Maar het wordt steeds minder.

Om dezelfde reden verdwijnt ook mijn geaardheid niet om harder te praten naarmate ik onredelijkheid bespeur. Daarvan zijn degenen die met mij omgaan bekend en maken daar doorgaans ook geen punt van. Degenen die dat wel doen vraag ik mij op mijn gedrag te attenderen en dan ga ik vervolgens bewuster mee om en wat zachter praten totdat ik weer eens ben vergeten dat ik harder ga praten wanneer de on'rede zijn intrede doet.

Bewustwording doet niet meer dan dat, namelijk het bewust er van worden. Wanneer de neiging er niet is om boos te worden, is dat gewoon datgene wat er is, daarvan kun je eveneens bewust zijn, dan wel worden.

Het is voor bewustzijn prima dat je iemand bent die de sterren van de hemel vloekt wanneer je de hamer in plaats van op de spijker op je duim slaat.

Bewust worden is geen nalaten, hoewel het zeker veelvuldig voorkomt dat je het dan verder ook nalaat te doen. Het is echter geen vanzelfsprekendheid van het bewust worden en daar ging het mij om.

Wanneer jij aangeeft, dan wel gezien wordt, een hogere vorm van bewustzijn te zijn dan zijn er lezers die jou als hun voorbeeld zien. Zij worden wél boos en zijn dan heel erg verwijderd van het ideaalbeeld dat je voor hen vertegenwoordigd. Het kan ook dat ze af willen van hun boosheid en het leren te ontkennen.

Om die reden zeg ik via jou, tegen die lezers dat realisatie niet betekend dat je emotieloos en/of gevoelloos bent, een andere geaardheid staat realisatie niet in de weg.

Het gaat me om niet meer dan in te brengen dat 'weten' wat je bent voorbij gaat aan de verschijnselen. Er zijn dingen die je jezelf ziet doen of nalaten maar die ben je evenmin.

Renoir, om even bij het voorbeeld van roken te blijven, het lichaam vraagt niet om nicotine, dat lijkt zo, het is de geestelijke onrust die vraagt om nicotine.

Als een mens zich bewust wordt waar behoeftes vandaan komen dus in het voorbeeld; waarom er onrust ontstaat in een situatie en gezien wordt dat die onrust er enkel ontstaan is vanuit een nog onbewust zijn van iets en als dat onbewuste bewust wordt dan verdwijnt de onrust en daardoor de behoefte aan nicotine.

Het gaat niet om de neiging van wel of niet boos worden, het gaat erom dat de mens er zich van bewust wordt waarom boosheid ontstaat.

Het komt namelijk niet uit de lucht vallen, er is altijd een reden voor en naarmate de mens bewuster wordt gaat hij/zij zien dat er nooit een reden is om boos te worden.

Tuurlijk snap ik het gevaar van wat je bedoelt m.b.t. 'het van boosheid af willen en/of het leren te ontkennen.

Maar als dat gevaar bij iemand aan de orde is dan hoort dat waarschijnlijk ook tot het bewustworden van dat aspect. Het leven zal het van boosheid afwillen of ontkennen altijd op je bordje blijven werpen.

Het gevaar van wat ik de verstandelijke realisatie noem (bv de kreet; 'voor bewustzijn maakt het niets uit' of' boosheid hoort er nu eenmaal bij' of 'ja ik kijk naar mijn boosheid') is dat (het m.i. lijkt) dat die verstandelijke realisatie hardnekkiger is, zo in het hoofd zit, waardoor er echt geen openheid meer is tot ontdekken van hoe de dingen in werkelijkheid ontstaan/zijn.

Bij verstandelijke realisatie kan boosheid er gewoon zijn en wordt tie goed gepraat en is er niet de behoefte tot onderzoeken/bewust worden hoe iets ontstaat.

Bij het gevaar van niet boos willen zijn of ontkennen boos te zijn word je toch geconfronteerd met het toch zien verschijnen van die boosheid en zul je toch verder moeten kijken.