Zelfkennis

[Esradha]

En het vermogen om van je ervaringen te leren valt niet af te dwingen.

Oh zo waar en oh zo pijnlijk om waar te nemen...

[Ogenblik-sem]

Alleen wanneer er een (ver)oordeel over verschijnt en je gelooft dat dan ook, toch?

Wanneer je beseft dat je tot aanschijn werd geroepen door het geheel (de gehele manifestatie) en totaal bewogen wordt door het geheel (de gehele manifestatie,) waar oordeel je dan over?
En wat is het dat oordeelt?

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

ieder woord, ieder observatie word er door iets veroorzaakt

Oftewel ons vangnet, als we ons daarop beroepen.

[Frederiki]

Oorspronkelijk geplaatst door Ogenblik-sem

Alleen wanneer er een (ver)oordeel over verschijnt en je gelooft dat dan ook, toch?

Wanneer je beseft dat je tot aanschijn werd geroepen door het geheel (de gehele manifestatie) en totaal bewogen wordt door het geheel (de gehele manifestatie,) waar oordeel je dan over?
En wat is het dat oordeelt?

Je hebt gelijk... er valt niet te oordelen. Niemand is tenslotte schuldig.

Het moeilijkste, vind ik persoonlijk, is: je gelijkmoedigheid te bewaren.

Dit is een universum waarin dingen kapotgaan, ongelukken en natuurrampen gebeuren,de ene soort de andere opvreet (ik eet ook, met veel plezier, vlees), mensen elkaar treiteren, misbruiken, uitbuiten, desnoods doden, en waarin de mensen, die je liefhebt, je totaal onverwacht kunnen ontvallen.

Het heeft geen zin om optimistisch of pessimistisch te zijn.
Het heeft er de schijn van dat het universum zich niet om ons bekommert.

Toch zijn liefde en goedheid mogelijk.

Er is echter niets blijvend in de wereld der verschijnselen.
Of het mogelijk is dit te kunnen aanvaarden zonder dat het tot neerslachtigheid, fatalisme en apathie leidt... Dat moet ieder voor zichzelf ondervinden.

Ik beweer niet dat ik dat kan... tot nu toe zeker niet.

[sagnaar]

Oorspronkelijk geplaatst door Frederiki

Er is echter niets blijvend in de wereld der verschijnselen.
Of het mogelijk is dit te kunnen aanvaarden zonder dat het tot neerslachtigheid, fatalisme en apathie leidt... Dat moet ieder voor zichzelf ondervinden.

Ik beweer niet dat ik dat kan... tot nu toe zeker niet.

Dat kun je....mits je de afweging Laat'.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Frederiki

Je hebt gelijk... er valt niet te oordelen. Niemand is tenslotte schuldig.

Het moeilijkste, vind ik persoonlijk, is: je gelijkmoedigheid te bewaren.

Dit is een universum waarin dingen kapotgaan, ongelukken en natuurrampen gebeuren,de ene soort de andere opvreet (ik eet ook, met veel plezier, vlees), mensen elkaar treiteren, misbruiken, uitbuiten, desnoods doden, en waarin de mensen, die je liefhebt, je totaal onverwacht kunnen ontvallen.

Het heeft geen zin om optimistisch of pessimistisch te zijn.
Het heeft er de schijn van dat het universum zich niet om ons bekommert.

Toch zijn liefde en goedheid mogelijk.

Er is echter niets blijvend in de wereld der verschijnselen.
Of het mogelijk is dit te kunnen aanvaarden zonder dat het tot neerslachtigheid, fatalisme en apathie leidt... Dat moet ieder voor zichzelf ondervinden.

Ik beweer niet dat ik dat kan... tot nu toe zeker niet.

Het heeft geen zin om optimistisch of pessimistisch te zijn, schrijf je,
om vervolgens volop pessimistisch te zijn.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Frederiki

Mihaela,


De kijk op de ontwikkeling van het 'ego' is niet iets wat iedereen hier graag zou horen.
Hoe dan ook, het is erg traditioneel en hard werk... "De lijst" zou Tony Parsons zeggen.

Ik zet grote vraagtekens bij channeling.
Ik weet dat haar man John Pierrakos een therapeut was volgens de ideeën vervat in de 'bio-energetica' van Alexander Lowen en je vindt veel hiervan terug in de 'lezingen'.

Op mijn 30ste heb ik te maken gehad met hevige paranormale verschijnselen.
Een jaar later koos ik bewust voor de weg van zelfkennis. Ik hield me niet meer bezig met paranormale verschijnselen. Wel bleef ik openstaan voor mijn spiritualiteit.
Ik volgde intuïtief de weg, die mij vanzelf tegemoet kwam.
In die tijd volgde ik een studie. Ik liep stage in een esoterische winkel/bibliotheek.
In eerste instantie paste de plek niet zo bij de opleiding die ik volgde, maar op de een of andere manier paste het precies bij mij, en leidde tot grote
persoonlijke veranderingen.
Uit de honderden boeken die in de bibliotheek aanwezig waren, werd ik intuïtief aangetrokken door een paar boeken.
De lezingen van Eva Pierrakos (Padwerk) zijn jarenlang een spirituele leidraad voor me geweest.

Jaren later maakte ik iets bijzonders mee. Op een dag, toen ik een paar dagen voor een kennis inviel in haar winkel, kwam er een knul binnen. Hij vroeg of we boeken van Ouspensky verkochten. Ik gaf aan de schrijver niet te kennen, en ook het genre waarover hij schreef was ik niet zo bekend mee. Zijn uitstraling prikkelde mijn aandacht.
Ik vroeg hem uit te leggen waar het over ging waarop hij antwoordde: "wacht even, ik ben zo terug".
Tien minuten later, kwam hij met een boek van Ouspensky terug. Hij zei alleen: "Voor jou, aub!" En weg was hij.
Met het boek in mijn handen, maakte mijn geest plots een reis. Ik liet me meevoeren en ging er helemaal in op.
Wat ik ervoer was wonderbaarlijk. Mijn geest maakte een reis die mijn verstand te boven ging. Ik "las" in een paar tellen het boek zonder dit te lezen, en "onderging" de diepere wijsheden die er in verborgen lagen.
De titel van het boek was 'Op zoek naar het wonderbaarlijke'.
Eenmaal thuis ging ik het boek daadwerkelijk gaan lezen, en ben daarna mee aan de slag gegaan.
Nu, jaren later, is de leer van Gurdieff nog steeds inspirerend voor mij.

Op mijn 30ste besloot ik mijn zelfkennis te verdiepen. In mijn na?viteit dacht ik toen mezelf binnen een half jaar te doorgronden.
Nu, 18 jaar later, besef ik steeds weer, dat ik eigenlijk net begonnen ben. Ik blijf wel open staan voor vernieuwing.

Ik heb soms het idee dat ik niet zo pas op dit forum, door mijn kijk op zelfkennis en bewustwording. Mijn ego is voor mij de ingang tot mijn spiritualiteit.
Zo nu en dan, als iemand me op dit forum de weg meent te kunnen wijzen, laat ik het voor wat het is, wanneer het niet resoneert met mijn intuïtie. Renoir kan dus hoog of laag springen, en ook al steekt "Fallus Magnificus" boven alle waarheid uit, het voelt vaak gewoon te dwingend voor mij.

Teksten van Von, of Looro, Tineke, en op het ander forum Taigitu, raken mij, en laat ze wel binnen.

Er is wel iets wat me hier op dit forum aantrekt, dus voorlopig zal ik er nog zijn.

[Esradha]

Oorspronkelijk geplaatst door Ogenblik-sem

Alleen wanneer er een (ver)oordeel over verschijnt en je gelooft dat dan ook, toch?

Wanneer je beseft dat je tot aanschijn werd geroepen door het geheel (de gehele manifestatie) en totaal bewogen wordt door het geheel (de gehele manifestatie,) waar oordeel je dan over?
En wat is het dat oordeelt?

Ligt het wel in oordelen? Voor mijn gevoel is het een uiting van behoeften.
Behoefte om je goed te voelen, om je geliefden zich goed te zien voelen. Behoefte om geliefd te worden, verzorgd en gesteund. Op het moment dat je zelf niet goed voorbij bepaalde gedragspatronen komt of mensen in je omgeving hier moeite mee hebben, komen deze behoeften in het geding.

[Frederiki]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Het heeft geen zin om optimistisch of pessimistisch te zijn, schrijf je,
om vervolgens volop pessimistisch te zijn.

Hahahahahahaha!

Soms zou ik de theorie aanhangen dat het Goddelijke genade is...
Tenminste binnen de idee dat het universum ontstaan is om ervaring mogelijk te maken.
Zo als Vedanta zegt: God heeft zijn absolute toestand van Sat-Chit-Ananda - absoluut Zijn, absolute Intelligentie, absolute Vreugde - opgegeven om ervaring mogelijk te maken - voor de sport, hahahaha - om vervolgens te ondervinden hoe pijnlijk het allemaal is!
Dus maakt Hij het extra lastig zodat ieder Atmaa zo vlug mogelijk weer naar de absolute toestand terug wil!

Het Absolute is het enige wat bestaat, zegt Advaita Vedanta.
Daarom wordt het universum als onwerkelijk, Maya, beschouwd.
Het Absolute gaat schijnbaar door Ruimte, Tijd en Oorzakelijkheid en zo ontstaat de wereld der verschijnselen, zoals de golven aan de oppervlakte van de oceaan, maar dat verandert niets aan de absolute rust van de oceaan.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Mijn geraaktheid van vanmorgen heb ik meer dan overduidelijk genoemd.
Wat wil je horen? En waarom spreek je mij niet direct aan?

Zoals ik je lees zie je instincten, groepsdynamiek als iets waar wij als ongeleide projectielen door geleid worden. Deze maken vanuit mijn "weten" juist deel uit van een logisch in elkaar stekende natuurlijke en neutrale orde/schepping geschapen vanuit een neutrale intelligentie/bewustzijn.

Persoonlijke geraaktheid en positieve en negatieve waardebepaling worden pas "geboren" met de geboorte van de persoon en de afscheiding van het ik (denk dus ik besta). en de bijbehorende persoonlijke
behoeften/belangen/gevoeligheden.

Wij hebben heel duidelijk een ander kijk op Ulla. Ik zie reacties plaats vinden, en ik zie een verband met de onbewustheid waarin wij ons bevinden.
Ja, veel reacties (ook bij mij) zijn impulsen die onbewustheid laten blijken. Door impulsen gestuurd, niet logisch, maar juist innerlijk chaos aanduidend.