Mihaela's arena

[Pionne]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Ik zie je toch overwegend bezig zijn met 'wie', oftewel meer het inhoudelijke (pijn doorgronden) dan de existenti?le (wat ben ik niet) kant van het zijn. Maar ik wil het niet afkraken, het wie je bent en je wederwaardigheden zijn ook zeer intrigerend.

Renoir, je lijkt milder geworden! WiNk Ik vind dat wel prettig. Zelf ben ik denk ik ook meer bezig op de manier die Mihaela hanteert. Al heb ik in mijn achterhoofd nog steeds het idee van een grondiger zelfonderzoek. Maar alles op zijn tijd, zoiets misschien?

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Pionne

Renoir, je lijkt milder geworden! WiNk

Dat lijkt me een typisch voorbeeld van de kat op het spek binden.

[Pionne]

...of slapende honden wakker maken misschien, Rob, bedoel je dat?!

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Pionne

...of slapende honden wakker maken misschien, Rob, bedoel je dat?!

Ja, die ook. Maar ik heb nu eenmaal meer met katten dan met honden.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Het is gewond met één o trouwens, maar de kikker kan ook uitgewoond zijn.

Ik zie je toch overwegend bezig zijn met 'wie', oftewel meer het inhoudelijke (pijn doorgronden) dan de existenti?le (wat ben ik niet) kant van het zijn. Maar ik wil het niet afkraken, het wie je bent en je wederwaardigheden zijn ook zeer intrigerend.

Het is eigenlijk dat ik echt niet bij kan, bij ''wat ik ben''. ''Wat ik niet ben'' is me nu zo bekend. Heb het onderzocht, heb het leren kennen.
Nu is de vraag: Als ik dit allemaal niet ben, wat ben ik dan?
Het voelt alsof ik voor een afgrond sta. De angst is bijna verdwenen, want ik heb zo lang hier gestaan, dat ik er aan gewend geraakt ben.
Het is niets om naar terug te gaan, want dit allemaal wat ik heb leren kennen, in mezelf, dat ben ik niet.
Het ontbreekt me het impuls, om in de diepte te springen, ik weet niet hoe.
Het is nu voor mij meer zo: Ok, ik ben hier aangekomen, ik heb bergen beklommen, en ik heb dieptes verkent.. . Wat nu?

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Het is gewond met één o trouwens, maar de kikker kan ook uitgewoond zijn.

Ja, ik dacht ook later eraan, maar zo ver als ik Pionne in kan schatten, vult ze zelf in wat ik daarmee wilde zeggen.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Pionne

Renoir, je lijkt milder geworden! WiNk Ik vind dat wel prettig. Zelf ben ik denk ik ook meer bezig op de manier die Mihaela hanteert. Al heb ik in mijn achterhoofd nog steeds het idee van een grondiger zelfonderzoek. Maar alles op zijn tijd, zoiets misschien?

Ik ervaar Renoir ook als mild(er), geduldig(er). Maar juich niet te vroeg

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Pionne

Zelf ben ik denk ik ook meer bezig op de manier die Mihaela hanteert.

Hoe zal jij die omschrijven Pionne?

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Het is eigenlijk dat ik echt niet bij kan, bij ''wat ik ben''. ''Wat ik niet ben'' is me nu zo bekend. Heb het onderzocht, heb het leren kennen.
Nu is de vraag: Als ik dit allemaal niet ben, wat ben ik dan?
Het voelt alsof ik voor een afgrond sta. De angst is bijna verdwenen, want ik heb zo lang hier gestaan, dat ik er aan gewend geraakt ben.
Het is niets om naar terug te gaan, want dit allemaal wat ik heb leren kennen, in mezelf, dat ben ik niet.
Het ontbreekt me het impuls, om in de diepte te springen, ik weet niet hoe.
Het is nu voor mij meer zo: Ok, ik ben hier aangekomen, ik heb bergen beklommen, en ik heb dieptes verkent.. . Wat nu?

Als je werkelijk weet dat je dit alles niet bent val je onherroepelijk in datgene wat je wel bent, dus daar hoef je niet over na te denken. Dat laat tevens een enorme leegte in je achter wat ze in advaitakringen ook wel de 'Void', te vertalen als Leegte, noemen. Bij mij duurde het een behoorlijke tijd dat ik daarin vertoefde voordat ik erachter kwam dat alles zingeving is, althans zolang je je intrinsieke opdracht niet kent, die leerde ik daarop kennen.

Wat je zei, 'Weten en ook helemaal niet weten' dat is nog steeds de kennisvorm. Als de kennisvorm nalaat komt daar een intrinsiek weten voor in de plaats, iets waar je in het maatschappelijk verkeer niks aan hebt overigens. Wat ik wil zeggen is dat je in je onderzoek niet diep genoeg gegaan bent wanneer de verschijnselen een belang vertonen waar je aandacht aan blijft besteden, oftewel er is nog v??l wat nog niet tot aan het bot is onderzocht. Wanhoop, depressiviteit, het gevoel aan een afgrond te staan is dat wat je overkomt en dat wat je overkomt dat is de egokant die zich laat kennen. Als het geen ego is kom je namelijk in de Leegte in de N-i-e-t-s-heid, daar ontmoet je al dan niet nog de laatste angst, doodsangst van het ego om aan zichzelf te sterven om opnieuw in 'wat' je bent te worden geboren. Vaak lees je over de omslag als zou het een uitbundige niet te stoppen bevrijdende lach aan je ontlokken, al heb ik die zelf niet ervaren.

Ik zeg dit alles opdat je weet waar in je proces je staat.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Wat ik wil zeggen is dat je in je onderzoek niet diep genoeg gegaan bent wanneer de verschijnselen een belang vertonen waar je aandacht aan blijft besteden, oftewel er is nog v??l wat nog niet tot aan het bot is onderzocht. Wanhoop, depressiviteit, het gevoel aan een afgrond te staan is dat wat je overkomt en dat wat je overkomt dat is de egokant die zich laat kennen. Als het geen ego is kom je namelijk in de Leegte in de N-i-e-t-s-heid, daar ontmoet je al dan niet nog de laatste angst, doodsangst van het ego om aan zichzelf te sterven om opnieuw in 'wat' je bent te worden geboren. Vaak lees je over de omslag als zou het een uitbundige niet te stoppen bevrijdende lach aan je ontlokken, al heb ik die zelf niet ervaren.

Ik zeg dit alles opdat je weet waar in je proces je staat.

Klopt wat je schrijft.
En nu?