Mihaela's arena

[habbuthabnot]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Goed idee Gargamel, een mooie compromis

....blijf je hier nou zeiken....?!

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Gargamel

Dat kan wel zijn met betrekking tot ander discussies maar op het eigen forum heb je zelfbeschikkingsrecht. Het verplaatsen van alleen die twee berichten is verkeerd gegaan, het was geen opzet ook de verhalen van MM te verplaatsen. Maar ik laat het maar zo.

Slaap lekker KiSs

Laat Maria de maagd hier hoor, zal voor haar goed zorgen. Eerst de hele tekst dan lezen, ben benieuw wat erin staat.

[Mihaela]

Als ik door het lot toch hier weer terecht ben gekomen, dan maar iets vruchtbaars in beweging brengen.

Ik neem al een tijd acupunctuur behandelingen. Ik heb bewust gezocht naar iemand die verder kijkt dan alleen de standaard pijn-bestrijdende kant van de acupunctuur.
Spiritualiteit/ bewustwording moet een kant zijn die de accupuncturist belangrijk vindt. Ik heb uiteindelijk iemand gevonden bij wie die stuk een zeer belangrijke rol speelt.
Het gebeurt veel na de behandelingen. Soms verdwijnt de pijn volledig, en ik ervaar dat de openheid voor het onbekende vrij gemaakt is. Toch komt de pijn snel terug, en ook mijn innerlijke onrust komt snel terug.
Er zijn emoties, belevingen, reacties en impulsen die aangeleerd zijn om zodanig in werking te komen al ik me gevaar inbeeld, die aanwezig zijn.

Tijd heelt niet altijd allen wonden. Dat blijkt weer, ook letterlijk.
De eerste waar de accupuncturist mee bezig was, is de energie weer te doen stromen, rondom het gebied die uit balans is geraakt na aanleiding van een blindedarm operatie.
Men dacht vroeger dat zo een ingreep geen effect had, tegenovergestelde is waar. Een paar sessies, om alleen dit weer 'recht' te zetten.
Ik zie hoe mijn gedachten de gezonde gesteldheid, die door de behandelingen behaald is, weer terug draaien.
Het blijkt ook ''normaal'' te zijn, iets waar je aan gewend geraakt bent, ook al is dat niet fijn, biedt veiligheid.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Gargamel

Dat kan wel zijn met betrekking tot ander discussies

Op die gebieden vergeef ik je het ook.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Tijd heelt niet altijd allen wonden.

Er blijft altijd een litteken. Maar dat is slechts om jou te helpen herinneren. In die zin dat het altijd de aanleiding voor een verhaal blijkt te zijn. Mooi hoor.

Vervelend voor jou trouwens al die pijn en narigheid. Ik wist niet dat je daar zoveel last van had. Ik leef met je mee. Oprecht.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Vervelend voor jou trouwens al die pijn en narigheid. Ik wist niet dat je daar zoveel last van had. Ik leef met je mee. Oprecht.

Dank je.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Nu, aan het begin van het derde millennium, staan we op een punt dat er opnieuw een evenwicht tussen het mannelijke en het vrouwelijke kan ontstaan.

Een prachtige stuk over Maria Magdalena.

[Mars]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Als ik door het lot toch hier weer terecht ben gekomen, dan maar iets vruchtbaars in beweging brengen.

Waarvoor dank.

(Zit zelf nu een week of 2 aan de morfine. Heb waarschijnlijk een hernia.)

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Het blijkt ook ''normaal'' te zijn, iets waar je aan gewend geraakt bent, ook al is dat niet fijn, biedt veiligheid.

Deze zin ging naar binnen en borrelde verder.
Toen -zag- ik waarom het hebben van -geen- problemen soms ongemakkelijk aanvoelt.
Die problemen zijn pleistertjes die mn gouden kalf in stand houden.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Mars

Waarvoor dank.

(Zit zelf nu een week of 2 aan de morfine. Heb waarschijnlijk een hernia.)

Hoe ga je daar mee om, behalve de morfine?

Oorspronkelijk geplaatst door Mars

Deze zin ging naar binnen en borrelde verder.
Toen -zag- ik waarom het hebben van -geen- problemen soms ongemakkelijk aanvoelt.
Die problemen zijn pleistertjes die mn gouden kalf in stand houden.

Bijzonder om te zien hoe na de accupunctuur bv, ik me pijnvrij voelde, maar mijn gedachten kwamen er, en brachten direct verandering in. De pijn kwam langzaam maar zeker terug.
Een keer, ging ik naar bed met redelijk weinig pijn, ik droomde iets, en voor dat ik wakker werd, zag ik hoe de sfeer uit de droom, en welke overtuigingen en gedachten die ik ''onbewust'' heb, weer mijn pijn terug brachten. Er was ook een moment van 'vreugde' bijna, de manier van hoe ik de pijn verwelkomde.
Ook zie ik de overtuiging op de achtergrond: ''Ach, dit hoort zo bij mij, de pijn, dat ik me bijna niet kan voorstellen hoe het zonder zou zijn.''
Want wat als dit niet meer in de weg staat?

Ik ga een wandeling maken. Koud zeg, even me goed inpakken!

[Mars]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Hoe ga je daar mee om, behalve de morfine?

T mooiste was de pijn ontspannen te ontmoeten, en te realiseren dat ik niet de pijn ben,
maar "de ruimte er omheen", waarbij de pijn ver weg gleed, haast nietig werd.

Wat ook frappant was dat ik op een avond, voor het morfine-gebruik,
van de pijn begon te stuipen en te hyperventileren. (Had ik nog nooit meegemaakt.)
De reeds voorgeschreven paracetamolletjes en de onstekingsremmer hielpen niet.
Mijn vrouw had de huisartspost gebeld, en ik moest de telefoon aannemen,
waarbij een arts-mevrouw mij bijna dwingend vertelde dat ik langzamer moest gaan ademen.
Dat lukte niet. Dus gaf ik de telefoon weer terug.
Opeens moest ik lachen om de hele situatie. En mn ademhaling werd normaal.
T stuipen bleef nog ff doorgaan. Daarna kon ik me compleet pijnvrij ontspannen.
Oftewel: volgens mij is hyperventilatie niet iets dat je moet onderdrukken,
en heeft t een functie.