Marie's perikelen

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Ook hieraan zie ik al weer dat je aan sprookjes vertellen doet. De wereld wordt waargenomen. Er komt geen geloof aan te pas.

Er wordt een vermeende wereld waargenomen.
Dat maakt alleen maar duidelijk dat je geen gedegen zelfonderzoek gedaan hebt.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Marie laat zich leiden door simpele woorden als leven en dood en maakt daar niets anders van zoals leven dat niet Leven is en dood wat iets anders zou zijn dan dood...
Zien jullie dan werkelijk niet meer hoe ver jullie verstandelijke verdwazing jullie gebracht heeft???

Ik heb een jongen gekend die op 9maanden ouderdom een hersenvliesontseking heeft gehad en daar heel zijn leven heel zwaar mentaal gehandicapt is onder gebleven. En vooral alles behalve een rustige gehandicapte... Hij sloeg zichzelf, hij krijsde en schreeuwde... Maar hij kon ook gelukkig zijn...
Ik heb op zijn doodsbed gewaakt... en s'nachts toen hij gestorven was, heeft hij (hoe?) mij in mijn bed de boodschap 'Jan wil leven' doorgegeven...

Ga ik nu zeggen dat dat maar allemaal verhaaltjes zijn; dat die jongen droomde en ik met hem...

Nooit zag ik meer echt leven, geen gezever over waargenome wereld dan bij simpele van geest...

En kom mij nu niet zeggen dat ik onnozele praat vertel... en dat ik niet droom van werkelijkheid zou weten te onderscheiden...

Oh ja, jullie weten dat allemaal, maar jullie zitten gevangen in een 'hogere' schijnwereld...

Precies om die reden dat je je blijft vastklampen aan die (hier nu emotioneel gekleurde) verhaaltjes heeft het volstrekt geen zin om met jou te spreken over hoe het werkelijk in elkaar steekt.
Met het doorgronden van wat er nou feitelijk werkelijk aan de hand is lost de bestaande fictie niet op. Alles wat fictie is gaat gewoon door alsof er niks aan de hand is, er is alleen een 'weten' in de plaats gekomen van datgene wat eerst op geloof en kennis berustte.
Het gaat wat betreft het doen van gedegen zelfonderzoek nooit wat worden met je. Dus ik zou zeggen blijf je lekker bezig houden met al je reilen en zeilen en onderzoek niks, maar ga hier dan ook niet de betweter uithangen als je van toeten noch blazen weet, of helemaal niet bereid in te zien.

Wat je duid is gewoon iets dat behoort tot het bestaan. Cellen doen alles om te leven of te overleven dan wel, als de gelegenheid zich voordoet, zich reproduceren. Daar gaat het onderzoek dat hier verondersteld wordt gedaan te worden niet over. Inzake het bestaan kun je een moraal hebben.

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Goed, ik hou van de uitleg dat alles naar de dood toe leeft, juist om te veranderen... Geen problemen mee...

Marie.
Met gedachten ga je nooit herkennen wat je nader is dan je 'ik of 'zelf gevoel, noch de genoeglijkheid daarvan die zo vertrouwd zintuiglijk, eenvoudig rustgevend is..

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Maar je laatste zin is voor mij pure verdwazing... want de definitie van Leven is juist voortdurende verandering...

De definitie van leven is nou net een verzinsel van wat voortdurend veranderd.. gedachten.
Gedachten maken je wijs dat je gedachten 'denkt.. maar er is niemand die ze denkt, dat lijkt maar zo. Jij bent niet de denker van je gedachten Marie, ook niet nu je dit leest..
Gedachten nemen gedachten mee, niet 'Wat je bent daarbij.. hoe goed ze ook hun best doen.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Er wordt een vermeende wereld waargenomen.
Dat maakt alleen maar duidelijk dat je geen gedegen zelfonderzoek gedaan hebt.

Ik kom er zo langzamerhand achter dat je geen notie hebt over 'wat' waarnemen eigenlijk is.

Hoe kun je nu iets waarnemen wat vermeend (vermoedelijk, verondersteld, gewaand) is?

Het is ook niet de eerste keer dat je zoiets schrijft, dus je kunt gene terugtrekkende bewegingen maken zoals gewoonlijk als je er niet meer uit komt.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Ik kom er zo langzamerhand achter dat je geen notie hebt over 'wat' waarnemen eigenlijk is.

Hoe kun je nu iets waarnemen wat vermeend (vermoedelijk, verondersteld, gewaand) is?

Het is ook niet de eerste keer dat je zoiets schrijft, dus je kunt gene terugtrekkende bewegingen maken zoals gewoonlijk als je er niet meer uit komt.

Je zit me egomaniertjes aan te praten vanuit jouw eigen gekende perceptie. Er is helemaal geen intentie een terugtrekkende beweging te maken. Wat betreft datgene dat jij 'wat waarnemen eigenlijk is' noemt heb ik inderdaad geen notie. Mijn zintuigen nemen waar en daarvan 'weet' ik dat het veranderlijk is. Dat wat veranderlijk is, dat is niet wat ik ben.
Dat is het gevolg van het doen van gedegen zelfonderzoek bedrijven, daarin ben ik thuis.

Wetenschappelijk onderzoek wijst al uit dat de zintuigen een eigen leven leiden om de plaatjes die je kent voor te schotelen en je hersenen maken daar een geheel van.
Dat 'waarnemen' is al geen feitelijkheid, oftewel is dat vermeendheid.
Verder wil ik daar niet op ingaan, ik beheers dat terrein niet uit gebrek aan belangstelling.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Laten we even wat zaken duidelijk krijgen voor we verder gaan, als we al verder gaan.

1. Je hoeft niet in "jullie" termen te spreken. Ik voel mij helemaal niet verwant met iemand anders hier, en ik ben ook niet tegen jou.

2. Als je op discussie uit bent, of op je conclusies te uiten, dan ben je bij mij aan het verkeerde adres.

3. Alles wat 'gezegd' wordt over het ZIJN zijn nu eenmaal verhalen, beschrijvingen, dat is vorm geven aan iets dat geen vorm heeft en daar dus ook nooit in kan passen. Woorden als "wat mensen verloren hebben" is verklaren, wat zou het anders dan zijn? Dat is stof voor eindeloze discussie, en dat heeft volgens mij geen enkele zin. Dat is gewoon tijdverdrijf, waar je misschien behoefte aan hebt, maar ik niet.

4. Wat mij interesseert is of je de Werkelijkheid van dat ik wilt onderzoeken in plaats van steeds nieuwe informatie aan te brengen. Ook planten en dieren bestaan niet op zich, op zichzelf, onafhankelijk van aarde, zon, regen, voedsel... En ook al die zaken bestaan niet op zichzelf. Met de Werkelijkheid wordt niet bedoeld wat de geest er van maakt: zaken uit elkaar halen, opdelen, benoemen en gaan beschrijven. In die zin zijn er in Werkelijkheid geen dieren, geen planten, ... . Dat zijn beschrijvingen. Daar wil ik het niet over hebben, er zijn teveel mogelijkheden om werkelijkheid te beschrijven en het enige dat dit geeft is stof voor discussie. Wat geen stof voor discussie is, is de vaststelling dat al die beschrijvingen geen Werkelijkheid hebben op zich. En hetzelfde voor het subject dat vaststelt. Is er de wil om zo ver te gaan in het onderzoek of is er eerder de wil om te blijven discussieren over de beschrijvingen?

Met jouw punt 4 ben ik het eens waar je zegt dat niets op zichzelf bestaat en dat alles gelieerd is... Ik kan mij ook vinden dat alles wat wij zien, waarnemen enkel zo is in onze eigen ogen en dat met ogen van iemand anders (ook een ander organisme vb) gezien diezelfde fenomenen die wij beschrijven er heel anders uit kunnen zien... Dus in zoverre dat die fenomenen niet bestaan zoals wij ze beschrijven maar dat ze in werkelijkheid er misschien heel anders uitzien; maar dat wil nog niet zeggen dat ze niet bestaan, ook als zouden ze een andere opdeling krijgen en wat wij voor een ding aanzien slechts een onderdeel is van iets ander...
Dus ik blijf erbij dat het wel degelijk bestaat en mijn doel is dan ook niet mij vast te pinnen op de omschrijvingen van die uiterlijke fenomenen maar in tegendeel naar de kern van al dat 'zijn' proberen terug te keren... En hoe denk je dat dat het beste kan dan juist naar de kern van mijn eigen bestaan, ook al zou dat niet Marie in de vorm van vandaag of gisteren of morgen zijn, ook al zou dat gewoonweg niet Marie zijn en enkel een nietig deel van het AL zijn...
Mij interesseert al die uiterlijke blabla niet...

Wat het discuteren betreft... weet dat ik zeker niet ben tegen de anderen... Ik discuteer in feite met mijzelf... Hier op het forum voel ik mij verplicht om te proberen mijn eigen zijnswereld klaar en duidelijk te omschrijven en zo het zelfs voor mijzelf klaarder en duidelijker te stellen...
Laat ik dat achterwege dan blijf ik ter plaatse trappelen en vraagt het voor mij veel en veel meer tijd om voorbijgestreven spul achter mij te laten...

Een vraag aan jou; waarom blijf jij op dit forum??? Geen kritiek, gewoon proberen meer inzicht te krijgen...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Precies om die reden dat je je blijft vastklampen aan die (hier nu emotioneel gekleurde) verhaaltjes heeft het volstrekt geen zin om met jou te spreken over hoe het werkelijk in elkaar steekt.
Met het doorgronden van wat er nou feitelijk werkelijk aan de hand is lost de bestaande fictie niet op. Alles wat fictie is gaat gewoon door alsof er niks aan de hand is, er is alleen een 'weten' in de plaats gekomen van datgene wat eerst op geloof en kennis berustte.
Het gaat wat betreft het doen van gedegen zelfonderzoek nooit wat worden met je. Dus ik zou zeggen blijf je lekker bezig houden met al je reilen en zeilen en onderzoek niks, maar ga hier dan ook niet de betweter uithangen als je van toeten noch blazen weet, of helemaal niet bereid in te zien.

Wat je duid is gewoon iets dat behoort tot het bestaan. Cellen doen alles om te leven of te overleven dan wel, als de gelegenheid zich voordoet, zich reproduceren. Daar gaat het onderzoek dat hier verondersteld wordt gedaan te worden niet over. Inzake het bestaan kun je een moraal hebben.

Als jij niet weet waarom cellen alles doen om te leven, te overleven...
Anders gezegd als jij niet weet waarom Leven alles doet om te leven... kom mij dan eens zeggen over wat je hier eigenlijk zo loopt door te praten???
Oké, het uiterlijke leven, datgene dat wij waarnemen wil ik met jou aannemen dat dat maar schijn is; ik wil zelfs aannemen dat ik maar schijn ben...
In welk luchtledig geheel zit jij dan verhaaltjes te verzinnen

Ik heb altijd gezegd dat ik wel wil opklimmen naar de hemel, maar enkel met mijn beide voeten stevig gepland op de aarde... Of anders gezegd, ik wil het noorden, noch het zuiden, noch ... verliezen en in het luchtijle te keer gaan...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Marie.
Met gedachten ga je nooit herkennen wat je nader is dan je 'ik of 'zelf gevoel, noch de genoeglijkheid daarvan die zo vertrouwd zintuiglijk, eenvoudig rustgevend is..

Verdomme ik had het zelf kunnen schrijven... Hoe hard roep ik hier al jaren dat al die gedachten enkel eigen verdwazing is...
En vooral, zoals je hier zo goed weergeeft, je alleen maar verder en verder wegtrekt van datgene dat nader is dan je 'ik' of 'zelf'gevoel... maar dat ik spijtig, bij gebrek aan een betere benaming toch nog altijd 'ik' of 'zelf' blijf noemen.

De definitie van leven is nou net een verzinsel van wat voortdurend veranderd.. gedachten.
Gedachten maken je wijs dat je gedachten 'denkt.. maar er is niemand die ze denkt, dat lijkt maar zo. Jij bent niet de denker van je gedachten Marie, ook niet nu je dit leest..
Gedachten nemen gedachten mee, niet 'Wat je bent daarbij.. hoe goed ze ook hun best doen.

Sorry Guido, de dag dat je het echte leven door je aderen voelt stromen, die dag weet je dat dat alle gedachten, alle verstandelijk weten, alle schijn, alle geloof en alle godsdiensten en zoveel meer overstijgt...
Gedachten zijn slechts een erbarmelijk afkooksel van wat het echte leven is...

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Verdomme ik had het zelf kunnen schrijven... Hoe hard roep ik hier al jaren dat al die gedachten enkel eigen verdwazing is...
En vooral, zoals je hier zo goed weergeeft, je alleen maar verder en verder wegtrekt van datgene dat nader is dan je 'ik' of 'zelf'gevoel... maar dat ik spijtig, bij gebrek aan een betere benaming toch nog altijd 'ik' of 'zelf' blijf noemen.

Sorry Guido, de dag dat je het echte leven door je aderen voelt stromen, die dag weet je dat dat alle gedachten, alle verstandelijk weten, alle schijn, alle geloof en alle godsdiensten en zoveel meer overstijgt...
Gedachten zijn slechts een erbarmelijk afkooksel van wat het echte leven is...

Maw, gedachten, woorden, herinnering, geheugen, verbeelding etc, kunnen nooit verklaren/vertalen wat het 'echte leven' is. Geen woord, geen gevoel, geen idee.. geblaf, meer is dat niet.
Ik blaf incidenteel.. gewoon een beetje mee.
Met dat blaffen bakend ieder mens een subjectief territorium af, een territorium wat er helemaal niet is.. wiens territorium?

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Met jouw punt 4 ben ik het eens waar je zegt dat niets op zichzelf bestaat en dat alles gelieerd is... Ik kan mij ook vinden dat alles wat wij zien, waarnemen enkel zo is in onze eigen ogen en dat met ogen van iemand anders (ook een ander organisme vb) gezien diezelfde fenomenen die wij beschrijven er heel anders uit kunnen zien... Dus in zoverre dat die fenomenen niet bestaan zoals wij ze beschrijven maar dat ze in werkelijkheid er misschien heel anders uitzien; maar dat wil nog niet zeggen dat ze niet bestaan, ook als zouden ze een andere opdeling krijgen en wat wij voor een ding aanzien slechts een onderdeel is van iets ander...
Dus ik blijf erbij dat het wel degelijk bestaat en mijn doel is dan ook niet mij vast te pinnen op de omschrijvingen van die uiterlijke fenomenen maar in tegendeel naar de kern van al dat 'zijn' proberen terug te keren...

'Zijn' is buiten categorie van bestaan en niet-bestaan, buiten elke opdelende categorie, niet opgedeeld, niet-twee.

Bovenstaande redenering ("niets bestaat op zichzelf") helpt gewoon om het zelfs een beetje verstandelijk/begrijpelijk te volgen. Maar dit daadwerkelijk Realiseren is nog iets anders. De vraag is niet of je het begrijpt, de vraag is wil je zo ver gaan in het onderzoek of wil je liever blijven uitwijden over wat in feite niet opgedeeld en waar dus niet over uit te wijden is? Wil je dit Realiseren of wil je verder begrijpen en verhaaltjes blijven maken over terugkeren (geen kritiek, gewoon even goed kijken, dat is niet eens zo moeilijk gewoon ak te begrijpen)? Wat er te Realiseren is, is dat er gewoon geen enkele iets is dat terug moet keren naar iets anders, dat alles onopgedeeld is, geen iets dat dat verloren heeft en er terug naar toe moet. Dat laatste is ook nog steeds een beschrijving. Er is geen kern, geen middelpunt en geen rand, er is niets buiten het zijn, en dus ook niets dat moet terug keren naar het zijn waar het buiten zou getreden, gevallen zou zijn. Dat alles zijn verhaaltjes, laagjes die gelegd worden op de Werkelijkheid, het heeft niets met de Werkelijkheid zelf van doen. Die is niet te begrijpen, te vatten of te omschrijven. De Werkelijkheid, het Zijn, kan Gerealiseerd worden zoals het is. En daarin vervallen al die redeneringen van terugkeren en kernen en het Al, enz....

Maar dit neemt de ervaring niet weg van een ik te zijn t.o.v. een hele wereld die door het innenemen van dat ene referentiepunt wordt buiten gesloten. De ervaring van hier te schrijven op een forum, te praten met je man, je kinderen aan telefoon te hebben, dat gaat allemaal gewoon door, maar het wordt niet meer voor de Werkelijkheid gehouden, maar voor een tijdelijke, ervaren werkelijkheid belangrijk op zich 'binnen' die ervaring, maar van geen Wezenlijk belang.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

En hoe denk je dat dat het beste kan dan juist naar de kern van mijn eigen bestaan, ook al zou dat niet Marie in de vorm van vandaag of gisteren of morgen zijn, ook al zou dat gewoonweg niet Marie zijn en enkel een nietig deel van het AL zijn...

Dat is mijn vraag: wil je die kern van jouw eigen bestaan zo diep en radicaal onderzoeken en het daarbij open te laten of er wel degelijk iets te vinden is, misschien zelfs geen nietig deel van het Al? Of blijf je liever wat kennis opdoen door het spelen met jezelf? Ook geen kritiek, ik vraag het mij oprecht af?

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Mij interesseert al die uiterlijke blabla niet...

Mij ook niet, maar je betrekt het er wel steeds bij. En dan wijs ik gewoon op dat de Werkelijkheid ervan misschien toch niet diep genoeg onderzocht is. De Werkelijkheid van je eigen zelf (innerlijke bla, bla) even goed. Allemaal één pot nat. Niet Werkelijk te onderscheiden.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Wat het discuteren betreft... weet dat ik zeker niet ben tegen de anderen... Ik discuteer in feite met mijzelf...

Waarom heb je het dan steeds over "jullie"?

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Hier op het forum voel ik mij verplicht om te proberen mijn eigen zijnswereld klaar en duidelijk te omschrijven en zo het zelfs voor mijzelf klaarder en duidelijker te stellen...

Omschrijven, beschrijven, verklaren, ... Het uitgangspunt blijft hiermee iets duidelijk te krijgen voor een zelf, je zelf. Waarom dat uitgangspunt eens niet grondig onderzoeken? Laat de uiterlijke bla, bla gerust links liggen, als je het uitgangspunt van die bla, bla diep genoeg onderzoekt, verliest dat 'uiterlijke' vanzelf zijn Werkelijkheid.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Laat ik dat achterwege dan blijf ik ter plaatse trappelen en vraagt het voor mij veel en veel meer tijd om voorbijgestreven spul achter mij te laten...

Een "ik" dat ergens terug naar toe wil, en dingen achter wil laten is als de dood voor ter plaatse trappelen. Wat is dat wat aanneemt ter plaatse te trappelen, iets achter te moeten laten er ergens naar terug te keren? Wil je dat echt niet ont-dekken? Is het echt niets voor jou?

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Een vraag aan jou; waarom blijf jij op dit forum??? Geen kritiek, gewoon proberen meer inzicht te krijgen...

Het gebeurt gewoon, zoals zo veel zaken gebeuren en geen nood hebben aan een waarom. Waarom is de vraag naar verklaren, beschrijven, omschrijven, helder krijgen, bevestigen van een ik.

Dat is toch de moeite waard om eens dieper te onderzoeken, niet dan? Echt niet? Liever discuteren?