Mihaela's arena

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Mars

T mooiste was de pijn ontspannen te ontmoeten, en te realiseren dat ik niet de pijn ben,
maar "de ruimte er omheen", waarbij de pijn ver weg gleed, haast nietig werd.

Wat ook frappant was dat ik op een avond, voor het morfine-gebruik,
van de pijn begon te stuipen en te hyperventileren. (Had ik nog nooit meegemaakt.)
..

T stuipen bleef nog ff doorgaan. Daarna kon ik me compleet pijnvrij ontspannen.

Hoe gaat het nu Mars?

[Mars]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Hoe gaat het nu Mars?

Beetje vol van d'avondmaaltijd.
Kon luttele minuten in de keuken staan om een paar dingen voor mijn Lief op te ruimen.
Ben een soort Quasimodo met wandelstok geworden.
En nu weer op mn rechterzij liggen (tikt lastig) en naar wat toepasselijks luisteren:
http://www.youtube.com/watch?v=4gwrfAHaEBQ

Pijnloos en lekker gewandeld ?

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Mars

Beetje vol van d'avondmaaltijd.
Kon luttele minuten in de keuken staan om een paar dingen voor mijn Lief op te ruimen.
Ben een soort Quasimodo met wandelstok geworden.
En nu weer op mn rechterzij liggen (tikt lastig) en naar wat toepasselijks luisteren:
http://www.youtube.com/watch?v=4gwrfAHaEBQ

Pijnloos en lekker gewandeld ?

Mooie muziek. Ik hoop dat het je goed gaat.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Mars

Waarvoor dank.

(Zit zelf nu een week of 2 aan de morfine. Heb waarschijnlijk een hernia.)



Deze zin ging naar binnen en borrelde verder.
Toen -zag- ik waarom het hebben van -geen- problemen soms ongemakkelijk aanvoelt.
Die problemen zijn pleistertjes die mn gouden kalf in stand houden.

Mars sterkte met alles!

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Mars

Beetje vol van d'avondmaaltijd.
Kon luttele minuten in de keuken staan om een paar dingen voor mijn Lief op te ruimen.
Ben een soort Quasimodo met wandelstok geworden.
En nu weer op mn rechterzij liggen (tikt lastig) en naar wat toepasselijks luisteren:
http://www.youtube.com/watch?v=4gwrfAHaEBQ

Pijnloos en lekker gewandeld ?

Als ik je zo lees, dan loop ik daarmee vergeleken op dit moment als een ''kiwit''.
Bij mij is de standaard pijn, en verder kan ik alles. Als je heel lang pijn hebt, wen je eraan.
Heb heerlijk gewandeld, en tijdens de wandeling voelde ik me fit en gewoon goed, is dat ik vervolgens als ik niet meer in beweging ben de pijn begin te voelen, en heb niet zo veel zin om iets te doen.

Sterkte

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Als ik je zo lees, dan loop ik daarmee vergeleken op dit moment als een ''kiwit''.
Bij mij is de standaard pijn, en verder kan ik alles. Als je heel lang pijn hebt, wen je eraan.
Heb heerlijk gewandeld, en tijdens de wandeling voelde ik me fit en gewoon goed, is dat ik vervolgens als ik niet meer in beweging ben de pijn begin te voelen, en heb niet zo veel zin om iets te doen.

Sterkte

Las verderop iets van je behandeling, hoop dat het mag baten.
Ik wist niet dat je ook problemen had met pijnen o.d. Sterkte.

[Esradha]

Leven met pijn is een hele uitdaging. En een grote leerschool. Het confronteert je met jezelf, accepteer je de pijn of verzet je je? Kun je balans bewaren tussen wat je lichaam kan en wat je wilt? De zorg bieden aan jezelf die je daarin nodig hebt?

Voor mij zijn de afgelopen twintig jaar ook gevuld geweest met pijnklachten, wat zich steeds een beetje uitbreidde. Nu breidt het zich uit naar vermoeidheid, maar ook energiegebrek van mijn spieren. Net of ik door stroop beweeg en dan moet nadenken hoe ik mijn lichaam in beweging krijg. Dit beperkt me nu vaak eerder dan de pijn en voelt als zwaarder, maar dat kan evenwel zijn omdat deze ervaring nieuwer is. Pijn went niet zozeer, maar je leert ermee omgaan en een bepaalde status quo te handhaven. Je krijgt een nieuw 'normaal'.

Je gedachten, hoe je met jezelf en dingen uit je leven omgaat, hebben bijzonder veel invloed op pijn. Hoe meer ik mij verzet tegen situaties, hoe heftiger ook mijn pijn. Dan is de kunst nog niet eens zozeer om de pijn te accepteren, maar vooral om mezelf en de dingen die me gebeuren te accepteren. Dan worden de pijn en vermoeidheid niet zozeer minder, maar zijn ze wel beter te dragen. Ik ben een streber, die het goed wil doen, beter wil, meer wil bereiken, kwaliteit verwacht en ook nog de wereld wil verbeteren. Ik kan megagroot dromen, maar weet dat vaak niet zo te realiseren. De onvrede die dat bij tijd en wijle met zich meebrengt, uit zich meteen weer in mijn lichaam. Op deze manier ben ik vaak van alles of niets, van een hogesnelheidstrein tot een stilgevallen trein. Die intercity of sneltrein is een stuk handiger.

Zo blijft er constant wat te leren, mijn lichaam geeft in ieder geval een megaspiegel.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Esradha

Leven met pijn is een hele uitdaging. En een grote leerschool. Het confronteert je met jezelf, accepteer je de pijn of verzet je je? Kun je balans bewaren tussen wat je lichaam kan en wat je wilt? De zorg bieden aan jezelf die je daarin nodig hebt?

Voor mij zijn de afgelopen twintig jaar ook gevuld geweest met pijnklachten, wat zich steeds een beetje uitbreidde. Nu breidt het zich uit naar vermoeidheid, maar ook energiegebrek van mijn spieren. Net of ik door stroop beweeg en dan moet nadenken hoe ik mijn lichaam in beweging krijg. Dit beperkt me nu vaak eerder dan de pijn en voelt als zwaarder, maar dat kan evenwel zijn omdat deze ervaring nieuwer is. Pijn went niet zozeer, maar je leert ermee omgaan en een bepaalde status quo te handhaven. Je krijgt een nieuw 'normaal'.

Je gedachten, hoe je met jezelf en dingen uit je leven omgaat, hebben bijzonder veel invloed op pijn. Hoe meer ik mij verzet tegen situaties, hoe heftiger ook mijn pijn. Dan is de kunst nog niet eens zozeer om de pijn te accepteren, maar vooral om mezelf en de dingen die me gebeuren te accepteren. Dan worden de pijn en vermoeidheid niet zozeer minder, maar zijn ze wel beter te dragen. Ik ben een streber, die het goed wil doen, beter wil, meer wil bereiken, kwaliteit verwacht en ook nog de wereld wil verbeteren. Ik kan megagroot dromen, maar weet dat vaak niet zo te realiseren. De onvrede die dat bij tijd en wijle met zich meebrengt, uit zich meteen weer in mijn lichaam. Op deze manier ben ik vaak van alles of niets, van een hogesnelheidstrein tot een stilgevallen trein. Die intercity of sneltrein is een stuk handiger.

Zo blijft er constant wat te leren, mijn lichaam geeft in ieder geval een megaspiegel.

Dank je wel voor je openhartige bericht en ook jij veel sterkte met alles!

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Sterkte.

Dank je.

[Mars]

Dank voor de vrindlijke toewensingen !