Vagebond

[Vagebond]

Oorspronkelijk geplaatst door Guustflater

Gods wegen zijn ondoorgrondelijk.
Bij de éne openbaart hij zich in een psychedelische trip, bij een andere die nooit met gedegen zelfonderzoek bezig geweest is en alleen maar denkt aan pinten pakken en biljarten tijdens een bezoek aan een prostituee.
Bij een andere als gevolg van een leven lang werken aan gedegen zelfonderzoek en doorpakken.
Hoe dan ook, God is nooit te laat of te vroeg!

Zo is dat.

Overigens een identiteitscrisissen zou ik het niet noemen. De eerste was het gevolg van depressie waar geen andere uitweg was dan....en de tweede kwam na een stressvolle tijd waarin een transformatie/grote opruiming op een laat ik zeggen nogal ongebruikelijke wijze had plaatsgehad. Dit was een periode van 2 jaar 24/7. Mogelijk kon e.e.a plaatsvinden vanwege die grote opruiming. Zat juist best goed in mijn vel, beter dan ooit zelfs ook al was ik voltrekt en volkomen uitgeput na die 2 jaar 24/7 en zat ik nog verschillende bestaande vragen. Die vragen zijn overigens min of meer wel op gelost in de loop der tijd. Na die 2e BDE viel ik direct terug in de hel van wat ik de egoratten noem, geen liefdevolle armen die mij als pas geboren baby zachtjes wiegden of zo. Maar dan, de manier waarop de tweede 'BDE' verliep had eigenlijk ook al direct het verloop na die tijd in zich. En later zal ik misschien zeggen:" het had misschien ook niet anders gekund," al had ik mezelf een gemakkelijker leven toegewenst moet ik eerlijkheidshalve zeggen.

De rest gaat ook wel goed komen, het eindelijk kunnen vertellen van mijn ervaring zonder weerstand tegen te komen heeft enorm geholpen.

[Vagebond]

AMA - a short film by Julie Gautier

[Guustflater]

Oorspronkelijk geplaatst door Vagebond

Zo is dat.

Overigens een identiteitscrisissen zou ik het niet noemen. De eerste was het gevolg van depressie waar geen andere uitweg was dan...

Volgens de WHO lijden in totaal ongeveer 40 miljoen Europeanen aan depressies.

Rosalind Watts, een jonge klinisch psychologe in dienst van de National Health Service, las in de New Yorker een artikel over de psychedelische therapie. Het idee dat het werkelijk mogelijk is om een psychische ziekte te genezen in plaats van alleen maar aan symptoombestrijding te doen bracht haar ertoe een brief te schrijven aan Robin Carhart-Harris, die haar aannam om te helpen met het onderzoek naar depressie, de eerste keer dat het lab zich op het gebied van klinisch onderzoek waagde. Watts begeleidde verscheidene sessies en ondervroeg de deelnemers een half jaar na het onderzoek om erachter te komen welke invloed de psychedelische sessie precies had gehad.
In die gesprekken ontdekte Watts twee belangrijke thema's. Het eerste was dat de deelnemers hun depressie vooral zagen als een staat van 'onthechting', van bijvoorbeeld andere mensen, hun eerdere ik, hun zintuigen en gevoelens, hun kerngeloof en spirituele waarden, of de natuur. Verschillende deelnemers zeiden in een 'geestelijke gevangenis' te leven; anderen dat ze 'vast' zaten in eindeloos gepieker en dat ze mentaal geblokkeerd waren. Ik moest denken aan de hypothese van Carhart-Harris, die luidt dat depressie het gevolg kan zijn van een overactief DMN - de plek in de hersenen waar gepieker lijkt plaats te vinden.

De depressieve patiënten van het Imperial College voelden zich ook afgesneden van hun gevoel. 'Als ik naar een orchidee keek,' zei een van hen tegen Watts, 'dan wist ik verstandelijk wel dat die mooi was, maar ik voelde er niets bij.' Voor de meeste vrijwilligers gold dat de psilocybine hen uit hun mentale gevangenis had bevrijd, ook al was dat maar tijdelijk. Een vrouw die aan het onderzoek had meegedaan vertelde me dat ze na de sessie voor het eerst sinds 1991 niet meer depressief was. Anderen beschreven vergelijkbare ervaringen:
'Het was net alsof ik met verlof was uit de gevangenis van mijn hersens. Ik voelde me vrij, zorgeloos, ik had weer energie.'

Uittreksel van: Michael Pollan. 'Verruim je geest'.

- geestelijke gevangenis
- eindeloos gepieker
- mentaal geblokkeerd
- afgesneden van hun gevoel

Herken je dat?

Oorspronkelijk geplaatst door Vagebond

...al had ik mezelf een gemakkelijker leven toegewenst moet ik eerlijkheidshalve zeggen.

"Lijden houdt op lijden te zijn op het moment dat het zin krijgt" ~ Viktor Frankl

Dit is zo'n krachtige leer. Lijden houdt op lijden te zijn als ik eenmaal weet welk doel het heeft. Het is een kwestie van mijn geest trainen om te vragen: "Waar dient dit voor?" in plaats van te zuchten en te vragen: "Waarom gebeurt dit met mij?" Al het 'lijden' heeft een doel en genezing ingebouwd.
Maar dit allemaal weten was niet genoeg voor mij.

Oorspronkelijk geplaatst door Vagebond

...het eindelijk kunnen vertellen van mijn ervaring zonder weerstand tegen te komen heeft enorm geholpen.

Ja, dat kan veel doen.
Bij mij was het niet genoeg. Ik had zo'n - vooral minderwaardigheid -complexen dat ik een verstoring van dat complex systeem moest zien te vinden. En heb ze als bij Goddelijk toeval gevonden.
Zo knikte ik enkele maanden na mijn bijna-dood ervaring als gevolg van psychedelica heel instemmend en bevestigend met het lezen van dit...

'Een goede manier om een complex systeem te begrijpen is het te verstoren en vervolgens te kijken wat er gebeurt. Een deeltjesversneller dwingt atomen hun geheimen prijs te geven door ze kapot te maken. Door psychedelica toe te dienen in zorgvuldig afgestemde doses kunnen neurowetenschappers het normale wakkere brein van vrijwilligers ingrijpend in de war sturen, waardoor de structuur van het ik wordt ontbonden en een zogenoemde mystieke ervaring wordt veroorzaakt. Terwijl dat gebeurt kunnen de veranderingen in hersenactiviteit en -verbindingspatronen door middel van meetapparatuur zichtbaar worden gemaakt. Die experimenten hebben al verrassende inzichten opgeleverd in de 'neurale correlaten' van het bewustzijn en de spirituele ervaring. De afgezaagde platitude uit de jaren 60 dat psychedelica de sleutel zijn tot het begrijpen - en verruimen - van het bewustzijn, lijkt opeens helemaal zo gek nog niet.'

Uittreksel van: Michael Pollan. 'Verruim je geest'.

Tsjonge, tjonge, wat een Goddelijk genade dat psychedelica op mijn weg zijn gezet. Ik, die een heel leven lang, 59 jaar, psychedelica voor losers vond, voor mensen die een binnenweg zochten, de discipline en het geduld niet wilden opbrengen om te mediteren etc. Ik had hopen oordelen en ben nu heel nederig en dankbaar geworden dat deze heilige of yogi medicijnen bestaan. Want als levenslang eindeloos piekeraar had ik geen leven meer. Er moest iets gebeuren. En psychedelica hebben me een NIEUW leven gegeven, een NIEUW begin!
Forumlid Nowee zou misschien zeggen: Het is geen nieuw begin maar ander begin omdat het van onmiddellijkheid is Maar dat zal me worst wezen want i am arrived in the kingdom of heaven!
Mijn levenslange overactief DMN ('Het default mode network - het netwerk dat actief is als er niets anders gebeurt) functioneert eindelijk rustig...

[Vagebond]

Oorspronkelijk geplaatst door Guustflater

- geestelijke gevangenis
- eindeloos gepieker
- mentaal geblokkeerd
- afgesneden van hun gevoel

Herken je dat?

Stuitte een poos terug op you-tupe op filmpjes over BDE. Ik kwam de volgende ook tegen, een negatieve BDE. Het geklets, in mijn ogen geklets over god en jesus heb ik niet zo veel mee maar vanaf ongeveer 8 minuten begint het te lijken op wat ik zo'n beetje dag in dag uit leefde. Ik leefde dus letterlijk in de hel waar ik dag in dag uit gekweld werd. ik heb mezelf er uit weten te redden dmv overgave waardoor heel veel helder werd, dat was één van de mijlpalen in mijn proces. Kijk en huivert...

Getuigenis van ex-atheïst Byan Melvin

"Lijden houdt op lijden te zijn op het moment dat het zin krijgt" ~ Viktor Frankl

Dit is zo'n krachtige leer. Lijden houdt op lijden te zijn als ik eenmaal weet welk doel het heeft. Het is een kwestie van mijn geest trainen om te vragen: "Waar dient dit voor?" in plaats van te zuchten en te vragen: "Waarom gebeurt dit met mij?" Al het 'lijden' heeft een doel en genezing ingebouwd.
Maar dit allemaal weten was niet genoeg voor mij.

Zit wat in, hoewel ik zelf, gezien mijn eigen ervaring, nog verder zou willen gaan. De vraag; waar dient dit voor, ging/gaat voor mij niet ver genoeg.

Ja, dat kan veel doen.
Bij mij was het niet genoeg. Ik had zo'n - vooral minderwaardigheid -complexen dat ik een verstoring van dat complex systeem moest zien te vinden. En heb ze als bij Goddelijk toeval gevonden.
Zo knikte ik enkele maanden na mijn bijna-dood ervaring als gevolg van psychedelica heel instemmend en bevestigend met het lezen van dit...

Herkenbaar.

Ik ben de laatste 10 jaar vooral heel erg boos op mezelf vanwege het gegeven dat ik me zo door mezelf genaaid voel door mezelf op wereld te zetten met de opdracht de gifbeker op eigen kracht volledig en nagenoeg zonder enige hulp en soms zelfs met krachtdadige tegenwerking leeg te drinken en het gif te neutraliseren en dat lukt me met vallen en opstaan. Maar goed ik ben nu door die boosheid heen te werken ect. Ik heb op dit moment gelukkige een hele lieve coach die me daarbij helpt.

Tsjonge, tjonge, wat een Goddelijk genade dat psychedelica op mijn weg zijn gezet. Ik, die een heel leven lang, 59 jaar, psychedelica voor losers vond, voor mensen die een binnenweg zochten, de discipline en het geduld niet wilden opbrengen om te mediteren etc. Ik had hopen oordelen en ben nu heel nederig en dankbaar geworden dat deze heilige of yogi medicijnen bestaan. Want als levenslang eindeloos piekeraar had ik geen leven meer. Er moest iets gebeuren. En psychedelica hebben me een NIEUW leven gegeven, een NIEUW begin!
Forumlid Nowee zou misschien zeggen: Het is geen nieuw begin maar ander begin omdat het van onmiddellijkheid is Maar dat zal me worst wezen want i am arrived in the kingdom of heaven!
Mijn levenslange overactief DMN ('Het default mode network - het netwerk dat actief is als er niets anders gebeurt) functioneert eindelijk rustig...

Ik zeg maar zo Guust, het is niet voor niks dat deze stoffen bestaan, het is niet voor niets dat er mensen zijn die de werking van deze stoffen hebben ontdekt en is dus het voor sommigen onder ons de weg naar verlossing. Ik ben heel blij voor je KiSs

Overigens er zijn ook mensen die dagelijks micro-hoeveelheden psylosibine nemen en dat lees ik nu net onderstaande link. Experimentele behandeling hardnekkige depressie met psilocybine van start

[Guustflater]

Oorspronkelijk geplaatst door Vagebond

Kijk en huivert...

Zal de video vanavond is bekijken.

Oorspronkelijk geplaatst door Vagebond

Zit wat in, hoewel ik zelf, gezien mijn eigen ervaring, nog verder zou willen gaan. De vraag; waar dient dit voor, ging/gaat voor mij niet ver genoeg.

Die vraag kan de mens helpen uit de slachtofferrol komen en 100 procent verantwoordelijk tot mede-schepper zijn.
Wat bedoel jij met nog verder willen gaan en hoe zou je dat willen doen?

Oorspronkelijk geplaatst door Vagebond

Ik ben de laatste 10 jaar vooral heel erg boos op mezelf vanwege het gegeven dat ik me zo door mezelf genaaid voel door mezelf op wereld te zetten met de opdracht de gifbeker op eigen kracht volledig en nagenoeg zonder enige hulp en soms zelfs met krachtdadige tegenwerking leeg te drinken en het gif te neutraliseren en dat lukt me met vallen en opstaan. Maar goed ik ben nu door die boosheid heen te werken ect.

Herkenbaar!
Boos op mezelf, boos op de wereld, waarom ben ik geboren, waarom schoot schoot mijn vader niet in de lavabo, waarom moet ik zo lijden?
Zomaar effe een greep uit vragen die me 30 jaar geleden in mijn eerste grote duisternis periode niet loslieten.

Oorspronkelijk geplaatst door Vagebond

Ik zeg maar zo Guust, het is niet voor niks dat deze stoffen bestaan, het is niet voor niets dat er mensen zijn die de werking van deze stoffen hebben ontdekt en is dus het voor sommigen onder ons de weg naar verlossing.

Zo is dat, 'moeder natuur' heeft geen vergissing gemaakt door deze stoffen beschikbaar te stellen.

Oorspronkelijk geplaatst door Vagebond

Ik ben heel blij voor je KiSs

Merci, KiSs terug

Oorspronkelijk geplaatst door Vagebond

Overigens er zijn ook mensen die dagelijks micro-hoeveelheden psylosibine nemen en dat lees ik nu net onderstaande link. Experimentele behandeling hardnekkige depressie met psilocybine van start

Yep, er is een renaissance van psychedelica bezig sinds de jaren '90, die begint nu mainstream te worden.
Zie:

'Tegenwoordig maken we een ware renaissance van de psychedelica mee. Een nieuwe generatie wetenschappers, vaak geïnspireerd door hun eigen ervaringen met deze middelen, doet onderzoek naar psychedelica als mogelijk geneesmiddel voor psychische aandoeningen zoals depressie, angsten, trauma's en verslavingen. Andere wetenschappers gebruiken psychedelica in combinatie met nieuwe methoden om hersenactiviteit in beeld te brengen en zodoende op zoek te gaan naar de relatie tussen hersenen en geest, in de hoop een aantal raadselen van ons bewustzijn te ontsluieren.'

Uittreksel van: Michael Pollan. 'Verruim je geest'.

Merci voor de link, heb em gelezen en doorgestuurd naar andere belangstellenden.
Sluit aan op een beweging die ook ik Amerika bezig is en al is goedgekeurd door de FDA (Food & drug administration).
Zie YouTube > TED talk > The future of psychedelic-assisted psychotherapy | Rick Doblin.

[Vagebond]

Guust ik breng dit ook maar even naar mijn eigen topic om dat tweegesprek topic niet nog meer te laten ontsporen dan het al is en om om Renoir een beetje te helpen met de orde der dingen

En dus wacht even....

Oorspronkelijk geplaatst door Guustflater

Vele levens heeft het lot mij levenskansen geboden, deze keer heb ik doorgepakt!

Vele leven? Je bent van de reïncarnatie? Heb jij er ook bewuste herinneringen aan wanneer je zegt dat in die levens het lot je levenskansen heeft geboden?

[Vagebond]

Oorspronkelijk geplaatst door Guustflater

Die vraag kan de mens helpen uit de slachtofferrol komen en 100 procent verantwoordelijk tot mede-schepper zijn.
Wat bedoel jij met nog verder willen gaan en hoe zou je dat willen doen?

Ja ik zie waar je heen wilt Guust, maar de 'waar dient dit voor' is niet een vraag waar ik zelf tegenaan ben gelopen. Toen ik ergens halverwege twintig in de letterlijk hel terecht kwam had ik echt geen tijd me bezig te houden met die vraag. Het was crisis en dus moest er gehandeld worden. In eerste instantie heb ik me verzet, wat één en ander alleen maar erger maakte, het heeft wel een jaar geduurd voor ik in de gaten kreeg dat wat ik ervoer mij iets wilde vertellen, dus ik gaf me over en ging luisteren naar wat me gezegd wilde worden. Toen werd me duidelijk dat ik in vele van mijn vorige levens niet zo'n lekkertje was geweest en nogal wat mensen op een niet zo prettige manier over kling had gejaagd, allemaal levens die mij waren blijven plakken die mij toen ter verantwoording kwamen roepen. Ik ervoer letterlijk hun pijn bij vol bewustzijn. Je kan niet weg, je kan niet vluchten, je kan nergens heen behalve het zonder verzet of negatieve bijgedachten ondergaan. Je kop buigen en nog eens buigen en nog eens buigen en nog eens buigen en verantwoording nemen en na verloop van tijd hield het op. Daarmee was mijn depressie echter nog niet voorbij mijn 1 BDE en verlossing kwam pas jaren later.

Herkenbaar!
Boos op mezelf, boos op de wereld, waarom ben ik geboren, waarom schoot schoot mijn vader niet in de lavabo, waarom moet ik zo lijden?
Zomaar effe een greep uit vragen die me 30 jaar geleden in mijn eerste grote duisternis periode niet loslieten.

Ja die vragen herinner ik me ook nog, in mijn geval was mijn moeder de pineut, maar dat is nu niet de reden dat ik boos ben. Tijdens mijn weg van jaren kwam op een gegeven moment ook de herinnering van voor mijn geboorte omhoog.

Het ging zo:
Ik kwam als energie uit de bron nedergedaald en zag de liefdevolle energie ouders en wilde daar geboren worden. Dat was helemaal prima en ik had er echt zin in. Op het moment echter dat ik incarneerde in de vrucht van mijn moeders schoot, besefte ik dat ik een gigantische fout had gemaakt want het bleek allemaal niet zo rooskleurig als ik me had voorgesteld, ook vanwege de voorschouw over hoe mijn leven zou verlopen, en ik wilde dan ook onmiddellijk terug naar waar ik vandaan kwam, maar die vlieger ging niet op, ik zal al vast. Ik dacht slim te zijn en bedacht mij dat ik na mijn geboorte dan wel iets zou kunnen ondernemen. Na mijn geboorte verdomde ik het om te eten, maar ouders staken daar natuurlijk een stokje voor dus ik werd onder dwang gevoed. Later kwam ik er ook nog achter dat ik zelfs van te voren voor ik geïncarneerd was al wist hoe of wat maar dat ik dat voor mezelf verborgen had gehouden omdat anders nooit terug in een lichaam gegaan zou zijn.

Ik maak even een klein sprongetje. Ik heb mijn hele verdere leven een eetprobleem gehad door alleen lege calorieën in mijn mik te werpen. Er was nog steeds verzet/boosheid over dat zo bleek pas geleden..., ook al liep ik het levenspad precies zoals bedoelt ect. Nu dit is het stuk waar ik mee bezig ben omdat het me altijd weer ergens nekt of onderuit haalt, want het wil gehoord en opgelost worden.

De eerste sessie met mijn coach heeft al iets van vrede gebracht, zal ik maar zeggen. Ik heb mezelf een soort van vergeven dat mezelf in de vorm van mijn hoger zelf voor het lapje had gehouden, zoiets. En ja sinds die sessie, gaat het echt vele malen beter met mijn eetpatroon.

Ik ga donderdag a.s. weer voor het tweede deel. Als het mooi weer is gaan we bij de paarden in de wei dan mogen ze meedoen. Mijn coach werkt ook met paardentherapie, echt fantastisch.

En bijproduct is dat ik nu meer dan ooit in het nu leer te leven, dat is echt heel aparte ervaring mag ik wel zeggen. Ik bedoel als ik er ga denken dat ik de rest van mijn leven gezond moet eten, vliegt de paniek me naar keel, dus ik zeg steeds tegen mezelf nee V.B. terug in het nu, en er is geen probleem...

Yep, er is een renaissance van psychedelica bezig sinds de jaren '90, die begint nu mainstream te worden.
Zie:

Merci voor de link, heb em gelezen en doorgestuurd naar andere belangstellenden.
Sluit aan op een beweging die ook ik Amerika bezig is en al is goedgekeurd door de FDA (Food & drug administration).
Zie YouTube > TED talk > The future of psychedelic-assisted psychotherapy | Rick Doblin.

Dat is mooi.

Ik heb er zelf helemaal niks meer mee, in mijn jonge jaren zoveel geblowd en een aantal keren LSD gebruikt en 1 x psilosybine, maar kreeg gelijk een 'bad trip' en daarna was ik genezen WiNk

[Guustflater]

Oorspronkelijk geplaatst door Vagebond

... en om om Renoir een beetje te helpen met de orde der dingen

Goei idee, ik nodigde Iona en Miha net ook uit het gesprek over Kambo in desbetreffende draadje verder te zetten.

Oorspronkelijk geplaatst door Vagebond

Vele leven? Je bent van de reïncarnatie? Heb jij er ook bewuste herinneringen aan wanneer je zegt dat in die levens het lot je levenskansen heeft geboden?

Oh, ik heb zo veel gedaan de voorbije 30 jaar Vagebond, dat allemaal in een poging een uitweg uit men geestelijke gevangenis te vinden.
En ik moet zeggen, maar dat kan ik pas echt in het voorbije jaar, ik ben begenadigd geweest. Ik heb een boeiend en vooral vruchtbaar leven gehad. Niet gemakkelijk, emotioneel heel zwaar zelfs, vooral in de eerste twaalf jaar van men leven, dat door een medium ooit beschreven werdt als een emotioneel concentratiekamp, maar 't zijn die mensen dikwijls die, hoe dan ook in hun latere leven op een gegeven moment het licht zien.
Zoals Eckhart Tolle verteld in zijn boek 'De kracht van het nu:

Er zijn veel berichten van mensen die vertellen dat ze God vonden door diep lijden. En dan is er de christelijke uitdrukking 'de weg van het kruis', die waarschijnlijk hetzelfde betekent.
Het gaat ons hier om niets anders.
Strikt genomen vonden ze God niet door het lijden, want lijden veronderstelt verzet. Ze vonden God door zich over te geven, door totale aanvaarding van wat is, waartoe ze door hun intense lijden gedwongen werden. Ze moeten ergens hebben beseft dat ze hun pijn zelf hadden gecreëerd.

Haleloeja, ik behoor tot die groep 'uitverkorenen'.

Ben ik van de reïncarnatie vraag je.
Niet echt. Er zijn me wel meerdere keren aanwijzingen gegeven van medium's over welke vorige levens ik gehad heb, waarbij ze de belangrijkste eruit haalden, maar herinneringen in dromen of zo heb ik er niet aan.

Twintig jaar geleden vertelde een medium waarmee ik heel close begon te worden me dit..

jij bent op het ogenblik klaar om door fases van je leven gaan, met al de zware beproevingen die daar zullen uiteindelijk uit voort komen, maar uiteindelijk krijg je een kans om vanuit jaren van emotioneel lijden bevrijdt te worden.
Pak maar al de verlichte mensen, op een gezonde manier hebben zij die weg ook gegaan.

De betekenis van zijn woorden drongen me toen niet goed door, besef ik sinds voorbije jaar maar al te goed!
"Zware beproevingen, welke zware beproevingen?" Moet ik toen gedacht hebben, nu weet ik welke.
De beproevingen van de voorbije twintig jaar waren zo geaccumuleerd, dat ik niet meer kon leven met mijn eigen. Er moest iets gebeuren weende ik vorig jaar in de maand juli, zo'n kwellingen en spanningen in mijn hoofd, dat eindeloos gepieker houdt ik niet meer uit! En op de één of andere manier werdt mijn wanhoop gehoord door "hierboven" want "ze" brachten me op het spoor van een psychedelische Warrior-retreat. Zo naïef als ik groot ben schreef ik me in... Ik wist dat mijn ego niet meer ging kunnen ontsnappen, maar dat was wat ik wou.
Hoe het ging gebeuren had ik absoluut geen benul van, maar 't is gebeurd.
Het was letterlijk levend sterven in mijn ego voor ik het licht zag!

ik voel me licht, zeer licht...nu, al een jaar.
Niks bezwaart mij nog... Ik zie, hoor, proef, voel het leven als een vier-jarig kind sinds een jaar. Wat een wonder om dit als 60 jarige mens te mogen meemaken.
Dat is niet veel mensen gegeven.

Vandaar spreek ik over vele levens dat het lot mijn levenskansen heeft geboden.
Op een moment kun je niet anders meer dan "doorpakken".
Dat doe je niet zomaar, zolang je jezelf nog kan verkleden blijf je carnaval vieren, levens lang.
Bij mij was't gedaan dit leven. Ik vond geen feestneuzen meer om me te vermommen zodat God me niet kon vinden.
Buiten dit forum, waar ik nog wel wat de zotskap uithang, ben ik een heel gewoon mens die nu blijkbaar iets uitstraalt dat zelfs door sommige leden van mijn getormenteerde familie opgepikt wordt en door andere mensen uit mijn omgeving. Zo zeggen sommige mensen die mij al lang kennen: Wat is er met jou gebeurt het voorbije jaar? Je ziet er 20 jaar jonger uit!
En van de rusteloos, nerveus, zoekende man dat je altijd was, straal jij nu zo'n vrede uit, zo'n rust.
Tsja, dat is dan het gevolg van een bijna-dood ervaring ervaring! Lach ik dan.

Zo, dit lang verhaal om te vertellen wat ik ook in één zin had kunnen vertellen: dat ik niet van de reïncarnatie ben!

Jij wel soms dan?

[Guustflater]

Oorspronkelijk geplaatst door Vagebond

Toen werd me duidelijk dat ik in vele van mijn vorige levens niet zo'n lekkertje was geweest en nogal wat mensen op een niet zo prettige manier over kling had gejaagd, allemaal levens die mij waren blijven plakken die mij toen ter verantwoording kwamen roepen. Ik ervoer letterlijk hun pijn bij vol bewustzijn. Je kan niet weg, je kan niet vluchten, je kan nergens heen behalve het zonder verzet of negatieve bijgedachten ondergaan. Je kop buigen en nog eens buigen en nog eens buigen en nog eens buigen en verantwoording nemen en na verloop van tijd hield het op. Daarmee was mijn depressie echter nog niet voorbij mijn 1 BDE en verlossing kwam pas jaren later.

Ah, mijn vraag al beantwoord, ja, jij bent van de reïncarnatie!

Straks of morgen antwoord ik nog wat op je post.

[Guustflater]

Oorspronkelijk geplaatst door Vagebond

Ja die vragen herinner ik me ook nog, in mijn geval was mijn moeder de pineut, maar dat is nu niet de reden dat ik boos ben. Tijdens mijn weg van jaren kwam op een gegeven moment ook de herinnering van voor mijn geboorte omhoog.

Het ging zo:
Ik kwam als energie uit de bron nedergedaald en zag de liefdevolle energie ouders en wilde daar geboren worden. Dat was helemaal prima en ik had er echt zin in. Op het moment echter dat ik incarneerde in de vrucht van mijn moeders schoot, besefte ik dat ik een gigantische fout had gemaakt want het bleek allemaal niet zo rooskleurig als ik me had voorgesteld, ook vanwege de voorschouw over hoe mijn leven zou verlopen, en ik wilde dan ook onmiddellijk terug naar waar ik vandaan kwam, maar die vlieger ging niet op, ik zal al vast. Ik dacht slim te zijn en bedacht mij dat ik na mijn geboorte dan wel iets zou kunnen ondernemen. Na mijn geboorte verdomde ik het om te eten, maar ouders staken daar natuurlijk een stokje voor dus ik werd onder dwang gevoed. Later kwam ik er ook nog achter dat ik zelfs van te voren voor ik geïncarneerd was al wist hoe of wat maar dat ik dat voor mezelf verborgen had gehouden omdat anders nooit terug in een lichaam gegaan zou zijn.

Ja, herinneringen aan je geboorte kunnen ingrijpend zijn.
34 jaar geleden belandde ik in mijn eerste zware crisis. Scheiding van vrouw en éénjarig kind. In de volgende vijf jaar daarop zwarte sneeuw gezien. Er moest wat gebeuren, zo kon ik niet verder! Toen al...
Rebirting werdt op mijn pad gezet.
Eerste sessie was als een duivels-uitdrijving.
De dag erop bijna gek wordend van de 'affirmatie' te lezen: "ik vergeef me zelf dat ik dacht dat ik mijn moeder pijn deed bij mijn geboorte".
Wat er toen allemaal gebeurde met mij deed me denken dat ik rijp was voor de psychiatrie!
Kan dus zeer heftig zijn dat holotropic breathing, zoals het ook genoemd wordt.


straks volgende deel van antwoord op je post.