Het zwatelen heeft weer een vervolg gekregen

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Soms is een Marietje helemaal zo gek nog niet. Ik zit hier op een forum waar de forumbaas zo ongeveer dagelijks schrijft dat 'ik' niet bestaat. Om daarnaast uit te kramen dat 'ik' mijn zelfonderzoek zoek heb afgerond.

En we begonnen de dag zo goed. Ik kan in de warboel van dit forum de quote niet meer vinden, maar we leken het eens te zijn dat 'ik' nooit welk onderzoek dan ook kan afronden. Het 'ik' kan niet actief zichzelf opheffen.

Ik ben het niet eens met Marie, ik ben het niet eens met Laurens, ik ben het niet eens met jou en jij hoeft het ook niet eens te zijn met mijn eigen gekraai.

Er wordt hier nogal wat uitgekraaid, en het is gewoon allemaal gekraai, niet meer en niet minder. Het is gewoon goed dat te zien en vooral het gekraai bij jezelf (wat het moeilijkst is te zien als gekraai). Dan vervalt tenminste al al dat gekraai over de ander zijn gekraai en komt er ruimte voor waar er nogal erg ongelukkig met al dat gekraai van iedereen naar verwezen tracht te worden. Die ruimte wordt nu volledig opgevuld met gekraai over een ander zijn gekraai, omdat het eigen gekraai maar niet gezien wordt voor wat het is: ook maar gekraai; en zo blijft dat maar doorgaan.

Laat Laurens kraaien, maar bezie Bassies gekraai voor wat het is en de vlam is van het lont. Hetzelfde geldt voor Laurens, en ook voor mezelf. Als niemand zijn eigen gekraai voor meer dan gekraai zou houden, dan kon dit nog wel eens een helder forum worden. Dat is niet Laurens zijn bedoeling, dat weet iedereen, maar goed, laat hem maar kraaien dan, zolang het een forum is, kan hij zijn eigen bedoeling toch niet opdringen.

Als er één ding is waar ik het eens over wil zijn, is dat het allemaal maar gekraai is. Oh shit, dan is dit hier ook maar niets anders dan gekraai? Juist!
WiNk

Maar er zit iets onder dat door al dat gekraai heen gehoord kan zijn, en dat zit er zowat bij ieder zijn gekraai wel onder, alleen wordt het wel heel moeilijk te horen door al dat gekukeluku over het eigen gekraai en het gekakel over de ander zijn gekraai.

Een mooie afsluiter van de dag?
Dan zijn we een keer goed begonnen en goed geeinidgd! Tjilp, tjilp!

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Soms is een Marietje helemaal zo gek nog niet. Ik zit hier op een forum waar de forumbaas zo ongeveer dagelijks schrijft dat 'ik' niet bestaat. Om daarnaast uit te kramen dat 'ik' mijn zelfonderzoek zoek heb afgerond.

En we begonnen de dag zo goed. Ik kan in de warboel van dit forum de quote niet meer vinden, maar we leken het eens te zijn dat 'ik' nooit welk onderzoek dan ook kan afronden. Het 'ik' kan niet actief zichzelf opheffen.

Omdat je nooit een poging in die richting gedaan hebt uit een overtuiging dat dat niet kan.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Dat het zijn IS, dat schrijft iedereen hier zo'n beetje. Inhoudsloos geblaat. En dat onveranderlijk is, dat schrijft iedereen ook al 10 jaar. Niet alleen op dit forum, maar overal op internet. (En waarschijnlijk ook op satsang)

Het wonderlijke is dat als ik over dat 'zijn' schrijf dat velen hier dan weet niet herkennen. Je kunt het 'zijn' niet waarnemen, je kunt het alleen gewaar zijn. Het kan niet anders dan een buiten-lichamelijk 'zijn' zijn, want de meeste mensen menen dat ze het veranderlijke (hun lichaam) zijn.

Het Zijn ligt aan de oorsprong van alles... En waaruit bestaat dat alles dat uit het Zijn voorkomt dan???
Oké, het is wordend, oké, het is veranderlijk... maar het komt voort uit het ZIJN en zijn kern is en blijft ZIJN...

Zeggen dat ZIJN onveranderlijk is... Oké, de bron misschien...
Maar verder kunnen wij, gezien onze menselijke beperkingen moeilijk komen...
Vergelijk ons mensen in het geheel van wat is met een mier in een mierenhoop... Als die mier die hele mierenhoop al zou kennen... zelfs dan zal hij wereldvreemd blijven...
En zo blijven wij ZIJNSvreemd van wat ZIJN in al zijn aspecten ook is, ook al zouden we ons menselijk ZIJN over de dood heen totaal doorgrond hebben...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Er is sowieso altijd een 'geadresseerde' zoals Guido dat noemt. Er is sowieso een empirische 'ik' : de verzameling van opgedane ervaringen in je leven.

Bepaalde ervaringen heb 'ik' nu eenmaal ervaren. Zelfkennis echter is weten dat die ervaringen niet in de actualiteit kunnen bestaan, het zijn herinneringen.

Daadwerkelijk 'zijn' bestaat niet eens in de tijd. Niet in verleden tijd, niet in toekomstige tijd. Dát weten, is weten het egoloze 'zijn'. En dan is het toch weer 'ik' die weet heeft van het egoloze 'zijn'.

Neen, het blijft niet het bekrompen 'ik' dat speelt, 'ik' lost op in het ZIJN...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Het 'stoffelijk' lichaam heeft er geen weet/besef van dat het zoiets als een lichaam is. Zijn is een massieve onmiddellijkheid die niet bepaald wordt door stoffelijke constructies.

Vergeet verdomme niet dat ZIJN aan de oorsprong van alles ligt... Elk levend wezen, hoe klein ook is een afspiegeling van het ZIJN en weet via zijn opbouw al wat het moet weten om te leven en dat zonder verstand...
Het is ons menselijk verstand dat in al zijn kleinheid en evolutionaire onvoltooidheid, die de spelbreker is door zich vanalles voor te stellen en zijn voorstellingen voor de werkelijkheid houdt, wat ze niet zijn...
Dat moet doorzien worden en dan kunnen we terug leven in het zijn en zoals het hoort...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Zo zou je het ook kunnen zeggen, ware het niet dat ik het nooit zo zou zeggen omdat het enkel maar de rigide gedachtengang van het gecrumpteerde verstand die je al hebt nog meer zou bevestigen.

Verstand is iets dat er is, niets mis mee, niets gecorumpteerd aan, het is een natuurlijk gegeven. Het is maar als er identificatie mee is (ik denk dus ik ben) dat het een zootje wordt.

Niet julliën a.u.b... Ieder heeft zijn eigen manier van uitdrukken.

De mijne is: het ik is een creatie van dat verstand, daarom bestaat het niet. Dit wordt gecreerd middels het verstand door een identificatie met dat verstand (ik ben het die denkt). Vergelijkbaar met een auto die geparkeerd staat in de Brusselse straat en waarvan je zegt: "Ik sta geparkeerd in de Brusselsle straat". De auto hoef je niet te ontkennen, dat je dat bent ("ik ben een auto") kan je beter wel eens grondig onderzoeken. Voor de rest kan de auto gewoon auto zijn, een gebruiksvoorwerp, niets gecorumpteerd aan, ook niet als je er door de straten mee rijdt en oude mensjes om ver gaat rijden, dan treedt er gewoon een te grote identificatie op met die auto, waardoor het agressieve kenmerken gaat krijgen. Heeft niets met de auto zelf vandoen.

Inderdaad is het niet het verstand zelf, maar wel wat de mens in al zijn onwetendheid ervan gemaakt heeft, dat corrumperend is... Maar kun je een idioot, de mens verwijten dat hij dom is??? Hij wist per slot van de rekening niet beter...
Maar wij denken nu wel beter te weten en dus zijn wij op zoek waar het verkeerd gegaan is...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

De 'eigenaar' van het stoffelijke lichaam denkt abusievelijk dat hij het lichaam is, omdat het lichaam zich op een locatie bevindt en zintuigelijk zijn omgeving waar neemt.

Denk je echt dat zoekers naar waarheid nog zo dwaas zijn dat ze hun lichaam nog voor hun 'ik' nemen???

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Er zal altijd een subjectivering van 'zijn' zijn. Anders is het onmogelijk dat ik (Bassie) anno 2022 weet heb van (egoloos) 'zijn'. Anno 2000 wist ik dit niet.

Er is dus een verschil in 'weten' gerealiseerd binnen de tijd over iets (feitelijk niets) wat zich juist niet in de tijd bevindt.

Daarom hanteer ik ook binnen mijn spreken de term 'deelachtig' zijn aan 'zijn'.
Juist omdat het 'zijn' helemaal niets bevat ligt die mogelijkheid er voor iedereen.

2 x niets blijft niets en 1 miljard x niets blijft ook niets. Juist vanwege die nietsheid kan 'zijn' (niet bewustzijn) zich oneindig delen en toch één blijven.

Ik zie dat jij 'zijn' en 'bewustzijn' nog als synoniem beschouwt. Dat is niet het geval.

Bassie zit je niet vast in het begrip oneindigheid...
Om Zijn te zijn mag iets niet veranderen want anders zou het op de tijdslijn terecht komen en per definitie, volgens jou, vergankelijk zijn en dus slechts tijdelijk waar ZIJN buiten die tijdslijn ligt...

Voor mij zie ik het begrip oneindigheid eerder in de onbegrensheid van het ogenblik zodat het nu en de eeuwigheid in elkaar overvloeien en alles eeuwig is ook in zijn veranderlijkheid...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Er valt daar ook geen spel te spelen, om een spel te spelen moeten we in het 'wordende' zijn.

Maar we zijn in het wordende, het eeuwige wordende, dat zichzelf voortdurend opnieuw uitvindt... Men noemt dat creatie...
Het ZIJN, dat zichzelf steeds weer en opnieuw IS...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Ja, dat 'kan' zeker. Zo bedoelde ik het ook niet.

Ik bedoelde het in de zin: een 'ik' kan niet zien dat het allemaal maar uitdrukkingen zijn. Een 'ik' ziet zijn eigen subjectief standpunt altijd voor waarheid aan.

Je bedoelt een dwaas 'ik'...
En die dwaasheid moet je inderdaad doorgronden om als creatie van het ZIJN terug deelachtig te Zijn in het ZIJN