Het is mij overkomen.

[Maria]

Oorspronkelijk geplaatst door Ogenblik-sem

Het is mij glashelder, dat wat ik altijd beweer; dat er niemand iets doet.
Dat alles gebeurt door de totale gelijktijdige samenwerking van alle galaxies en alle verschijselen/vormen die er bestaan.
IK ben een van die vormen die daardoor is ontstaan met al z'n eigenschappen en heel z'n funktioneren.
Heel de kosmos funktioneert door mij heen en funktioneert datgene waar IK/MIJ tegen gezegd wordt door al die andere funktioneringen.
Daarom ben ik zoals ik ben en doe ik wat ik doe.

De last/druk en het lijden van wat ik had (anders) moeten doen, wat ik zal moeten doen valt van je af.
Dat wil niet zeggen dat alles fijn en heerlijk is maar er is niets meer dat probeert iets tegen te houden (van mijzelf) of in 'n kramp schiet om het anders te maken dan het is.

Er is alleen maar 'Leven.'

(momenteel 'n beetje schommeling tussen 'leven' en 'IK leef mijn leven')

Dat schommelige blijkt volgens mij ook door overal echt over jezelf te spreken in de ik/mij vorm (mooi vind ik dat) behalve in de tweede alinea, daar valt ineens de last "van je af". Alsof dat nog een beetje "theorie" is in tegenstelling tot het andere. Ik dacht niet aan een typefout, eerder aan een interessante vormverandering

[Ogenblik-sem]

Dat ge-ik zal blijven tot ik er dood bij neerval.
Dat kan niet anders.

Er is nog geen andere taal (manier van uitdrukken) uitgevonden (gebeurt)

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Ogenblik-sem

Dat ge-ik zal blijven tot ik er dood bij neerval.
Dat kan niet anders.

Er is nog geen andere taal (manier van uitdrukken) uitgevonden (gebeurt)

Die is er wel, maar de meeste begrijpen/voelen deze vorm van uitdrukking (nog) niet.

[Maria]

Oorspronkelijk geplaatst door Ogenblik-sem

Dat ge-ik zal blijven tot ik er dood bij neerval.
Dat kan niet anders.

Er is nog geen andere taal (manier van uitdrukken) uitgevonden (gebeurt)

Het ging me juist niet om het ge-ik, maar om het onverwachte en enige "je" in je post, en wel in deze zin:

De last/druk en het lijden van wat ik had (anders) moeten doen, wat ik zal moeten doen valt van je af.

Je had ook kunnen schrijven "De last/druk en het lijden van wat ik had (anders) moeten doen, wat ik zal moeten doen valt van me af". Maar dat schreef je niet. Dat vond ik interessant.

[diane]

Over DOEN en NIET-Doen gesproken.
Onderstaande tekst heb ik talloze malen op me in laten werken.

Freedom.

The Maharshi also wrote on a piece of paper when a young man: 'Whatever is destined not to happen will not happen, try as you may. Whatever is destined to happen will happen, do what you may to prevent it. This is certain.'

He was uncompromising in his teaching. His answer was: 'Find out who it is who is predestined or has free-will.' More explicitly he said: 'All the actions that the body is to perform are already decided upon at the time it comes into existence: the only freedom you have is whether or not to identify yourself with the body.' That means that in playing our part in the comedy in which we are given a role and which we call our life, we can identify ourselves with our role, really imagine we are the character whose part we are playing, or stand apart mentally and play it by sheer technique.

'All the actions the body is to perform are already decided upon at the time it comes into existence....' The mind has a certain freedom, but not to decide the actions of the body. Its most valuable freedom is the liberty to understand and thereby to rid itself of its identifications and particularly of its illusion of individuality. When it has understood as much as that, it is at the disposition of Mind Itself and may awaken to Reality at any moment.

Bron:Wei Wu Wei

Dus...als dat eenmaal gezien is (the certain freedom of the mind), er volledige overgave is aan Bewustzijn/God/Realiteit of whatever het genoemd wordt, kan de "speler" dan wél "doen" of zit de "ik" dan nog steeds muurvast in de gegeven rol van het stuk?

Verder is er zoals hierboven gezegd wordt geen vrijheid mogelijk voor the actions of the body. Is het niet ongelooflijk dat er bijv. niet eens een cake kan worden gebakken vanwege de toegemeten rol?

Ik snap nu eindelijk waarom ondanks al mijn pogingen ik er nooit in geslaagd ben een fatsoenlijk stukje brei- of haakwerk te produceren.

Ik heb het gevoel dat er wél vrijheid mogelijk is nadat er geen geïdentificeerd persoon meer aan het woord is. Dat is dan een vrijheid van een niet-iemand, maar niettemin vrijheid.

Wat is jullie mening?

[diane]

Zodat vanwege die "certain liberty of the mind" er in een bepaald opzicht dus wel wat "gedaan" kan worden. Zodat denken hierover dus kennelijk wel enige zin heeft en alles niet "vanzelf" in orde komt.

En nog iets: als de mind geen vrijheid heeft over the actions of the body betekent dit bijv. ook dat er niemand ooit schuldig is aan welke vorm van wangedrag dan ook. Zelfs niet in de meest subtiele vorm.

Dit gaat heel ver...

[sagnaar]

Oorspronkelijk geplaatst door diane

Dit gaat heel ver...

Dit gaat lang niet ver genoeg.....om van de verte af te zijn.

[Ogenblik-sem]

Oorspronkelijk geplaatst door diane

En nog iets: als de mind geen vrijheid heeft over the actions of the body betekent dit bijv. ook dat er niemand ooit schuldig is aan welke vorm van wangedrag dan ook. Zelfs niet in de meest subtiele vorm.

Op dat punt (b)leek Aart altijd weer de moralistische mist in te gaan.

.."There was no Hitler"..

T. Parsons.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door diane

Wat is jullie mening?

Mijn mening is (en dat is mijn persoonlijke ervaring) dat er nog wel wat vragen aan vooraf gaan. Ik heb, net als zo vele anderen hier, heel veel gelezen wat betrekking heeft op de vragen die je stelt. Op een gegeven moment had ik rijen boeken in de kast staan met hele gedeeltes onderstreept. Dat waren dan de gedeeltes die me aanspraken. Maar op een gegeven moment liep ik vast in al die vragen. En de vragen die er aan vooraf gaan zijn 'wat is mijn belang om te weten' en dan b.v. te weten hoe het zit met doen / niet-doen of vrije wil / geen vrije wil. Heel veel van de vragen die we hebben en dan dus ook de zogenaamde antwoorden die we vinden, hangt samen met eigen - belang. Er is een dilemma in mij, dat opgelost wil worden. Ik wil antwoorden waardoor ik mij beter voel of het idee krijg te weten hoe het zit. Het is een eindeloze zoektocht naar emotionele of intellectuele bevrediging. Een belangrijke switch vond plaats toen de vraag actueel werd of ik 'wil weten wat waar is, no matter what'. Ben ik bereid om de waarheid te accepteren, ook als mij dat niet goed uitkomt of als ik er onbevredigd bij achter blijf. Pas dan is er ruimte om de identificatie te gaan zien. Het gaat om die identificatie met alles wat ik overeind wil houden of met alles wat zicho goed wil voelen, bevredigd wil worden. En de identificatie maakt de zoektocht en daarmee het scala aan antwoorden eindeloos lang. In feite is het volgens mij niet anders dan dat de vragen naar doen of vrije wil het in zich hebben om bij de kern, en dat is dan wat ik identicatie noem, uit te komen. Er zijn geen antwoorden anders dan uit te komen bij dat wat aan de vragen vooraf gaat. De vragensteller moet aan zijn eigen vragen ten onder gaan.

[diane]

Oorspronkelijk geplaatst door Ogenblik-sem

Op dat punt (b)leek Aart altijd weer de moralistische mist in te gaan.

.."There was no Hitler"..

T. Parsons.

Jawel, ik bedoel nee er was geen Hitler.

Maar wel een menselijke verschijning als uitdrukking van Bewustzijn (om dat kl.tewoord maar te gebruiken), waarbij datzelfde bewustzijn nog flink wat te "doen" had voordat het zou beseffen dat het zichzelf onnoemelijke schade toebracht en nog steeds dagelijks toebrengt.
Ik heb dan ook nooit het verband gezien tussen het gebruik van het woord Bewustzijn en Liefde.
Jawel, de lege spiegel blijft onaangetast.