Over keerpunt en Gedegen Zelfonderzoek

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Turrio

Dat is dus de misvatting, die overtuiging dat het zo is. Onderzoek het ik en stel vast wat de werkelijkheid 'echt' is. Het bewustzijn is kenbaar in de manifestatie.
De manifestatie is wat ze is, een tijdelijk en denkbeeldig voorkomen.
Er is geen weg naar 'Ik Ben', maar een volkomen los raken van die overtuiging 'iemand' te zijn, een lichaam te hebben, een ziel te zijn.
De onveranderlijke leegte kan niet tegelijkertijd zijn met iets maar is onmiddellijkheid zelf, één zonder twee.

Non-duaal is geen uitleg maar een ander begin waarbij geen enkele hechting is aan het lichaam-ziel idee. Weten, kennis ontstaat uit het 'Ik Ben' en niet uit het 'ik', niet uit de manifestatie.
Het keerpunt is zien van 'Ik Ben', onveranderlijke leegte.

Sorry, maar jij hebt mij verkeerd begrepen; ik zeg niet dat het een weg is naar 'ik ben'; maar het onderzoek van 'ik ben' is de weg uit 'ik ben'.
Hoe kun jij 'ik ben' als onveranderlijke leegte, voor mij zwangere volheid voorbijgaand aan het 'ik', inzien als jij niet 'ik ben' onderzoekt???

[katerie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

@Katerie: Het eindpunt is dat je weet 'wat' je bent...

Ik houd het er maar bij dat niemand weet of te weten kan komen 'wat' hij of zij is en er dus geen eindpunt is.

Getuige Byron Katie in een recent interview van 23 april 2017 met:

- No one knows what he or she is. The minute it?s said, it isn?t.

- The only thing you need to know about enlightenment is whether believing a particular thought is stressful or not.

bron: Interview with Byron Katie About What It Means to Awaken.

Boerenlogica voor een simpele geest zoals ik, maar het werkt voor mij.
Anders zou ik in een maalstroom van denken terecht komen waarvan forumlid marie een treffend voorbeeld is en waaraan duidelijk geen eind komt.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

@Turrio: ik zeg niet dat er een weg is naar 'ik ben'; maar het onderzoek van 'ik ben' is de weg uit 'ik ben'.

Heb je geen stressvolle gedachten te onderzoeken marie?
bv: "mijn man zou moeten..., mijn man zou niet mogen..." of "mijn dochter zou moeten..., mijn dochter zou niet mogen...".

Er zitten vast zulke gedachten of varianten ervan in je denken.
Is veel interessanter voor de meelezers dat je die onderzoekt hoor. Inplaats van eindeloos te zwammen en discussiëren over zaken die je niet begrijpt zoals je non-stop doet.

Oorspronkelijk geplaatst door katerie

Ik houd het er maar bij dat niemand weet of te weten kan komen 'wat' hij of zij is en er dus geen eindpunt is.

Getuige Byron Katie in een recent interview van 23 april 2017 met:

Boerenlogica voor een simpele geest zoals ik, maar het werkt voor mij.
Anders zou ik in een maalstroom van denken terecht komen waarvan forumlid marie een treffend voorbeeld is en waaraan duidelijk geen eind komt.

Het is niet zo moeilijk hoor, je weet intrinsiek al wat je bent maar vanwege alle lagen die er bovenop zijn gelegd heb je het contact ermee verloren, dus als je alle lagen van hetgeen je denkt te zijn er af pelt ben je weer terug bij af. Dat proces is alleen ingewikkelder dan zo neergeschreven omdat je hele bestaan is opgehangen aan die gedachten.

Ik vind de uitspraak van Katie tekort door de bocht want enlightenment is niet dat je geen stressvolle gedachte meer hebt er zijn wel andere belangrijkere kenmerken zoals afwezigheid van ego. Maar misschien ligt het accent wel bij dat je überhaupt niet hoeft te weten wat enlightenment is want diegene die er zich op laat voorstaan is het niet, kan het niet zijn.

[Turrio]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Sorry, maar jij hebt mij verkeerd begrepen; ik zeg niet dat het een weg is naar 'ik ben'; maar het onderzoek van 'ik ben' is de weg uit 'ik ben'.
Hoe kun jij 'ik ben' als onveranderlijke leegte, voor mij zwangere volheid voorbijgaand aan het 'ik', inzien als jij niet 'ik ben' onderzoekt???

'Ik Ben' is wat is en kan niet onderzocht worden. Wat je onderzoekt is de lichaam-ziel constructie. Jij gaat er vanuit dat er een 'ik' is, dat er een persoon is. Dat zijn is het uitgangspunt dat onderzocht wordt.
Ook al keer je de zaken honderd keer om en je blijft hechten aan de persoon die je bent, honderd op honderd dat je niet ziet wat 'Ik Ben' is.
Maak je volkomen vrij van het gehecht zijn aan de persoon en 'o n m i d d e l l i j k' is er 'Ik Ben'.

In Bewustzijn is er geen zwangere volheid (dat is een gedachte) maar is alles wat is, onveranderlijke leegte. Dat is wat 'g e z i e n' wordt en niet als gedachte voorkomt. Je ziet in volle aanwezigheid van al je vermogens de onveranderlijke leegte. Daarom dat het gedegen zelfonderzoek in de wakkere staat van het bewustzijn gedaan wordt. Het is dus geen droom noch verbeelding.

Wat jij nu ziet is wat je geleerd is te zien, is zien wat iedereen ziet en onmogelijk anders kan gezien worden als persoon. Maar wat je bent is een andere soort mens dan deze die is aangeleerd. Het ik dat je geleerd bent te zijn is niet de werkelijke mens. De werkelijke mens is 'Ik Ben'.

Ik begrijp je niet verkeerd. Ik leg er de nadruk op dat de werkelijkheid ander begin is en geheel en al vrij is van het hechten aan een lichaam-ziel constructie.

[Turrio]

Oorspronkelijk geplaatst door katerie

Chapeau dat je die cursus aankon. Heb ik ook ooit geprobeerd. Geen drie cursus avonden volgehouden. Chinees voor mij.

Aankunnen is iets van veel langere adem. Voor mij was het Hebreeuws en ik kon al korte zinnen lezen en schrijven.
Wanneer ik mijn nota's herlees stel ik vast dat ik er niets van heb opgenomen en er helemaal opnieuw zou moeten aan beginnen.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Turrio

'Ik Ben' is wat is en kan niet onderzocht worden. Wat je onderzoekt is de lichaam-ziel constructie. Jij gaat er vanuit dat er een 'ik' is, dat er een persoon is. Dat zijn is het uitgangspunt dat onderzocht wordt.
Ook al keer je de zaken honderd keer om en je blijft hechten aan de persoon die je bent, honderd op honderd dat je niet ziet wat 'Ik Ben' is.
Maak je volkomen vrij van het gehecht zijn aan de persoon en 'o n m i d d e l l i j k' is er 'Ik Ben'.

In Bewustzijn is er geen zwangere volheid (dat is een gedachte) maar is alles wat is, onveranderlijke leegte. Dat is wat 'g e z i e n' wordt en niet als gedachte voorkomt. Je ziet in volle aanwezigheid van al je vermogens de onveranderlijke leegte. Daarom dat het gedegen zelfonderzoek in de wakkere staat van het bewustzijn gedaan wordt. Het is dus geen droom noch verbeelding.

Wat jij nu ziet is wat je geleerd is te zien, is zien wat iedereen ziet en onmogelijk anders kan gezien worden als persoon. Maar wat je bent is een andere soort mens dan deze die is aangeleerd. Het ik dat je geleerd bent te zijn is niet de werkelijke mens. De werkelijke mens is 'Ik Ben'.

Ik begrijp je niet verkeerd. Ik leg er de nadruk op dat de werkelijkheid ander begin is en geheel en al vrij is van het hechten aan een lichaam-ziel constructie.

Sri Nisargadatta Maharaj laat optekenen dat het er niet om gaat om wat 'Ik Ben' goed te begrijpen maar om wat ik zeg niet verkeerd te begrijpen.

Jouw tekst die je zelf hebt aangehaald...
Wat jij hier over mij schrijft is volledig maar dan ook volledig onjuist, zelfs tot in het kleinste detail...

De titel van deze draad, door jou opgestart is : Over keerpunt en Gedegen Zelfonderzoek.
Jouw vraag in #1 is:
Iedereen is uitgenodigd over dit keerpunt van gedachten te wisselen of ervaringen te delen.

Ok?, ik wenste te spreken over na dat keerpunt; maar keer op keer leg je mijn teksten uit als iemand die zoekende is van voor het keerpunt...

Ik kan het dan ook alleen maar een dovemansgesprek noemen...

Mijn vraag; ben je in staat jouw eigen gedachten, zienswijze opzij te zetten om te lezen wat er staat of antwoordt je steeds op jouw eigen vooroordeel hoe een ander, volgens jou, moet zijn???

[Tine]

Oorspronkelijk geplaatst door Turrio

@tine,
Het 'Ik Ben' is een ander begin dan het begin dat door 'iemand' kan vastgesteld worden.

Deze stelling is wat mij betreft een uitstekend voorbeeld van een mentale valkuil, namelijk : dánken dat iets (zoals jouw ?ander begin?) géén vaststelling is die door een iemand werd gedaan?

Oorspronkelijk geplaatst door Turrio

Het 'Ik Ben' is een ander begin omdat uit het gedegen zelfonderzoek de staat van onveranderlijke leegte is gevonden.

Iets vinden (zoals de staat van onveranderlijke leegte) kan ook alleen maar ?gebeuren? door een iemand. Dat niet (willen/kunnen/durven) zijn, is alleen maar het ik dat zichzélf om de tuin leidt?

Oorspronkelijk geplaatst door Turrio

De onveranderlijke leegte is het zaad, het Bewustzijn als zijn wat is, als 'Ik Ben'. In en uit het zaad manifesteert zich dat alles, als man en vrouw manifesteert het zich naar het beeld van het zaad.

Dus, de onveranderlijke leegte die ik ?als vrouw- eerder omschreef als ?een stille ruimte, zwanger van potentieel? benoem jij hier ?als man- als ?het zaad??

Oorspronkelijk geplaatst door Turrio

Het gedegen zelfonderzoek doorziet het beeld zijn, de ego-gedachte tot in de ontdekking van het 'Ik Ben' als van ander begin. Het gaat niet om een gedachte of een veronderstelling maar om het totale loskomen uit de identificatie met dit lichaam/geest organisme.

Ja, ik besef dat jij gelooft dat het om de één of andere reden zinvol/nodig is dat 'men' loskomt uit de identificatie met het lichaam/geest organisme en dat jij dit ?gedegen zelfonderzoek? noemt. Daarbovenop ga jij blijkbaar ook van de veronderstelling uit dat jouw ontdekking van ?ander begin?, niets met beelden-zien (verbeelding) of gedachtenvorming te maken heeft (gehad); je noemt het door-zien. Dat ander begin is echter gewoon een ander ?beeld?, verbeelding die een andere ?vorm? aanneemt?
Langs de andere kant heb ik ontdekt dat, hoewel een volledig loskomen uit deze identificatie (als een soort ?kruisigingsdood?) inderdaad mogelijk is, het ofwel tot een vorm van ?waan?-zin leidt (bijvoorbeeld zelfverheffing (alles kan, alles mag) of zelfvernietiging) ofwel tot een vorm van dood-zijn (wat zich bijvoorbeeld in rigiditeit/starheid kan uiten maar ook in totale onthechting) wanneer er geen terugkeer (?wederopstanding?) plaatsvindt in/tot het eigen lichaam-geest organisme?
Wat jij ?ander begin? noemt, heb ik als een soort wedergeboorte/?vernieuwing? ervaren. Al heeft het belichaamd ik-zijn daardoor als het ware een andere ?betekenis? gekregen (welke noch op voorhand noch nadien door het 'ik' kan ingevuld worden), ik durf te betwijfelen of mijn tijdelijke de-identificatie met dat ik daartoe een voorwaarde was?

Oorspronkelijk geplaatst door Turrio

De discussie gaat niet om wat wel of niet is maar om het inzicht waarom en hoe het zo gemakkelijk over het hoofd wordt gezien wat 'Ik Ben'.

Ik beschouw dat ?over het hoofd? zien niet als iets wat ?nders ?zou moeten zijn? dan wat het is? Het 'ik ben' is er immers altijd, ook in en als zij-die-(zogezegd)niet-weten omdat ze iets over het hoofd zouden zien en zich niet afvragen waarom of hoe dat mogelijk is?

Oorspronkelijk geplaatst door Turrio

Ik lees in je beschouwing dat spiritualiteit een zoeken is naar de laatste grond van zingeving.

Achteraf beschouwd, begon spiritualiteit voor mij eigenlijk pas op het moment dat er een eind kwam aan het zoeken, naar wat dan ook. Het is wat mij betreft een paradox : zolang gezocht werd, kon er eigenlijk niet(s) gevonden worden terwijl op zoek(tocht) gaan toch een voorwaarde is om te kunnen stoppen met zoeken en alzo je zelf te ?vinden?. Zo lang het 'ik' (als o.a. de zoeker) gescheiden wordt van het 'zijn', het 'ik ben' (= het gezochte) en men er dus 2 van maakt, kan het ?er zijn? (als één-heid, als ik-ben-die-ik-ben) niet gevonden/bewust belichaamd worden. En dat is volgens mij wat bedoeld wordt met ?de zoeker IS het gezochte? of met ?niet dit (de zoeker), niet dat (het gezochte)? of ?niet-twee??

[Turrio]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Sri Nisargadatta Maharaj laat optekenen dat het er niet om gaat om wat 'Ik Ben' goed te begrijpen maar om wat ik zeg niet verkeerd te begrijpen.

Jouw tekst die je zelf hebt aangehaald...
Wat jij hier over mij schrijft is volledig maar dan ook volledig onjuist, zelfs tot in het kleinste detail...

De titel van deze draad, door jou opgestart is : Over keerpunt en Gedegen Zelfonderzoek.
Jouw vraag in #1 is:
Iedereen is uitgenodigd over dit keerpunt van gedachten te wisselen of ervaringen te delen.

Ok?, ik wenste te spreken over na dat keerpunt; maar keer op keer leg je mijn teksten uit als iemand die zoekende is van voor het keerpunt...

Ik kan het dan ook alleen maar een dovemansgesprek noemen...

Mijn vraag; ben je in staat jouw eigen gedachten, zienswijze opzij te zetten om te lezen wat er staat of antwoordt je steeds op jouw eigen vooroordeel hoe een ander, volgens jou, moet zijn???

Dit is geen dovemansgesprek maar een oprecht uitdrukken van wat 'Ik Ben'. Daarbij gaat het niet om een idee of een oordeel maar om het waarnemen, het zien wat Bewustzijn is.
Zien is het keerpunt. Er is geen daarvoor en daarna omdat 'Ik Ben' onveranderlijk en onmiddellijk is. Er wordt ook niets gevonden omdat het leegte is.

Je teksten en woorden zijn waardevol om aan het persoonlijke zin te geven. Gedegen zelfonderzoek weerlegt deze identificatie niet maar neemt niets aan. Het onderzoekt wat-is op een gedegen manier: tot het zien klaar inzicht geeft in wat is.

Het resultaat van gedegen zelfonderzoek is geen vooroordeel, noch een idee noch een opvatting maar is verwondering hoe in eenvoud Bewustzijn zich manifesteert.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Ok?, ik wenste te spreken over na dat keerpunt; maar keer op keer leg je mijn teksten uit als iemand die zoekende is van voor het keerpunt...

Ik kan het dan ook alleen maar een dovemansgesprek noemen...

Mijn vraag; ben je in staat jouw eigen gedachten, zienswijze opzij te zetten om te lezen wat er staat of antwoordt je steeds op jouw eigen vooroordeel hoe een ander, volgens jou, moet zijn???

Het keerpunt wat 'Ik Ben' is zo duidelijk aanwezig dat het pertinent over het hoofd wordt gezien. Wanneer ik nu naar mijn hoofd kijk en wat voor inspanning ik ook lever, dan kan ik 'n i e t s' waarnemen op de plaats waar ik zie dat anderen een hoofd hebben.
Heb je er ooit bij stilgestaan wat dat betekent? Iedereen heeft een hoofd maar ik niet. Ik heb geen hoofd omdat ik dat lichaam niet ben maar als lichaam de manifestatie ben van bewustzijn.
Je zou kunnen zeggen dat is een opvatting, een zienswijze. Het is echter het zien zelf, de werkelijkheid zelf. Dit kan je zien in de selfies waar de afstand 0 voor alle objecten geldt dat zij een onveranderlijke lege ruimte zijn.
Zo is er nog veel wonderlijks te ontdekken in gedegen zelfonderzoek maar het voornaamste is volkomen los te komen uit de idee een persoon met een lichaam te zijn.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Turrio

Dit is geen dovemansgesprek maar een oprecht uitdrukken van wat 'Ik Ben'. Daarbij gaat het niet om een idee of een oordeel maar om het waarnemen, het zien wat Bewustzijn is.
Zien is het keerpunt. Er is geen daarvoor en daarna omdat 'Ik Ben' onveranderlijk en onmiddellijk is. Er wordt ook niets gevonden omdat het leegte is.

Je teksten en woorden zijn waardevol om aan het persoonlijke zin te geven. Gedegen zelfonderzoek weerlegt deze identificatie niet maar neemt niets aan. Het onderzoekt wat-is op een gedegen manier: tot het zien klaar inzicht geeft in wat is.

Het resultaat van gedegen zelfonderzoek is geen vooroordeel, noch een idee noch een opvatting maar is verwondering hoe in eenvoud Bewustzijn zich manifesteert.



Het keerpunt wat 'Ik Ben' is zo duidelijk aanwezig dat het pertinent over het hoofd wordt gezien. Wanneer ik nu naar mijn hoofd kijk en wat voor inspanning ik ook lever, dan kan ik 'n i e t s' waarnemen op de plaats waar ik zie dat anderen een hoofd hebben.
Heb je er ooit bij stilgestaan wat dat betekent? Iedereen heeft een hoofd maar ik niet. Ik heb geen hoofd omdat ik dat lichaam niet ben maar als lichaam de manifestatie ben van bewustzijn.
Je zou kunnen zeggen dat is een opvatting, een zienswijze. Het is echter het zien zelf, de werkelijkheid zelf. Dit kan je zien in de selfies waar de afstand 0 voor alle objecten geldt dat zij een onveranderlijke lege ruimte zijn.
Zo is er nog veel wonderlijks te ontdekken in gedegen zelfonderzoek maar het voornaamste is volkomen los te komen uit de idee een persoon met een lichaam te zijn.

Looro, je hebt een enorme ervaring gehad en die ervaring doordringt je, nu, na drie jaar, nog helemaal...

Vroeger zouden we dat een bovennatuurlijke ervaring genoemd hebben, nu beschrijf ik dat eerder als wat is, is; met een groter realiteitsgehalte dan het dagdagelijks leven dat we leiden, maar waar de meeste mensen niet toe komen...

Maar blijf met je beide voeten op de grond staan en aanvaard wat je overkomt zonder het te vervormen door een persoonlijke inbreng, aanvaard het vanuit een innerlijke leegte die in direct contact staat met wat is...
Bestaat het 'ik', bestaat het 'ik' niet meer, in ieder geval bij zo'n ervaring is dat van geen enkel belang...
Jij bekijkt nu de wereld, het geheel, alles... vanuit een andere inbreng...
je hebt het 'niets' ervaren; het 'niets' doordringt je nu nog helemaal...
en zoals Tine hierboven zou ik eerder van een 'wederopstanding' spreken dan van een eindpunt of een nieuw beginpunt, zo je wil...

Maar voor mij gaat het leven verder, op een ander niveau misschien waar de dagdagelijkse realiteit om zeggens niet aan deelneemt... Al hoewel alles wat er gebeurt alle niveaus doordringt...

Het klinkt misschien verward; het klinkt hier en daar misschien als het geloven aan wat anderen hebben voorgekauwd; maar weet dat ik niets zo maar geloof, in feiten geloof ik niets meer maar herken ik af en toe mijn ervaringen van nu in wat ik vroeger gelezen heb...

Voor mij is het als een nieuw leven dat begint of als een leven dat verder geleefd wordt maar dan op een andere manier...

Het blijft moeilijk om er over te spreken, en nog meer om niet opnieuw verkeerd begrepen te worden; maar we spreken dan ook over iets waar vroeger niet over gesproken werd...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Tine

Deze stelling is wat mij betreft een uitstekend voorbeeld van een mentale valkuil, namelijk : dánken dat iets (zoals jouw ?ander begin?) géén vaststelling is die door een iemand werd gedaan?



Iets vinden (zoals de staat van onveranderlijke leegte) kan ook alleen maar ?gebeuren? door een iemand. Dat niet (willen/kunnen/durven) zijn, is alleen maar het ik dat zichzélf om de tuin leidt?



Dus, de onveranderlijke leegte die ik ?als vrouw- eerder omschreef als ?een stille ruimte, zwanger van potentieel? benoem jij hier ?als man- als ?het zaad??



Ja, ik besef dat jij gelooft dat het om de één of andere reden zinvol/nodig is dat 'men' loskomt uit de identificatie met het lichaam/geest organisme en dat jij dit ?gedegen zelfonderzoek? noemt. Daarbovenop ga jij blijkbaar ook van de veronderstelling uit dat jouw ontdekking van ?ander begin?, niets met beelden-zien (verbeelding) of gedachtenvorming te maken heeft (gehad); je noemt het door-zien. Dat ander begin is echter gewoon een ander ?beeld?, verbeelding die een andere ?vorm? aanneemt?
Langs de andere kant heb ik ontdekt dat, hoewel een volledig loskomen uit deze identificatie (als een soort ?kruisigingsdood?) inderdaad mogelijk is, het ofwel tot een vorm van ?waan?-zin leidt (bijvoorbeeld zelfverheffing (alles kan, alles mag) of zelfvernietiging) ofwel tot een vorm van dood-zijn (wat zich bijvoorbeeld in rigiditeit/starheid kan uiten maar ook in totale onthechting) wanneer er geen terugkeer (?wederopstanding?) plaatsvindt in/tot het eigen lichaam-geest organisme?
Wat jij ?ander begin? noemt, heb ik als een soort wedergeboorte/?vernieuwing? ervaren. Al heeft het belichaamd ik-zijn daardoor als het ware een andere ?betekenis? gekregen (welke noch op voorhand noch nadien door het 'ik' kan ingevuld worden), ik durf te betwijfelen of mijn tijdelijke de-identificatie met dat ik daartoe een voorwaarde was?


Ik beschouw dat ?over het hoofd? zien niet als iets wat ?nders ?zou moeten zijn? dan wat het is? Het 'ik ben' is er immers altijd, ook in en als zij-die-(zogezegd)niet-weten omdat ze iets over het hoofd zouden zien en zich niet afvragen waarom of hoe dat mogelijk is?



Achteraf beschouwd, begon spiritualiteit voor mij eigenlijk pas op het moment dat er een eind kwam aan het zoeken, naar wat dan ook. Het is wat mij betreft een paradox : zolang gezocht werd, kon er eigenlijk niet(s) gevonden worden terwijl op zoek(tocht) gaan toch een voorwaarde is om te kunnen stoppen met zoeken en alzo je zelf te ?vinden?. Zo lang het 'ik' (als o.a. de zoeker) gescheiden wordt van het 'zijn', het 'ik ben' (= het gezochte) en men er dus 2 van maakt, kan het ?er zijn? (als één-heid, als ik-ben-die-ik-ben) niet gevonden/bewust belichaamd worden. En dat is volgens mij wat bedoeld wordt met ?de zoeker IS het gezochte? of met ?niet dit (de zoeker), niet dat (het gezochte)? of ?niet-twee??

Ik herken mijn eigen zienswijze in het meeste dat je zegt...