Hebben dieren een 'ik' of 'ego'?

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Oké.
Maar dan is mijn vraag, waarom heb je hiermee (Je Quote) dan nog de moeite genomen om van alles en nog wat als reactie te tonen, terwijl je weet dat wat je zegt toch niet waar is, net zo min als deze respons van mij?

Hetzelfde heb ik vervolgens dan weer bij jou.
Waarom alsmaar spreken over geloof terwijl je weet dat het toch allemaal maar geloof is.

Dus waarom nog spreken over 'waar' of 'geloof' wanneer alles vermeend is.

Oorspronkelijk geplaatst door Sam

Dát! (=zelfkennis in een notendop ;) )

Get a room.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Sam

Dát! (=zelfkennis in een notendop ;) )

Het meest bizarre wat er maar is. Ik bén! Geen verbeeldingen , geen twijfels. Maar verwondering.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Laat me dan vragen wat het woord 'kenner' volgens jou inhoudt.
Ik heb het vertaald als iemand die kent en de handeling van dat kennen is doen.

Kennen is geen handeling. In het directe zien is er het kennen van een (willekeurig) kenobject.

Plaats ik de zintuigelijk waarnemende persoon er weer tussen dan is het 'iemand' (ik) die kent.
Mocht je ooit tot zelfkennis komen dan weet je ook dat alleen 'de kenner' egoloos is.

Maar je herkent het allemaal niet....

[Bassie]

Overigens is 'de kenner' en kennende leegte hetzelfde natuurlijk.
Maar dat hadden de 'wetenden' al door. Of 'tegenwoordigheid' , daarmee druk ik hetzelfde uit. Waarmee ik dan natuurlijk geen tijdstip bedoel, niet 11:56 wat het nu is. Tegenwoordigheid is de afwezigheid van tijd, het neemt alles waar wat zich in de tijd bevindt: de kenobjecten.

Kennen en gekend worden, zo werkt het in 'de wereld'. Maar het grappige is dat 'de kenner' helemaal niet in de wereld is!

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Kennen is geen handeling. In het directe zien is er het kennen van een (willekeurig) kenobject.

Het 'directe zien' is alhier al 'gekend' als zijnde het zien zonder tussenkomst van de persoon. Het 'kennen' daarentegen heeft dat, zonder een daaraan specifiek nog toegekende waarde zoals bij 'direct zien', (nog) niet. Nu dat kennen nog zijn oorspronkelijke betekenis heeft behouden is een 'kenner' gewoon degene die kent, de beoefenaar van het kennen.

Plaats ik de zintuigelijk waarnemende persoon er weer tussen dan is het 'iemand' (ik) die kent.

Het gaat mij helemaal niet om de plaatsing van een 'ik' want dat 'ik die kent' lijkt me geen toelichting te behoeven. Het gaat om wat er met dat 'kenner' en 'kennen' beoogt wordt aan te geven.
Dus dan moet je 'kennen' en 'kenner' opnieuw definiëren met een betekenis zoals alleen jij die zo bedoelt uit te leggen en anderen alhier moeten bereid zijn dat te volgen. Ik doe dat dus niet want ik zie er het nut niet van in, waarom je een gangbaar begrip zou verbasteren.

Mocht je ooit tot zelfkennis komen dan weet je ook dat alleen 'de kenner' egoloos is.

Dat zal dan wel nooit gebeuren nu ik niet weet wat onder kenner te verstaan.

Maar je herkent het allemaal niet....

Dat lijkt me toch wel duidelijk.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Overigens is 'de kenner' en kennende leegte hetzelfde natuurlijk.

Hoe moet ik dat rijmen met de 'gekende' betekenis van kennen?

Oorspronkelijk geplaatst door betekenis kennen

Kennen heeft als hoofdbetekenissen 'onderscheiden, herkennen' en 'bekend, vertrouwd zijn met' en wordt daarnaast onder andere ook gebruikt in de betekenis 'door studie of oefening geleerd hebben', 'beheersen'.

Wat herkent die 'kenner', 'kennende leegte' of 'tegenwoordigheid' dan nu die kennende is.

Maar dat hadden de 'wetenden' al door.

Ik had het nog niet door, zet dat mij mooi even weg als onwetende?

De ego gerelateerde boodschap is als volgt:
Ik doorzie dat allemaal, kom ook in mijn hokje.
Wat ben je toch een onwetende sukkel als je dat niet door hebt.

Het advies luidt:
Spreek niet je twijfels uit want je verklaart je daarmee tot onwetende.

Die ego's toch.

Of 'tegenwoordigheid' , daarmee druk ik hetzelfde uit. Waarmee ik dan natuurlijk geen tijdstip bedoel, niet 11:56 wat het nu is. Tegenwoordigheid is de afwezigheid van tijd, het neemt alles waar wat zich in de tijd bevindt: de kenobjecten.

Ik ken tegenwoordigheid in de spirituele betekenis als aanwezigheid (en gebruik dat zelf ook wel eens als 'zijn' zonder 'ik' daarbij betrokken) maar kan deze betekenis niet rijmen met (verbinden aan) 'kenner' of 'kennende leegte'. Dus hou het gewoon bij tegenwoordigheid zou ik zeggen als dat toch hetzelfde is.

Kennen en gekend worden, zo werkt het in 'de wereld'. Maar het grappige is dat 'de kenner' helemaal niet in de wereld is!

De betekenis van 'kenner' is 'hij die kent'. Hij die kent maakt onderdeel uit van de wereld en zo kun je met een hoop zelf verzonnen of verbasterde woorden een geheel eigen werkelijkheid scheppen.

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Oké.

Maar dan is mijn vraag, waarom heb je hiermee (Je Quote) dan nog de moeite genomen om van alles en nog wat als reactie te tonen, terwijl je weet dat wat je zegt toch niet waar is, net zo min als deze respons van mij?

In welke veronderstelling verkeer je dan, dat wat je zegt nog 'geloofwaardig' zou kunnen zijn voor mij, of iemand anders?

Ziehier mijn antwoord:

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Wat wel gecommunideerd kan worden is dat geloof er in kan wegvallen. Dan komt er klaarheid.

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

En waarom zou dit dan iets anders zijn als suggestie, wat je hier stelt is ook niet waar, als het jouw bevinding is dat het wel zo is, dan geloof je in een ervaring die jou laat blijken dat het wel zo is.. Dus wat is het Dorje? Je wilt toch iets overbrengen wat wel 'Waar' zou zijn, toch? Wat dan?

Wat ik zogezegd 'sugereer" hoeft op zich ook helemaal niet geloofd te worden, want dat geloof is wat juist weg kan vallen, maar het gecommuniceerde kan wel iets doen dagen. Wat het kan doen dagen kan je niet overbrengen, maar als het stuivertje gaat wankelen, zou het zomaar wel eens kunnen vallen ook.

Oke?

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Ik vind het een makkelijk te verteren verhaal, maar dit licht ik er even uit. Ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is zou ik persoonlijk liever toeschrijven aan eenieder zijn geaardheid en niet aan conditionering. Conditionering drukt zich natuurlijk ook ergens in uit maar dat is dan weer een andere vorm van uitdrukken (dan gebekt zijn).

Dat is inderdaad zorgvuldiger uitgedrukt.

Ik wou het graag in hetzelfde thema houden (conditioneren vs geloven) en weer geen nieuw thema (geaardheid) aansnjiden.

Maar je hebt gelijk: er is een aangeboren geaardheid, die gaandeweg meer vorm gegeven wordt door conditionering (het volgeltje moet wel leren zingen met het bekje waarmee het geboren is).

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Voor mij zelf sprekende kom ik op vele van je kruimels af en dat ga je dan interpreteren als verdedigen, waarvan ik weet dat verdedigen niet het geval is. Maar om dat elders te kunnen beoordelen vraagt dat toch wel enige kennis. Net zoals bij geloven heb ik er nogal wat bezwaar tegen alles verdedigen te noemen als zou iedere reactie een verdediging betreffen.

Dat op zijn beurt 'verdediging' noemen is niet zozeer een interpretatie, maar eerder nog steeds een kruimel.

Als jij er om een andere reden op afkomt, is dat wat mij betreft ook ok, maar hoeft dat op zijn beurt ook weer niet uitgelegd/verdedigd te worden.

Waar het eender wordt wat een ander over jou schrijft, komt er veel energie vrij om te communiceren wat iets kan doen dagen, in plaats van steeds maar weer al die energie te steken in dat zelf en het weerleggen van het beeld dat anderen er van maken.