Er is een groot verschil in de weg kennen en de weg gaan

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Je bent de gevangene van je perceptie daarom wordt het nooit wat met je.

Mooi uitgedrukt Laurens, nu nog inzien dat het vooral op jou van toepassing is...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

En dit moet dan suggereren dat je behept bent met het directe zien en het niet hebben van een perceptie? Haha, je bent voor mij zo doorzichtig als glas. Ik zie alsmaar dat je te dealen hebt met de tussenkomst van jou als persoon (gedegen zelfonderzoek afgerond weet je wel). Dus je kunt wel proberen mij wat op de mouw te spelden maar daar trap ik niet in.

Laurens, jouw probleem is niet dat je wel of niet Bassie doorziet... Jouw probleem is dat je niet buiten je eigen perceptie kunt treden en de hele wereld rondom jou opdeelt in mensen die wel of niet in jouw perceptie passen...
Jij luistert zelfs niet wat een ander zegt... erger nog, jij bent niet in staat om te luisteren naar wat anderen zeggen want jij zit zo vastgeroest in je eigen systeem en jij vertaalt alles wat je hoort volgens je eigen systeem...
In feite Laurens, voert jij hier een voortdurende monoloog met jezelf op...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Sam

Tip: Byron Katie heeft hier met slechts 4 vragen het perfecte antwoord op!!!

Just try and die

Denk je dat Laurens in staat is om dat te doen???

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Een ik is altijd in wording. 'Wat is' is en blijft altijd 'wat is'.
Daarom kan er geen ik 'wat is' zijn.
Daarom kan jouw ik, het Zijn niet zijn.

Nog dieper gezien zijn 'Zijn' en 'worden' zelfs niet twee. Maar een wordend ik kan dit niet zien. En als een ik, dat van 'wordend' tot 'zijn' denkt te zijn geworden, zoiets hoort, gaat de pop pas goed aan het dansen.

Daarom zwijgen we er verder beter over, want dansende poppen kunnen niet zo goed zien.

Het enige wat je met je ik kan doen Marie, is het te zien voor wat het is, niet er nog eens iets anders mee te worden, ook geen "ik ben Zijn". Komen tot het "ik ben" (zonder meer, zonder in te vullen wat) is als je zelf voor de poort zetten. Er komt echter geen zelf, geen ik, door de poort.

Het is maar als het ik zich-zelf verliest, dus als het subject wegvalt als subject te zijn, dat er ook geen poort meer is, en nergens nog doorgegaan moet worden.

Eigenlijk is er dus in de eerste plaats geen ik nodig dat voor een poort gaat staan of gezet wordt. Maar de paradox wil nu wel dat het ik zichzelf niet kan doen wegvallen. Dus zolang het ik (of het zichzelf nu benoemt als zelf of niet-zelf, of als aanwezig of niet meer aanwezig) niet is weggevallen, is het beste wat dit ik kan doen zichzelf toch voor die poort te zetten. Alleen dan, als uiteindelijk daagt dat geen enkel ik, ook geen ik dat denkt er niet meer te zijn als ik, er niet door kan, kan het ik als werkelijkheid en daarmee ook de gerichtheid er op wegvallen en valt daarmee ook de poort weg of de weg.

Het 'ik' of het 'verschijnen als ik' valt daarmee niet weg, maar iets wat verschijnt en niet meer gericht is op zichzelf doet wat verschijningen doen als ze niet meer in stand worden gehouden: weer verdwijnen, en dan weer eens verschijnen en dan weer verdwijnen, zonder het Zijn dat er altijd is, of er nu ik verschijnt of niet, te claimen als dat ben ik.

In veel woorden soms met doorzicht, maar soms ook met blijvende blindheid gesproken... Wie denk je dat hier vasthangt in zijn 'ik'???
En wie is de dwaas die het enorme hulpmiddel dat hij door de schepping gekregen heeft weggooit???
Oh, alsof ik niet weet dat er geen woord in het heelal meer verkracht, bedrogen, omzwichteld, verrot... is dan juist dat zo opgehemelde 'ik'.

Nogmaals als het niet bestaat, waarom dan al dat gehouwehoer erover... en als het wel bestaat... verdomme wat is het dan???

Draai en keer het zoals je wil; zonder je 'ik' ben je speelbal in de handen van de duivel...

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Het kan ook voorgeschreven worden, maar dat verdraag je niet. Sommige mensen zijn bereid zich iets voor te laten schrijven, jij niet. Wanneer ga je je issues onder ogen komen?

Dat kan best dat die bereidheid er soms is. Ik ga je dan niet tegen houden of tegen werken als die er is. Er is hier echter geen enkele nood aan zulk een bereidheid en voor mij is dat helemaal geen issue. Dus als het toch een issue is, dan moet je je afvragen voor wie?

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Neo advaita is resultaten uit een gedaan onderzoek als uitgangspunt nemen. Een voorbeeld is dat ont'dekt kan worden dat er niks kan worden gedaan, neo advaita is dan zeggen dat er niks gedaan hoeft (of kan) te worden (zonder een dienovereenkomstig onderzoek zelf gedaan te hebben).

...

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Je hebt moeite met het 'zien' van Waarheid en dat maakt je wantrouwig ten aanzien van wat er uit Waarheid gezegd wordt.

Oh, je vertaalt mijn terug geven van jouw waarheden als wantrouwen? Het heeft niets met vertrouwen of niet te maken. Als je Waarheid ziet dan sta ik daar helemaal voor open, als je jouw waarheid ziet, dan leg ik het bij je terug. Het issue dat jij eerder lijkt te hebben met mij is dat ik je eigen waarheden terug bij jou leg en niet aanneem voor Waarheid. Ik verdraag het wel, maar als het je eigen projectie is, krijg je het gewoon vriendelijk terug. Geen issue voor mij.

Waarheid zien is voor mij ook al geen issue en bovendien stoort het mij nooit als ik anderen Waarheid voorzet dat ze dat verwerpen. Dat zou nogal eens een issue van jewelste zijn moest mij dat storen. Als zoiets je stoort, dan heb je helemaal geen Waarheid gezien.

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Je werpt je op als de redder van degene waarvan je denkt dat die in de waan vast zit (dat is je eigen waan).

Dat maak je er zelf van. Ik gooi gewoon broodkruimels, de muizen zijn het die er op afvliegen of niet.

Er moet trouwens niemand gered worden. Als er in stand houding van iets is, is het maar normaal dat dit aangewezen wordt, net als het maar normaal is dat als ik scheerschuim zie hangen op je wang nog van je vorige scheerbeurt, ik je daar op wijs, zodat je het weg kan vegen.

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Alles wat er qua gedachten plaats maakt voor andere gedachten is geen wezenlijke verandering en dus geen dieper dagen. Daarvoor moet meer gebeuren.

...

Ja, precies: alles wat ingewisseld wordt voor iets anders is geen wezenlijk dagen. Het diepere dagen stopt juist het éne inwisselen voor het andere.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Psychishe pijn is de kwetsbaarheid van ego.

Dat is het punt. De mens kan niet tegen een'zaamheid. Waardoor 'het ene' (niet-twee) buiten bereik blijft. Want het is een'zaam in de leegte.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Het 'ik' is... aan jou en/of aan mij om het in beperkende, persoonlijke, begrenzende vorm vast te klinken als in oppositie, tegenstelling met de anderen...
Mijn 'ik' is een algemeen geldend principe, zeker niet gezien als een afzondering, de tegenstelling met de ander, want iedere persoon heeft die 'ik' en in wezen zijn al die 'ikken' één en dezelfde...
Zoals ieder zijn hart, zijn benen, zijn... heeft zo heeft ieder zijn 'ik'...
Niet meer en niet minder als een onderdeel van zijn ZIJN...

Je kalt weer raas, Marie.

In deze wereld is het 'ik' gerelateerd aan de andere ikken. De ik-wereld verhouding.

In de realisatie is het 'ik' nergens aan gerelateerd. De zelf-zelf verhouding. Zelviger dan dat wordt het niet omdat het 'niets' is.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Merci Bassie; maar Marie, in tegenstelling met velen hier, zoekt in eer en geweten verder...

Dat is te waarderen. Dat je je niet inlaat met GZO valt dan weer te prijzen in je.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Nee. Je hebt, met Marie, maar niet door dat het 'ik' hetgeen is dat in de weg zit om ZIJN te kunnen zijn. Marie's ik bestaat alleen maar uit 'denken' iets te kunnen. De uitspraak van Jezus in de juiste context 'Je geloof heeft je gered' is nu (er geloof is) kun je wat doen.

En jij zit muurvast in jouw idee dat als je het woord 'ik' ziet er een muur om dat 'ik' moet zitten en dus gooit jij in al je dwaasheid het kind met het badwater weg omdat jij, niet ik, alleen het verkrachte 'ik' dat het verstand, het ego, de denkende mens ervan gemaakt heeft kent...
Wat is het 'ik' in mijn ogen... Het 'ik' is het zijn waarmee 'ik' mag deelnemen aan de schepping... Wat, verkeerdelijk gedacht niet wil zeggen dat ik de schepping ben, dat ik de doener ben, dat ik een actief element in de schepping ben... In tegendeel, ik heb het geschenk, het wonder, de genade ontvangen om deel te zijn van het geheel...
En jullie willen dat 'ik', dat wonder, die genade, die wijsheid zou weggooien???

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Als alles God of Waarheid is dan ben jij dat toch ook?
Laurens, althans, is niet bij uitzondering God of Waarheid. Je zo elitair buiten de orde plaatsen pakt alleen ego zo op. Dat zeggen kan alleen maar hoogmoedswaan van Laurens zijn (zo toon je dus de aanwezigheid van ego bij jezelf aan, die zien alleen maar ik'jes egodingetjes doen).

Jezus is ook verguist door te zeggen de zoon van God te zijn, hij durfde het in die tijd zeker nog niet zo goed aan te zeggen God te zijn. Zelfs nu wordt je daarvoor nog gekruisigd. Je ervaart je geen God, zoals Laurens, want je hebt je 'ik' al tot god verheven, maar degenen zonder 'ik' kunnen onbezwaard zeggen 'wat' ze zijn, of zeggen te 'weten' wat ze zijn (te weten Waarheid of God).

Ik begrijp werkelijk niet waarom zoiets simpels niet tot iemand kan doordringen.

Wat een eigen bedrog... zonder 'ik' heb 'ik' het recht om te zeggen dat 'ik' God ben...
Alsof God bij het woordje wel of niet 'ik' blijft hangen...

'Ik' in tegendeel zeg je, dat dank zij 'ik', 'ik' kan deelnemen, 'ik' deelneem, ten minste als ik mij weet te bevrijden van de verbasterde 'ik'-vorm die speudo-geleerden ervan gemaakt hebben, aan de Godservaring...