Schrijven op het forum.

[Naadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Aart

Renoir, om even bij het voorbeeld van roken te blijven, het lichaam vraagt niet om nicotine, dat lijkt zo, het is de geestelijke onrust die vraagt om nicotine.

Als een mens zich bewust wordt waar behoeftes vandaan komen dus in het voorbeeld; waarom er onrust ontstaat in een situatie en gezien wordt dat die onrust er enkel ontstaan is vanuit een nog onbewust zijn van iets en als dat onbewuste bewust wordt dan verdwijnt de onrust en daardoor de behoefte aan nicotine.

Aart iedere verslaving kent zowel een lichamelijk als een geestelijk aspect. Zo kunnen erfelijke factoren een rol spelen, maar in grote lijnen ben ik het wel met je eens dat de lichamelijke afhankelijkheid verreweg ondergeschikt is aan de geestelijke afhankelijkheid. Zoals onderhand als bekend verondersteld mag worden ben ik werkzaam in de verslavingszorg en ben ik zelf een ervaringsdeskundige, en ik kan je verzekeren dat bewustheid niet altijd de garantie biedt dat de onrust verdwijnt en daarmee de verslaving.

Van alle mensen die oprecht gemotiveerd zijn en bewust bezig met het proces van afkicken en clean willen zijn en blijven, is er een categorie die de knop om kan zetten zonder al te veel moeite en die ook nooit meer terugvallen, en is er een categorie mensen die het wel lukt om abstinent te blijven, maar voor wie het steeds een enorme strijd blijft, en is er een categorie mensen die om de zoveel tijd een eenmalige terugval heeft en zich daarna weer herpakt, een categorie die na maanden of zelfs jaren terugvalt en daar heel lang in kan blijven hangen en is er een categorie die wat wij noemen "gecontroleerd" kan gebruiken en zo zijn er nog tal van varianten. Waarmee maar weer is aangetoond dat er in algemene zin in feite geen zinnig woord over gezegd kan worden. Zo dan, ik heb gezegd, ik steek er nog maar 's één op.

[Mara]

Ik had een nog maar eens een essay geschreven over wat volgens mij denken is en waarvoor denken gebruikt wordt.
Het staat hier opgeslagen op mijn computer.
Maar ik post het niet. Ik heb er geen zin meer in.

De mensen die, net als ik geen problemen hebben rond denken, zullen er niet op reageren. Ze zullen hoogstens zeggen: "goed of slecht geschreven".

Het zijn de warhoofden die altijd weer langskomen om mij mee te delen dat het allemaal "stierenstront" en "geestverneukerij" is.
Terwijl ze zelf, uit wat ze gelezen of gehoord hebben, de raarste en bizarste ideeën gevormd hebben over wat denken is.
Maar dat beseffen ze niet!

Als je er voor opgeleid bent, kun je het misschien relatief lang volhouden om te converseren met iemand die niet goed bij zijn hoofd is. Maar voor mij is het genoeg geweest...

Aan iedereen een mooi jaaruiteinde gewenst.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Aart

Renoir, om even bij het voorbeeld van roken te blijven, het lichaam vraagt niet om nicotine, dat lijkt zo, het is de geestelijke onrust die vraagt om nicotine.

Als een mens zich bewust wordt waar behoeftes vandaan komen dus in het voorbeeld; waarom er onrust ontstaat in een situatie en gezien wordt dat die onrust er enkel ontstaan is vanuit een nog onbewust zijn van iets en als dat onbewuste bewust wordt dan verdwijnt de onrust en daardoor de behoefte aan nicotine.

Het gaat niet om de neiging van wel of niet boos worden, het gaat erom dat de mens er zich van bewust wordt waarom boosheid ontstaat.

Het komt namelijk niet uit de lucht vallen, er is altijd een reden voor en naarmate de mens bewuster wordt gaat hij/zij zien dat er nooit een reden is om boos te worden.

Tuurlijk snap ik het gevaar van wat je bedoelt m.b.t. 'het van boosheid af willen en/of het leren te ontkennen.

Maar als dat gevaar bij iemand aan de orde is dan hoort dat waarschijnlijk ook tot het bewustworden van dat aspect. Het leven zal het van boosheid afwillen of ontkennen altijd op je bordje blijven werpen.

Het gevaar van wat ik de verstandelijke realisatie noem (bv de kreet; 'voor bewustzijn maakt het niets uit' of' boosheid hoort er nu eenmaal bij' of 'ja ik kijk naar mijn boosheid') is dat (het m.i. lijkt) dat die verstandelijke realisatie hardnekkiger is, zo in het hoofd zit, waardoor er echt geen openheid meer is tot ontdekken van hoe de dingen in werkelijkheid ontstaan/zijn.

Bij verstandelijke realisatie kan boosheid er gewoon zijn en wordt tie goed gepraat en is er niet de behoefte tot onderzoeken/bewust worden hoe iets ontstaat.

Bij het gevaar van niet boos willen zijn of ontkennen boos te zijn word je toch geconfronteerd met het toch zien verschijnen van die boosheid en zul je toch verder moeten kijken.

Aart, een paar vragen, uit interesse.

Heb je wel eens gerookt?
Gewoon een sigaretje, shag, sigaartje of misschien wel een jointje?
Of misschien wel een heleboel over langere tijd?

En hoe zit het met boosheid bij je?
Was je een driftkikkertje?
Eentje die vooraan stond als er wat (ellende) te beleven was.

Of meer zo iemand die wel kookt van binnen,
bij wie je aan zijn neus kon zien dat ie boos was,
maar er niets van liet blijken?

Ben gewoon benieuwd of je weet waar je over spreekt (uit eigen ervaring).

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Aart

Renoir, om even bij het voorbeeld van roken te blijven, het lichaam vraagt niet om nicotine, dat lijkt zo, het is de geestelijke onrust die vraagt om nicotine.

Ik sluit niet uit dat de vertaalslag voor het lichamelijk behoeftig zijn gelegen is in de hersenen maar het ontspringt (maar dat is mijn idee) aan het lichaam. Het symptoom ziet er uit als het zin hebben in iets lekkers waar geen betekenis aan hangt. Gooi ik er een geschraapte wortel in dan blijft de lust naar iets lekkers onverminderd voortduren maar neemt het na het vinden van een waardig substituut, zoals de speen dat voor een peuter doet (en zoetigheid voor mij), tijdelijk af totdat het lichaam ondervindt dat aan de vraag niet is voldaan en weer begint te zeuren.

Voor mijn gevoel ging het roken gepaard met ontspanning na het leveren van een zekere fysieke inspanning. Steeds bleek het lichaam de aangever en de geest de vormgever. Zelfs wanneer het een chemie uitwisseling van de hersenen mocht blijken te zijn (ik heb daar nl geen verstand van) is het toch lichamelijk en niet de geestelijk.

Verder is het de vraag of het de geest is die herinnerd of alleen maar vertaald uit het geheugen dat verankerd ligt in iedere cel van het lichaam. Daar het aangenaam gevoel in het lichaam opgeslagen ligt is het, mijns inziens, moeilijk een verslaving kwijt te raken. Gedachten zijn namelijk heel wat makkelijker te veranderen, daar ligt weinig belemmering.

Ik wil hier wel graag nog even kwijt dat deze uitwisseling tot een uiteenzetting is verworden van geaardheid (vaster in je manifestatie verankerd) dan wel een gewoonte. Beiden hebben niets van doen met hetgeen ('wat') je bent zoals bedoeld onderwerp te zijn op dit forum.

[sagnaar]

Enige maanden geleden had ik in Turkije een onverwachte ontmoeting met een 90 jarige turk , die halverwege de jaren 40 van de vorige eeuw een aantal jaren een directe volgeling was van GURDJIEF.

George Gurdjief had zich de gewoonte' eigen gemaakt om een aantal maanden te roken als een ketter, te zuipen als een piraat, te vloeken als een bootwerker, te eten als een verhongerde, en zich in alle omstandigheden te gedragen als een volslagen idioot.

Van het een op het andere moment (een knip met de vingers) STOPTE hij daar dan mee zonder enig vertoon van afkick of ongemak daarna.
Hij verklaarde dat te doen om de schijnbare veiligheid van 'gewoonte' in zijn systeem geen kans te geven zich te kunnen nestelen.
Naar zijn eigen zeggen kon hij dit doen vanuit een onbetrokken...betrokkenheid.

Bijzonder hè?

[glans]

Oorspronkelijk geplaatst door caine

Naar zijn eige zeggen kon hij dit doen vanuit een onbetrokken...betrokkenheid.

Dit is dan zijn eigen verhaaltje wat hij ervan gemaakt heeft, wat jou misschien aanspreekt.

Bijzonder he?

Of het bijzonder is weet ik niet.
Er zijn gewoon mensen die dit kunnen. (zie ook het bericht wat Naadje schreef in eerder bericht)
Door omstanders wordt het bijzonder gemaakt.
Voor de man zelf lijkt het mij vooral heel prettig.

[Naadje]

Hey Glans, je was me net voor met je reactie. De man in kwestie zoekt/geeft een verklaring voor zijn handelen en die kan je inderdaad aanspreken of niet. Er zijn hele hordes van mensen die dat ook kunnen en er misschien weer een heel andere verklaring voor hebben. In die zin is het dus niet bijzonder.

Doorgaans vinden we iets bijzonder indien we het zelf niet kunnen (laten). Hetgeen overigens jammer is, want daardoor hebben we vaak geen oog voor onze eigen "bijzonderheden".

Even of-topic...ik werd vanochtend wakker en dacht, goh al zo lang niks meer van Glans gehoord, hoe zou het met haar zijn? (Op je kerstwensen na dan) et voila....daar ben je weer......ik word zomaar op mijn wenken bediend. Dat noem ik nog 's bijzonder. KiSs Goed weer van je te horen.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door caine

Enige maanden geleden had ik in turkije een onverwachte ontmoeting met een 90 jarige turk die halverwege de jaren 40 van de vorige eeuw een aantal jaren een directe volgeling was van GURDJIEF.

Ik heb Gurdjief en Ouspenski gelezen en geraakte niet onder de indruk van de mogelijkheid het lichaam onder de discipline van de geest te brengen.

[Mara]

Ik schrijf op het forum om van gedachten te wisselen over wat mij bezig houdt, over wat ik gelezen heb, wat ik beluisterd en bekeken heb. En ik maak graag opstelletjes, essaytjes.
Op een forum schrijven is een sociale bezigheid.

Maar al vijf jaar lang kom ik er een paar tegen die mij en de anderen hier komen vertellen dat het geen zin heeft om over jezelf na te denken omdat er niemand is om over na te denken.
Als ze dat echt zouden menen zouden ze hier niet schrijven.
Ze hebben dat ergens gelezen en blijven dat eindeloos herhalen. Waarom?

Eén is alvast knettergek, een ander oliedom en de rest kan alleen maar gedreven zijn door ijdelheid.
"Kijk naar mij... ik hoor tot de uitzonderlijke elite van de Rishi's, Shankara, Ramana Maharshi, Nisargadatta en... last but not least: Tony Parsons."

Toevallig - of je dat nu leuk vind of niet - ben ik een expert op het gebied van advaita-vedanta.
Het is erg moeilijk om mij iets wijs te maken.

Tony Parsons heeft spiritualiteit herleid tot het "Biedermeier" niveau.
Hij is zelf een geslaagde burger in onze neo-liberale maatschappij en zegt net hetzelfde als mijn buurman: "Het heeft geen enkele zin om aan zelfonderzoek te doen!"
Alleen verpakt hij dat in een taal die er voor zorgt dat hij nog wat geld kan verdienen aan hunkerende, gemakkelijk te misleiden zielen.

Wees tenminste eerlijk! Als je ervan overtuigd bent dat het geen zin heeft om over jezelf na te denken, blijf dan weg van een forum dat zelfkennis als vaandel draagt!

En als je dat niet kunt bewijs je alleen maar dat je aandacht zoekt!

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Mara

Ze hebben dat ergens gelezen en blijven dat eindeloos herhalen. Waarom?

Omdat we zo graag ons mooie glanzende ei laten bewonderen ?