Vaarwel...

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Haar vanuit het zien wat gezien wordt of ook niet. (al dan niet waar)
niet rustig weg kunnen laten is juist daarom niet haar ding.

Wat de vermoeienis voor mijzelf betreft, het werkt voor mij net even iets anders. Je kunt ook dusdanig veel energie hebben dat je alsmaar blijft doorgaan. Ik heb daar "last" van in die zin dat ik juist onvermoeibaar ben en daardoor op een gegeven moment elke dag weer of alleen maar mondjesmaat niet aan toe kom, wat ik ook nog wil.... prioriteiten verleg en mijn grenzen voorbijga. Wat lastig is als je dat niet eens echt merkt. Mihaela "denkt" zelf ook dat ik moe van haar wordt. Dat is dus niet zo.

Wat ik niet behulpzaam vind haar en niemands richting uit is dat ik de illusie mee in stand houd, door in haar denkbeelden mee te moeten gaan en te voeden. Terwijl ik zelf toch ook duidelijk meen te zien waar deze uit voortkomen. Mijn denkbeelden loslaten op een dergelijke manier is dan ook alleen maar weer een soort van ruil. Dat moet ook anders kunnen en kan ik mijn eigen zien maar beter eerst onderzoeken.

Het meekijken verder met Mihaela kan ook zonder woorden en wordt wat mij betreft daardoor juist niet verstoord.

Meestal is datgene wat je ziet datgene wat jou zelf beroerd en heeft het maar weinig met die ander te maken. Mihaela zegt, naar mijn idee, wel heel duidelijk wie ze zelf is, hoe zij zichzelf ziet en waar ze mee bezig is. Dat alles maakt dat je haar deel er uit kunt filteren en daarbij houdt je een deel over dat kennelijk wel aan jou toe te schrijven is.

Althans voor degene die bereid is om mee te kijken en bereid is die moeite te doen. Je kunt ook zoals Esradha dat deed je verwarring door al dat gespiegel aangeven of het als chaos betittelen, het typeren zodat het makkelijk als onzin kan worden weggezet. Je kan zoals Maria in het verweer gaan door juist de bekendheid met het inferieure van de aangever naar voren te halen. Allemaal mechanismen om niet te willen zien, je ogen dicht te kunnen houden, want de kern van ego is eigenlijk helemaal niet zo krachtig zodat het met alle middelen moet worden beschermd.

Om die reden is het ontzettend zinnig om op zoek te gaan naar de aard van dat kleine kwetsbare in je dat constant bescherming behoeft. Want als je ergens moe van wordt dan is het wel de continue aandacht, bescherming en instandhouding van je ego. Dus als ik met Mihaela naar jou meekijk, zie ik dat ze allereerst haar energie heeft opgeladen en daarbij strijdt ze voor een intrinsieke aandoende zaak die haar juist energie geeft. Daarbij ziet ze in zichzelf de vermoeidheid die jou parten moet spelen indien zij zelf aan jouw wereld vorm zou moeten geven.

En wat doe jij, je gaat verklaren, niet kijken hoe vermoeiend jou manier van omgaan met de dingen moet zijn, nee verklaren waarom je zo moe bent. Je krijgt een cadeautje en in plaats van het blij en verrast uit te pakken leg je het onaangeroerd op je zolder of geeft het als ongewenst terug.

Wat doet ego ? Nou wat ego doet dat laat je dus treffend zien en je staat daarin niet alleen hoor, iedereen hier doet dat bijten en krabben om toch vooral niet even mee te hoeven kijken. Jij geeft het cadeau gewoon met een aanmerking over het cadeaupapier, waarvan je zegt dat zij zelf zich daarin heeft verpakt terug. Jij hebt een zogenaamd retour cadeautje, je wilt haar denkbeelden niet voeden. Ook wil je er geen ordinaire wisseltruuk van maken.

No harm is done, ego is weer gered.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Esradha

Enige verschil is dat dat keihard confronteren gebeurt vanuit ego, eigenbelang en projecties.

Oorspronkelijk geplaatst door Esradha

Nee, maar het gebeurt wel. De vraag is of confrontatie vanuit eigenbelang ed nog steeds diezelfde liefdevolle hand kent.

Blijkbaar ken je het fenomeen confronteren vanuit eigenbelang.

Ken je ook het fenomeen confronteren ontdaan van eigenbelang?

[Mars]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Ach joh, treur niet.. ze is binnen no time terug.
Ze schrijft zich regelmatig uit, maar ze houdt het nooit langer dan (+-) een week vol. Na de Kerstdagen zien wij haar weer rond huppelen..., al geloof ik dat ze zich verleid zal gaan voelen, om de mensen, waar ze hier van houdt, een zalig Kerstfeest te wensen, dus zien wij haar eerder terug. Ze blijft ook ingeschreven, dus iets schrijven zal vanzelf gaan, even trots opzij zetten, en hup Zalige Keerstfeest gewenst!

Hmm... ,maar ze is van plan om zich bij Esradha op het forum in te schrijven, dus je hoef haar helemaal niet te missen, want ze blijft op het forum, welk forum dan ook.

Ah lekker joh, af en toe een weinig treurnis.

Nou mooi, ik verheug me nu al op de No?lNadya.

Dat donkerbruin vermoedende denkbeeld over het schaduwforum kwam reeds voorbij.

[sagnaar]

Oorspronkelijk geplaatst door Aart

Ik ga mijn ego eens aan de hand pakken en laten uitwaaien langs de zee.

Wie weet neemt de zee hem wel mee, een mooi vaarwel.

Wacht nog ff..dan gaat ik met u mee.
Ik wil kost wat het kost, daar heb ik ALLES voor over, 2000 quotes halen !.
Dan laat ik mezelf ook wegwaaien.....

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Dat gevoel heb ik dus ook. En daarnaast zou het niet zo zijn, is er redenen te meer om iemand die niet meer wil dan zich hier te vermaken ( terwijl dat je insteek niet is) rustig te laten gaan. Daarmee voed je als ziener voor mijn gevoel meer je eigen ding, als je dat dan niet kunt.

Daar heb je een punt, als degene die hier voor het vermaak komt en dus niet voor zelfonderzoek, zit je hem dus van alles aan te wrijven waar die helemaal niks mee wil en mogelijk zelfs helemaal niks mee kan.

Daarom haak ik ook regelmatig af hier nog iets te zeggen.

Als je graag verlicht wil worden (ik noem hier maar een dwarsstraat) dan ga je enigzins onder de indruk over zo iemand, zeg maar bijna onderdanig, met een hele volksschare die devoot aan z'n voeten ligt, naar hem zitten luisteren.

Dan is er in ieder geval een bereidheid te luisteren en sprake van enige overdracht. Hier weet iedereen het al het lijkt alsof we het alleen nog moeten eens worden.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door sagnaar

Dan laat ik mezelf ook wegwaaien.....

En zo zoekt ieder op zijn eigen manier naar verstrooiing ...

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door moi

Zonder verdere reacties hierop te hebben gelezen, zeg ik hierop,

wat een ONZIN.

Confronterend genoeg?

Ieder z'n mening, het gaat om kijken of het waarheid voor je bevat.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Esradha

Enige verschil is dat dat keihard confronteren gebeurt vanuit ego, eigenbelang en projecties.

Dat hoeft dus helemaal niet het geval te zijn, daarbij kan het als excuus worden gebruikt, zoals je nu ook doet, om niet te hoeven zien.

Maar ik kom er nog maar weer eens op terug, of dat het geval is, wat ego, eigenbelang en projectie is, wordt naarmate je zelf onderzoek vordert duidelijk.

Je gebruikt het nu om je te laten afschrikken, niets te hoeven doen want er is toch alleen maar eigenbelang en projectie.

Ook daarvan heb ik al eens gezegd kijk eerst naar iemand zijn belang en uit die desnoods zodat je er zekerheid over krijgt dat ie er voor jou is.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Naadje was overduidelijk getriggert. Daarnaast bevalt het haar steeds minder omdat het confronterend gaat worden en zij hier min of meer voor haar plezier komt. Een beetje zelfkennis mag maar niet te diep graag.

Los daarvan is alleen dat vermoeiend wat in stand moet worden gehouden, dus daar duiden verschijnselen van moeheid op, wanneer het instandhouden van het persoonlijke te veel energie kost en je weg moet om te herstellen.

Naadje echter lijkt me voldoende energie hebben ze wordt gewoon niet voldoende meer vermaakt en daarbij lijkt ze me ook last ondervinden als iemand zonder zeggenskracht.

Maar voor mijn part beschrijf ik mezelf en is dat hetgeen waar ik tegen ik aankijkt.

Precies. Je zit tegen je eigen perceptie aan te kijken en dat is iets wat ik je de laatste tijd meer en meer zie doen. Mijn trigger is dat ik moeite heb met het fenomeen: wie betaalt, die bepaalt. Dat is mijn dingetje uit mijn jeugd, ik weet precies hoe, wat en waar het vandaan komt. En precies dat was de welbekende druppel voor mij. Ik had en heb moeite met jouw eenzijdige besluit, so ins blaue hinein, om een genomen beslissing eenzijdig terug te draaien. Zonder enige vorm van overleg. Verder vind ik jouw manier van benaderen, de laatste tijd ook verre van zelfkennis en inzicht getuigen. Dat is wel eens anders geweest in mijn optiek. Ik zie je ook in dit draadje herhaaldelijk de plank misslaan en je doet inderdaad niks anders dan wat Mihaela doet: invullen, invullen en nog eens invullen. En dat noem jij dan zelfkennis. Mijn zegen heb je, maar het heeft voor mij helemaal niks met zelfkennis te maken.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Meestal is datgene wat je ziet datgene wat jou zelf beroerd en heeft het maar weinig met die ander te maken. Mihaela zegt, naar mijn idee, wel heel duidelijk wie ze zelf is, hoe zij zichzelf ziet en waar ze mee bezig is. Dat alles maakt dat je haar deel er uit kunt filteren en daarbij houdt je een deel over dat kennelijk wel aan jou toe te schrijven is.

Althans voor degene die bereid is om mee te kijken en bereid is die moeite te doen. Je kunt ook zoals Esradha dat deed je verwarring door al dat gespiegel aangeven of het als chaos betittelen, het typeren zodat het makkelijk als onzin kan worden weggezet. Je kan zoals Maria in het verweer gaan door juist de bekendheid met het inferieure van de aangever naar voren te halen. Allemaal mechanismen om niet te willen zien, je ogen dicht te kunnen houden, want de kern van ego is eigenlijk helemaal niet zo krachtig zodat het met alle middelen moet worden beschermd.

Om die reden is het ontzettend zinnig om op zoek te gaan naar de aard van dat kleine kwetsbare in je dat constant bescherming behoeft. Want als je ergens moe van wordt dan is het wel de continue aandacht, bescherming en instandhouding van je ego. Dus als ik met Mihaela naar jou meekijk, zie ik dat ze allereerst haar energie heeft opgeladen en daarbij strijdt ze voor een intrinsieke aandoende zaak die haar juist energie geeft. Daarbij ziet ze in zichzelf de vermoeidheid die jou parten moet spelen indien zij zelf aan jouw wereld vorm zou moeten geven.

En wat doe jij, je gaat verklaren, niet kijken hoe vermoeiend jou manier van omgaan met de dingen moet zijn, nee verklaren waarom je zo moe bent. Je krijgt een cadeautje en in plaats van het blij en verrast uit te pakken leg je het onaangeroerd op je zolder of geeft het als ongewenst terug.

Wat doet ego ? Nou wat ego doet dat laat je dus treffend zien en je staat daarin niet alleen hoor, iedereen hier doet dat bijten en krabben om toch vooral niet even mee te hoeven kijken. Jij geeft het cadeau gewoon met een aanmerking over het cadeaupapier, waarvan je zegt dat zij zelf zich daarin heeft verpakt terug. Jij hebt een zogenaamd retour cadeautje, je wilt haar denkbeelden niet voeden. Ook wil je er geen ordinaire wisseltruuk van maken.

No harm is done, ego is weer gered.

Ik verklaar niet waarom ik zo moe bent. Want dat ben ik niet. Je leest zelden goed en ik heb geen zin meer daar tijd in te steken en jou invullingen te voeden. Wat ik zei meekijken kan ook zonder de wisseltruc en dat is idd een keuze die ik maak. Ik ben er nog niet over uit in hoever al dat eindeloos heen en weer werkelijk helpt en daar nog mee aan het stoeien. Voor mij is het niet meer relevant, dat is wat ik wel zeker weet.

Of iemand dat alles nu wel of niet begrijpt dat is zeker ook niet relevant en voed de verklaring/ego. Maar daar wel een keuze voor mij in gemaakt. Jou uitgangspunt blijft of voed ik ermee dat ik niet mee kijk. Dat is niet zo,
maar ik vind het prima. Want volgens mij kun je dan niets meer bespreken.