Marie's perikelen

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Gargamel

Is het gestelde in de eerste alinea niet wat al te fatalistisch? Denk je dat door het verkrijgen van inzicht de bekrompenheid of beperktheid niet afneemt?

2.

[marie]

dubbel

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Je zegt zelf je brein te slim af zijn, dus je hebt een trucje nodig om tot dat welbehagen te komen. Ik weet wel dat bepaalde activiteiten voor ontlading van energie stromen prettig en ontspannend kunnen werken. Echt hinderlijke onopgeloste gedachten en gevoelens blijven wel terugkomen.

Ware en blijvende diepgaande stilte bereik je alleen maar door er dwars door alles heen te gaan en juist geen afleiding meer te willen zoeken. Het laten oplossen als het ware door alles wat zich aandient te onderzoeken en te ondergaan. Afleiding zoeken haalt je dan juist uit de stilte. Ook kunnen wij met ons beperkte verstand niet werkelijk weten wat dieren en de natuur bezielt.

Ik zoek geen afleiding van mijn zijn, ik zoek onder de tirannie van mijn verstand uit te komen.
Het verstand dat totaal onvolwassen, maar als een Klein kind niet verdraagt zelfs maar één ogenblik aan zijn lot overgelaten te worden
en daarom voortdurend alle aandacht opeist, ook al is het met de onnozelste opmerkingen.
Zoals u zegt blijven hinderlijke en onopgeloste gedachten en gevoelens wel terugkomen en zal men deze alleen kunnen kalmeren door ze tot op het bot uit te pluizen, wat ik dan ook zal doen.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Die gelukzalige ( ik noem het oorverdovende en vredige) stilte bevind en openbaart zich als al je gedachten en gevoelens je niet meer bezitten. Ze verstoren de stilte niet meer. En de wens naar welbehagen en welzijn is geen voorwaarde meer. Er is vredige aanvaarding van alles wat zich aandient. En minder goed voelt.

Kan daar alleen maar akkoord mee gaan, maar om tot dat punt te komen is er inzicht vereist.
Dat doel bereiken zonder inzicht is voor mij zoals de werking van een drugs. Ik gun het iedereen; maar ik wil steviger grond onder mijn voeten.

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

... De dag dat je inziet dat jij niet je verstand bent, maar veel meer, die dag zal een nieuwe diepere wereld zich voor je openen.

Ik lees deze uitweidingen in dit draadje hier vanaf het begin en stel vast dat er al heel wat rondjes gedraaid zijn omheen afzondering, innerlijke wereld, en nu rond het verstand en een diepere wereld.
Onder verstand versta ik 'de werking van de hersenen in het lichaam zoals dat tot uiting komt in gedrag'.
Wat jij me hier probeert te doen inzien is dat ik meer ben dan dit lichaam en dit meer brengt een andere, diepere wereld tot werkelijkheid.
Maar, zo vraag ik mij af, hoe kan ik meer zijn dan mijn lichaam wanneer ik uitsluitend dit lichaam beleef in deze wereld.
Is 'de dag dat jij inziet' niet een zoveelste truc van het ik om de clich?s waarin het zich voortdurend herhaald te bevestigen? Ik ben niets meer dan dit lichaam en de wereld is niets anders dan deze wereld. Inzien en weten zijn niets anders dan de werking van de hersenen.
De dag dat ik dat kan aanvaarden krijg ik de verantwoordelijkheid van 'mijn' gedrag in handen. Vanaf die dag kan ik werken aan mijzelf en al werkende verwerkelijk ik mijzelf.

Dit is echter niet het begin van de zelfverwerkelijking. Het ik treed op in een geschiedenis die reeds bezig is. Het zelf wat ik ben, is begin en einde in het onuitsprekelijke. Dat onuitsprekelijke is licht in de duisternis, is klaarte waar het verstand niet inziet, is mogelijkheid en uitweg om tenvolle in deze wereld te zijn.
Zich verwerkelijken in dat licht is leven in het begin en einde van zichzelf.
Looro

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Kan daar alleen maar akkoord mee gaan, maar om tot dat punt te komen is er inzicht vereist.
Dat doel bereiken zonder inzicht is voor mij zoals de werking van een drugs. Ik gun het iedereen; maar ik wil steviger grond onder mijn voeten.

Ik lees je verder instemmend maar er popt hier een gedachte op. Alles valt op z'n plaats wanneer je weet 'wat' je bent, hetgeen je deel is geworden door het doen van gedegen zelfonderzoek. Laat ik het zo zeggen, het bevreemd mij als zou je daarna nog de behoefte hebben aan inzicht op de diverse onderdelen. Weten 'wat' je bent is die stevige grond.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Kan daar alleen maar akkoord mee gaan, maar om tot dat punt te komen is er inzicht vereist.
Dat doel bereiken zonder inzicht is voor mij zoals de werking van een drugs. Ik gun het iedereen; maar ik wil steviger grond onder mijn voeten.

Die stilte ( de punt) het weten is er altijd al.
Die ben je zelf en is de basis van al het leven, natuur en materie.
Inzichten komen juist vanuit die stilte naar boven drijven.
Wat er over heen schreeuwt is het brein/ego van de mens.
Meer inzicht/besef heb je niet nodig om stil te worden.

[Puppetji]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Goh ik hoorde over ene poppetje en dacht ga s kijken wie dat is, maar je hebt de arena alweer verlaten, begrijp ik? Dan zal ik vermoedelijk niks gemist hebben. Toedeloe dan.

Poppetje is nog even aanwezig.
Want kreeg ik toch nog een email binnen omdat ik geabonneerd was op een topic dat ik 16 dagen geleden zelf startte. Daar ik niet gehaast ben om Renoir's flying enlightened circus-arena forum te verlaten heb ik op pag. 6 om 13:26u vandaag dan maar nog gereageerd in > Jouw favoriete leraar - Ramesh Balsekar.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Ik lees deze uitweidingen in dit draadje hier vanaf het begin en stel vast dat er al heel wat rondjes gedraaid zijn omheen afzondering, innerlijke wereld, en nu rond het verstand en een diepere wereld.
Onder verstand versta ik 'de werking van de hersenen in het lichaam zoals dat tot uiting komt in gedrag'.
Wat jij me hier probeert te doen inzien is dat ik meer ben dan dit lichaam en dit meer brengt een andere, diepere wereld tot werkelijkheid.
Maar, zo vraag ik mij af, hoe kan ik meer zijn dan mijn lichaam wanneer ik uitsluitend dit lichaam beleef in deze wereld.
Is 'de dag dat jij inziet' niet een zoveelste truc van het ik om de clich?s waarin het zich voortdurend herhaald te bevestigen? Ik ben niets meer dan dit lichaam en de wereld is niets anders dan deze wereld. Inzien en weten zijn niets anders dan de werking van de hersenen.
De dag dat ik dat kan aanvaarden krijg ik de verantwoordelijkheid van 'mijn' gedrag in handen. Vanaf die dag kan ik werken aan mijzelf en al werkende verwerkelijk ik mijzelf.

Dit is echter niet het begin van de zelfverwerkelijking. Het ik treed op in een geschiedenis die reeds bezig is. Het zelf wat ik ben, is begin en einde in het onuitsprekelijke. Dat onuitsprekelijke is licht in de duisternis, is klaarte waar het verstand niet inziet, is mogelijkheid en uitweg om tenvolle in deze wereld te zijn.
Zich verwerkelijken in dat licht is leven in het begin en einde van zichzelf.
Looro

Voor de Westers wereld is het Eigen persoontje het begin en het einde van het bestaan en wij, Westerse mensen zijn daar volledig in ondergedompeld en kunnen onszelf alleen nog maar zien als het 'ik', afgescheiden deel van de rest.
In vele andere kulturen is dat 'ik' niet een zo afgescheiden, alleenstaand deel van het geheel; maar het 'ik' is gewoon een minder belangrijk onderdeel van een geheel en het is het geheel, ook voor het 'ik' dat bestaat als éénheid.
Hebben ander kulturen meer of minder gelijk dan wij?

Gewoon al kunnen inzien dat het 'ik' gewoon als onderdeel van een groter geheel functioneert en bestaat is al verruiming van de zienswijze en verlegt al de grenzen van leven en dood.
Neem gewoon mijn Eigen lichaam; elke dag sterven er duizenden cellen in mijn lichaam af, is het voor elk van die cellen het einde? Hoeveel cellen moeten er ineens afsterven opdat ikzelf dood zou gaan of niet meer verder zou kunnen leven. Vanaf wanneer spreek ik, wat mijn lichaam betreft van ik, welke amputaties mag ik allemaal ondergaan en het blijft nog ik?

Ik weet niet of u al het gevoel gehad hebt, uw arm of uw been bestuderend en ze niet meer zien als deel van uzelf, maar heel ver weg van u, als een niet tot u behorend onderdeel?
Wie of wat ben ik. Zoveel te dieper ik mij met mijzelf wil vereenzelvigen zoveel te meer kom ik tot de vaststelling dat die 'ik' er in feiten niet is. Nooit was ik meer verenigd met mijzelf en nooit bevond ik mij meer in de grote leegte, die het al is, het diepste zijn dat 'niet-is'?

Weten dat er niets rijker is dan het 'niets'? Is dat niet een hele andere wereld die zich voor u opent?

Wat het verstand betreft; vervangt het het instinct van de lagere levenniveaus?
Maar is in feiten dat instinct van die lagere levens niet veel groter, machtiger, wijzer, juister.... dan ons pover verstand?
Hebben wij niet enorm veel verloren door dwaas ons verstand te volgen en nog verder te gaan door ons volledig te vereenzelvigen met dat verstand?

Is dat juist niet de dwaling van de mens waardoor hij zichzelf uit het aards paradijs gesloten heeft?

Het verstand is inderdaad de werking van ons brein, maar volgens mij is er veel meer wijsheid in het heelal dan dat ons verstand op Eigen houtje ooit zal kunnen ontdekken en het is bovendien dwaas om alleen de weg van het verstand te volgen want de wijsheid is en wij moeten ons er alleen maar bewust van worden, wij moeten terug de weg vinden die naar die wijsheden, die inzichten leiden.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Ik lees je verder instemmend maar er popt hier een gedachte op. Alles valt op z'n plaats wanneer je weet 'wat' je bent, hetgeen je deel is geworden door het doen van gedegen zelfonderzoek. Laat ik het zo zeggen, het bevreemd mij als zou je daarna nog de behoefte hebben aan inzicht op de diverse onderdelen. Weten 'wat' je bent is die stevige grond.

Ok?, neem dat jij weet 'wat' je bent; maar ik, vrijwillige zoeker (ik spreek niet over die mensen die gewoonweg niet willen, wat hun goed recht is) weet het daarom toch nog niet en, uitgaande van het feit dat in wezen alles één is; klopt er dus ergens iets nog niet.
Ik wil niet alleen opstijgen naar de hemel zolang de anderen (zoekers) daardoor niet automatisch volgen.
Ik wil wel, met mijn beperkte middelen en inzichten, trachten mee te werken aan een systeem dat de gehele mensheid de hoogte in trekt.