Zelfkennis

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

De persoonlijke kijk hoeft geen belemmering te vormen, als wij daar aan voorbij kunnen en willen kijken. Op het moment dat wij er ons aan op gaan hangen ontnemen wij ons zelf het zicht.

Al kan het mij wel blijven verbazen waar je vanuit de natuur bezien het chaos ziet. Alleen al de opbouw van de schepping en hoe logisch deze in elkaar over grijpt en hoe de natuur precies weet wanneer waar te doen.

Ulla, de natuur die precies weet wanneer waar te doen, heeft niets geen verbinding meer met ons mensen. Eigenlijk wij mensen zijn niet meer uit de natuurlijkheid aan het handelen, en daar niet meer mee verbonden.
Wij zijn slaven van ons driften, behoeften bevrediging drang, en het gevoel van consumptiedrang die ons daden bepaald. Daarin is het ook sterk de drang om gelijk te krijgen. Onze Ik handelt voor ons.
Ja, wij ook. Niet alleen de wereld buiten ons.
Dus zolang als wij ook niet ter plekke er naar kijken, als wij onbewust door onze impulsen gestuurd worden, dan blijven wij over Utopia schrijven, maar doen wij niets mee.
Bijvoorbeeld: ik was in gesprek met Esradha, jij stortte je op het gesprek in mijn beleving, en voelde je je geroepen om voor Esradha op te nemen, al lag ze niet echt onder het vuur. Je betuigde je bewondering voor haar. Daarnaast, op een beladen manier, liet je me weten hoe gewelddadig je me in mijn uiting vond.
Je kwam me over dat je door je impuls gedreven was, en zonder bij stil te staan wat jouw geraaktheid was, ging je gewoon handelen, en legde jij je geraaktheid buiten jezelf.
Wie is er daar om verdedigd te worden? Wie is de dader, en wie is het slachtoffer? Waarom moet je nu perse, op dat moment, Esradha een hart onder de riem steken? Was ze slachtoffer volgens jou? Was ik de dader? Of was je beleving die je dat deed voelen?
Ben je bereid om daar naar te kijken? Als je dat niet doet, typ jij zomaar verheven woorden, maar doe jij eigenlijk niets mee als het werkelijke geraaktheid bij jou zich voordoet.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Wat ik te zeggen heb gaat niet over er iets van vinden. Dus geef ik je ook die ruimte niet. Het is hetzelfde gebeuren als tussen Gurdjeff en Ouspensky, de laatste kreeg eveneens niet de door hem benodigde ruimte en ging er vervolgens maar zijn eigen theorie op los laten. Ik heb met beiden niets, maar dat terzijde. Het enig wat in het oog springt is waar je nu staat, waar ik je zie staan, en de inmiddels verstreken tijd. Je ontwikkeld je en je neemt de tijd in een vreugdevolle avontuur met jezelf als onderwerp.

Dat is niet datgene waar ik me doorgaans mee inlaat dus ik ga me terughoudend opstellen.

Ik begrijp dat, dat jij je weer terughoudend op gaat stellen. Zoals ik het al zei, ik draag je een warm hart, maar je benadering voelt voor mij té sturend.
Ik ervoer jouw antwoord als niet gelijkwaardig, en dat gaf ik aan met een 'snauw'.
Toen je dit noemde voelde ik me geraakt:

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Je benodigd je ego als referentie kader anders heb je niks om op terug te vallen. Datgene wat jou in de weg lijkt te zitten is het vertrouwen in je ego en bij gebreke daarvan grijp je terug op zo iets marginaals als intuïtie. Het sleutelwoord is waarheid, een meer exactere wetenschap, waarbij je allerhande subjectieve waarheden kunt elimineren en daarmee aan vertrouwen winnen. Esradha kan je daarmee van dienst zijn en daarom komt ze op je pad.

vooral de volgende zin:

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Esradha kan je daarmee van dienst zijn en daarom komt ze op je pad.

Ik ervaar jou als té sturend, en het komt op mij over alsof jij je beeld opdringt.
Een gesprek houdt gelijkwaardige dienstbaarheid in, maar je kiest volgens mij altijd voor om het ongelijkwaardig te zien.
Esradha en ik zouden wij elkaar van dienst kunnen zijn, en daarom komen wij elkaar op het pad.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Esradga kan je daarmee van dienst zijn en daarom komt ze op je pad.

Mijn gevoel van schaamte weerhield me eerst om erop te reageren. Ik dacht dat als ik bewust bij stil zou staan, bij mijn geraaktheid, het gevoel kon los laten.
Het blijkt dat dat voor mij niet werkte, en later gaf ik alsnog een 'snauw'.


Alsnog de vraag, die mijn schaamte mij oorspronkelijk weerhield om te stellen: Waarin zou ze mij volgens jou dienstbaar kunnen zijn?

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Ulla, de natuur die precies weet wanneer waar te doen, heeft niets geen verbinding meer met ons mensen. Eigenlijk wij mensen zijn niet meer uit de natuurlijkheid aan het handelen, en daar niet meer mee verbonden.
Wij zijn slaven van ons driften, behoeften bevrediging drang, en het gevoel van consumptiedrang die ons daden bepaald. Daarin is het ook sterk de drang om gelijk te krijgen. Onze Ik handelt voor ons.
Ja, wij ook. Niet alleen de wereld buiten ons.
Dus zolang als wij ook niet ter plekke er naar kijken, als wij onbewust door onze impulsen gestuurd worden, dan blijven wij over Utopia schrijven, maar doen wij niets mee.
Bijvoorbeeld: ik was in gesprek met Esradha, jij stortte je op het gesprek in mijn beleving, en voelde je je geroepen om voor Esradha op te nemen, al lag ze niet echt onder het vuur. Je betuigde je bewondering voor haar. Daarnaast, op een beladen manier, liet je me weten hoe gewelddadig je me in mijn uiting vond.
Je kwam me over dat je door je impuls gedreven was, en zonder bij stil te staan wat jouw geraaktheid was, ging je gewoon handelen, en legde jij je geraaktheid buiten jezelf.
Wie is er daar om verdedigd te worden? Wie is de dader, en wie is het slachtoffer? Waarom moet je nu perse, op dat moment, Esradha een hart onder de riem steken? Was ze slachtoffer volgens jou? Was ik de dader? Of was je beleving die je dat deed voelen?
Ben je bereid om daar naar te kijken? Als je dat niet doet, typ jij zomaar verheven woorden, maar doe jij eigenlijk niets mee als het werkelijke geraaktheid bij jou zich voordoet.

Dat mensen veelal ver verwijderd van de natuur leven is nog geen indicatie daarvoor dat ze in wezen daarom niet meer verbonden zouden zijn. Kijkend naar het geheel kan dat niet eens. Ik ben het wel met je eens dat mensen hun natuur geweld aandoen en er vaak niet naar luisteren maar zich laten drijven door uiterlijkheden. Maar heel vaak ook niet.

En hiervoor zou ik je wel 100 voorbeelden kunnen noemen. Als het erop aankomt, en handelt instinctief laat je je natuurlijke natuur uiteindelijk niet verlochenen. Het is mogeljk om dat bewust te intergreren in het moderne leven. Al wordt het er niet eenvoudiger op, maar het is wel degelijk mogelijk.

Zouden wij geen besef hebben van een persoonlijke identiteit zou
logischerwijze ook niemand meer persoonlijk geraakt kunnen worden. Dieren hebben dat niet of in ieder geval veel minder. Voor mijn gevoel verwissel je juist persoonlijke geraaktheden met natuurlijke instincten/levens en plak je op deze een of ander negatief etiketje op. Drijften, boosaardigheden hebben daar niets mee te maken.

Jij hebt het over bereidheid naar mijn eigen geraaktheid te kijken en gaat er blijkbaar van uit dat die bereidheid er alleen plaatsvind, als ik deze met je deel. Je suggereert bepaalde dingen zonder ook maar enige achtergronden te kennen. Ik heb die behoefte niet om te delen, zie het nut er niet van in en wat je daaruit concludeert is jou pakkie aan.

Jij bent diegene die de behoefte heeft om in andermans soepen te roeren en zo je eigen bevestigingen te creeren. Als anderen ( ik ben niet de enige) dan niet meedoen, verzin je daar lukraak van alles over. De kans met Es heb je laten liggen, en nu schrijf je weer dat deze daarom op je pad is gekomen.

Als ik jou een na laatste bericht naar Renoir lees, krijg ik ook al weer de kriebels en wil daar van alles over zeggen. Beseffend dat het zinloos is en ik uiteindelijk alleen maar mijn eigen persoonlijke onbenulligheden mee ga voeden.

Ik ga je dan ook laten, ik heb hier al voldoende energie in gestoken, je moet het maar zelf uitzoeken, Niet zo bedoeld overigens als het overkomt, maar het is verder niet aan mij je behulpzaam te mogen/kunnen en willen zijn.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Dat mensen veelal ver verwijderd van de natuur leven is nog geen indicatie daarvoor dat ze in wezen daarom niet meer verbonden zouden zijn. Kijkend naar het geheel kan dat niet eens. Ik ben het wel met je eens dat mensen hun natuur geweld aandoen en er vaak niet naar luisteren maar zich laten drijven door uiterlijkheden. Maar heel vaak ook niet.

En hiervoor zou ik je wel 100 voorbeelden kunnen noemen. Als het erop aankomt, en handelt instinctief laat je je natuurlijke natuur uiteindelijk niet verlochenen. Het is mogeljk om dat bewust te intergreren in het moderne leven. Al wordt het er niet eenvoudiger op, maar het is wel degelijk mogelijk.

Zouden wij geen besef hebben van een persoonlijke identiteit zou
logischerwijze ook niemand meer persoonlijk geraakt kunnen worden. Dieren hebben dat niet of in ieder geval veel minder. Voor mijn gevoel verwissel je juist persoonlijke geraaktheden met natuurlijke instincten/levens en plak je op deze een of ander negatief etiketje op. Drijften, boosaardigheden hebben daar niets mee te maken.

Jij hebt het over bereidheid naar mijn eigen geraaktheid te kijken en gaat er blijkbaar van uit dat die bereidheid er alleen plaatsvind, als ik deze met je deel. Je suggereert bepaalde dingen zonder ook maar enige achtergronden te kennen. Ik heb die behoefte niet om te delen, zie het nut er niet van in en wat je daaruit concludeert is jou pakkie aan.

Jij bent diegene die de behoefte heeft om in andermans soepen te roeren en zo je eigen bevestigingen te creeren. Als anderen ( ik ben niet de enige) dan niet meedoen, verzin je daar lukraak van alles over. De kans met Es heb je laten liggen, en nu schrijf je weer dat deze daarom op je pad is gekomen.

Als ik jou een na laatste bericht naar Renoir lees, krijg ik ook al weer de kriebels en wil daar van alles over zeggen. Beseffend dat het zinloos is en ik uiteindelijk alleen maar mijn eigen persoonlijke onbenulligheden mee ga voeden.

Ik ga je dan ook laten, ik heb hier al voldoende energie in gestoken, je moet het maar zelf uitzoeken, Niet zo bedoeld overigens als het overkomt, maar het is verder niet aan mij je behulpzaam te mogen/kunnen en willen zijn.

Droom zacht!!

[Esradha]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Nee het niet goed genoeg zijn is in je geplant en generaties lang doorgegeven.
Dat kennen ze niet overal zo. Het wordt veroorzaakt door een calvinistische opvatting van het schuldig zijn, het is iets waar je erfelijk mee bent belast.

Dat kan zomaar waar zijn. Ik ken die andere plaatsen niet en reageerde vanuit wat ik hier om me heen waarneem als een grote gemene deler.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Ik begrijp dat, dat jij je weer terughoudend op gaat stellen. Zoals ik het al zei, ik draag je een warm hart, maar je benadering voelt voor mij té sturend.
Ik ervoer jouw antwoord als niet gelijkwaardig, en dat gaf ik aan met een 'snauw'.
Toen je dit noemde voelde ik me geraakt:
vooral de volgende zin:
Ik ervaar jou als té sturend, en het komt op mij over alsof jij je beeld opdringt.
Een gesprek houdt gelijkwaardige dienstbaarheid in, maar je kiest volgens mij altijd voor om het ongelijkwaardig te zien.
Esradha en ik zouden wij elkaar van dienst kunnen zijn, en daarom komen wij elkaar op het pad.

Ik vind jou het vluchtige type en zie Esradha als aards, en natuurlijk is het een wisselwerking en niet alleen zo dat Esradha jou van dienst kan zijn.

Ik ben niet uit op consensus en behoef dus geen discussie, ik geef weer wat ik zie aangevuld met wat ik denk. Wanneer je vanwege een belemmering (zoals ongelijkwaardigheid) geen notitie ervan kunt nemen doe ik er, geheel en al voor mezelf, beter aan me niet met je in te laten, althans zolang deze belemmering zich voordoet.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Ik vind jou het vluchtige type en zie Esradha als aards, en natuurlijk is het een wisselwerking en niet alleen zo dat Esradha jou van dienst kan zijn.

Ik ben niet uit op consensus en behoef dus geen discussie, ik geef weer wat ik zie aangevuld met wat ik denk. Wanneer je vanwege een belemmering (zoals ongelijkwaardigheid) geen notitie ervan kunt nemen doe ik er, geheel en al voor mezelf, beter aan me niet met je in te laten, althans zolang deze belemmering zich voordoet.

Man toch, houd een keer mee op met dat hoogmoedswaanzin.

[Frederiki]

Dit is geen gewoon forum!
Dit is een platform dat de mogelijkheid biedt om tot zelf-realisatie te komen, tenminste: volgens de inzichten van onze administrator...

"Honi soit qui mal y pense".

En wat ik er echt van denk hou ik gevoeglijk voor mezelf... ze zouden stokken en stenen naar me gooien!

Mijn schrijven hier is deels vluchtgedrag... in plaats van de vloer te vegen, de afwas te doen... hahahahaha

[sagnaar]

Oorspronkelijk geplaatst door Frederiki

"Honi soit qui mal y pense".

revenons ? nos moutons...