De laatste illusie

[Nathan]

Hoe we mogelijk ons eigen 'ego' zien:



Of zo:



Of zo:

[Nathan]

Waarom we het ego niet kunnen overwinnen?
Je kunt niet iets overwinnen wat niet bestaat.
Je kunt wel je geloof, je overtuigingen en je zogenaamde ervaringen van het 'ego' loslaten.
Richt je gewoon op wat je ervaart, zonder hokjesgeest ('het is het ego').
Ervaar wat is. En wees eerlijk met jezelf wat je werkelijk wil. Leven zonder excuses...

[Nathan]

Neprealisaties, zijn ervaringen waarvan jij denkt dat daarmee het ego nu vernietigd is.
Want hoe kan iets vernietigd worden wat nooit bestaan heeft?
Daarom is zo'n ervaring hoogstens iets wat je net nodig had. Waar aan je alleen de verkeerde conclusie hebt verbonden.
Keer op keer het 'ego' zien sterven, betreft een andere vorm van dood, einde, gewoon voorbij het bekende gaan.
Jouw link naar een ego in jezelf kan alleen be?indigd worden door de illusie weten te achterhalen van het 'ego'. Net zoiets als de angst van een kleinkind voor Sinterklaas of de angst vroeger van een zeereiziger voor het einde van de aarde.
Ervaringen van verlichting worden dan ook niet meer verbonden met een ego maar met het bestaan zelf zoals het is.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Nathan

Het ego is niet hetzelfde als God.
We verwijzen binnen onze zoektocht naar het 'ego' vaak als een soort van probleem in ons leven, niet waar?
God zoeken in alle momenten van de dag, is iets anders dan je eigen ego of het ego van anderen zien als een probleem.
We vormen dagelijks een oordeel over onszelf en andere mensen.
Het is goed gevoelig te zijn voor wat is.
Maar vraagt deze gevoeligheid een hokje waar we alle negatieve ervaringen met onszelf en anderen instoppen?
Hoe kunnen we werken aan iets wat we al meteen wegstoppen?

Het ego is je eigen god.

We benodigen helemaal geen zoektocht naar het ego, het ding manifesteert zich iedere ochtend bij het ontwaken en legt zich met ons te rustte.
Het ding is ook geen probleem als je het niet al te veel belang toekent.

God is pertinent aanwezig dit in tegenstelling tot het ego, als het ego niet bovenaan het verlanglijstje staat is ie er als vanzelf, nooit weggeweest. In de 'ware' ontmoeting met anderen vergeet je even 'jezelf' en is god er stantepede. Mooi hé ?

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Nathan

Neprealisaties, zijn ervaringen waarvan jij denkt dat daarmee het ego nu vernietigd is.
Want hoe kan iets vernietigd worden wat nooit bestaan heeft?
Daarom is zo'n ervaring hoogstens iets wat je net nodig had. Waar aan je alleen de verkeerde conclusie hebt verbonden.
Keer op keer het 'ego' zien sterven, betreft een andere vorm van dood, einde, gewoon voorbij het bekende gaan.
Jouw link naar een ego in jezelf kan alleen be?indigd worden door de illusie weten te achterhalen van het 'ego'. Net zoiets als de angst van een kleinkind voor Sinterklaas of de angst vroeger van een zeereiziger voor het einde van de aarde.
Ervaringen van verlichting worden dan ook niet meer verbonden met een ego maar met het bestaan zelf zoals het is.

.....

[Nathan]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

We benodigen helemaal geen zoektocht naar het ego

Ja, ik vergat een komma in die zin, meteen even rechtgezet.
Nu met komma:
We verwijzen binnen onze zoektocht, naar het 'ego' vaak als een soort van probleem in ons leven, niet waar?

In dat stukje gaat het dus over: God zoeken in alle momenten van de dag
Het ego duikt volgens ons geloof daarin op.

[Nathan]

Kunnen we veranderen zonder ons gedrag in relatie te brengen met een zogenaamd ego?
Je kunt bij jezelf denken, zo lang ik zus en zo doe, dan ben ik er nog niet, dan heb ik nog last van een ego.
Als je nu eens niet steeds bepaald gedrag in relatie brengt met het zogenaamde ego, wel je neigingen observeert maar niet dat 'ego' er dan steeds bij sleept maar enkel alert bent, wat zal er dan gebeuren met wat je op dat moment bewust bent?

[Nathan]

Wanneer jij overtuigd bent dat achter jouw gedrag, denken en voelen een ego zit, zul je niet direct je gedrag, denken en voelen gewaar zijn. Hoe zul je dan ooit werkelijk kunnen veranderen, als er sprake is van indirect contact?
Jouw aanwezigheid vraagt 100% verantwoordelijk zijn. Gewoon de dingen zien zoals ze zijn, niet indirect maar rechtstreeks.
De zaken bij naam noemen. Doelen stellen en er voor gaan, hier en nu.

[Nathan]

Het ego is niet ons tweede ik maar een geloof in een tweede ik.
Zo ben je dan innerlijk verdeeld.
Heel zijn betekent het ego ontmaskerd hebben.
Je kunt niet knokken tegen of met je ego. Je kunt wel begrijpen dat je oogst wat je zaait.
We zijn wat we denken.

[Nathan]

Binnen de new age komt het begrip ego ook voor als iets negatiefs in ons leven.
Als je bijvoorbeeld moeilijk doet, dan heb je last van je ego.
Wat betekent het eigenlijk je ego droppen?
In werkelijkheid is het je beeld, van dat zogenaamde ego droppen, laten vallen.
Waarom hebben we eigenlijk zo'n beeld?
Als we iets niet kunnen verklaren, vullen we het gat met een eigen theorie.
Zo doe je dat ook wanneer je iemand gaat ontmoeten die je helemaal niet kent. Leegte, niets is altijd enger dan welk beeld van jezelf ook.
Ga maar eens een uurtje stilzitten...
We vullen graag onze werkelijkheid in, de leegtes en de stiltes. De hele dag internet, de hele dag teevee, de hele dag muziek, de hele dag eten, de hele dag lezen,...
We hebben soms geen verklaring voor bepaalde gewoontes en veroordelen zulke gewoontes ook bij onszelf. Omdat we er niet uitkomen, zeggen we, denken we dat er sprake is van een ander ik in onszelf. We noemen dat dan 'het ego'.
Maar we zijn de wereld die we waarnemen, deze gewoontes waar we zo over klagen, hebben wezelf gezaaid. Ook al kan dit in onwetendheid gebeurd zijn.
Kijk niet langer op een afstandje naar je leven maar stap erin. Adem eens heel diep, terwijl je je daarbij volledig ontspant. Glimlach eens naar jezelf, naar dat zogenaamde ego. Geef het eens de ruimte, aandacht, in de plaats meteen te verkrampen bij de gedachte eraan.
Ligt er iemand onder je bed, zit er iemand bij jou in de kast?
Het bestaan van het 'ego' is een geslaagd spookverhaal.