Over keerpunt en Gedegen Zelfonderzoek

[Turrio]

Oorspronkelijk geplaatst door Tine

Deze stelling is wat mij betreft een uitstekend voorbeeld van een mentale valkuil, namelijk : dánken dat iets (zoals jouw ?ander begin?) géén vaststelling is die door een iemand werd gedaan?

Eerst is onderzocht wat 'iemand' is en de vaststelling is wat 'Ik ben'.
Het onveranderlijke is onmiddellijk en niet gehecht aan iets of iemand. Het bewustzijn is gemanifesteerd in dit lichaam, in deze persoon, dit iemand maar dit is niet 'Ik Ben'.

Oorspronkelijk geplaatst door Tine

Iets vinden (zoals de staat van onveranderlijke leegte) kan ook alleen maar ?gebeuren? door een iemand. Dat niet (willen/kunnen/durven) zijn, is alleen maar het ik dat zichzélf om de tuin leidt?

Het ik leidt zichzelf voortdurend om de tuin door zijn persoon als echt te beschouwen, omdat door anderen en door het doen wat anderen doen hij of zij geleerd heeft deze identiteit als echt en werkelijk te beschouwen.
Wat gebeurt, gebeurt niet zoals je zien hier omschrijft. Wat gebeurt is dat 'Ik Ben' altijd in het centrum is en alles wat het lichaam waarneemt ziet verschijnen en verdwijnen.
Het ik denk het centrum van zichzelf te zijn en als identiteit in de wereld te zijn. Dit denken berust op een verkeerd fundament van waarnemen.

Oorspronkelijk geplaatst door Tine

Dus, de onveranderlijke leegte die ik ?als vrouw- eerder omschreef als ?een stille ruimte, zwanger van potentieel? benoem jij hier ?als man- als ?het zaad??

Het zien van 'Ik Ben' is wat is: onveranderlijke leegte. Bewustzijn is het zaad dat vrucht draagt in het gemanifesteerde. Vandaar de aanwijzing om gedegen zelfonderzoek te doen om tijdens de natuurlijke staat van het gemanifesteerde het Bewustzijn te ont'dekken.

Oorspronkelijk geplaatst door Tine

Ja, ik besef dat jij gelooft dat het om de één of andere reden zinvol/nodig is dat 'men' loskomt uit de identificatie met het lichaam/geest organisme en dat jij dit ?gedegen zelfonderzoek? noemt. Daarbovenop ga jij blijkbaar ook van de veronderstelling uit dat jouw ontdekking van ?ander begin?, niets met beelden-zien (verbeelding) of gedachtenvorming te maken heeft (gehad); je noemt het door-zien. Dat ander begin is echter gewoon een ander ?beeld?, verbeelding die een andere ?vorm? aanneemt?

Het gedegen zelfonderzoek is geen geloof maar zien wat is, 'Ik Ben'. Het wordt aangewezen dit zelfonderzoek in de waakstaat uit te voeren in duidelijk onderscheid met dromen en verbeelding. Ik heb de aanwijzingen strikt genomen en opgevolgd zoals deze hier kris kras over het forum zijn g e g e v e n.
Doorzien van ego is het keerpunt waar het gegeven zijn onthecht wordt van de vaste idee een persoon te zijn. Het resultaat is niet een andere vorm (manifestatie) maar een ander begin.

Oorspronkelijk geplaatst door Tine

Langs de andere kant heb ik ontdekt dat, hoewel een volledig loskomen uit deze identificatie (als een soort ?kruisigingsdood?) inderdaad mogelijk is, het ofwel tot een vorm van ?waan?-zin leidt (bijvoorbeeld zelfverheffing (alles kan, alles mag) of zelfvernietiging) ofwel tot een vorm van dood-zijn (wat zich bijvoorbeeld in rigiditeit/starheid kan uiten maar ook in totale onthechting) wanneer er geen terugkeer (?wederopstanding?) plaatsvindt in/tot het eigen lichaam-geest organisme?
Wat jij ?ander begin? noemt, heb ik als een soort wedergeboorte/?vernieuwing? ervaren. Al heeft het belichaamd ik-zijn daardoor als het ware een andere ?betekenis? gekregen (welke noch op voorhand noch nadien door het 'ik' kan ingevuld worden), ik durf te betwijfelen of mijn tijdelijke de-identificatie met dat ik daartoe een voorwaarde was?

Ik weet dat je al een lange tijd deze inzichten draagt en er vrede om hebt gevonden.
Het loskomen van identificatie en het vinden van keerpunt als ander begin kan gepaard gaan met bijzondere ervaringen, ontdekkingen. Het vraagt verwerking om deze ontdekkingen te verantwoorden voor jezelf en voor anderen.
Wat ?Ik Ben? kan niet in twee werelden bestaan. Er kan geen terugkeer zijn naar een relatie tot het lichaam-geest organisme wanneer is doorzien wat de manifestatie is (ego als denkbeeldigheid) en wat ?Ik Ben? (ander begin).
Het verwerken is beschikbaarheid zonder voorwaarden. Er is geen ego met belang en behoeften maar verwondering om wat is, verwondering om het absolute, onveranderlijke ?Ik Ben?.

Oorspronkelijk geplaatst door Tine

Ik beschouw dat ?over het hoofd? zien niet als iets wat ?nders ?zou moeten zijn? dan wat het is? Het 'ik ben' is er immers altijd, ook in en als zij-die-(zogezegd)niet-weten omdat ze iets over het hoofd zouden zien en zich niet afvragen waarom of hoe dat mogelijk is?

Het zien is niet anders maar is zien wat is. Zien is er zolang de vorm meegaat. Dat is eigen aan het natuurlijke van verschijnen en verdwijnen, geboorte en dood. Geluk en lijden van de vorm zijn daarmee niet verdwenen. Wat verwerkt is, is de idee dat het ?mijn? geluk of ?mijn? lijden is.
Door niet-weten als ontdekking te verwerken is het onmogelijk nog langer ?Ik Ben? over het hoofd te zien. De ontdekking van het zien is het hoofd als centrum, als zerocentrisme, als onbegrensde en onveranderlijke leegte. De ontdekking is dat ego niets weet omdat het zichzelf als egocentrisme beleeft. Verwerken van deze ontdekking is ?Ik Ben? waar zerocentrisme geen enkele voorwaarde kent om te weten en daarom niet-weten is.

Oorspronkelijk geplaatst door Tine

Achteraf beschouwd, begon spiritualiteit voor mij eigenlijk pas op het moment dat er een eind kwam aan het zoeken, naar wat dan ook. Het is wat mij betreft een paradox : zolang gezocht werd, kon er eigenlijk niet(s) gevonden worden terwijl op zoek(tocht) gaan toch een voorwaarde is om te kunnen stoppen met zoeken en alzo je zelf te ?vinden?. Zo lang het 'ik' (als o.a. de zoeker) gescheiden wordt van het 'zijn', het 'ik ben' (= het gezochte) en men er dus 2 van maakt, kan het ?er zijn? (als één-heid, als ik-ben-die-ik-ben) niet gevonden/bewust belichaamd worden. En dat is volgens mij wat bedoeld wordt met ?de zoeker IS het gezochte? of met ?niet dit (de zoeker), niet dat (het gezochte)? of ?niet-twee??

Er komt een einde aan dit lichaam-geest organisme en verdwijnt het zien in de onveranderlijke leegte, in het absolute zijn van Bewustzijn.
?Ik Ben? kan onmogelijk gezocht worden want het is dat wat is. Er is niemand die kan zeggen, ervaren dat hij of zij dat gevonden heeft en dat ?Ik Ben? is. Zolang het lichaam-geest organisme voedsel (eten en denken) kan verwerken, zolang is er zien dat er verwerken is als van ander begin.
Wat gezocht wordt is ?zien?, het ademloos kijken naar dit ontelbare alles dat zich manifesteert uit ?Ik Ben?.

Oorspronkelijk geplaatst door Shankara

?Nadat hij zich van het lichaam, als was het een lijk, heeft losgemaakt, hecht de Wijze er zich nimmermeer aan vast? - Shankara

Oorspronkelijk geplaatst door Blake

?Het idee dat de mens een lichaam heeft dat gescheiden is van zijn ziel, dient uitgewist te worden; ik zal dit doen door ? schijnbare lagen weg te smelten, en het oneindige dat verborgen lag ten toon te spreiden.? ? Blake

[Turrio]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Het klinkt misschien verward; het klinkt hier en daar misschien als het geloven aan wat anderen hebben voorgekauwd; maar weet dat ik niets zo maar geloof, in feiten geloof ik niets meer maar herken ik af en toe mijn ervaringen van nu in wat ik vroeger gelezen heb...

Je spreekt over geloven en niet over zien. Je zegt dat je niets meer gelooft en hecht je geloof aan een ik dat ervaringen heeft.
Wat 'Ik Ben' is zien zonder de lagen van ik-geloof, mijn-ervaringen, enz.
Dat is het gedegen zelfonderzoek als door-zien van ego.
Het keerpunt, het loskomen van gehecht zijn is zien wat 'Ik Ben'.

[Ben]

Oorspronkelijk geplaatst door turrio

daarom dat het gedegen zelfonderzoek in de wakkere staat van het bewustzijn gedaan wordt. Het is dus geen droom noch verbeelding.

...

Oorspronkelijk geplaatst door turrio

het wordt aangewezen dit zelfonderzoek in de waakstaat uit te voeren in duidelijk onderscheid met dromen en verbeelding..

...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Turrio

Je spreekt over geloven en niet over zien. Je zegt dat je niets meer gelooft en hecht je geloof aan een ik dat ervaringen heeft.
Wat 'Ik Ben' is zien zonder de lagen van ik-geloof, mijn-ervaringen, enz.
Dat is het gedegen zelfonderzoek als door-zien van ego.
Het keerpunt, het loskomen van gehecht zijn is zien wat 'Ik Ben'.

Als iemand een geloof heeft zo groot als een mosterdzaadje dan zegt hij aan een berg verplaats je en de berg doet dat... Ken jij zo iemand???

Zie je, Looro, we gebruiken woorden maar die woorden dekken niet altijd en zelfs meestal niet de lading die elke persoon voor zich erachter steekt...

Mijn 'ik' is geen op zichzelf staand gegeven meer maar maakt wel deel uit van het geheel en mijn ervaringen slaan dan ook op het geheel...
Mijn ervaringen hangen niet af van mijn persoon, maar zolang ik in een lichaam verblijf zullen ze wel nog altijd via dat lichaam aan en in deze wereld worden meegedeeld...

Dat 'wat ik ben' is inderdaad niet meer of niet minder dan een manifestatie in deze wereld, een leeg omhulsel... een manifestatie van het zijn... en wat het zijn is ligt, in eerste instantie voor de manifestatie besloten in die manifestatie tot de begrenzing openbreekt en men de manifestatie achter zich kan laten...

Waar volgens mij, en dat heeft weer niets met geloven te maken maar met zien, bij jou, het probleem ligt is dat je het 'niets' hebt ervaren en dat je erin zijt blijven steken... Het 'niets' is inderdaad overweldigend, maar het is geen eindpunt, het is enkel een nieuw beginpunt...

En het vervelende is dat, na die ervaring, we als in een andere wereld leven, maar bij gebrek aan beters, dezelfde begrippen, woorden van voor die ervaring gebruiken...
Iets dat natuurlijk voortdurend voor verwarring zorgt omdat je steeds weer en opnieuw door de anderen in je uitleg wordt vastgepind op de oude betekenis...

(Zoals met geloven... voor de meeste betekent geloven het, zelfs klakkeloos, overnemen van waarheden, gezegden, verhaaltjes van derden... (de islam eist zelfs dat je het zo doet) terwijl er zelfs in deze wereld ook mensen zijn die enkel geloven nadat ze voor zichzelf, na grondig onderzoek hebben uitgemaakt dat het de waarheid moet zijn (maar de objectieve wereldse bewijzen ontbreken) vandaar dat ze geloven zeggen en niet weten...
Ik heb lang geloofd op die laatste wijze waarbij ik geloven meer en meer zag als weten, wegens innerlijke overtuiging dat het zo was...
Maar als je geloven ziet zoals beschreven door Jezus... wie van ons kan dan zeggen dat hij gelooft???)

Daarom is het heel moeilijk om nog te communiceren, zeker als men de andere blijft vastpinnen op oude opgedane en kennis en ervaring en men weigert de 'vernieuwing' (dat wat er altijd was) te zien...

Voor jou blijf ik vasthouden aan het 'ik', het 'mijn'... hoe ik het ook ontken.
Voor mij zit jij, voorlopig toch nog, verloren in een overweldigende ervaring, die jij, en misschien anderen met jou, als de unieke, uiteindelijke, absolute en laatste werkelijkheid de anderen wilt voorhouden...

In feiten, symbolisch gezien, heb ik altijd gezegd: ik wil opstijgen naar de hemel maar met mijn voeten vastgebonden op de aarde... anders gezegd 'ik wil hemel en aarde in elkaar doen overvloeien', alles is één...
Terwijl, voor mij, jij de hemel lijkt ontdekt te hebben, zoals anderen voor jou, maar je de aarde hebt losgelaten en je dus als een ballon de lucht invliegt, ver omhoog... Maar een speldenprik volstaat opdat de ballon terug op aarde belandt...

Ik wil verder gaan... de dag dat iemand de Waarheid benadert, die dag verandert de wereld rondom hem...
Gebeurt dat bij jou, Looro, verandert de wereld rondom jou???

[Tine]

Oorspronkelijk geplaatst door Turrio

Het ik leidt zichzelf voortdurend om de tuin door zijn persoon als echt te beschouwen, omdat door anderen en door het doen wat anderen doen hij of zij geleerd heeft deze identiteit als echt en werkelijk te beschouwen.

Ik ken eerlijk gezegd weinig mensen die identiteit op deze wijze beschouwen. Een identiteit hébben is gans iets anders dan denken/geloven dat je dit ook effectief Bént! Omdat je er ook nog eens ?anderen? bij betrekt, heb je het hier m.i. niet over een identiteit (persoonlijkheid) maar over het dragen van een ?masker?, iets wat een persoon juist hanteert om de identiteit te camoufleren i.p.v. deze op een authentieke manier te belichamen.

Oorspronkelijk geplaatst door Turrio

Wat gebeurt, gebeurt niet zoals je zien hier omschrijft. Wat gebeurt is dat 'Ik Ben' altijd in het centrum is en alles wat het lichaam waarneemt ziet verschijnen en verdwijnen.
Het ik denk het centrum van zichzelf te zijn en als identiteit in de wereld te zijn. Dit denken berust op een verkeerd fundament van waarnemen.

De gedachte ?ik zie iets (een gedachte, een gevoel, een indruk) verschijnen en verdwijnen in dit lichaam/geest-organisme", is OOK een gedachte die door het denken geproduceerd wordt. Het is ni?t het zijn (het 'ik ben') maar de waarnemer die de ?voortbrengsels? van het denken ziet, waardoor men zich bewust kan worden van zowel het inhoudelijke aspect ervan als van het feit dat ze verschijnen en verdwijnen voor het 'geestesoog'. Het lichaam/geest organisme staat sowieso altijd in de waarnemingsmodus (al is dit waarnemen ?nders tijdens bijvoorbeeld de slaap) maar dat houdt niet automatisch in dat men zich van dit waarnemen BEWUST is. Wanneer men de blik naar binnen keert, is het zien verschijnen en verdwijnen van allerhande ?indrukken? een logisch gevolg.
Een klein kind zal bijvoorbeeld niet dánken dat het kwaad is (het kan emoties immers niet benoemen) maar IS woede en heeft er (nog) geen probleem mee deze emotie met z'n hele wezen te belichamen. Pas wanneer dit kind de gedachte/het geloof aanneemt dat een uiting van woede ?fout? (want ongewenst) is, zal het leren deze emotie te ?beteugelen? (via (zelf)veroordeling bijvoorbeeld). Zo lang er dus geen denken is, wordt er evenmin een afstand gecreëerd tussen gewaarzijn en uiten; de 2 vormen dan nog één geheel en de energie kan ongehinderd in, door en uit het lichaam stromen. Er wordt niets ?vast?gehouden, onderdrukt, tegengehouden, ontkend, belemmerd, ?

Oorspronkelijk geplaatst door Turrio

Doorzien van ego is het keerpunt waar het gegeven zijn onthecht wordt van de vaste idee een persoon te zijn. Het resultaat is niet een andere vorm (manifestatie) maar een ander begin.

Ja, blijkbaar is het voor jou een keerpunt geweest jezelf te onthechten van een bepaald ?vast? idee (met name een persoon te zijn). Ik heb er geen probleem mee een persoon te zijn (of een persoonlijkheid te belichamen) omdat dit wat mij betreft juist ni?t iets ?vast? is, noch als idee, noch als ding an-sich. Hoe veranderlijk ook, het belichamen van een persoonlijkheid blijft wat mij betreft een boeiende aardse ?bezigheid?...

Oorspronkelijk geplaatst door Turrio

Ik weet dat je al een lange tijd deze inzichten draagt en er vrede om hebt gevonden.

Acceptatie (laten zijn wat is) is een juistere verwoording dan vrede. Ik accepteer ook de ?onvrede? die zich manifesteert. Iets-wat-is ni?t accepteren, behoort immers niet tot de mogelijkheden?

Oorspronkelijk geplaatst door Turrio

Het loskomen van identificatie en het vinden van keerpunt als ander begin kan gepaard gaan met bijzondere ervaringen, ontdekkingen. Het vraagt verwerking om deze ontdekkingen te verantwoorden voor jezelf en voor anderen.

Bepaalde ?ontdekkingen? waren slechts in zoverre bijzonder dat ze als uiterst onaangenaam werden ervaren, toch zeker in eerste instantie, anders zou er evenmin een behoefte aan ?verwerken? ontstaan zijn. Dit verwerken vond niet plaats in functie van het kunnen verantwoorden van bepaalde ontdekkingen (noch naar mezelf toe, noch naar anderen) maar in functie van een voortzetting van leven (buiten de eigen wil om).

Oorspronkelijk geplaatst door Turrio

Wat ?Ik Ben? kan niet in twee werelden bestaan.

Dat weet ik niet? Wat mij betreft, kan het 'ik ben' in duizenden werelden tegelijk bestaan?

Oorspronkelijk geplaatst door Turrio

Er kan geen terugkeer zijn naar een relatie tot het lichaam-geest organisme wanneer is doorzien wat de manifestatie is (ego als denkbeeldigheid) en wat ?Ik Ben? (ander begin).

Het lijkt mij eerder dat er wat jou betreft geen terugkeer meer MAG zijn naar een relatie tot het lichaam/geest-organisme. Juist omdat je het als een manifestatie van denkbeeldigheid beschouwt, wordt een relatie ermee door jou niet meer gew?nst. Maar er is wat mij betreft niets anders dan denkbeeldigheid, al dan niet gemanifesteerd. Ook datgene wat jij onveranderlijke leegte noemt, kan tot denkbeeldigheid herleid worden. Je ?ziet? wat je dánkt te (willen) zien?

Oorspronkelijk geplaatst door Turrio

Er is geen ego met belang en behoeften maar verwondering om wat is, verwondering om het absolute, onveranderlijke ?Ik Ben?.

Wat je hier laat zien, is een voor-waar-aangenomen-gedáchte (namelijk dat er geen ego is met belang en behoeften) welke voortdurend gevoed wordt door de denkbeeldigheid van een ego dat zichzelf tot niet-bestaand heeft uitgeroepen.
Waar verwondering is, kan geen onveranderlijke leegte zijn. Wie/wat ziet of beleeft deze verwondering-om-wat-is?

Oorspronkelijk geplaatst door Turrio

Het zien is niet anders maar is zien wat is. Zien is er zolang de vorm meegaat. Dat is eigen aan het natuurlijke van verschijnen en verdwijnen, geboorte en dood. Geluk en lijden van de vorm zijn daarmee niet verdwenen. Wat verwerkt is, is de idee dat het ?mijn? geluk of ?mijn? lijden is.

Geluk/lijden niet langer als zijnde het jouwe benoemen maar het in plaats daarvan toe schrijven aan een ?vorm? waar je niet langer een relatie mee hebt, is de éne gedachte inruilen voor een andere (waarvan je blijkbaar minder ?last? ondervindt), namelijk ?ik lijd/ben gelukkig? versus ?het is niet ik die lijdt/gelukkig ben maar de vorm die ik waarneem?. Op dit ?manoever? is volgens mij de Engelse term ?spiritual bypassing? van toepassing (in de psychologie bekend als ?dissociatie?), namelijk : afstand nemen van het lichaam/geest-organisme vanuit een bepaalde behoefte (welke meestal vanuit een niet-erkende angst werd geboren). Er is dan sprake van een volledige identificatie met de ?toeschouwersfunctie? van het bewustzijn?

Oorspronkelijk geplaatst door Turrio

Er komt een einde aan dit lichaam-geest organisme en verdwijnt het zien in de onveranderlijke leegte, in het absolute zijn van Bewustzijn.

Hoe weet jij dat het zien verdwijnt op het moment dat er een eind komt aan het lichaam/geest-organisme? Jouw 'stellige' beweringen komen op z'n minst een beetje hilarisch over wanneer je tegelijk het niet-weten als een soort credo hanteert.

[katerie]

Oorspronkelijk geplaatst door Tine

@Turrio: Hoe weet jij dat het zien verdwijnt op het moment dat er een eind komt aan het lichaam/geest-organisme?

Zou hij dat niet weten omdat hij gedegen zelfonderzoek gedaan heeft?
Turio is van het 'pur sang' type gedegen zelfonderzoeker.
Zie:

Oorspronkelijk geplaatst door Ben

Een korte beschrijving van forumleden die hier met enige regelmaat hun zegje posten.
...
Looro; Zeer kundig, helder en precies forumlid. Een Gedegen zelfonderzoeker pur sang. De aanwijzingen van zijn hand geven 100% de essentie weer van waar het op dit forum over zou kunnen gaan, zonder dat men hoeft te verzanden in ellelange onzin betogen.

@Tine: jij zult ook wel gedegen zelfonderzoek gedaan hebben, en marie ook (wie trouwens niet op dit forum volgens eigen beleving?), maar waarschijnlijk nog niet zo gedegen als Turrio (Looro) ?n Laurens.

Oorspronkelijk geplaatst door Ben

....
Laurens; Heeft al zo vaak de puntjes op de i gezet aangaande waar het om gaat op dit forum, dat hij er nog maar weinig over heeft. Als je er een paar krijgt van hem, doe er dan je voordeel mee.

[katerie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

@Katerie: Het is niet zo moeilijk hoor, je weet intrinsiek al wat je bent maar vanwege alle lagen die er bovenop zijn gelegd heb je het contact ermee verloren,

Ach ja, 'wat' hij is weet elke mens al intrinsiek, 't is 'alleen' maar ondergesneeuwd, ja.

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

@Katerie:... dus als je alle lagen van hetgeen je denkt te zijn er af pelt ben je weer terug bij af. Dat proces is alleen ingewikkelder dan zo neergeschreven omdat je hele bestaan is opgehangen aan die gedachten.

'Simpel' als bonjour om de sneeuw weg te ruimen. Men hoeft alleen zijn eigen gedachten maar op waarheid te onderzoeken..

Maar oh, die sluier van projectie toch...die ultieme bedekker van de werkelijkheid, het meest versluierende mechanisme van samsara, de vicieuze cirkel van lijden en ons verzet daartegen.
Duizenden jaren van conditionering maken het toch niet zo simpel als bonjour om de sneeuw weg te ruimen.

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Ik vind de uitspraak van Katie tekort door de bocht want enlightenment is niet dat je geen stressvolle gedachte meer hebt...

Ik vind het wel kort en bondig van haar. Zonder overbodige franje.
Ik lees er ook niet in dat ze zegt dat de afwezigheid van stressvolle gedachte verlichting is.
Alhoewel dat dit voor veel mensen wel een zware last van hun schouders zou zijn, verlost van zovele 'slangen' in hun denken.

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

... Maar misschien ligt het accent wel bij dat je überhaupt niet hoeft te weten wat enlightenment is want diegene die er zich op laat voorstaan is het niet, kan het niet zijn.

Daarom zegt Byron Katie ook dat er niet zoiets is als verlichting.

Zie > There?s No Such Thing as Enlightenment.

Vertaling in NL > Verlicht zijn, bestaat niet!.

Dus ik houd het maar bij 2de en 3de keus, zoals je Byron Katie en Geurtz noemt.

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Jan Geurtz is third best en Byron Katie is second best als je geen gedegen zelfonderzoek wilt doen...

De 1ste keus, het befaamde gedegen zelfonderzoek leid slechts tot een eindeloos wisselen van gedachten, visies of ervaringen zoals in dit topic weer gebeurt.

Vandaar mijn voorkeur voor Byron Katie's 'boerenwijsheid':

The only thing you need to know about enlightenment is whether believing a particular thought is stressful or not.

Daar heeft het gros van de mensheid, ik ook, wel genoeg mee om op te kauwen voor de volgende paar eeuwen.
Heel het gefilosofeer over het 'ik Ben' is dan voor de specialisten op dit forum.

[Mion]

Oorspronkelijk geplaatst door katerie

Zou hij dat niet weten omdat hij gedegen zelfonderzoek gedaan heeft?
Turio is van het 'pur sang' type gedegen zelfonderzoeker.
Zie:

@Tine: jij zult ook wel gedegen zelfonderzoek gedaan hebben, en marie ook (wie trouwens niet op dit forum volgens eigen beleving?), maar waarschijnlijk nog niet zo gedegen als Turrio (Looro) ?n Laurens.

Wauwww!!

[katerie]

Oorspronkelijk geplaatst door Mion

Wauwww!!

Men moet zijn plaats weten op dit forum binnen de school van praktische filosofie die advaita vedanta, de ?leer van niet-twee? is, niet?

Er zijn drie en een half autoriteiten op dit forum, Laurens, Ben, Looro / Turrio en Rob als de halve en twee autoriteiten in de oppositie, alias habbuthabnot en Kweetniet, welke laatste even een emotionele uitschuiver in 'doen' gedaan heeft en zich liet uitschrijven als protest tegen het volgens hem 'mentaal escapisme' op dit forum. Intussen lijkt kweetniet al terug ge?ncarneerd te zijn als 'ditbenikniet'.

De oneindige discussies over gedegen zelfonderzoek gaan dus verder gaan op hoogste niveau, te weten eerste keus.
Voor mezelf heb ik uitgemaakt dat de 2de en 3de keus volstaan, de 1ste keus te ver gegrepen is.

Marie, denkt dat ze de 1ste keus aankan, maar doet niets anders dan in rondjes zwemmen. Van Tine lezen we niet zoveel, maar nu ze deelneemt is ze het al meteen niet eens met Turrio en zo blijft de discussie gaande...
Fijn en helder toch dat (denken te) weten of herinneren 'wat' je bent.

[Mion]

Oorspronkelijk geplaatst door katerie

Men moet zijn plaats weten op dit forum binnen de school van praktische filosofie die advaita vedanta, de ?leer van niet-twee? is, niet?

Er zijn drie en een half autoriteiten op dit forum, Laurens, Ben, Looro / Turrio en Rob als de halve en twee autoriteiten in de oppositie, alias habbuthabnot en Kweetniet, welke laatste even een emotionele uitschuiver in 'doen' gedaan heeft en zich liet uitschrijven als protest tegen het volgens hem 'mentaal escapisme' op dit forum. Intussen lijkt kweetniet al terug ge?ncarneerd te zijn als 'ditbenikniet'.

De oneindige discussies over gedegen zelfonderzoek gaan dus verder gaan op hoogste niveau, te weten eerste keus.
Voor mezelf heb ik uitgemaakt dat de 2de en 3de keus volstaan, de 1ste keus te ver gegrepen is.

Marie, denkt dat ze de 1ste keus aankan, maar doet niets anders dan in rondjes zwemmen. Van Tine lezen we niet zoveel, maar nu ze deelneemt is ze het al meteen niet eens met Turrio en zo blijft de discussie gaande...
Fijn en helder toch dat (denken te) weten of herinneren 'wat' je bent.

Heb niet veel te zeggen , zie en herken de gedegen zelfonderzoekers.
Ik doe er het mijne mee op waarvoor dank!