Aankomen

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Maar goed, je hebt het over een diepe werkelijkheid, een diepere wereld en diepere waarheden. Wat kun jij zeggen over dat wat je aan diepe werkelijkheid, diepe wereld of diepere waarheden ontdekt hebt?

Ik ben mij bewust geworden van diegene die er voor mijn geboorte al was en die er na mijn lichamelijke dood ook nog zal zijn.

Ik wist dat hij moest bestaan (kun je een aanname noemen, maar voor mij was het eerder een objectief weten), maar ik 'voelde' hem niet; ik bleef, wat hem betreft eerder in de duisternis ronddolen.

Ik weet nu dat ik al langer in dieper contact met hem stond, maar ik herkende hem niet.

Enfin, Maria heeft met haar opmerkingen mij de ogen geopend en ik heb hem nu bewust herkend.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Puppetji

Precies wat ik bedoel met wat ik hier eerder gepost heb.

Heel beknopt: "Wat is verlichting?"
Verlichting betekent het einde van ideeënvorming - het zien van het fenomenale universum zonder oordeel - zijn wat je was voor je geboren was.

Ramesh Balsekar.

Sorry, Puppetji, ik kan het daar niet volkomen eens mee zijn; ik kan dat niet zien als verlichting, ik kan dat enkel zien als een teruggaan in de tijd en/of in een afwijzing van het huidige bestaan.

Er wordt hier bijna gezegd dat we beter niet geboren waren en dat we beter gebleven waren waar we waren voor we geboren waren...

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Oke, dat aanvaard ik (enfin het is niet aan mij om te zeggen of ik het wel of niet aanvaard) maar ik had het eerst gelezen als 'op het einde van de weg zijn er..., maar dat jijzelf je er niet bij telde en er eerder weigerachtig tegenover stond..., vandaar dat ik doorging met debatteren.

Indien jij gevonden hebt wat we zoeken, onafhankelijk via welke weg je dat gedaan hebt, wie ben ik dan om te zeggen dat de methode niet klopt?

Ik zit niet in een keurslijf dat ik alleen maar mijn Eigen weg als de juiste beschouw.

Vraag nu is of je met mij wil proberen (want het is voor iedereen moeilijk en heel gemakkelijk verkeerd te begrijpen of te interpreteren op dat niveau) over het gevondene verder uit te wijden...

Deze van (gister) avond lag er nog. Ik schreef klopt op je vraag of ik iets gevonden had. Maar beter zou het misschien zijn om te zeggen dat iets mij gevonden heeft. Verder blijft het taalgebruik armoedig achter bij dat wat ik er over zou willen zeggen. Over Dat wat gevonden is, is eigenlijk niks te vertellen. Omdat we Dat wat gevonden is niet tot onderwerp van beschouwingen kunnen maken. Alleen over de weg er naar toe zouden we nog verder kunnen praten. En daar waren we al druk mee bezig en kunnen we mee doorgaan.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Enfin, Maria heeft met haar opmerkingen mij de ogen geopend en ik heb hem nu bewust herkend.

Welke opmerking van Maria bedoel je?

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Welke opmerking van Maria bedoel je?

De opmerking van Maria #230 op de draad ego- of niet ego:

Misschien is een "tussenstap" om te kijken of er, als je bijv teruggaat in je herinneringen, "iets" in/als jou is dat altijd hetzelfde was en nog steeds is.

En #251 op dezelfde draad ook van Maria:

Ik begrijp wat je bedoelt, maar het was niet wat ik bedoelde. Als dingen sterker werden door de jaren heen, is het niet wat ik bedoelde.

Als ik het vanuit mijn eigen ervaring zou moeten vertalen: als ik al mijn herinneringen voor mijn geestesoog voorbij laat komen, was ik telkens als "toekijker" daarbij hetzelfde. Ik keek ahw steeds met dezelfde ogen. Elke gebeurtenis is anders, elke keer voel ik me anders, maar iets "daarvóór" of "daarachter", mijn "aan staan" is steeds gelijk, voelt steeds precies hetzelfde. Het is mijn "eigenste eigen" als het ware, en dichterbij dan welke gedachte of emotie of waarneming dan ook, intiemer kan het niet worden.

Hiervan wordt gezegd dat het lastig te zien is omdat het z? dichtbij is dat je het meestal over het hoofd ziet. Dat is waar, daarom wil ik het zo precies mogelijk zeggen. Maar ?ls je het eenmaal gezien hebt, kan je het nooit meer niet-zien.

Deze twee opmerkingen van Maria hebben mij op de goede weg gezet en ik heb in mij mijn 'toekijker' herkent.
Waarheidsgetrouw moet ik er bij zeggen dat Maria mijn invoeging van hem in mijn 'zijnswereld' niet herkent...; maar dat schrijf ik toe aan de verschillende achtergronden van waaruit Maria en ik vertrokken zijn.
Achtergrond van mij die jullie waarschijnlijk zullen afdoen als 'verkeerde aanname', terwijl het voor mij de logica zelve is.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Tine

Verlichting betekent het einde van ideeënvorming???

Zou het ook zo kunnen zijn dat met: verlichting betekent het einde van ideeënvorming, bedoelt wordt, het einde van het idee (een) afgescheiden (iemand) te zijn? Dus geen einde aan de ideeën, maar wel aan "iemand" die die ideeën kan claimen of opeisen als zijnde van hem/haar? Als het veranderlijke ontspruit uit het onveranderlijke, dan kan dat toch niet anders dan (ook) God(delijk) zijn? Hooguit niet de laatste Waarheid omtrent wie en/of wat je bent.

Ik kan het ook anders formuleren: het idee iemand te zijn, is het eerste (geboorte) en tevens laatste (sterven) idee omtrent jezelf.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Sorry, Puppetji, ik kan het daar niet volkomen eens mee zijn; ik kan dat niet zien als verlichting, ik kan dat enkel zien als een teruggaan in de tijd en/of in een afwijzing van het huidige bestaan.

Er wordt hier bijna gezegd dat we beter niet geboren waren en dat we beter gebleven waren waar we waren voor we geboren waren...

Zoals in reactie op Tine vermoed ik zomaar dat er iets anders mee bedoeld wordt. Namelijk een herinneren aan de tijd van vóórdat het idee in je rijpte afgescheiden, "iemand" te zijn. Het gaat om de ontdekking van of het onderzoek naar wat waar is. Niet naar wat beter of slechter is.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Tine

Verlichting betekent het einde van ideeënvorming???

Ja? Is dat zo? Of is dat een aanname, een geloof, een idee ter ?verlichting? van een ?bezwaard? gemoed?
Het zou bijvoorbeeld toch even goed zo kunnen zijn dat er nooit een einde komt aan ideeënvorming en dat leven (bewustzijn) daarentegen steeds verder uitdijt, zichzelf verruimt (en daardoor ?vernieuwt? en groeit)?
Vanuit de dualiteit lijkt het logisch te veronderstellen dat ALLES een tegenpool heeft, en dat dit dus ook van toepassing is op wat ?het veranderlijke? (vergankelijke) wordt genoemd. Er wordt daardoor als het ware AUTOMATISCH verondersteld dat er zoiets als ?het ONveranderlijke? (onvergankelijke) bestaat (wat men als het absolute benoemt), waarvan men bijkomend aanneemt dat het veranderlijke daar uit zou ?ontspringen?. Dit ontspringen geldt dan bijgevolg ook voor (veranderlijke/vergankelijke) mensen en hun bewustzijn, en de (veranderlijke/vergankelijke) wereld? En dus wordt er ?gepredikt? dat wat we écht zijn, niet dat veranderlijke is maar het onveranderlijke, eeuwige, absolute (en dus statische)? Ik vind dat ondertussen eigenlijk eerder grappig!
Want wat als dat dit nu eens NIET het geval zou zijn?
God/Bewustzijn/het Al wordt blijkbaar vaak voorgesteld (gezien) als Weten, Waarheid, Zien (m?t hoofdletter), als iets statisch, wat niet onderhevig kan (mag?) zijn aan verandering of groei. Het wordt tegelijk ook beschouwd als een ?staat van (bewust)zijn? die je kan (zou moeten? zou moeten willen?) BEREIKEN, en zelfs als je ultieme (eind!)doel zien! Maar van waar komt dat IDEE?

Dat idee ?verschijnt? naar mijn idee :-) in het bewustzijn van iemand die gelooft dat de ?schepping?/het scheppingsverhaal AF is, omdat het immers geschapen werd door een alwetende (absolute) God! Dat geloof bevat volgens mij op een bepaalde manier ook een kern van waarheid, omdat al wat het voorstellingsvermogen (de Geest) zich ook maar kán inbeelden, inderdaad BESTAAT (zij het in eerste instantie louter als potenti?el, nog-niet-gerealiseerd/gemanifesteerd dus), maar daarom 'leeft' het nog niet in de eigen (persoonlijke) bewustzijns?ruimte?. Inbeelden is immers iets anders dan effectief ervaren en de modus operandus van velen is om meer ?waarde? (waarheid, echtheid, realiteit) toe te kennen aan ervaring dan aan inbeelding (ideeën). Edoch, edoch?, wat zou er te ervaren/manifesteren zijn als er niet EERST ideeën zouden ontstaan? Aan ELKE ervaring/manifestatie ligt een idee ten grondslag, en tegenstrijdige ervaringen/manifestaties spruiten voort uit tegenstrijdige ideeën die in het bewustzijn leven (dualiteit). Als wij geschapen zijn naar Gods evenbeeld, dan krijgt God volgens mij nog elke dag nieuwe (scheppings)ideeën! Gelukkig maar zou ik zeggen?

Maar ik kan mij heel goed voorstellen dat wie een broertje dood heeft aan (= bang is voor) het ervaren van het veranderlijke (omdat daar geen houvast te vinden is), zijn veiligheid en zekerheid in het onveranderlijke zoekt/vindt en zich aan het zogenaamde kennen daarvan (wat als weten/waarheid wordt voorgesteld) vastklampt als een drenkeling aan een boei?
Wat mij betreft geldt dus eerder : het einde van ideeënvorming betekent het einde van de scheppingskracht, omdat de schepping daardoor alleen maar de ruimte/mogelijkheid heeft/krijgt om zich eindeloos te herhalen, in steeds maar weer hetzelfde patroon! En al zal deze patroonsgebonden ?herhaling? inderdaad gelden (= voorbestemd zijn) voor bepaalde manifestaties van bewustzijn, volgens mij geldt dit niet voor het bewustzijn zélf? God/het leven ervaar ik immers als een uiterst creatieve uitvinder die niet direct van plan is om op pensioen te gaan!

Sorry, dat ik het nu pas lees, maar ik zat in een andere discussie vast.

Mooi, machtig wat je hier schrijft, ik herken mij hier wel in; leven is veranderlijk en als men zoekt naar het onveranderlijke dan zoekt men naar de dood...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door InX

Een mens wordt niet moe van een ander, maar van zijn/haar persoonlijk verzet tegen de werkelijkheid.

Het hoopvolle is gelegen in het feit, dat het de uitgelezen kans is om tot zelfkennis te komen.

Duidelijk!

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door InX

Herkenbaar Tine! Op een puntje na: het hoeft niet het einde van de (menselijke) scheppingskracht te zijn, we zijn mede-scheppers als we ons aansluiten op de flow.

Dat vind ik een beperkende maatregel. Ik zie niet in waarom we ons zouden moeten aansluiten op de flow?Iikzelf heb juist altijd de neiging om tegen de flow in te gaan.