De allerbelangrijkste vraag

[Lyme]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

het is leuk om te zien hoe serieus je jezelf neemt, hoe gepikeerd je raakt wanneer ik in je jasje prik.

Waarom zou je dat (bewust) doen?
Je weet toch dat je jezelf prikt?
Wat heeft een ander daar mee te maken?
Je kan alleen jezelf kennen en herkennen.
Zelfs in die ander.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Lyme

Waarom zou je dat (bewust) doen?
Je weet toch dat je jezelf prikt?
Wat heeft een ander daar mee te maken?
Je kan alleen jezelf kennen en herkennen.
Zelfs in die ander.

Als er geen 'jezelf' is kun je ook jezelf niet prikken.
En de grap is dat als je prikt en het doet pijn
dat die pijn duidelijk maakt dat er nog een 'jezelf' is.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Lyme

Waarom zou je dat (bewust) doen?
Je weet toch dat je jezelf prikt?
Wat heeft een ander daar mee te maken?
Je kan alleen jezelf kennen en herkennen.
Zelfs in die ander.

Om je in de gelegenheid te stellen om te zien waar dat wordt gevoeld.

Hoezo dat ik mezelf prik ? Je bedoeld dat ik het mezelf aandoe ?

Waar ik mezelf iets kan aandoen ten opzichte van jou is daar waar het onderscheid tussen een jou en mij aanwezig is. In het zijn van Bewustzijn voelt het niet meer als 'mezelf', noch als iets dat een 'jou' betreft.

In de dualiteit ja, inderdaad daar klopt het gewaarzijn in separate delen.

[Lyme]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Om je in de gelegenheid te stellen om te zien waar dat wordt gevoeld.

Dus ondanks dat je aangeeft in het Bewustzijn te verkeren zonder een 'mezelf' is er wel een 'ervaren' van een 'ik die jou de gelegenheid geeft'?

[Lyme]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Als er geen 'jezelf' is kun je ook jezelf niet prikken.
En de grap is dat als je prikt en het doet pijn
dat die pijn duidelijk maakt dat er nog een 'jezelf' is.

Daar ben ik me van bewust.
Dat alles als een soort van boemerang werkt.
Ik praat met mezelf, lees mezelf, reageer op mezelf etc.
In die zin is er geen ik en geen anderen.
Alleen het Zelf. Dat a.h.w allesomvattend is maar ik liever onbenoembaar noem omdat het niet door mij als zodanig gezien kan worden.

Zou ik het benoemen dan is daar meteen weer die scheiding.
Aan de andere kant is er helemaal geen scheiding, dan vloeit alles samen ofzoiets.

[Lyme]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

In het zijn van Bewustzijn voelt het niet meer als 'mezelf', noch als iets dat een 'jou' betreft.

In de dualiteit ja, inderdaad daar klopt het gewaarzijn in separate delen.

Beiden zijn bekend.
Je noemt hier het Kennen en het gekende.


Stel dat die wetenschappers gelijk hebben en het is een soort van verschuiven van perspectief waardoor dit zo wordt ervaren.
Dan is er alleen maar dualiteit.
Logisch enerzijds, omdat het Kennen niet gekend kan worden.
Het blijft een onuitgesproken 'iets'.
Aan de andere kant staat het in ieder woord geschreven...
Maar dat is net zo goed onzin en gel*l.
Ik weet alles en ik weet niks.
Frustratie alom voor 'mij'.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Lyme

Daar ben ik me van bewust.
Dat alles als een soort van boemerang werkt.
Ik praat met mezelf, lees mezelf, reageer op mezelf etc.
In die zin is er geen ik en geen anderen.
Alleen het Zelf. Dat a.h.w allesomvattend is maar ik liever onbenoembaar noem omdat het niet door mij als zodanig gezien kan worden.

Zou ik het benoemen dan is daar meteen weer die scheiding.
Aan de andere kant is er helemaal geen scheiding, dan vloeit alles samen ofzoiets.

Dat was niet wat ik bedoelde.
Als er bij de één geen jezelf is
en bij de ander wel
dan is er bij de één geen sprake van 'geen ik en de ander'
maar bij de ander wel.

Snappuwel?

[Lyme]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Dat was niet wat ik bedoelde.
Als er bij de één geen jezelf is
en bij de ander wel
dan is er bij de één geen sprake van 'geen ik en de ander'
maar bij de ander wel.

Snappuwel?

Ah! Gelukkig ben ik niet de enige die ingewikkeld doet

Maar hoe kan bij die ene waar geen sprake is van 'geen ik en de ander', dan toch sprake zijn van 'de ander'?
Dat gebeurd dan zeker alleen maar bij degene waarbij wel sprake is van 'ik en de ander'?


Zolang hier een ander wordt gezien, lees ik van de ander.
Maar dan kan die ander ook nooit zeggen dat er geen ander is, zolang ik dat nog zie, is het er nog ...toch?

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Lyme

Ah! Gelukkig ben ik niet de enige die ingewikkeld doet

Geen ingewikkeldheid, gewoon een verschrijving ...
Nog maar eens proberen.

Dat was niet wat ik bedoelde.
Als er bij de één geen jezelf is
en bij de ander wel
dan is er bij de één wel sprake van 'geen ik en de ander'
maar bij de ander niet.

Zo beter te snappen?

Er is alleen maar 'een ander' daar waar er een (geloof in een) ik / jezelf is.

[Lyme]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Er is alleen maar 'een ander' daar waar er een (geloof in een) ik / jezelf is.

Dat was nu precies wat ik bedoelde.

Dan zijn ik en de ander hetzelfde?
Nee, want zolang ik dat denk is er een ander die anders is, is er verschil.

Maar...hmm..soms is alles 1. De ander, ik,..dan lost het allemaal op zoiets.
Dat is niet leuk eigenlijk.
Tenminste..alsof ik alleen overblijf, erger nog: er blijft niks over..
Maar als ik zie dat ik alleen overblijf, is het niet waar en zie ik ook weer anderen.
Zo gaat dat dan.
Zoiets valt toch ook niet te begrijpen?