De waargenomen wereld

[Bassie]

In het deugdelijk onderzoek onderzoeken we vooral het 'zelf'. Toch is er in het deugdelijk onderzoek een terrein wat ook onze aandacht verdiend. En dat is de waargenomen wereld om ons heen.

Je kunt natuur het platgetreden pad in slaan van : "alles wat ik waarneem dat kan ik nooit zijn'. Ja, dat klopt, geen speld tussen te krijgen. Maar dat is tevens een uitnodiging om de weg van neo-advaita in te slaan. (Hallo Guido) Dat is het deugdelijk onderzoek afraffelen waardoor het niet langer deugdelijk is.

Je kunt dan de aanname doen dat je bent en daar als een broedse kip op blijven zitten. Met de waargenomen wereld heb je dan niks meer van doen. Je bent, je leert wat termen over onmiddelijkheid uit je hoofd en zo ontloop je het deugdelijk onderzoek.

Nee, beste waarheidvrienden. We onderzoeken deugdelijk en dat we zelf de waargenomen wereld niet zijn, dat begrijpt een kind nog wel. We zullen ons eigen dienen te maken waarom de waargenomen wereld steeds maar wordend is. Zolang men zich nog de persoon waant, staat men immers nog midden in de waargenomen wereld. De persoon gaat helemaal op in de waargenomen wereld met zijn meningen en zijn gekwebbel over andere personen.

In het deugdelijk onderzoek gaan we niet langer meer op in de waargenomen wereld, maar begrijpen we de wordenheid van de waargenomen wereld. In dat begrijpen vinden we wetmatigheden in het 'worden', deze wetmatigheden zijn in hun wezenlijkheid zijnde!

Zo omzeilen we de neo-advaita valkuil en blijven we niet hangen in vermeend 'zijn'.