Renoir's korte lontje

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Maria

Angst manifesteert zich misschien niet zozeer in duidelijke angst, zo van "hallo, ik ben die en die angst, kijk eens naar mij". In mijn ervaring doet het er alles aan om zichzelf te verstoppen en zich niet als zodanig kenbaar te maken.

Is dat wat je eerder schreef dan geen angst? Dat het niets zijn zou leiden tot ledigheid van de geest? Deze uitspfaak:
Als ik niets meer ben; als ik niet zou bestaan, met wat moet ik dan mijn hersenen ledig houden? Denkspelletjes, suduku e.a. kunnen tijdelijk rust geven; me heel goed, zalig in mijn vel voelen en wegdromen geeft ook rust; maar geen enkel van de twee wordt gezien als waarheidvinding.

Neen, vroeger, voor er hier over waarheidvinding gesproken werd kon ik mijn geest nuttig bezighouden met de wereld te beschouwen en te doorschouwen en te zoeken waarom het verkeerd ging en wat eraan gedaan kon worden. Ik kon mijzelf nuttig maken, alhoewel ik wel doorhad dat het meer tijdsverdrijf dan wat anders was.

Nu, nu alle denken afgedaan wordt als egoverblinding en niet direct zien verval ik in een oneindige zee van oerverveling.

Vroeger toen ik doorhad dat de mensen alleen vroegen waarom ze leefden wanneer ze ongelukkig waren en wanneer ze gelukkig waren die vraag niet gesteld werd omdat ze dan 'leefden'; dus de remedie voor mijn verveling, die er was omdat ik niet echt 'leefden' kon ik dan oplossen door mij goed in mijn vel te voelen en zo echt te leven.
Nu doet men dat af als ego-verdwazing en weigering van het ik om zichzelf te onderzoeken tot op het bot; nu heb ik een zee van oeverloze oneindige tijd die ik niet opgevuld krijg.

Echt leven is voor mij wegzinken in het goddelijke; nu wordt dat ego-tripperij genoemd.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Maria

Een opdracht "persoonlijke ontwikkeling" toen ik begon aan de opleiding counselor / coach. De bedoeling was uiteraard het "wie" te onderzoeken maar ik kwam uit op het "wat". Spagaat van jewelste destijds.


Ja en nee, dat weet je zelf ook wel maestro

Ach ja, sommige mensen hebben geen leraar nodig maar een opdracht ...

En ik denk, kom laat ik eens naar de bekende weg vragen ... Anders zouden lezers misschien de indruk kunnen krijgen dat alleen het proces van zelfonderzoek een periode van crisis is ....

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Maria

Deze uitspfaak:

Eeey wat grappig, je lispelt.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

En verder, voor zover ik jullie verhalen ken, was er volgens mij wel sprake van een vasthoudendheid en een intensief contact met een leraar. Die niet te stuiten drang om de waarheid te willen weten komt meestal niet uit de lucht vallen en er is doorgaans 'iets of iemand' nodig om het vuur tot op het laatst te laten opbranden.

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Het is mij niet duidelijk of je hier spreekt over een fysieke leraar waar je bij in de leer bent gegaan?

Het is mijn ervaring dat het alleen ego is dat, zelfs tot op het laatst, in de weg zit c.q. kan blijven zitten. Die laatste stap wordt ook wel overgave genoemd maar het is altijd ego zelf dat wordt overgegeven, nooit als de doener er van. Ik ben ooit eens, eerder om te zien hoe dat was, een paar keer naar satsang van Hans Laurentius geweest, in Nijmegen Oost en niet in de laatste plaats omdat het maar een paar straten uit mijn buurt lag.

Buiten mijn altijd al aanwezige belangstelling voor het onzegbare en het lezen van boeken daarover heb ik aan het slot qua zoiets als een leraar het meest gehad aan Marchien Toutenhoofd, ze was toen deelneemster op het Onkruid forum, zonder echter de ambitie een leraar of Guru te zijn. Maar wel steeds terugverwijzend naar dat wat ik herkende als Waarheid. Het was voortdurend een 'ja zo is het' in mij dat bleef resoneren. Ze heeft er niet eens weet van gekregen dat ik daar toen zo, met betrekking tot haar, in stond.

Het kunnen echter bij elkaar niet meer dan een honderdtal quotes zijn geweest, die ik evenwel tot in de verste uithoeken van het forum, weliswaar met alsmaar groter wordende gretigheid, heb gezocht. Maar ik heb haar nooit ontmoet. Het forum is al lang geleden ter ziele gegaan maar ik heb een link waar nog wat bewaard is gebleven.

Van forum Remon staat er ook wat.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Ik was begonnen te zeggen dat het niet een voorwaarde of wetmatigheid was.
Maar het is altijd goed om mogelijke misverstanden uit de weg te ruimen, nog voor dat ze ontstaan. Waarvoor dank!

En verder, voor zover ik jullie verhalen ken, was er volgens mij wel sprake van een vasthoudendheid en een intensief contact met een leraar. Die niet te stuiten drang om de waarheid te willen weten komt meestal niet uit de lucht vallen en er is doorgaans 'iets of iemand' nodig om het vuur tot op het laatst te laten opbranden. Wat Maria schrijft, er zijn in het meest oprechte zelfonderzoek vaak nog voorwaarden die achter de hand worden gehouden. Er is 'iets of iemand' nodig om te laten zien dat ook die laatste voorwaarden niet nodig zijn en in de weg zitten.

Je kunt het wetmatigheid of voorwaarde noemen of logisch gevolg. Iedere zoektocht /impuls tot zelfonderzoek komt voort uit onvrede. Misschien is crisis een zwaar woord, maar er moet tenminste de illusie zijn dat er ergens wat te halen valt, en die doet zich nu eenmaal niet voor in volle tevredenheid en het besef zichzelf (goed) genoeg te zijn/vinden.

Discipline, meditatie, de drijfveer co?te que co?te de Waarheid te willen weten, vloeien daar automatisch uit voort. Iedere zoektocht eindigt pas als gevonden is wat gezocht werd. En tot die tijd ga je door, tot de onderste steen boven is. Nu weet ik wel dat er vaak gezegd wordt dat het maar weinigen zijn die de hele weg bereid zijn te gaan en dat het gros halverwege afhaakt, maar feitelijk is dat volkomen kul. Dat kan zo lijken en mogelijk stopt de zoektocht tijdelijk, omdat men dacht het gezochte gevonden te hebben, maar die gaat vanzelf verder als men bedrogen blijkt uit te komen.

Als men zoekt dan valt er wat te halen en men haalt dat daar waar men denkt dat het reeds (door anderen) gevonden is. Dat kan men niet (alleen) uit boekjes halen, persoonlijke betrokkenheid/ overdracht is hierbij onontbeerlijk. Een zoeker zou je kunnen defini?ren als leerling en daar waar een leerling is, is er automatisch een leraar. Ergo, je 3 punten zijn volledig correct en iedereen die anders beweert kletst wat mij betreft uit zijn nek. (Dat laatste is natuurlijk niet zo, er is altijd slechts misverstaan, maar ik vond het even lekker om te zeggen)

[Maria]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Eeey wat grappig, je lispelt.

ja fjeetje, ik moeft ineenf wegf

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Je kunt het wetmatigheid of voorwaarde noemen of logisch gevolg. Iedere zoektocht /impuls tot zelfonderzoek komt voort uit onvrede. Misschien is crisis een zwaar woord, maar er moet tenminste de illusie zijn dat er ergens wat te halen valt, en die doet zich nu eenmaal niet voor in volle tevredenheid en het besef zichzelf (goed) genoeg te zijn/vinden.

Discipline, meditatie, de drijfveer co?te que co?te de Waarheid te willen weten, vloeien daar automatisch uit voort. Iedere zoektocht eindigt pas als gevonden is wat gezocht werd. En tot die tijd ga je door, tot de onderste steen boven is. Nu weet ik wel dat er vaak gezegd wordt dat het maar weinigen zijn die de hele weg bereid zijn te gaan en dat het gros halverwege afhaakt, maar feitelijk is dat volkomen kul. Dat kan zo lijken en mogelijk stopt de zoektocht tijdelijk, omdat men dacht het gezochte gevonden te hebben, maar die gaat vanzelf verder als men bedrogen blijkt uit te komen.

Als men zoekt dan valt er wat te halen en men haalt dat daar waar men denkt dat het reeds (door anderen) gevonden is. Dat kan men niet (alleen) uit boekjes halen, persoonlijke betrokkenheid/ overdracht is hierbij onontbeerlijk. Een zoeker zou je kunnen defini?ren als leerling en daar waar een leerling is, is er automatisch een leraar. Ergo, je 3 punten zijn volledig correct en iedereen die anders beweert kletst wat mij betreft uit zijn nek. (Dat laatste is natuurlijk niet zo, er is altijd slechts misverstaan, maar ik vond het even lekker om te zeggen)

Ik had mijn weg niet in tegenstelling tot de drie mogelijkheden door Rob als norm verheven, maar de drie punten als correct (onvoorwaardelijk noodzakelijk) te beschouwen voert me toch (om de lezers met al die voorwaardelijkheid niet te ontmoedigen) echt te ver.

De opbouw naar die stelling is al even dwaas.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Ik had mijn weg niet in tegenstelling tot de drie mogelijkheden door Rob als norm verheven, maar de drie punten als correct (onvoorwaardelijk noodzakelijk) te beschouwen voert me toch (om de lezers met al die voorwaardelijkheid niet te ontmoedigen) echt te ver.

De opbouw naar die stelling is al even dwaas.

Daarom zeg ik noem het logisch gevolg en je probleem is opgelost.

[Maria]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Neen, vroeger, voor er hier over waarheidvinding gesproken werd kon ik mijn geest nuttig bezighouden met de wereld te beschouwen en te doorschouwen en te zoeken waarom het verkeerd ging en wat eraan gedaan kon worden. Ik kon mijzelf nuttig maken, alhoewel ik wel doorhad dat het meer tijdsverdrijf dan wat anders was.

Nu, nu alle denken afgedaan wordt als egoverblinding en niet direct zien verval ik in een oneindige zee van oerverveling.

Vroeger toen ik doorhad dat de mensen alleen vroegen waarom ze leefden wanneer ze ongelukkig waren en wanneer ze gelukkig waren die vraag niet gesteld werd omdat ze dan 'leefden'; dus de remedie voor mijn verveling, die er was omdat ik niet echt 'leefden' kon ik dan oplossen door mij goed in mijn vel te voelen en zo echt te leven.
Nu doet men dat af als ego-verdwazing en weigering van het ik om zichzelf te onderzoeken tot op het bot; nu heb ik een zee van oeverloze oneindige tijd die ik niet opgevuld krijg.

Echt leven is voor mij wegzinken in het goddelijke; nu wordt dat ego-tripperij genoemd.

Dan ga je toch gewoon lekker door met filosoferen en overdenken etc? Dat stopt toch niet. Het is alleen geen "waarheidsvinding" dan, maar who cares? Als het je ding niet is, is het je ding niet.

Je hoeft er niet verongelijkt over te zijn, over hoe "men" het noemt en wat "wij hier" ervan zeggen. Dat is niet de grond van jouw verveling. Dit forum hier en wat mensen hier ervan zeggen is niet de grond van je cynisme.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Maria

Dan ga je toch gewoon lekker door met filosoferen en overdenken etc? Dat stopt toch niet. Het is alleen geen "waarheidsvinding" dan, maar who cares? Als het je ding niet is, is het je ding niet.

Je hoeft er niet verongelijkt over te zijn, over hoe "men" het noemt en wat "wij hier" ervan zeggen. Dat is niet de grond van jouw verveling. Dit forum hier en wat mensen hier ervan zeggen is niet de grond van je cynisme.

Ok?, wat dan wel?