Laakbaar forumbeleid.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Kritiek heeft voor mij een beetje een negatieve klank. Zelfbeschouwing zou dan mijn voorkeur hebben. En wat is goed en wat is fout? Je hebt op basis van onjuiste informatie gereageerd en gehandeld zoals je gedaan hebt. Voor mij geldt hetzelfde, op basis van die informatie vond ik Mihaela een drammer en begreep ik jouw keuze voor een ban. Daarom vind ik van mijn kant een welgemeend excuus aan het adres van Mihaela dan ook op zijn plaats. Mihaela bij deze. Aan de andere kant vind ik dat je/wij er ook niet heel ingewikkeld over hoeven te doen. Daar ga ik mee met Ulla en Rob. Ik heb er van mijn kant nooit aan getwijfeld dat je de ban van Mihaela op enig moment weer zou opheffen. En als je dat niet gedaan had, dan had ik je er tot ongetwijfeld een keer op aangesproken. Looro noemt het een groepsgebeuren, ik zie het als een grote familie, en ach in elke familie is wel eens wat. Wat nieuw is, is dat ik jou nu eens zie in de rol van iemand die het boetekleed aantrekt. Kan me niet heugen jou eerder in die rol gezien te hebben. Het misstaat je niet, moet ik zeggen. Wat mij betreft over tot de orde van de dag. Hoe die er dan ook uit mag zien.

Zelfkritiek is een te zwaar beladen woord geworden en mag wel aan gewicht afnemen als zijnde toch alleen maar een woord om je daden niet als vanzelfsprekend als juist te beoordelen. Kritiek werkt als een rode lap op een stier met als reactie onmiddelijk de kont tegen de krib gooien. Ik zou het woord kritiek willen rehabiliteren en herinvoeren, juist omdat het niets met goed of fout te maken heeft. Voor de rest heb ik geen bedenkingen.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Zelfkritiek is een te zwaar beladen woord geworden en mag wel aan gewicht afnemen als zijnde toch alleen maar een woord om je daden niet als vanzelfsprekend als juist te beoordelen. Kritiek werkt als een rode lap op een stier met als reactie onmiddelijk de kont tegen de krib gooien. Ik zou het woord kritiek willen rehabiliteren en herinvoeren, juist omdat het niets met goed of fout te maken heeft. Voor de rest heb ik geen bedenkingen.

Ik heb geen probleem met het woord kritiek in de betekenis zoals jij het aangeeft. Maar kritiek heeft doorgaans de betekenis/ lading van fout. Dat zegt wellicht niet zozeer iets over het woord zelf als de vorm waarin die tot uitdrukking wordt gebracht. Niet voor niets is derhalve ooit het begrip positieve kritiek, of feedback gelanceerd.

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Bedankt Looro, voor je oprechte betrokkenheid.

Ik sta er sprakeloos bij vandaag en verwelkom met vreugde de eenheid die wij samen delen, die wij samen zijn. De schrijver van psalm 133 zegt het zo: "hoe goed is het en hoe aangenaam om ook in eenheid samen te wonen." Het woordje 'ook' biedt aan deze zin van de psalmist een merkwaardig perspectief en verlegt het samen zijn in eenheid boven het gewone samen wonen.
Dat is wat Renoir vandaag gedaan heeft, hij heeft met liefde wat overtreden is bedekt opdat wij met z'n allen in eenheid kunnen samen zijn.
Voor jou en in dat wensen ook aan allen die wij kennen, een aangename groet.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Voor jou en in dat wensen ook aan allen die wij kennen, een aangename groet.

Ieder begin is ongeschonden..

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Ieder begin is ongeschonden..

Hallo Mihaela; liefst het hele gebeuren, buiten de daaruit getrokken lessen, zo vlug mogelijk vergeten en trachten opnieuw bij het oude aan te sluiten.
Groetjes
Marie

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Hallo Mihaela; liefst het hele gebeuren, buiten de daaruit getrokken lessen, zo vlug mogelijk vergeten en trachten opnieuw bij het oude aan te sluiten.
Groetjes
Marie

Doe dat Marie, succes...

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Hallo Mihaela; liefst het hele gebeuren, buiten de daaruit getrokken lessen, zo vlug mogelijk vergeten en trachten opnieuw bij het oude aan te sluiten.
Groetjes
Marie

Ok, nu even serieus.
Marie, ik heb een goed geheugen, en ik vergeet niet gauw iets.

Waarheidsvinding betekent voor mij niet dat ik mijn gedrag aanpas, of dat ik iets, wat minder leuk is, tracht te vergeten.
Situaties doen zich voor, en als ik bewust mijn blinde vlekken onder ogen zie, blijkt in de situaties die zich daarna voor doen, dat ik anders handel en beleef. Het is aangaan, en blijven beleven voor mij. Bewust bij stil staan, bij mijn eigen felheid of impulsiviteit, en vervolgens vanuit acceptatie los laten. Ook wat bij de ander ligt daar laten, hoort bij het proces.

Toen ik eerst je aanmoediging las, vond ik betuttelend en irritant. Ten eerste omdat ik me juist zeer vredig voel, en heb geen wrokgevoelens of wat dan ook.
Alles ging op een bijzonder interessante manier voor mij, dus waarom vergeten?
Het betuttelende/sturende kan vaak juist het tegenovergestelde effect hebben bij mij Marie.
Het is jij in deze situatie misschien die los moet laten, en zich er niet voor verantwoordelijk voelen?

Mee denken is zeker fijn en lief, maar 'sturen' is niet nodig!

Ik weet dat je intentie goed is, maar het voelt niet goed zo.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Ok, nu even serieus.
Marie, ik heb een goed geheugen, en ik vergeet niet gauw iets.

Waarheidsvinding betekent voor mij niet dat ik mijn gedrag aanpas, of dat ik iets, wat minder leuk is, tracht te vergeten.
Situaties doen zich voor, en als ik bewust mijn blinde vlekken onder ogen zie, blijkt in de situaties die zich daarna voor doen, dat ik anders handel en beleef. Het is aangaan, en blijven beleven voor mij. Bewust bij stil staan, bij mijn eigen felheid of impulsiviteit, en vervolgens vanuit acceptatie los laten. Ook wat bij de ander ligt daar laten, hoort bij het proces.

Toen ik eerst je aanmoediging las, vond ik betuttelend en irritant. Ten eerste omdat ik me juist zeer vredig voel, en heb geen wrokgevoelens of wat dan ook.
Alles ging op een bijzonder interessante manier voor mij, dus waarom vergeten?
Het betuttelende/sturende kan vaak juist het tegenovergestelde effect hebben bij mij Marie.
Het is jij in deze situatie misschien die los moet laten, en zich er niet voor verantwoordelijk voelen?

Mee denken is zeker fijn en lief, maar 'sturen' is niet nodig!

Ik weet dat je intentie goed is, maar het voelt niet goed zo.

Ok?, ik zal ook openlijk spreken; voor mij moet je niets vergeten; maar ik voel mij niet meer lekker met heel de situatie.

Ik ben er hevig tegenin gegaan, maar ik was overtuigd van mijn gelijk en ben daar blijven op hameren; ik verdedigde al lang jou niet meer maar ik verdedigde mijn Eigen overtuigingen.

Hoe dikwijls hebben ze mij gezegd dat ik niets zag; dat ik zelfonderzoek moest doen; dat ik weigerde de waarheid te zien en hier verdomme zat de waarheid aan mijn kant en deden zij niets anders dan hun ego-spelletjes.

Hewel ik heb er enorm veel plezier in gehad om nu eens de rollen om te draaien.

Wij hebben wat openlijk met elkaar gesproken en dat blijk nu niet meer mogelijk te zijn; ik heb jou gezegd dat ik groot en sterk genoeg ben om voor mijzelf uit te komen; jij heb mij hetzelfde gezegd; ik heb geen beschermengel nodig; jij evenmin;

als ik vraag om te vergeten is het misschien eerder dat wat ons nu scheidt of dat wat ons eens gebonden heeft toen we vrijelijk konden discuteren; nu blijkt dat niet meer mogelijk te zijn.

Het zij zo; ik dring mij niet op en jij doet dat ook niet; maar ergens blijken wij elkaar niet te vertrouwen of vertrouwen we onszelf niet meer.

In ieder geval voel ik mij vrij en vrolijk om verder mijn weg te gaan en aan jou om te beslissen of onze wegen hier op dit forum elkaar nog zullen kruisen of niet.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Ok?, ik zal ook openlijk spreken; voor mij moet je niets vergeten; maar ik voel mij niet meer lekker met heel de situatie.

Ik ben er hevig tegenin gegaan, maar ik was overtuigd van mijn gelijk en ben daar blijven op hameren; ik verdedigde al lang jou niet meer maar ik verdedigde mijn Eigen overtuigingen.

Hoe dikwijls hebben ze mij gezegd dat ik niets zag; dat ik zelfonderzoek moest doen; dat ik weigerde de waarheid te zien en hier verdomme zat de waarheid aan mijn kant en deden zij niets anders dan hun ego-spelletjes.

Hewel ik heb er enorm veel plezier in gehad om nu eens de rollen om te draaien..

Bedoel je met je laatst zin Marie dat wat 'ze' deden, jij nu bij mij deed?

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Wij hebben wat openlijk met elkaar gesproken en dat blijk nu niet meer mogelijk te zijn; ik heb jou gezegd dat ik groot en sterk genoeg ben om voor mijzelf uit te komen; jij heb mij hetzelfde gezegd; ik heb geen beschermengel nodig; jij evenmin;

als ik vraag om te vergeten is het misschien eerder dat wat ons nu scheidt of dat wat ons eens gebonden heeft toen we vrijelijk konden discuteren; nu blijkt dat niet meer mogelijk te zijn.

Het zij zo; ik dring mij niet op en jij doet dat ook niet; maar ergens blijken wij elkaar niet te vertrouwen of vertrouwen we onszelf niet meer.

In ieder geval voel ik mij v
brij en vrolijk om verder mijn weg te gaan en aan jou om te beslissen of onze wegen hier op dit forum elkaar nog zullen kruisen of niet.

In mijn ogen is vriendschap elkaar open en eerlijk vertellen wat echt speelt, en wat de ander in je raakt, en dat vervolgens bespreken. Dit samen met het doel waarheidsvinding kan soms spanning oproepen, maar ook nabijheid creëren.
ik ga werken, spreek je later...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Bedoel je met je laatst zin Marie dat wat 'ze' deden, jij nu bij mij deed?

Voor zover ik weet heb jij mij eerder, niet onvoorwaardelijk, is ook niet nodig, maar meer gelijk gegeven met mijn vroegere opstellingen omdat je het in min of meerdere maten op dezelfde wijze zag; dus waarom zou ik jou bij die anderen tellen?

Ik blijf erbij dat ik mij ongemakkelijk voel bij de hele situatie omdat ik weet of veronderstel dat alles wat ik zeg door jou gezien wordt als persoonlijk tegen of voor jou gebruikt, als gekleurd door jouw bril. Ik voel mij niet meer vrij om vrij-uit te spreken tov jou.

Neem dat wat jou is overkomen door Puppetti overkomen zou zijn; het kan zijn dat ik de hele discussie niet gevolgd zou hebben en nooit gereageerd zou hebben, want op dit ogenblik werkt Puppetti danig op mijn zenuwen en interesseert het mij geen bars als hij wat door elkaar geschud zou worden (vraag hoognodig een beetje zelfonderzoek, niet?); maar indien ik het de moeite zou hebben gevonden om wel te reageren zou ik op dezelfde manier gereageerd hebben als nu, nu jij het was.

Van de andere kant voelde ik mij wel degelijk op mijn tenen getrapt toen je wel Looro bedankte, wat hij ook volgens mij verdiende, maar deed alsof ik lucht was.
Ik had wel door dat je mijn tussenkomsten niet zo erg apprecieerde, misschien dat ik daarom zei te vergeten wat er gebeurd is om te proberen op een ongedwonge nieuwe lijst met elkaar te kunnen omgaan.

In mijn ogen is vriendschap elkaar open en eerlijk vertellen wat echt speelt, en wat de ander in je raakt, en dat vervolgens bespreken. Dit samen met het doel waarheidsvinding kan soms spanning oproepen, maar ook nabijheid creëren.

Het kan inderdaad en het is ook heel wenselijk maar sommige contacten die wat dieper of verder gaan dan de gewone forumblablabla kunnen bij de ene of andere Partner verlangens, wensen, vooroordelen... opwekken die de andere Partner niet altijd wenst of kan realiseren of die de ene Partner bij de ander Partner alleen al maar vermoed...
Misschien dat we allebei ergens dezelfde 'fijn'gevoeligheid bezitten, misschien niet altijd onterecht en dat het dat is dat het openlijk en vrij spreken belemmert.

Bij alles dat we dan schrijven weten we dat de andere het op die of op die manier kan opvatten en dan beginnen we alles te wikken en te wegen en verdwijnt de spontaniteit en dan beginnen we inderdaad gemaakt te spreken; het omgekeerde van ons voorgaandelijk open gesprek.

Ik weet niet of het mogelijk is om terug naar de geest van onze eerste contacten te komen... ; het zijn per slot van rekening niet meer onze eerste contacten en dat blijft hangen...