Noodzaak van het zelf

[Bassie]

Stilte is het meest onbegrepen deel van zelfkennis. Het wordt verward met stil-zijn. In werkelijkheid wordt er het 'stil zijn' van het zelf mee bedoeld. Waarmee zelfkennis pas echt van start kan gaan....

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Stilte is het meest onbegrepen deel van zelfkennis. Het wordt verward met stil-zijn. In werkelijkheid wordt er het 'stil zijn' van het zelf mee bedoeld.

Inderdaad, het stil zijn van het blijven lullen, interpreteren, reflecteren, raden, ...

Niets mis met het uit liefde voor Waarheid gelul, interpretatie, reflecteren, interpreteren, de neiging tot raden, invullen, inkleuren... aan te wijzen.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Zoek het niet te ver Laurens; waarheid is liefde...,de bron van alle zijn...

Het 'zijn' kent geen bron. Het is het worden wat het zijn als bron heeft. Omdat alleen het veranderlijke uit het onveranderlijke kan ontstaan en niet andersom.

Daarom heeft alles wat waargenomen kan worden geen 'zijn'.
Daarom is het 'schouwen' de weg welke tot daadwerkelijke zelfkennis leidt.
Geheel overeenkomstig de A.V.

Alles wat waargenomen kan worden bezit 'wordenheid' (veranderlijkheid) en is daarmee onwaar.

Waar is wat eeuwig waar is. Eeuwig als het steeds voortschrijdende 'nu'.

Tot het 'worden' behoort dus alles wat waargenomen kan worden, Marie kan waargenomen worden en is daarmee onwaar. Jammer voor jou, maar het is niet anders. Alles aan gene zijde van het 'zijnde' is gedoemd weer te sterven.

De liefde die een mens voor een ander meent te hebben is in werkelijkheid doorgaans niks anders dan eigenliefde. Het is dan het sociale aspect wat men lief heeft wat in wezen egoïstisch van aard is. Mensen zeggen ook dat ze 'liefde geven'. Hoe kun je nu liefde weg geven? Raak je het zelf dan kwijt?

Meestal is liefde niks anders dan ruilhandel, behaag jij mij dan behaag ik jou.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

ik loosheid, die niet ik in alles is of alles in ik, is geveinsd... en dat de ik dan niet meer ter sprake komt is een ander paar mouwen...

Zelfloosheid wordt idd vaak geveinsd. Het 'zelf' wil zichzelf graag laten schitteren als 'zelfloos'. Kijk mij nu eens zelfloos zijn!

Steeds wil het zelf zich-zelf maar laten schitteren. Dus als andere zelven het gewenst vinden om zelfloos te zijn (zoals op dit forum) dan schittert men hier als zijnde zelfloos.

En binnen de illusie zullen dergelijke 'zelflozen' er zelf ook nog in geloven.
Andere zelven trappen er mss nog in ook, dus het zelf heeft dan zijn doel bereikt: hij schittert.

Maar aan de tekstuele uitlatingen zie ik wat voor vlees er in de kuip zit....

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Liefde heeft niets te maken met het menselijke afkooksel waarover jij spreekt... en Liefde heeft dus niets te maken met jouw jij'jes en ik'jes...

Dat bedoel ik. Liefde is volledig van het zelf afgekeerd. En daar jij steevast beweert nog een zelf te hebben kun je het woord 'liefde' beter maar niet gebruiken. Het is het zelf wat steeds maar weer voorwaarden stelt aan liefde.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Oordeel niet en je zult niet veroordeelt worden...
Ik heb de oneindige liefde ervaren toen een hond naar mijn keel sprong en ik dacht dat het leven voor mij gedaan was...
Ik heb toen in een flits die liefde ervaren die alles omvatte, zelfs de hond en inderdaad er was geen ik en geen jij; er was niets meer, alleen liefde...
Als ik blijf spreken over het belang van het 'ik' bij waarheidsvinding dan heeft dat niets te maken met mogelijk ophemelen en op een voetstuk plaatsen van het ik, mijn ik, in dit geval, maar van de mogelijkheid van het 'ik' dat de mens veel nader is dan het al, om juist via dat ik dat 'al' te leren kennen...
Wil jij het blijven anders uitleggen... Jouw keuze, maar laat het na om hier anderen lessen te komen geven...
Het woord 'ik' is voor jou, als een rode doek voor de ogen van de stier, hij kan ook niet meer rustig overwegen, hij staat springklaar...

We zitten hier op een zelfkennlsforum en niet op een postzegelforum. Dus het gaat niet over een postzegel, maar over 'zelf'. Liefde staat diametraal ten opzichte van zelf. Liefde is een volledig van het zelf afgekeerde aandacht. Liefde kent geen persoonlijk doel of persoonlijk belang. Zo simpel ligt dat.

En liefde is ook geen ervaring. Het is het zelf wat ervaringen kent. Dat er allerlei gevoelens optreden als je door een hond wordt aangevallen is voorstelbaar, maar het heeft niks met zelfkennis van doen.

[Bassie]

Back on topic

In de ontwikkeling van het zelf hebben we een voorstelling van ons zelf.
In de ontwikkeling van niet-zelf komen we aan in de niets-heid van het kenvermogen, het ontvankelijk-zijn. Dan is de houvast aan de 'dingen' verdwenen.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Back on topic

In de ontwikkeling van het zelf hebben we een voorstelling van ons zelf.
In de ontwikkeling van niet-zelf komen we aan in de niets-heid van het kenvermogen, het ontvankelijk-zijn. Dan is de houvast aan de 'dingen' verdwenen.

Niet-zelf ligt niet op een plaats, i.t.t. zelf.
Alles wat op een plaats ligt berooft iets anders van zijn plaats.
En dat is bij niet-zelf niet aan de orde.

Ik noem het aanwezigheid welke niet gedacht kan worden.
Laat de waargenomen wereld varen en treed in het innerlijke.
Niet buiten dat één-zijn treden, ontvankelijk zijn, dat is alles.
En toch is dat nog niet wat we zoeken. Ontvankelijk-zijn is slechts het binnen treden in Waarheid. Er is dan het weten van het zelf-loze, maar juist omdat je er weet van hebt is het nog niet het enkelvoudig bewustzijn.

Eerst moet het zelf-loze voorwerp van weten zijn, dat is weten Waarheid.
In feite het 'allerhoogste' , hoewel je zo niet spreken mag.
Je bent er dan in harmonie mee én er bewust van.

Daarmee keer je weer terug in je leven. Je draagt het zelf-loze mee in het bewustzijn, zodat het zich t.z.t. kan openbaren als enkelvoudig bewustzijn.

Oorspronkelijk geplaatst door Vagebond

En wat nu, nu we dit weten?

Dat 'weet' je nu niet, je draagt er na lezing kennis van, het moet gedaan worden.

Oorspronkelijk geplaatst door Vagebond

In navolging van vorige vraag ik me af wat je met dit/dat soort van statements wilt bereiken Bassie? Ik bedoel zou het me bv ergens toe moeten aanzetten of zo iets?

Ja, inderdaad.
Bezien of binnen jou zelf iets soortgelijks zich afspeelt.
Of zoals dat bij mij het geval is, herkenning.