6 January 2021, 12:17 | #141 | |||||||
Geen lid
Berichten: n/a
|
Citaat:
Ja die bestaat en heet 'gedegen zelfonderzoek'. Daarover is hier in eerdere draadjes zoveel over te vinden dat de zoveelste uitleg weer dezelfde discussies uitlokt, dus het vraagt enig naspeurwerk. Het principe is neti neti, te weten niet dit niet dat. Omdat alles uit gedachten bestaat zijn gedachten het onderwerp waarop de aandacht van de gedegen zelfonderzoeker zich dient te richten en wel in die zin of ze waarheid bevatten. Citaat:
Citaat:
Citaat:
Citaat:
Citaat:
Citaat:
|
|||||||
6 January 2021, 12:52 | #142 | |
Kasuaris
Geregistreerd: 2 January 2021
Berichten: 775
|
Citaat:
-Ik kan begrijpen dat het bedachte zelf in het verleden is ontstaan en feitelijk niet meer is dan het totaal aan denkbeelden over mijzelf. -Ik kan begrijpen dat het denkbeeld over mijzelf net zoveel realiteit heeft als het denkbeeld aan Amsterdam, namelijk geen realiteit. Amsterdam ligt daar ginder en zit niet in mijn hoofd. Ik ben het met je eens dat het bedachte zelf of de vermeende persoon een geloof is. Ik vind het echter nog niet zo eenvoudig om van dat geloof af te komen. In feite zou men tot een totaal niet-geloven moeten zien te komen. Maar de gesloten cirkel waar ik in zit is dat de persoon die gelooft dat hij een bepaalde persoon is met het opheffen van dat geloof ook zichzelf opheft. Om vervolgens weer zich onder de mensen te begeven die het geloof versterken dat ik als persoon toch heus anders ben dan de andere personen. Ik begrijp dat het probleem bij mijzelf zit, maar omdat mijn bewustzijn steeds maar andere personen waarneemt keert het geloof dat ik uniek ben telkens weer terug. Mijzelf als kenner denken gaat ook al niet omdat het werkelijke kennen geen denken is maar waarnemen. Ik vind dat serieus moeilijk omdat ik het in mijn denken wel begrijp, maar hoe realiseer ik de totale ongelovigheid? Ik heb wel eens flarden gezien van het zien-zelf, maar ik kan het niet in een denkbeeld vatten. Het enige wat ik als denkbeeld kan presenteren is dat het zien-zelf objecten, verschijnselen ziet en zo een ervaring met de objecten, verschijnselen mogelijk maakt. En door het voortdurend in de ervaring te treden ontstaat er toch weer iets van gehechtheid aan het persoon-zijn. |
|
6 January 2021, 13:03 | #143 |
Kasuaris
Geregistreerd: 2 January 2021
Berichten: 775
|
Ik kan ook begrijpen dat ik als denkbeeldig zelf mij zelf in de toekomst wil manifesteren. Alles wat denkbeeld is bevindt zich in de tijd en als manifestatie wil ik er morgen ook nog zijn. Er is steeds maar die drang tot manifestatie in mij. Zou die drang er niet meer zijn, dan zou iedere wil tot leven, voortbestaan verdwijnen. En de kern van mijn manifestatie is nu juist om voort te willen bestaan.
En dat grijpt weer terug op de kenner, want de kenner is werkloos als er niks te kennen valt. Verstandelijk begrijp ik het allemaal wel (denk ik). En dat de kenner werkloos is, is ook niks bijzonders, want dat gebeurd iedere nacht al in de droomloze slaap. Maar ik val in slaap in het vertrouwen dat de kenner weer wakker wordt en doorgaat met kennen. Hierop door filosoferend is mijn probleem de gehechtheid aan het gekende. |
6 January 2021, 14:42 | #144 | ||
Vicaris
Geregistreerd: 8 September 2017
Berichten: 31
|
Citaat:
Door dit zelfonderzoek gedegen uit te voeren is er moment van ont-dekking. Moment waar gedachten leeg zijn, niet toe behoren aan iets noch aan iemand kunnen toe gewezen worden. Er is niet langer een onderwerp, een zijnde wat aan waarheid gestalte geeft. Citaat:
Het gaat om gedachten en hoe deze gedachten onderzocht worden en tot moment van ontdekking leiden. Het gedegen zelfonderzoek heft de tijdsbepaling op en is onmiddellijk ontdekking van waarheid. Gedachten maken de ontdekking tot denkbeeldig beleven van tijd. Zonder dit beleven zou het ook onmogelijk zijn ontdekking te realiseren. Wat mijzelf betreft ben ik met de aanwijzingen van Laurens en Guido aan het gedegen zelfonderzoek begonnen en tot ontdekking gekomen 'wat is'. De ontdekking is en daarmee is alles gezegd of misschien al teveel gezegd. Een groet, N. |
||
6 January 2021, 15:57 | #145 | |
Kasuaris
Geregistreerd: 2 January 2021
Berichten: 775
|
Citaat:
Dag Nowee, Het kan dat ik te ver doorschiet. Maar is het niet zo dat dat wat we toekomst noemen ook een gedachte is welke onderzocht kan worden? Het toekomstige is immers ook een tijdsbepaling. In mijn gedachten is er steeds toekomst, morgen wil ik dit of dat. In gedachten manifesteer ik mijzelf als een persoon die morgen ergens naar toe moet. Ik denk mij zelf in een toekomstbeeld. Het probleem wat ik hier aan kaart is dat middels het denken ik mijzelf steeds vereenzelvig met het geprojecteerde toekomstbeeld (gedachte). Ik als persoon verschil dan niet van mijn voorwerp van denken. Mijn inziens is er losmaking noodzakelijk welke niet uit het denken kan voortkomen. Ik moet afstand van mijzelf als kennis zijnde doen. Ik dien mijzelf niet te denken als zijnde in een ruimtelijke plaats noch in een plaats in de tijd. Immers: al zou het onzegbare op een ruimtelijke plaats of tijdelijke plaats zich bevinden dan zou het iets anders van zijn plaats beroven. Dat is wat ik tracht momenteel, steeds gebruik makend van de logica. Om zodoende mijzelf uit de illusie te halen. Want in de logica is het helder dat het zelf niet gelijktijdig in zowel verleden, heden als toekomst kan verblijven. Ik kan alleen in het heden bestaan, maar niet in een gedacht/bedacht heden. Zodat er een positiewisseling van de toeschouwer komt die niet langer denkt in begrippen van toen en straks, maar alleen in tegenwoordigheid. En vanuit die tegenwoordigheid kan er een bewustzijn zijn van de toekomst als mogelijkheid. Immers: de toekomst is voor mij niet te weten. Met vriendelijke groet. |
|
6 January 2021, 19:28 | #146 | |
Actuaris
Geregistreerd: 31 August 2020
Berichten: 502
|
Logica of redeneerkunst
Citaat:
En lukt dat zo'n beetje jezelf uit de illusie te halen? |
|
6 January 2021, 20:55 | #147 | ||
Kasuaris
Geregistreerd: 2 January 2021
Berichten: 775
|
Citaat:
In zelfkennis komt men contradicties tegen, dus met alleen logica komt men er niet. De contradictie is dat we twee zien en een zijn. Uit de illusie komen kan mijn inziens alleen als men een bepaalde weg onderzoekt en deze ook begrijpt. Een dwaling is niet erg, als men naderhand maar begrijpt wat er fout was aan eerdere bevindingen. Het is ook mijn verschil van opvatting met Dorje op een andere thread, het is wel degelijk mogelijk om te begrijpen. Zoals Jezus in logion 2 van het Thomas evangelie zegt: Citaat:
|
||
6 January 2021, 21:48 | #148 |
Vicaris
Geregistreerd: 8 September 2017
Berichten: 31
|
|
6 January 2021, 23:28 | #149 | |||||
Actuaris
Geregistreerd: 31 August 2020
Berichten: 502
|
Citaat:
Is dat erg? Voor sommigen wel, voor anderen niet. Citaat:
Citaat:
De meeste mensen geloven hun niet onderzochte gedachten en 'misidentificeren' zich daarmee, ze denken dat ze zijn wat ze geloven. Ze zitten nog steeds als dinosauriërs vast in 'Hij geeft niet om mij. Zij zou dit moeten doen. Hij zou dat moeten doen. Zij moet zich excuseren'. Zie voorbeeld... Citaat:
Citaat:
Geef me zoals ik vaak doe een koppeling naar wat je gisteren of eergisteren ergens geschreven hebt aan me, ik ga er niet achter zoeken, er wordt hier zoveel geschreven. |
|||||
6 January 2021, 23:53 | #150 | ||
Kasuaris
Geregistreerd: 2 January 2021
Berichten: 775
|
Citaat:
Mensen het verborgene aanwijzen is onverdienstelijk. Citaat:
Ik vind het zonde van de moeite om steeds andermans of mijn eigen teksten door te pluizen. Ik zie dat jij zoek-vaardigheden hebt, ik zie overal verwijzingen naar van alles en nog wat. Maar wat ik gisteren bedoelde (en nu nog) is om niet teksten te zoeken welke bij jou passen, maar om in de wereld te treden van mensen die boven je staan qua zelfkennis. Als het goed is vordert je zelfkennis met het verstrijken van de tijd en kun je -bijvoorbeeld- het Thomas Evangelie daadwerkelijk gaan begrijpen. Ik zie jou gemakzuchtig bevestiging zoeken door guru's te citeren. Doe eens het omgekeerde, zoek geen bevestiging maar de uitdaging. |
||