Shankara

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Het is geen 'je, 'ik/ego , die opmerkzaamheid..
Het 'opmerken geeft de onvoorwaardelijke mogelijkheid dat het 'ervaren kan stellen dat 'iets kan worden opgemerkt als 'opmerkzaamheid, dat 'ervaren is daarentegen niet die opmerkzaamheid.
Het is subtieler dan subtiel allemaal.

Dat wat 'mij' opmerkt vergt enig merkwaardig taalgebruik.
Degene die zich 'ik' noemt kan 'dat' zijn wat opmerkt.
Dan krijg je de zin: ik ben degene die mijzelf opmerkt.

Als ik naar mijn lichaam ga, dan kan ik alle aspecten van mijn lichaam opmerken.
Ik ben dan niet mijn lichaam, maar 'dat' wat mijn lichaam opmerkt.

Een andere keer ben ik weer in de rol van 'mijn lichaam'.
Als iemand op de tenen van mijn lichaam gaat staan dan ben ik degene die 'auw' roept. (Meestal iets ergers, maar dat doet er even niet toe)

Daarom spreek ik liever over 'gelaagdheid' als ik over mijzelf spreek.
Gewaarzijn is 100% zeker te weten egoloos. Maar 'ik' ben wel degene die dat vastgesteld heeft. Ik als een egoloze ik.

Maar het is niet zo dat mijn lichaam 'vermeend' is zoals sommigen lijken de denken. Het lichaam behoort tot het domein van het ego: het op verschillende wijze een 'ik' zijn.

Gewaarzijn is op identieke wijze een 'ik' zijn. (egoloos) Zodoende kan ik mijzelf nooit egoloos noemen, niemand verschijnt in deze wereld zonder lichaam. Het lichaam (ego) is voorwaarde voor het verschijnen. Gewaarzijn kent dat wat we 'verschijnen' noemen in het geheel niet. Het is primair zichzelf gewaar terwijl het zich (onder andere) van mijn lichaam bewust is.

[Bassie]

Gewaarzijn kent dat wat we 'verschijnen' noemen in het geheel niet.

Alleen zo'n zin is al voor tweeërlei uitleg vatbaar. Gewaarzijn ként alles wat verschijnt (dus in tegenspraak van wat ik net schreef).

Maar in dat 'kennen' wordt het gewaar van zich'zelf. Zien en zijn vallen samen.
Het is een gezamenlijke tweeledigheid.

Maar gewaarzijn ken binnen zichzelf niets wat verschijnt.
Gewaarzijn is een letterlijk niets.
Dat weten is kennis hebben van zelf. Zelfkennis.....

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Daar zijn we weer met de dooddoener van het verstand... jij bent je lichaam niet omdat je het waarneemt... Of onderwerp en voorwerp kunnen nooit dezelfde zijn...
Wat een machtig axioma, lees een onbewijsbaar basisbegrip, waarop heel de verdere theorie steunt...
Bewijs mij, voor je verder gaat dat in deze de waarnemer niet het waargenomene en/of omgekeerd kan zijn...
Inderdaad er bestaat een bewijsvoering, nl. dat door onze totale vervreemding van onszelf door het verkeerd gebruik van ons verstand, waarbij wij niet meer direct leven maar enkel denken te leven de waarnemer inderdaad niet meer het waargenomene is...

Denk daar eens over na...

Ik zie nu in dat ik gisteren te voorbarig was met mijn felicitaties aan jouw adres.
Je hebt het 'zijn' nog niet gevonden.

Er is een hoofdregel: ALLES WAT JE WAARNEEMT DAT BEN JE NIET.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Er is een hoofdregel: ALLES WAT JE WAARNEEMT DAT BEN JE NIET.

Dus zodra je in staat bent om alles wat verschijnt achter je te laten, kom je bij het 'zijn' uit. De rest is 'wordend' oftewel 'verschijnend'.

Alle users van dit forum verschijnen in deze wereld, maar zijn niet in deze wereld. Dat je in deze wereld bent, dat denk je maar.....

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Dus zodra je in staat bent om alles wat verschijnt achter je te laten, kom je bij het 'zijn' uit. De rest is 'wordend' oftewel 'verschijnend'.

Alle users van dit forum verschijnen in deze wereld, maar zijn niet in deze wereld. Dat je in deze wereld bent, dat denk je maar.....

Dat ik, onafhankelijk van wat dat 'ik' juist is, deze wereld kan overstijgen zal juist zijn omdat ik deze wereld niet als onwezenlijk aanzie...

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Het is geen 'je, 'ik/ego , die opmerkzaamheid..
Het 'opmerken geeft de onvoorwaardelijke mogelijkheid dat het 'ervaren kan stellen dat 'iets kan worden opgemerkt als 'opmerkzaamheid, dat 'ervaren is daarentegen niet die opmerkzaamheid.
Het is subtieler dan subtiel allemaal.

...

Het opmerken, het Zien, 'is', en is van niemand en van niets.

Het ervaren, het 'iets opmerken als opmerkzaamheid' is dat wat opkomt, verschijnt, zich voordoet, 'gebeurt'.

Alles wat opkomt, vetschijnt, zich voordoet, gebeurt, valt ook weer weg. Het opmerken (zonder iemand/iets nodig te hebben dat opmerkt), het Zien (zonder iemand/iets nodig te hebben dat ziet) komt en gaat niet.

De opmerker, de poortwachter omver werper, de overstijger, ... is gewoon wat verschijnt en ook weer verdwijnt.

Marie heeft gelijk, de opmerker dient niet verworpen te worden, de weg die het gaat moet niet beschimpt worden. Marie heeft geen gelijk, de opmerker geraakt niet vervreemd van zichzelf, de opmerker blijft gewoon verschijnen, het leven blijft geleefd, maar zonder bekrachtiging en verheerlijking van de opmerker. De opmerker is gewoon gezien als komend en gaand, niet wat is. Het is de vervreemding van wat is (hetgeen geen opmerker nodig heeft om te zijn) die weg komt te vallen.

Dat is niet heerlijk. Dat is wat is.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

...

Het opmerken, het Zien, 'is', en is van niemand en van niets.

Het ervaren, het 'iets opmerken als opmerkzaamheid' is dat wat opkomt, verschijnt, zich voordoet, 'gebeurt'.

Alles wat opkomt, vetschijnt, zich voordoet, gebeurt, valt ook weer weg. Het opmerken (zonder iemand/iets nodig te hebben dat opmerkt), het Zien (zonder iemand/iets nodig te hebben dat ziet) komt en gaat niet.

De opmerker, de poortwachter omver werper, de overstijger, ... is gewoon wat verschijnt en ook weer verdwijnt.

Marie heeft gelijk, de opmerker dient niet verworpen te worden, de weg die het gaat moet niet beschimpt worden. Marie heeft geen gelijk, de opmerker geraakt niet vervreemd van zichzelf, de opmerker blijft gewoon verschijnen, het leven blijft geleefd, maar zonder bekrachtiging en verheerlijking van de opmerker. De opmerker is gewoon gezien als komend en gaand, niet wat is. Het is de vervreemding van wat is (hetgeen geen opmerker nodig heeft om te zijn) die weg komt te vallen.

Dat is niet heerlijk. Dat is wat is.

Het enige waar jullie voor staan, na een lange en omslachtige verstandeijke weg is hier komen zeggen dat, wat ik al van in den beginne zegt, het verstand nergens staat en niets weet...
Erger, in plaats van te constateren dat het verstand nergens staat, gaan jullie er vanalles en nog wat bijhalen... Alles is, zoals het verstand, veranderlijkt en komt en gaat en kan dus per definitie niet zijn...... Het per definitie onbereikbare ZIJN is, en dat in tegenstelling met het verstand, waar heel jullie uitleg op steunt, is, meer nog moet onveranderlijk zijn...

Hou op met jullie verstand achter na te hollen en leef eindelijk in plaats van te denken dat jullie leeft...

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Maar het is niet zo dat mijn lichaam 'vermeend' is zoals sommigen lijken de denken. Het lichaam behoort tot het domein van het ego: het op verschillende wijze een 'ik' zijn.

Het 'vermeend zijn' is geen denken maar resultaat van onderzoek.
Je hebt het nog steeds over de wereld van de verschijnselen.

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Het enige waar jullie voor staan, na een lange en omslachtige verstandeijke weg is hier komen zeggen dat, wat ik al van in den beginne zegt, het verstand nergens staat en niets weet...
Erger, in plaats van te constateren dat het verstand nergens staat, gaan jullie er vanalles en nog wat bijhalen... Alles is, zoals het verstand, veranderlijkt en komt en gaat en kan dus per definitie niet zijn...... Het per definitie onbereikbare ZIJN is, en dat in tegenstelling met het verstand, waar heel jullie uitleg op steunt, is, meer nog moet onveranderlijk zijn...

Hou op met jullie verstand achter na te hollen en leef eindelijk in plaats van te denken dat jullie leeft...

Marie, je gaat weer aan het julliëen.

Zijn heeft geen verstand nodig om te zijn. Voor te wijzen op die/dat wat het Zijn steeds toe-eigend, en daarmee in de weg zit, worden woorden gebruikt, op een forum kan dat moeilijk anders. Maar als de woorden louter verstandelijk worden opgenomen in plaats van dat de niet wezenlijkheid van de aangewezene waar de woorden naar verwijzen in zicht komt dan blijft het Marie tegen de boze buitenwereld van de jullies, dan blijft het 'ik' t.o.v. de ander.

Het Zijn is maar onbereikbaar voor een 'ik' dat zich er van afscheidt. Als de wezenlijkheid van dat 'ik' niet onderzocht wordt, niet verstandelijk, maar doordringend wezenlijk, dan blijf die 'ik' en de onbereikbaarheid van het zijn maar bekrachtigd, en blijft het 'ik' t.o.v. jullie in stand, tot in de eeuwigheid.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Marie, je gaat weer aan het julliëen.

Zijn heeft geen verstand nodig om te zijn. Voor te wijzen op die/dat wat het Zijn steeds toe-eigend, en daarmee in de weg zit, worden woorden gebruikt, op een forum kan dat moeilijk anders. Maar als de woorden louter verstandelijk worden opgenomen in plaats van dat de niet wezenlijkheid van de aangewezene waar de woorden naar verwijzen in zicht komt dan blijft het Marie tegen de boze buitenwereld van de jullies, dan blijft het 'ik' t.o.v. de ander.

Het Zijn is maar onbereikbaar voor een 'ik' dat zich er van afscheidt. Als de wezenlijkheid van dat 'ik' niet onderzocht wordt, niet verstandelijk, maar doordringend wezenlijk, dan blijf die 'ik' en de onbereikbaarheid van het zijn maar bekrachtigd, en blijft het 'ik' t.o.v. jullie in stand, tot in de eeuwigheid.

Over welke 'ik' dat zich afscheidt van het Zijn heb jij het???
Ik scheid mij niet af van het Zijn, in tegendeel, 'ik ben'.
En daarbij neem ik mijn 'ik' niet in tegenstelling met de 'ik' van iemand anders; ik maak geen scheiding (het verstand doet dat)...
'Ik ben' wil zeggen dat 'ik' één ben met het Zijn; zoals het Zijn van alle andere 'ikken' één zijn met dat Zijn...

En waarom spreek ik van 'ik' en hamer ik op dat 'ik' en weiger ik te verzaken aan dat 'ik'??? Totaal niet om mijzelf in tegenstelling te zetten met een ander; maar gewoon omdat zolang ik leef, 'ik' de motor is van dat bestaan... en de enige weg naar voltooiing van dat zelf...
Neem om het even welk orgaan dat uit honderden en meer cellen bestaat... Hewel ieder van die cel, ieder voor zich in volledige harmonie en samenwerking met alle andere cellen houdt het orgaan in leven...