Wat is zelfonderzoek?

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Dat wat zich hier afspeelt daar laat me mij zelf maar over bekommeren. Ik hoef je instemming of afkeuring niet. De vraag aan jou is of je teleurgesteld bent in dit forum al dan niet met verwachtingen.

Niet ? Ook goed, je hebt het dan tenminste onderzocht. Uiterst primitief onderzoek, het mag eigenlijk geen naam hebben maar het is een start.

Wie heeft het over instemming of afkeuring? Met mijn opmerking dat ik jouw teleurstelling niet deel(de), had ik (al) antwoord op jouw vraag gegeven. Meer niet. Wat heeft dat met instemming of afkeuring te maken? Je vroeg er toch naar?

Heb je iets tegen primitief onderzoek? Alsof er iets anders is. Primitief betekent voor mij oorspronkelijk, echt, authentiek. Hoezo mag dat geen naam hebben? Het is het enige echte zelfonderzoek dat er is. Het is een start? Wat bedoel je daarmee?

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Altijd weer hamer je in het wild om je heen met 'niemand' (die gewoon de omdraaiing is van iemand). Door het omdraaien laat jij evenmin controle los als de iemand dat zou doen. Jij draait alleen het figuurtje om en geeft het een andere naam.
Het gaat ook niet om de werking van de hersenen maar om wat in de hersenen gebeurt en wat daarvan in het gedrag tot uiting komt. Het gaat eerder om wat in het gedrag tot uiting komt dan wat daarvan in het denken tot visie of beeld wordt gebracht. In wat iemand doet kan de graad van controle worden gemeten.

Zien is grijpen van weten en met het grijpen verschuift gelegenheid van bewustzijn naar waar de ik, de iemand of niemand niet aanwezig is. In die zin kan ik spreken van een vermeend bestaan.

Er is ook niemand die roept om iets 'los te laten'. Waar het om gaat is het uitdoven en verminderen.
Ik kan de illusie niet loslaten maar deze wel verminderen en laten uitdoven.

Looro, jij schijnt blijkbaar te weten waar het om gaat, cq waar het niet om gaat. Wil je het misschien voor mij defini?ren?

In wat iemand doet kan de graad van controle worden gemeten. Door wie? Wie zou dat kunnen meten? En op basis waarvan? Gerelateerd aan wat?

Maar wie wil dat überhaupt weten? Gekker nog: hoe kom je d'r op? Hoe kom je bij zoiets? Welk belang zou ik, in godsnaam, moeten/kunnen hebben bij het kunnen meten van iemand's graad van controle? Want als ik dat eenmaal weet, wat weet ik dan eigenlijk? En wat heb ik aan die wetenschap?

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Looro, jij schijnt blijkbaar te weten waar het om gaat, cq waar het niet om gaat. Wil je het misschien voor mij defini?ren?

Het gaat om het uitdoven en verminderen van het denken en het routine handelen.

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

In wat iemand doet kan de graad van controle worden gemeten. Door wie? Wie zou dat kunnen meten? En op basis waarvan? Gerelateerd aan wat?

Gedrag is de graadmeter van wie ik ben, van de persoon die ik uitdruk in de wereld. Ikzelf, als persoon van wie ik ben, kan dat nagaan, vaststellen op basis van gezond verstand, rechtvaardigheidsgevoel, liefde voor ..., geloof in ..., enz

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Maar wie wil dat überhaupt weten? Gekker nog: hoe kom je d'r op? Hoe kom je bij zoiets? Welk belang zou ik, in godsnaam, moeten/kunnen hebben bij het kunnen meten van iemand's graad van controle? Want als ik dat eenmaal weet, wat weet ik dan eigenlijk? En wat heb ik aan die wetenschap?

Het waarom ligt in wat je noemt "... in Godsnaam'.
En dan gaat het niet meer om 'controle' maar om wat uit het verminderen volgt, het vermeerderen van het juiste begrip en handelen.
Persoonlijk heb ik daar niets aan omdat het persoonlijke meer en meer verlaten is van denken en routine handelen.

Ik heb nooit bedoeld te zeggen dat ik de graad van controle bij iemand wil meten. Ik reageerde in die quote op een uitspraak van Ogenblik-sem over het loslaten van controle.
In mijn optiek is er van controle geen sprake noch over het loslaten van controle.
Maar als je controle wil nagaan dat je dan in het gedrag van iemand kan kijken of er controle aanwezig is en of die kan losgelaten worden.

Er is een onderscheid tussen wie de persoon is en wat aan deze persoon als persoonlijk wordt toegeschreven. Dat wat toegeschreven wordt blijkt nooit echt te kloppen. En omdat het niet klopt ben ik geneigd het verder te onderzoeken.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Het gaat om het uitdoven en verminderen van het denken en het routine handelen.

Hoe weet je dat? Dat het daarom gaat? Mag het ook over iets anders gaan?

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Gedrag is de graadmeter van wie ik ben, van de persoon die ik uitdruk in de wereld. Ikzelf, als persoon van wie ik ben, kan dat nagaan, vaststellen op basis van gezond verstand, rechtvaardigheidsgevoel, liefde voor ..., geloof in ..., enz.

Gedrag een graadmeter? Zonder inzicht in de oorzaken van gedrag, kun je uit gedrag niks afleiden.

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Het waarom ligt in wat je noemt "... in Godsnaam'.
En dan gaat het niet meer om 'controle' maar om wat uit het verminderen volgt, het vermeerderen van het juiste begrip en handelen.
Persoonlijk heb ik daar niets aan omdat het persoonlijke meer en meer verlaten is van denken en routine handelen.

Aha, het gaat nu ineens niet meer om controle maar om het vermeerderen van het juiste begrip en handelen. Ook goed. Wanneer is er dan volgens jou, sprake van juist begrip en juist handelen? En wie bepaalt dat?

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Ik heb nooit bedoeld te zeggen dat ik de graad van controle bij iemand wil meten. Ik reageerde in die quote op een uitspraak van Ogenblik-sem over het loslaten van controle.
In mijn optiek is er van controle geen sprake noch over het loslaten van controle.
Maar als je controle wil nagaan dat je dan in het gedrag van iemand kan kijken of er controle aanwezig is en of die kan losgelaten worden.

En aan de hand waarvan beoordeel je dat dan? In hoeverre er sprake is van controle?

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Er is een onderscheid tussen wie de persoon is en wat aan deze persoon als persoonlijk wordt toegeschreven. Dat wat toegeschreven wordt blijkt nooit echt te kloppen. En omdat het niet klopt ben ik geneigd het verder te onderzoeken.

Je zou met hetzelfde gemak kunnen concluderen dat omdat wat er aan de persoon wordt toegeschreven nooit klopt, de persoon als zodanig misschien wel helemaal niet klopt. Dat zou je inderdaad kunnen onderzoeken.

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Hoe weet je dat? Dat het daarom gaat? Mag het ook over iets anders gaan?

Voor mij gaat het om uitdoven en verminderen van gevoelens die denken aansturen en alle routine gedrag dat verandering en herhaling bewerkt.
Alles van denken en routine gedrag brengt begrip en ervaring voort die mijn persoon tot voorwerp van zichzelf maakt en zich gaat beleven als persoonlijkheid die aan zichzelf verplicht is.

Ik weet met grote zekerheid dat ik die persoonlijkheid niet ben en niet kan zijn omdat ik ook op plaatsen verschijn waar die ik (persoonlijkheid) niet is, niet bestaat, niet voorkomt.
In de droom verschijn ik (mijn persoon) als ziener, als toeschouwer van wat daar in de droom gebeurd en mijn persoonlijkheid is daarbij van nul en geen waarde. Sterker zelfs, als ik in de droom de aandacht op mezelf wil vestigen, dan is het bijna onmogelijk persoonlijke kenmerken te onderscheiden en deze bewust te hanteren.

De reden waarom het daarom gaat ligt volledig in de geestelijke volkomenheid van wat ik ben. Wanneer ik in de droomstaat vaststel dat ik mijn aandacht niet op mijzelf kan richten om een persoonlijkheid te vinden - een persoonlijkheid die mij in de wakkere staat praktisch volledig aan mijzelf bindt -, dan heb ik niet anders om vast te stellen dat wat ik ben 'geest in zichzelf' is.

Voor mij gaat het over niets anders omdat er niets anders is dan wat ik vaststel dat ik ben.

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Gedrag een graadmeter? Zonder inzicht in de oorzaken van gedrag, kun je uit gedrag niks afleiden.

Wanneer ik iemand naar de zitbank zie toegaan en daarop plaats neemt en de krant neemt; dan is dat gedrag een graadmeter om vast te stellen dat die persoon daar gaat zitten om in een krant te kijken.
De oorzaken van dat gedrag leveren geen eensluidend inzicht op omdat het gissingen zijn, aansturingen van een groot aantal mogelijke variabelen om tot een oordeel te komen.
Maar ik wil geen oordeel vellen over deze situatie, ik wil gewoon vaststellen. Als ik wil oordelen moet ik mij nader informeren, en vragen gaan stellen aan die persoon.
Uit het gedrag van een persoon in een situatie kan ik 'vast stellen' hoe die persoon verschijnt in dat gebeuren. In die zin is voor gedrag een graadmeter voor het verschijnen.

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Aha, het gaat nu ineens niet meer om controle maar om het vermeerderen van het juiste begrip en handelen. Ook goed. Wanneer is er dan volgens jou, sprake van juist begrip en juist handelen? En wie bepaalt dat?

Wanneer ik voor mijzelf heb vastgesteld dat ik 'geest in zichzelf' ben, dan ga ik die persoonlijkheid die ik voorstel als wie ik ben niet meer 'strikt' lopen te controleren. Ik ga iets anders doen: ruimte en tijd maken in mijzelf om wat ik wel ben kans te geven tot beleving.
Dit maken lijkt werkzaam te zijn als communicerende vaten: wat in het ene verminderd wordt, wordt in het andere vermeerderd.

Wie bepaalt dat? ... In mijn beleving is dat de doener. Hij toont wat juist is en ik herken het als gepaste afstand. ... Ik weet het, het botst en het gaat er niet in ...

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

En aan de hand waarvan beoordeel je dat dan? In hoeverre er sprake is van controle?

Natuurlijk hou ik een overzicht en streef ik naar een bewust worden en bewust beleven van wat ik hier zeg. Zonder beleving is dit waardeloos en een nog grotere waan en miserie.
Het inzicht en meer nog de waarheid en wijsheid waarin ik deel zoekt instemming en verheffing en laat het oordeel achterwege. Het komt mij niet toe te oordelen of te controleren. Het komt mij niet toe iets te bezitten.

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Je zou met hetzelfde gemak kunnen concluderen dat omdat wat er aan de persoon wordt toegeschreven nooit klopt, de persoon als zodanig misschien wel helemaal niet klopt. Dat zou je inderdaad kunnen onderzoeken.

Met de persoon is er niets mis, niets maar dan ook helemaal niets. Hoe iemand er ook uitziet, hij of zij is precies wat hij of zij is. Wat er ook aan de persoon wordt toegeschreven, ik wil het niet horen of lezen of schrijven.

In het zelfonderzoek verloopt zelden iets met gemak maar je wint er wel kalmte door en volkomenheid en een onberispelijkheid waar je versteld komt van te staan.

Een groet en veel geluk.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Voor mij gaat het om uitdoven en verminderen van gevoelens die denken aansturen en alle routine gedrag dat verandering en herhaling bewerkt.
Alles van denken en routine gedrag brengt begrip en ervaring voort die mijn persoon tot voorwerp van zichzelf maakt en zich gaat beleven als persoonlijkheid die aan zichzelf verplicht is.

Ik weet met grote zekerheid dat ik die persoonlijkheid niet ben en niet kan zijn omdat ik ook op plaatsen verschijn waar die ik (persoonlijkheid) niet is, niet bestaat, niet voorkomt.
In de droom verschijn ik (mijn persoon) als ziener, als toeschouwer van wat daar in de droom gebeurd en mijn persoonlijkheid is daarbij van nul en geen waarde. Sterker zelfs, als ik in de droom de aandacht op mezelf wil vestigen, dan is het bijna onmogelijk persoonlijke kenmerken te onderscheiden en deze bewust te hanteren.

De reden waarom het daarom gaat ligt volledig in de geestelijke volkomenheid van wat ik ben. Wanneer ik in de droomstaat vaststel dat ik mijn aandacht niet op mijzelf kan richten om een persoonlijkheid te vinden - een persoonlijkheid die mij in de wakkere staat praktisch volledig aan mijzelf bindt -, dan heb ik niet anders om vast te stellen dat wat ik ben 'geest in zichzelf' is.

Voor mij gaat het over niets anders omdat er niets anders is dan wat ik vaststel dat ik ben.



Wanneer ik iemand naar de zitbank zie toegaan en daarop plaats neemt en de krant neemt; dan is dat gedrag een graadmeter om vast te stellen dat die persoon daar gaat zitten om in een krant te kijken.
De oorzaken van dat gedrag leveren geen eensluidend inzicht op omdat het gissingen zijn, aansturingen van een groot aantal mogelijke variabelen om tot een oordeel te komen.
Maar ik wil geen oordeel vellen over deze situatie, ik wil gewoon vaststellen. Als ik wil oordelen moet ik mij nader informeren, en vragen gaan stellen aan die persoon.
Uit het gedrag van een persoon in een situatie kan ik 'vast stellen' hoe die persoon verschijnt in dat gebeuren. In die zin is voor gedrag een graadmeter voor het verschijnen.



Wanneer ik voor mijzelf heb vastgesteld dat ik 'geest in zichzelf' ben, dan ga ik die persoonlijkheid die ik voorstel als wie ik ben niet meer 'strikt' lopen te controleren. Ik ga iets anders doen: ruimte en tijd maken in mijzelf om wat ik wel ben kans te geven tot beleving.
Dit maken lijkt werkzaam te zijn als communicerende vaten: wat in het ene verminderd wordt, wordt in het andere vermeerderd.

Wie bepaalt dat? ... In mijn beleving is dat de doener. Hij toont wat juist is en ik herken het als gepaste afstand. ... Ik weet het, het botst en het gaat er niet in ...



Natuurlijk hou ik een overzicht en streef ik naar een bewust worden en bewust beleven van wat ik hier zeg. Zonder beleving is dit waardeloos en een nog grotere waan en miserie.
Het inzicht en meer nog de waarheid en wijsheid waarin ik deel zoekt instemming en verheffing en laat het oordeel achterwege. Het komt mij niet toe te oordelen of te controleren. Het komt mij niet toe iets te bezitten.



Met de persoon is er niets mis, niets maar dan ook helemaal niets. Hoe iemand er ook uitziet, hij of zij is precies wat hij of zij is. Wat er ook aan de persoon wordt toegeschreven, ik wil het niet horen of lezen of schrijven.

In het zelfonderzoek verloopt zelden iets met gemak maar je wint er wel kalmte door en volkomenheid en een onberispelijkheid waar je versteld komt van te staan.

Een groet en veel geluk.

Mooi uitgelegd, Looro. Herken ik.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Mooi uitgelegd, Looro. Herken ik.

Ulla, dat is heel fijn dat jij begrijpt waar Looro het over heeft. Misschien wil je dan zo vriendelijk zijn om mij, in jouw woorden, uit te leggen wat Looro dan bedoelt.

[Aart]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Ulla, dat is heel fijn dat jij begrijpt waar Looro het over heeft. Misschien wil je dan zo vriendelijk zijn om mij, in jouw woorden, uit te leggen wat Looro dan bedoelt.

Toppunt van zelfkennis; Ulla zegt/denkt te begrijpen waar Looro het over heeft en Nadje wil graag dat Ulla in haar eigen woorden vermeldt wat ze dan van Looro begrepen heeft.

En ik maar er weer een ander verhaaltje van.

Ja, wat mij betreft mogen ze de dagen gaan inkorten.

Het lijkt wel of de mens zich verveeld en zich terugtrekt in het hoofd.

Waar geheel niets mis mee is natuurlijk.

Wat kan er een hoop in zo`n hoofd he.

Mijn hoofd is zich via het ene neusgat aan het ontdoen van een gele kwarkachtige vloeistof en via het andere van een groen gekleurde niet nader te defini?ren substantie.

Ik hoop toch niet dat het geheugenschakelingen zijn.

Waar ben ik?

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Ulla, dat is heel fijn dat jij begrijpt waar Looro het over heeft. Misschien wil je dan zo vriendelijk zijn om mij, in jouw woorden, uit te leggen wat Looro dan bedoelt.

Ik was blij dat Looro het zo uit kon leggen wat ik niet in woorden kon vatten.
En van hem toch kon begrijpen. Daarom reageerde ik er op, om te uiten, iets wat voor mij een manier is om energie te laten blijven stromen in wisselwerking met mensen.

Maar als ik het zelf kort en helder kan zeggen, zal ik dat uiteraard wel doen.
Dus dat houd je dan nog van mij tegoed.

[Aart]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Maar als ik het zelf kort en helder kan zeggen, zal ik dat uiteraard wel doen.
Dus dat houd je dan nog van mij tegoed.

Ulla, kun je mij zeggen hoe lang dat 'tegoed' kan gaan duren.

Ik hou het nu al niet meer van de verwachting.

Korter en helderder dan de ruimte waar de letters in staan zal het niet gaan lukken.

Ik verdwijn maar weer snel in die ruimte.

Shit, waar is tie ook al weer.

En zo ben ik weer genoodzaakt tot onderzoek.

Had ik mijn kop maar gehouden maar ik heb geen controle over de vingers en als ik even niet oplet dan wijzen ze naar de maan.

Gisteren was het volle maan, ik heb nog kramp.

Neen, het gaat nergens over, mijn specialiteit/enige mogelijkheid.

Praten in jezelf, hoe serieus kan/wil je zijn.