De Ziel

[Freerider]

Oorspronkelijk geplaatst door Guy

Nou hier raak je me kwijt hoor. Dat ze een besef van zijn hebben, en dat ze vreugde en verdriet, pijn kennen is duidelijk. Je hond is ook blij als je thuiskomt en hem meeneemt voor een wandeling. En je ouwe kat kan ook chagrijnig zijn en niet gestoord willen worden. Ik noem maar wat. Maar dieren hebben m.i.nu bij uitstek geen ego. Ik vind dieren nu juist toonbeelden van hoe in het hier en nu te leven. Daarom zeg ik ook dat verdriet van verschillende plaatsen komt. Niet (enkel) van ego.

Beschouw het als een verschil van opvatting. Wellicht heb ik een ander idee van "ego" dan jij. Ego is voor mij het bewust zijn van het "ik". Om verdriet om een ander mens of een andere olifant te hebben moet je wel beseffen dat "die ander" en jijzelf in afgescheidenheid verkeren. Ik kan ook alleen verdriet in afgescheidenheid hebben, niet in nondualiteit.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Virgo

Dank je wel Mihaela. Ik denk ook dat aandacht en respect belangrijk zijn om herkenning en begrip te kunnen vinden bij en voor elkaar.

Wees btw ook een beetje mild voor jezelf (dat vergeet ik af en toe nog weleens) ;)

Ja, dat klopt dat ik niet altijd even mild voor mezelf ben. Dat is ook vanzelfsprekend eigenlijk met innerlijk strijd.

Hardheid, zonder hardheid is er geen strijd.

[Freerider]

Oorspronkelijk geplaatst door Virgo

@Guy
@Niets

Zou het misschien zo kunnen zijn dat dieren, naast de emoties en het instinct en intuïtie die ze als overeenkomst hebben met het diersoort mens, misschien veel meer dan mensen in nondualiteit leven? Omdat ze niet nadenken maar gewoon doen?

Geen hinder ondervinden van gevoelens zoals schuld en schaamte?
(Dwz de dieren die gewoon in de natuur leven)

Dat denk ik zeker, Virgo. Maar ook het ene dier is het andere niet. Ze zijn verschillend van aard. En ik zou zeker niet willen pretenderen alle dieren te kennen, ik ben geen bioloog. Maar ik zie de mens als een diersoort met hersens.

En we hebben het er al eerder over gehad, sommigen menen dat instinct en intuitie hetzelfde is. Ik meen van niet.

[Freerider]

Jouw komst en die van Niets op het forum doet mij heel goed. Dat wat ik me wenste: een klankbord, gelijkwaardige contact met mensen die hun proces door midden van communicatie verdiepen, respectvol en aandachtsvol elkaar benaderen, blijkt me uiteindelijk meer en meer tegemoet te komen.
Zeker weet ik dat ik tot nu toe niet voldoende dat ontmoette hier op het forum omdat ik zelf iets té strijdlustig was.

Thanks.

Mensen zoeken een klankbord. En er moeten overeenkomsten zijn om als klankbord te kunnen fungeren. Ik meen me te herinneren dat jij van voebal houdt, op dat terrein heb je niets aan me als klankbord.

Het is ook mijn intentie om respectvol naar een ieder te zijn, omdat als ik dat niet ben ik een stukje afgescheidenheid creeer. Ik wens geen strijd met wie dan ook te voeren. Dat het wellicht mij toch overkomt komt door mijn onvolmaaktheid.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Dat is zeker zo Renoir. Dat mijn ego bevestiging nodig heeft is me heel duidelijk. Alsnog, degene die weerwoord geeft is ook gevangen in een strijd, met zichzelf eeerst en als gevolg daarvan met mij.
Zonder twee strijdlustige ego's is er geen strijd mogelijk. Stel dat ik strijdlustig op iemand afstorm die vrij van strijd is, dan is het alleen maar mijn innerlijke strijd aanwezig, zelfs is het mogelijk dat door de vrede die de ander uitstraalt ik mijn eigen strijd ook onmiddellijk staak. Het is zelfs ook mogelijk dat de strijd in mij ook volledig verdwijnt, en dat ik spontaan en voortdurend weet ''wat ik ben'', dat de innerlijke vrede van de ander over me heen is gevallen en me er van bewust wordt.
Maar helaas is het vaak dat de strijd alleen maar tijdelijk is gestaakt bij mij. Als ik iemand anders weer tegenkom die net zo strijdlustig is als ik, ontstaat er weer een strijd.

Helaas moet ik weer melden, ik heb op dit forum nooit iemand vrij van strijd ervaren.

Misschien is dit, wat je hier zo met zekerheid stelt, een nader onderzoekje waard.

Ik wil je vertellen hoe ik het zie. Het enige dat ik zeker weet als ik strijd of conflict zoek, is dat ik strijd en conflict zoek. Ten eerste omdat, als ik strijd en conflict in mij ervaar / zoek, dat het enige is dat mijn aandacht behoeft. Al zou de hele wereld in conflict zijn of al zou de hele wereld in vrede zijn, het enige dat telt is de strijd die ik in mij aantref. Ten tweede omdat, als ik strijd en conflict in mij heb, ik simpelweg niet helder kan zien. Laat staan dat ik ook maar iets zou kunnen zeggen over wat er in die ander gaande is, op dat moment.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Niets

Thanks.

Mensen zoeken een klankbord. En er moeten overeenkomsten zijn om als klankbord te kunnen fungeren. Ik meen me te herinneren dat jij van voebal houdt, op dat terrein heb je niets aan me als klankbord.

Het is ook mijn intentie om respectvol naar een ieder te zijn, omdat als ik dat niet ben ik een stukje afgescheidenheid creeer. Ik wens geen strijd met wie dan ook te voeren. Dat het wellicht mij toch overkomt komt door mijn onvolmaaktheid.

Ik kijk bijna nooit voetbal Niets. Laatst noemde ik dat er een wedstrijd tussen Roemenië en Nederland was, alleen omdat ik in Roemenië geboren ben. Het kwam toen zomaar in me op om dat te noemen.

In theorie wens ik me ook geen strijd met wie dan ook, het is me wel duidelijk dat door mijn innerlijke conflict al mijn contacten met mensen, irl of virtueel, ietwat gespannen voelen voor mij.
Ik leid een gewoon leven, in mijn beleving niet gespannender dan de gemiddelde mens, alleen ik kies ervoor om naar de spanning, en de wrijving die in mij en buiten mij leeft, te kijken.
Ik zie het nu in dat strijd mij niet overkomt, ik ben me er van doordrongen van mijn eigen bijdraag.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Dat is zeker zo Renoir. Dat mijn ego bevestiging nodig heeft is me heel duidelijk. Alsnog, degene die weerwoord geeft is ook gevangen in een strijd, met zichzelf eeerst en als gevolg daarvan met mij.
Zonder twee strijdlustige ego's is er geen strijd mogelijk. Stel dat ik strijdlustig op iemand afstorm die vrij van strijd is, dan is het alleen maar mijn innerlijke strijd aanwezig, zelfs is het mogelijk dat door de vrede die de ander uitstraalt ik mijn eigen strijd ook onmiddellijk staak. Het is zelfs ook mogelijk dat de strijd in mij ook volledig verdwijnt, en dat ik spontaan en voortdurend weet ''wat ik ben'', dat de innerlijke vrede van de ander over me heen is gevallen en me er van bewust wordt.
Maar helaas is het vaak dat de strijd alleen maar tijdelijk is gestaakt bij mij. Als ik iemand anders weer tegenkom die net zo strijdlustig is als ik, ontstaat er weer een strijd.

Helaas moet ik weer melden, ik heb op dit forum nooit iemand vrij van strijd ervaren.


Dat klopt weer Renoir, maar weer alleen gedeeltelijk. Het klopt dat ik veeleisend opstel, en dwingend reageer. Als men niet aan mijn eisen voldoet raak ik teleurgesteld en boos.
Waar de misvatting is, is dat voor de ander een belasting is.
Zeker voelen mensen, die net zoals ik nog gevangen zijn in hun ego'strijd, zich belast.
Iemand die weet wat hij is, voortdurend en ononderbroken, voelt zich door niets en niemand belast, omdat zo iemand weet dat er geen belasting bestaat, en dat 'belast zijn' in deze een verzinsel van Het Denken is, een illusie.
Als jij bewust en doordrongen bent dat jij als ziel volledig vrij bent, hoe kan ik jou in Godsnaam met mijn ego belasten als je weet wat je bent?

Je probeert er de scherpe kantjes van af te halen, het is beter de waarheid in VOLLE omvang tot je te laten doordringen. Waarheid doet pijn en daar moet je doorheen omdat het een uitgestelde betaling is voor het sussen van het ge'weten (dat wat je onbewust altijd al hebt geweten maar weigerde te zien).

[Aart]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Wat praat je de mensen allemaal weer aan Aad ? Iets uit eigen ondervinding en niet het besef dat anderen om heel anderen redenen verdriet kunnen hebben dan jij ?

Sukkel, verdriet heeft gewoon 1 oorzaak.

[Aart]

Oorspronkelijk geplaatst door Niets

Verdriet is idd iets van het ego, daar ben ik het helemaal mee eens. Het is IK die verdriet heeft omdat er iets of iemand niet meer is. Mijn ego moet dat verdriet verwerken. En als je dat doet, dan ga je ook merken dat Liefde niet essentieel ergens op gericht is. Je zou veel missen als ego zijnde als je verdriet overslaat. Onze emoties zijn wegwijzers in het leven.

Maar misschien heb jij wel een geavanceerde tomtom terwijl ik nog met een ouderwetse landkaart loopt te hannesssen.

Niets, je schijnt nog al veel aan je ego gehecht te zijn.

Ik loop graag in de hondenpoep want dan kan ik het thuis lekker verwerken.

Ego hoeft niets te verwerken, ego wil enkel zichzelf in stand houden en spreekt daarom over verwerken, etc, etc.

Het is enkel een kwestie van zien hoe het zit, zoals je duidelijk in je eerste zin vermeld, wat valt er dan nog te doen.

[Aart]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Ik niet.

In de natuur is te zien dat een olifant een soort van afscheid en iets dat lijkt op rouw vertoont bij een gestorven soortgenoot, hoe groot denk je dat het ego van een olifant is ?

Een mens wil graag zien wat tie wil zien en kan enkel uitgaan van zijn eigen belevingswereld, tocht.

Kan ik toch zo verdrietig van worden.

Zelfs tot in mijn ziel.