Aankomen

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Tine

InX, voor de duidelijkheid : dat puntje bevindt zich ook in mijn huidig besef. Het einde van ideeënvorming (en dus scheppingskracht) acht ik zelfs niet eens mogelijk wat het collectief (menselijk) bewustzijn betreft. Maar een persoonlijk bewustzijn kan wel alles in het werk stellen om zich af te sluiten voor die "flow", door zich te verzetten tegen de manifesterende scheppingskracht. Dat dit verzet uiteindelijk eerder verlammend dan bevrijdend werkt, is een besef, een inzicht waarvan ik geloof dat het in ieders persoonlijk bewustzijn tot rijping zal komen wanneer de tijd "rijp" is...

Wanneer de tijd rijp is, duidt er al op dat voor jou alles zich kadert in een veel ruimer perspectief?
Ook iets waar advaita zich een beetje tegen verzet, niet, want de tijd bestaat zo gezegd alleen in onze menselijke bekrompenheid...?

[Puppetji]

Oorspronkelijk geplaatst door Tine

@Puppetji: Wat is voor jou dan de betekenis/waarde van "je van een concept bedienen"? Je bewustzijn bevat dus een "verzameling" concepten (waarvoor jij blijkbaar "ruimte" vrijmaakt) maar tegelijk ken je er niet echt waarde aan toe (vanuit het weten dat het niet om ultieme waarheid gaat). Blijkbaar gaat dit soort verzamelen mijn begripsvermogen te boven.

"Alles is een concept, dus we hoeven niet bang te zijn om concepten te gebruiken. Concepten zijn nodig.

Ramana Maharsi heeft dat schitterend verwoord.
Hij zei: 'Een concept gebruik je als een doorn om een andere doorn, die in je voet zit, te verwijderen. Als dat gebeurd is, gooi je beide doornen weg.' Dan ben je vrij van concepten. Maar als je één concept meedraagt, heb je er een heleboel die de waarheid aan het oog onttrekken. Dus voel je vrij om je van concepten te bedienen. Maar als je ze eenmaal hebt gebruikt, gooi je ze weer weg.

Het proces van het denken ontneemt de mens het zicht op onderling afhankelijke tegendelen.
Het denken neigt meestal naar het één of het ander. Vandaar dat de complementaire aard van de meeste dingen niet wordt gezien."

Oorspronkelijk geplaatst door Tine

Ik "zie" er eerder een vermijding van hechting in... Maar dat zal het wel niet zijn hé WiNk

Nee, dat is het dus niet.
WiNk

Oorspronkelijk geplaatst door Tine

Tja, die eigenzinnige wil van God toch h?, die blijkbaar slechts een handvol "uitverkorenen" op het oog heeft.

Maar die "uitverkorenen" nemen wel toe. Daarom ben ik, 'ge?erde pop' verschenen op dit forum.

Oorspronkelijk geplaatst door Tine

Wat mij betreft is verlichting gewoon een lichtbron die het eigen licht uitstraalt, niet meer, niet minder... Ik citeer als toemaatje eventjes uit poëtisch "eigen werk" : "Het licht verdwijnt nooit voorgoed, hoe hard de nacht zijn best ook doet". En wie weet, misschien is dat ook een "concept" dat je wel zou kunnen liggen

Daar Waarheid steeds Waarheid herkent, herken ik dat jij het licht van de wereld bent.

[Theo]

Oorspronkelijk geplaatst door Tine

God/Bewustzijn/het Al wordt blijkbaar vaak voorgesteld (gezien) als Weten, Waarheid, Zien (m?t hoofdletter), als iets statisch, wat niet onderhevig kan (mag?) zijn aan verandering of groei. Het wordt tegelijk ook beschouwd als een ?staat van (bewust)zijn? die je kan (zou moeten? zou moeten willen?) BEREIKEN, en zelfs als je ultieme (eind!)doel zien! Maar van waar komt dat IDEE?

God/Bewustzijn/het Al in 1 kreet gebruiken lijkt mij niet aan de orde.
Bewustzijn bevindt zich op het 'wrijvingsvlak' van de geziene en ongeziene wereld. God, het Al is zowel geziene als ongeziene wereld + bewustzijn.

Bewustzijn is het onveranderlijke, het eeuwige, derhalve is het ook onzin om van verruimd bewustzijn te spreken. Het Al kan niet worden waargenomen, men kan het alleen 'zijn'.

Als wij geschapen zijn naar Gods evenbeeld, dan krijgt God volgens mij nog elke dag nieuwe (scheppings)ideeën!

De vraag stellen is de vraag zijn.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Zoals in reactie op Tine vermoed ik zomaar dat er iets anders mee bedoeld wordt. Namelijk een herinneren aan de tijd van vóórdat het idee in je rijpte afgescheiden, "iemand" te zijn. Het gaat om de ontdekking van of het onderzoek naar wat waar is. Niet naar wat beter of slechter is.

Antwoordend, ook op je reactie hiervoor op Tinne.

Ik ga het proberen duidelijk te zeggen al hoewel het een gedachte is die pas nu bij mij opkomt.

Neem dat het al een veld is waaruit er gedachten, ideeën, gevoelens, ervaringen, .... naar boven wellen, die hun Eigen leven gaan leiden door zich in eerste instantie te verdichten en door zich van het al af te scheiden...

Dat afgescheiden deel gaat zijn Eigen weg.... eerst en vooral door verdichting (zouden we materialisatie en verdwazing kunnen noemen) en door verdere afscheiding... zelfs zover dat er levende wezens uit geboren worden...

Elk afgescheiden 'zijn' gaat op een bepaald ogenblik groeien naar bewustzijn, maar om zich dan van zichzelf bewust te kunnen zijn moet men zichzelf eerst kunnen zien als een afgescheiden deel van het geheel...

En daarna gaan we de weg terug; we zijn ons bewust van onszelf en we worden ons meer en meer bewust van de grenzen die ons als afgescheiden deel vormen; en we gaan die grenzen terug afbreken om uiteindelijk terug in het oerveld terecht te komen...

[Puppetji]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Ik heb mij misschien verkeerd uitgedrukt, Puppetji; ik zeg gewoon dat de waarheid zelf zijn broek eraan veegt aan het feit of iemand wel of niet beter is dan de andere?

Ah, ok. Jazeker veegt de waarheid zijn broek daaraan, alleen zij die nog niet ontwaakt zijn houden zich daar mee bezig.

[Puppetji]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

@Tine: Zou het ook zo kunnen zijn dat met: verlichting betekent het einde van ideeënvorming, bedoelt wordt, het einde van het idee (een) afgescheiden (iemand) te zijn? Dus geen einde aan de ideeën, maar wel aan "iemand" die die ideeën kan claimen of opeisen als zijnde van hem/haar? Als het veranderlijke ontspruit uit het onveranderlijke, dan kan dat toch niet anders dan (ook) God(delijk) zijn? Hooguit niet de laatste Waarheid omtrent wie en/of wat je bent.

Ik kan het ook anders formuleren: het idee iemand te zijn, is het eerste (geboorte) en tevens laatste (sterven) idee omtrent jezelf.

Zeer getuigend van inzicht Nadje!
Ik kon het zo niet zeggen.
Zo zien aandachtige lezers hier die in staat zijn waarheid te herkennen maar weer wat ze hier aan ons hebben h?. Ik geef de voorzet en jij kopt em erin. Maar Renoir / Laurens ziet de waarde en waarheid niet, hij is ons liever kwijt dan rijk.

[Tine]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Zou het ook zo kunnen zijn dat met: verlichting betekent het einde van ideeënvorming, bedoelt wordt, het einde van het idee (een) afgescheiden (iemand) te zijn? Dus geen einde aan de ideeën, maar wel aan "iemand" die die ideeën kan claimen of opeisen als zijnde van hem/haar?.

Natuurlijk zou dat kunnen. Wat er juist mee bedoeld wordt/werd, kan ik eigenlijk niet weten. Daarvoor zou ik immers IN het bewustzijn van de persoon die deze zinnen uitgesproken heeft, moeten kijken. Ik weet alleen hoe mijn bewustzijn "reageert" op deze zinnen. En ze werden dus, zoals ik schreef, eerder als een beperking ervaren dan als bevrijdend. Dat neemt niet weg dat ik gerust kan aannemen dat deze zinnen voor anderen juist een tegenovergesteld "effect" bewerkstelligen.
Betekent jouw interpretatie van deze zinnen dat jij het "juister" (of meer waarheid bevattend) vindt dat er geen iemand (meer) is die ideeën claimt als zijnde van hem/haar? Dat aan ideeën dus geen (persoonlijk) auteursrecht kan/mag worden toegekend omdat het een "gemeenschappelijk goed" betreft (ze "ontspringen" immers uit het bewustzijn waar we ALLEN deel van uitmaken)?
Twijfel je misschien aan de zinvolheid van de ervaring van afgescheidenheid en zou deze er volgens jou dus beter "niet zijn"?

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Als het veranderlijke ontspruit uit het onveranderlijke, dan kan dat toch niet anders dan (ook) God(delijk) zijn? Hooguit niet de laatste Waarheid omtrent wie en/of wat je bent...

Zoals ik schreef, ga ik er niet sowieso van uit dat er zoiets als HET onveranderlijke bestaat alleen maar omdat het veranderlijke bestaat. Dat is wat mij betreft een vertrekpunt van het dualistische denken.

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Ik kan het ook anders formuleren: het idee iemand te zijn, is het eerste (geboorte) en tevens laatste (sterven) idee omtrent jezelf.

Ik vorm mij omtrent het al dan niet iemand-zijn geen ideeën meer Ik weet ondertussen dat ik niet kán weten welke ideeën er allemaal (zouden moeten) geboren worden en sterven in ieders bewustzijn, laat staan wat dan het eerste en het laatste idee zou zijn.
Ik heb mogen ontdekken wat het is om een niet-iemand te zijn (zonder "eigen" wil, zonder "grenzen", zonder datgene wat velen dus ego noemen) en hoe het is om een iemand te zijn m?t een eigen wil maar zonder fundamenteel vertrouwen daar in (me niet verbonden voelen met de scheppingskracht). Dat deze ervaringen allemaal logische gevolgen zijn van bepaalde (als "waar" aangenomen) ideeën/overtuigingen omtrent mezelf/de wereld/het leven/God is iets waar ik de laatste 5 jaar gaandeweg meer en meer "zicht" op gekregen heb. En dat kon alleen door me bewust te worden van (het licht van bewustzijn te laten schijnen op) datgene wat tot dan toe "in het verborgene" leefde...

[Tine]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Wanneer de tijd rijp is, duidt er al op dat voor jou alles zich kadert in een veel ruimer perspectief?

Ik kan de ruimte van het perspectief van waaruit ik denk/voel/spreek/handel alleen kennen door "confrontaties" met ofwel een minder ruim ofwel een ruimer perspectief, erbij vermeldend dat wat voor mij een beperkende werking heeft voor een ander juist een bevrijdend effect kan hebben. Het is voor mij echter wel zonneklaar dat er nog oneindig veel te "ontdekken" is, dat er nog lang geen grens bereikt is aan het scheppingspotentieel van ons menselijk bewustzijn...

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Ook iets waar advaita zich een beetje tegen verzet, niet, want de tijd bestaat zo gezegd alleen in onze menselijke bekrompenheid...?

Waar advaita zich al dan niet tegen verzet, hoeft toch geen invloed te hebben OP JOU?
Ik vind de tijd een prachtige "uitvinding" van het bewustzijn, maar zoals met alles kan (de beleving van) tijd ook beperking inhouden, afhankelijk van je visie op dat fenomeen en de manier waarop je er mee omgaat. We leven als collectieve mensheid momenteel inderdaad in een continuüm dat bepaald lijkt te worden door tijd/ruimte maar dat betekent voor mij geen beperking (bekrompenheid zoals jij het verwoordt) omdat het verleggen van de zogenaamde grenzen van dit continuüm ook tot de menselijke mogelijkheden behoort...

[Tine]

Oorspronkelijk geplaatst door Puppetji

"Alles is een concept, dus we hoeven niet bang te zijn om concepten te gebruiken. Concepten zijn nodig.

Ik vermoed dat waar jij het woord "concept" gebruikt, ik het woord "overtuiging" hanteer... Mijn wereld/leven wordt gecreëerd (schept zichzelf) op basis van datgene waarvan IK (mijn persoonlijk bewustzijn) overtuigd ben. Wanneer die wereld/dat leven naar mijn gevoel niet meer lijkt te werken, is het wat mij betreft tijd voor een "overtuigingsonderzoek"...

Oorspronkelijk geplaatst door Puppetji

Ramana Maharsi heeft dat schitterend verwoord.
Hij zei: 'Een concept gebruik je als een doorn om een andere doorn, die in je voet zit, te verwijderen. Als dat gebeurd is, gooi je beide doornen weg.' Dan ben je vrij van concepten. Maar als je één concept meedraagt, heb je er een heleboel die de waarheid aan het oog onttrekken. Dus voel je vrij om je van concepten te bedienen. Maar als je ze eenmaal hebt gebruikt, gooi je ze weer weg.

Ha, de wegwerp-methode... Ik zie mezelf alleszins niet als iemand die concept-vrij is; ik kan me daar trouwens niet echt iets bij voorstellen. Immers, ALLES wat ik denk/voel/doe vertrekt vanuit het één of ander concept en ik vind dat eigenlijk niet "erg". De kunst is er volgens mij in gelegen om de concepten te hanteren waarvan je weet (voelt) dat ze je de vrijheid bieden om te zijn wie je wilt zijn.

Oorspronkelijk geplaatst door Puppetji

Het denken neigt meestal naar het één of het ander. Vandaar dat de complementaire aard van de meeste dingen niet wordt gezien."

Ik zie het denken blijkbaar juist als hét middel bij uitstek om het bestaan van die onderling afhankelijke tegendelen (en hun complementair-zijn) te ontdekken. Het is immers daar dat ze heel erg duidelijk "tot leven" komen...

Oorspronkelijk geplaatst door Puppetji

Maar die "uitverkorenen" nemen wel toe. Daarom ben ik, 'ge?erde pop' verschenen op dit forum.

Dan is er inderdaad nog hoop voor iedereen...

Oorspronkelijk geplaatst door Puppetji

"Daar Waarheid steeds Waarheid herkent, herken ik dat jij het licht van de wereld bent.

Licht brengen in mijn eigen "duistere" wereld is al een voltijdse dagtaak; DE wereld zal dus nog wat geduld moeten hebben... WiNk

[Puppetji]

Oorspronkelijk geplaatst door Tine

Ik vermoed dat waar jij het woord "concept" gebruikt, ik het woord "overtuiging" hanteer...

Een concept, of idee, is nog geen overtuiging h?. De pastoor is overtuigd dat Jezus de enige zoon van God is. Voor de athe?st is dat een idee waar de pastoor van overtuigd is.

Oorspronkelijk geplaatst door Tine

Mijn wereld/leven wordt gecreëerd (schept zichzelf) op basis van datgene waarvan IK (mijn persoonlijk bewustzijn) overtuigd ben. Wanneer die wereld/dat leven naar mijn gevoel niet meer lijkt te werken, is het wat mij betreft tijd voor een "overtuigingsonderzoek"...

Of een onderzoek naar welke ideeën waarvan men bewust of onbewust overtuigd is.
Zo heb ik in het voorbije half jaar geleerd dat het idee 'ik heb een relatie' of 'ik ben in een relatie' als gevolg heeft dat ik lijd. Met het idee van een band, verhouding, binding komen verwachtingen, herinneringen aan voorbije relatie en verdere persoonlijke en cultureel geconditioneerde mentale concepten over wat een relatie zou moeten zijn. Sowieso zal niet iedereen zich daar in herkennen. Vandaar dat ik duidelijk over mezelf spreek.

Oorspronkelijk geplaatst door Tine

Ha, de wegwerp-methode... Ik zie mezelf alleszins niet als iemand die concept-vrij is...

Ik zie mij ook niet concept-vrij hoor.