We gaan tot in het oneindige blijven doorlullen

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Als ik het heb over iemand dan heb ik het over de verschijningsvorm die we een naam (hebben ge-) geven, bestaande uit een lichaam en de functies denken, voelen en de werking van de zintuigen.

Die naam heeft alleen een 'bestaan in een verzonnen werkelijkheid.. Alleen met verzinsels kun je de 'iemand overeind houden, niet met feiten.
Wat is je werkelijkheid zonder verzinsels?
En dat we leven en bestaan in een 'vermeende wereld is net zo goed een verzinsel, van dat wat behoefte heeft aan een werkelijkheid.. de ervaring cq het 'verhaal.

[marie]

We gaan hier zelf zo ver dat we, diep verstandelijk, tot de slotsom gekomen zijn dat ZIJN niet IS... en dat alleen wat niet IS, IS...

Zei ik het niet, het verstand kan het ene en zijn tegendeel bewijzen en de nar wordt uitgeroepen tot koning...

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Die naam heeft alleen een 'bestaan in een verzonnen werkelijkheid.. Alleen met verzinsels kun je de 'iemand overeind houden, niet met feiten.
Wat is je werkelijkheid zonder verzinsels?
En dat we leven en bestaan in een 'vermeende wereld is net zo goed een verzinsel, van dat wat behoefte heeft aan een werkelijkheid.. de ervaring cq het 'verhaal.

Welnee dat voorkomt dat voortdurende vage geleuter.

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

...
En of er iemand is die zich gewantrouwd voelt.

Welnee dat is alleen van belang om even te bezien of er een ego opspeelt.

Akkoord, ofwel wordt het geloofd en geeft het gevoel, ofwel wordt het niet geloofd en geeft het geen gevoel. Wat wordt er geloofd als er iemand is die zich gewantrouwd voelt?

Ik geef voorbeelden ja, ik bedeel ze niet toe tot iemand, iemand kan zich er wel nog steeds aangesproken door "voelen".

Nu haal je weer iets nieuws aan?

Het zit zo. Zolang er gerichtheid is op een doel, is er een 'die/dat' die in het stand gehouden wordt dat op dit doel is gericht. Ik minimaliseer helemaal niet wat zich voordoet, het gaat om realistisch te zien te krijgen wat dit wat zich voordoet werkelijk is. Als het iets is waarmee een doel dient bereikt te worden dat buiten de natuurlijke doelen vallen, dan is het niet gezien voor wat het werkelijk is (illusie). Met het werkelijk zien, valt deze doelgerichtheid vanzelf weg. Het is immers gezien als geen werkelijkheid, dus niets om je druk over te maken.

De werkwijze is omslachtig en niet duurzaam.

Er blijft echter een spontaan mededelen waar het niet gezocht dient te worden (niet in het denken, noch in de ervaring) , maar zonder klevende verwachting dat het persee opgepikt moet worden, dat laatste geeft alleen maar frustratie als het dat dan niet doet, met het gevolg nog meer te gaan vasthouden aan van die onnatuurlijke, toegevoegde doelen.

Wat zie je toch alsmaar beren op je pad waar gewoon een natuurlijk verloop is.

Ik doe toch helemaal geen uitspraken over "jouw" zien? Waar pik je dat uit op?

Je suggereert alsmaar zonder aanzien des persoons.

Ik spreek helemaal niet op basis van geschriften, ik geef juist aan dat die nergens toe dienen, als we het hebben over direct zien. Ik spreek vanuit zien dat er geen subject is dat werkelijkheid heeft, ook al doet het zich wel voor, en wat voor effect dit zien heeft op wat zich voordoet. Heel eenvoudig. Het is gewoon te zien.

Je doet ook hier vreemde niet navolgbare veronderstellingen.

Als wat zich natuurlijk voordoet, geen enkel probleem, er is hier ook een gerichtheid op de toekomst van mijn kinderen, dat gaat geheel vanzelf, daar is geen inmenging in nodig. Het gaat er om te verwachten dat er iemand iets doet met wat hier gezien is. Dat gaat om geheel iets anders, het is niet de natuurlijke gang van zaken anderen (buiten mijn/jouw kinderen) te gaan opvoeden, als zoiets zich dan toch voordoet, en daar dan ook nog eens frustratie rond onstaat bijvoorbeeld, is er iets niet gezien, simpel. Ik zeg ook helemaal niet dat ik dit zie bij jou, ik geef maar wat voorbeelden, ze blijven ergens aan kleven of niet. Zo ja: waar rook is, is vuur.

Frustratie kan ego zijn, of dat het geval is dat moet dan worden vastgesteld.

Het zien gaat veel dieper dan gedachten te zien en hun onwerkelijkheid, het trekt zich door tot op het bot van de ervaring. Het laat geen werkelijke realiteit van iemand of iets meer over, ook niet de mijne, het "mijne" slaat dan gewoon op een tijdelijke ervaren iets, dat geen werkelijkheid heeft op zich.

lk heb geen idee hoe ik 'weten' kan duiden, niet zo in ieder geval.

Dat is niet zo binnen jouw kronkels.

Nieuw woord geleerd?

Maar dat zien te veel gerelateerd aan het zintuigelijke, het kijken, daar ben ik het met je eens. Bij gebrek aan een beter woord.

Dat heeft consequenties voor de werkbaarheid was de insteek.

'weten' is ook te veel gerelateerd aan kennis, EN het denken.

Niet dus. Daar heeft het niets mee uitstaande.

Zien kan zowel op het denken (in zicht), als op het ervaren slaan, het woordje direct geeft echter aan dat het niet via de omweg van het denken en dit ervaren zelf gaat, maar dat is wat dat denken/ervaren direct ziet. Het voldoet voor mij prima, zolang je er maar geen letterlijke betekenissen gaat aan ophangen of er een ervaren gevoel is tracht te vinden.

Dit maakt het alsmaar troebeler niet duidelijker. Wat direct zien is waren we al uit.

Het zien waar ik het over hebt, dat niet via de omweg van het denken en de ervaring gaat, is helemaal niet vluchtig, het is het meest directe dat er is en het is niet afhankelijk van iets dat vluchtig is. Het is er altijd, alleen staat de vluchtige ik er steeds voor, dat kan dan weer gezien zijn en dit telkens die er weer voor komt staan. De vluchtigheid doet zich daar voor, het laat zich niet zomaar grijpen. Zien grijpt het niet, het ziet het gewoon, steeds weer, ook al speelt het een vernuftigd spel. Ik zal maar niet uitleggen wat het vernuftigste spel is? Misschien pak je het dan weer te persoonlijk op?

De uitwerking ervan is vluchtig oftewel niet bestendig.

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Je suggereert alsmaar zonder aanzien des persoons.

Dat is gewoon om te zien of er een ego opspeelt.

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Ik kom er nog wel op terug. Even weinig tijd.

Hoeft voor mij niet hoor, het kost hier al te veel van mijn tijd. Emmertjes water dragen naar de zee is zo mijn ding niet.

Prettige avond verder nog.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Die naam heeft alleen een 'bestaan in een verzonnen werkelijkheid.. Alleen met verzinsels kun je de 'iemand overeind houden, niet met feiten.
Wat is je werkelijkheid zonder verzinsels?
En dat we leven en bestaan in een 'vermeende wereld is net zo goed een verzinsel, van dat wat behoefte heeft aan een werkelijkheid.. de ervaring cq het 'verhaal.

Wat? Je gaat me toch niet vertellen dat die iemand luisterend naar de naam Guido die mij onlangs heeft verteld dat hij een miniatuur Eiffeltoren thuis heeft staan alleen bestaan heeft in een verzonnen werkelijkheid?

Lekker dan ...

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Mooi, en welke is die oorsprong van die iemand, die denkt te bestaan, zonder beroep te doen op het denken/begrijpen en zonder beroep te doen op ervaring...
Hewel, het staat in ons ADN helemaal uitgeschreven en dat ADN wordt aan de bezitter doorgegeven via het instinct...

Je zal wel DNA bedoelen...
En nee, dat is wat jij er van maakt. Instinct is gewoon gericht op overleven, het is gericht op het in stand houden van het leven. Dat is heel natuurlijk, en gaat helemaal vanzelf, maar het heeft niets met directe zien te maken.

Het directe zien ziet dat dit proces geen zelf heeft, geen ik. Het is gewoon een natuurlijk proces, dat niet via het denkend centrum gaat, maar wel via de ervaring. Instinct wordt geactiveerd door de ervaring, de ervaring van in gevaar te zijn, bijvoorbeeld. Ik zou hoogstens kunnen met je meegaan dat directe ervaring (rechtstreeks, niet via de opweg van het denken) wel iets te maken kan hebben met jouw "instinct". Maar het heeft niets vandoen met het directe zien. Het directe zien overstijgt leven en dood, en dus ook 'overleven', maar het sluit overleven ook weer niet uit, dat gaat gewoon zijn natuurlijke gang, dat behoeft geen inmenging, noch kennis erover, noch behoeft het enige analyse.

[Bassie]

Alexander Smit:

Jij bent gewaarzijn. Gewaarzijn is niet iets wat je hebt, het is wat je bent. Zodra jij je identificeert met een gebeur*tenis ben je die gebeurtenis geworden en besta je als die gebeurtenis, moet je handelen als die gebeurtenis.

In gewaarzijn 'zie' je de gebeurtenis. Die speelt zich af aan gene zijde. Op geen enkel wijze hoef je daar deel van uit te maken. Het mag wel natuurlijk. Gezellig met je vrienden een biertje drinken is veel leuker om als persoon te beleven.

Identificatie is een offer, niet iets naars. Die ander maakt deel uit van jou en je vrijwillig identificeren met de ander is het offer, de liefde. Dat is empathie, liefde, mededo*gen. Tegelijkertijd dien je je ervan bewust te zijn dat 'jij' dat niet bent. En dat blijkt de moeilijkheid. Je moet het als gereedschap beschouwen,je moet ermee werken, maar als je ervan uitgaat dat jij' dat bent, ben je een gevangene.

Liefde, mededogen zijn zaken welke voortkomen uit de leegte. Hetgeen tevens bewijst dat ik niet God ben. Het zijn gemoedstoestanden welke niet voortkomen uit de persoon welke ik ben, maar uit de leegte. Hoe dat kan? Niet alles valt te weten.

Omdat de persoon, het 'ik', geen enkele belang* stelling heeft voor zijn eigen ondergang. Daarom zeg je wel dat je belangstelling hebt je 'ik' te verliezen en dat je zelfre*alisatie wilt, maar die interesse komt niet van dat 'ik' of de
persoon. Die interesse komt vanuit een dieper weten in je.

De persoon zal nooit zichzelf om zeep helpen om de eenvoudige reden dat de persoon daar geen reden toe heeft. Gewaarzijn moet wakker geschud, dat draagt een dieper weten in zich. Maar gewaarzijn is nooit de persoon , het ziet de persoon.

In advaita heeft men nooit geprobeerd wie dan ook te bekeren. Er is geen belangstelling voor 'werken aan de we*reld', want 'werken aan de wereld' is 'werken aan jezelf' en 'werken aan jezelf ' betekent dat je het idee hebt dat er een afgescheiden ik zou bestaan of zo je wilt een afgescheiden wereld. Dat is de houding van een 'gespleten geest' . In advai*ta zijn ook geen regels die je vertellen hoe je van 's morgens zes tot 's avonds twaalf moet leven. Er is geen spoor te be*kennen van wereldverbeteraars.Tref je dat wel aan,dan heb je te maken met iets anders.

Zoals Rumi zegt: vroeger was ik slim en wilde ik de wereld veranderen, vandaag ben ik wijs en verander ik mijzelf. Wie in Advaita 'is' kan niet tegelijkertijd een wereldverbeteraar, idealist o.i.d. zijn. Want dan wil je iets in de wereld.

Is je doel ver*betering, spiritueel licht, je fijn voelen of bijzondere ener*gieën ervaren? Dan mis je totaal de essentie van dit onder* richt.

Vergeet daarom maar die gelukzaligheid. Je komt vast zaken tegen waar je versteld van staat, maar als dat je doel is dan zul je dat nooit meemaken. Je komt trouwens ook zaken tegen die je liever niet tegen komt. In Advaita kun je geen doel hebben.

Die 'iemand' wordt eigenlijk getoverd door de illusie van de andere subtiele lichamen die objectief zijn waar te nemen vanuit het onpersoonlijke gewaarzijn. Door identificatie met deze objecten lijkt het of er een iemand in het lichaam woont en er ook uitgaat. Een lichaam is echter niets zonder de vitale levenskracht. Daarom hebben de yogi's een tweede lichaam bedacht, het energielichaam. Ook dat hebben ze een naam gegeven, pranamayakosha.

Ook niet onbelangrijk. Je komt je eigen energie lichaam tegen. Dit energie lichaam is niet gewaarzijn. Wel is het heel handig om je aandacht er op te richten, dat is namelijk wat gewaarzijn doet.

Blz 67: De wereld is een aanname. Aha! Nu weet ik hoe die term 'vermeend' (aanname) in de wereld is gekomen.

https://www.spiritueelleraar.nl/wp-c...irecte-Pad.pdf

[Bassie]

Spirituele ervaringen kunnen dus zo uit de hand lopen dat een psychiater ofpsycholoog denkt dat je psychotisch of knettergek geworden bent. Overal ter wereld zitten honder* den mensen in psychiatrische ziekenhuizen die in de war zijn door zulke zogenaamd 'spirituele' ervaringen. In India hebben ze een naam voor zulke mensen. Ze worden masts genoemd. Dat betekent 'iemand die gek of vreemd gewor*den is door spiritualiteit of is blootgesteld aan een spirituele techniek of meditatie die niet geschikt voor hem of haar was'.

Dit bedoelde je zeker, Laurens? Mijn opinie is dat spirituele ervaringen begrepen moeten worden. Voormalig user Boni met zijn ayahuasca-ceremonies en kikkers likken kan mogelijk diepgaande spirituele ervaringen hebben gehad. Maar als je de context niet begrijpt (Toch weer dat begrijpen) dan acht ik dat onverstandig.

Ik ontraad een ieder om zich in dingen te begeven waar je geen verstand van hebt. Als je vanuit het 'innerlijk' werkt heb je geen enkel middel nodig en begrijp je wat je gedaan hebt, wat er gebeurd is.

[Bassie]

Alsof het nog niet genoeg is, bestaat er nog een ander probleem. Duizenden zoekers blijven hangen op het niveau van satchitananda. Satchitananda is de ervaring van genade en geluk die zich uitdrukt op drie gebieden tegelijk.Wat zijn die drie gebieden? Het eerste gebied is sat. Dat is een gevoel van louter zijn. Je bent wensloos gelukkig. Op het niveau van het gevoel is alles goed zoals het is.Je hebt niets meer te wensen.Alles is perfect.Tegelijkertijd is er op het niveau van het denken een helderheid zoals je nog nooit hebt ervaren. Die helderheid wordt chit genoemd. Het lijkt alsof je alles begrijpt en uit zou kunnen leggen, maar als je dat zou gaan doen, komt er vaak alleen maar onzin uit je mond.

Deze quote is voor jou, Marie. Zolang 'zijn' nog een gevoel is en je gelukkig maakt dan is dat geen daadwerkelijk 'zijn'. Een van de vele valkuilen. Het 'zijn' als in gewaar'zijn kent geen enkele vorm van gelukzaligheid of gevoel.